เปิดห้องรับแขกส่งท้ายปี 2557 ต้อนรับปีใหม่ 2558 ท่ามกลางความอบอุ่นแห่งสายลมหนาว….. ความจริงพี่อยากเชิญครอบครัวนี้เข้าสู่ห้องรับแขกเมื่อประมาณเกือบ 2 ปีที่ผ่านมาแล้ว เราเจอกันหลายครั้ง…
จากครอบครัวเล็กๆครอบครัวหนึ่ง...ก้าวย่างเตาะแตะไปช้าๆบนเส้นทางสายหนึ่งที่น้อยคนจะเดินผ่าน...สะสมวันเวลา...สะสมระยะทาง ค่อยๆเก็บเกี่ยวผู้ร่วมทาง...ระหว่างกาลที่ก้าวเดิน แบ่งปันทุกเรื่องราวทั้งทุกข์ทั้งสุข...แม้มาจากต่างถิ่นต่างอาชีพ สุดท้ายก่อเกิดความสัมพันธ์ดุจดังครอบครัวเดียวกัน…
จำได้ดีทีเดียว....เสาร์ 5 เดือน 5 ปี 55 อีกนิดเดียวเท่านั้น..จะ 5 โมงเย็น ระหว่างที่พี่กำลังลั้ลลารำลึกความหลังครั้งวัยเยาว์กับเพื่อนเก่าเก็บที่คบหากันมานานกว่า 30 ปี…
น้องลูค..แรกคลอด..............เสาร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ เรามีนัดต้อนรับแขกคนแรกแห่งปี 2555 สู่ห้องรับแขก หลังจากที่ต้องปิดห้องหนีน้องน้ำกันชั่วคราว…
หลังจากก่อตั้งเวปหมู่บ้านสองภาษาไม่นานก็เกิดห้อง English Club ขึ้นมา จุดประสงค์เพื่อช่วยตอบคำถามภาษาอังกฤษให้กับบรรดาคุณพ่อคุณแม่ที่มีคำถามแต่ไม่รู้จะหาคำตอบที่ไหน…
บ่ายวันเสาร์ที่ 24 กันยายน 2554 ฤกษ์งามยามดีวันที่ถูกจับจอง ย้อนไปเมื่อสองเดือนก่อน หลังจากปาร์ตี้เฮฮาบ้านคุณแอนครั้งแรก เราก็ตกลงกันว่าจะเจอกันอีกครั้งหลังที่คุณกิ้มคลอดน้องคนที่สองและมีสุขภาพแข็งแรงแล้ว...แต่นึกไม่ถึงว่าความฮาเฮจะไม่ปรานีใคร…
มีบ่อยครั้งที่มีโอกาสไปเยี่ยมเยียนเพื่อนสมาชิกในหมู่บ้าน และก็มีบ่อยครั้งเช่นกันที่เพื่อนสมาชิกในหมู่บ้านแวะมาเยี่ยมเยือน ทุกครั้งผมและแม่เพ่ยมักจะบันทึกภาพเก็บเอาไว้ และมีเรื่องราวต่างๆที่จะมาบอกเล่ากันสนุกๆ ผมก็เลยสร้าง "ห้องรับแขก"…
เช้าวันจันทร์ที่ 12 กันยายน 2554 ได้รับข้อความเชิญชวนทีเล่นทีจริงผ่านทางเฟรชบุ๊คจากน้องสาวแดนพนมสารคามว่าจะเข้ามาทำธุระที่กรุงเทพ เจอกันหน่อยไม๊ที่กลางใจเมืองกรุงเทพ...ตอบกลับไปทีเล่นทีจริง เอาสิ แต่ขอที่ชานเมืองย่านบ้านพี่ได้ไม๊ ฮ่าๆ แล้วการสื่อสารก็เงียบหายไป... …