My KhorbKhun and Thaenkhun's Page

ห่างหายไปนานเลยค่ะ เพราะช่วงที่ผ่านมา มีหลายอารมณ์ที่เกิดขึ้นทั้งเรื่องอื่นๆ และเรื่องจากการสอนลูกให้เป็นเด็กสองภาษา บางที่ก็เบื่อกับความซนของลูก เซ็ง ท้อ บ่นปรับทุกข์กับเพื่อน แต่สิ่งที่ยังคงอยู่ก็คือ ยังไม่หยุด ทำมาตลอดๆเรื่อยๆ มาเรียงๆ background ของครอบครัวเรา จะว่าโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ค่ะ ไม่ได้เป็นลูกน้องใคร ตัวเองก็อิดออดอย่างเลี้ยงลูกอย่างเดียวไปจนคนเล็ก(แทนคุณ) อายุ 2 ขวบ แต่ก็ทำไม่ได้ต้องลุกขึ้นมาทำงาน…

ทิ้งค้างไว้เป็นปริศนาซะหลายวันเลยค่ะ วันนั้นแทนคุณตื่นเลยเขียนไม่เสร็จ หลังจากนั้น สัญญาณ เน็ตก็อ่อนเข้าไม่ได้ซะที วันนี้ฤกษ์งามยามดีเลยมาเขียนตอนจบให้เสร็จ เริ่มเลยนะคะ

คืนวันหนึ่ง ประมาณปลายเดือน มี.ค. 53 คุณตาคุณยาย หนีไปหลั่นล้าที่ไหนก็ไม่ทราบ พ่อกับแม่เลยไม่พากลับไปนอนบ้านกะนอนที่ร้านเลยตอนเช้าจะได้ไม่ต้องตื่นหอบกันมาแต่เช้า และวันนั้นก็ดึกมากก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าเด็ก 2 คุณ จะง่วงและยอมนอนซะที แม่ก็หาอะไรทำดีกว่า หยิบหนังสือ 100 รูปภาพ คำศัพท์ขึ้นมา…

น้องขอบคุณ 3.10 ขวบ OPOL เดือนที่ 1-5 ปฏิเสธที่จะพูดตามเวลาที่แม่สอนศัพท์ เอาหนังสือรูปภาพคำศัพท์มาให้ดูทุกครั้งก็จะวิ่งหนีและบอกว่าไม่เอาหนูไม่ดู หรือตั้งเงื่อนไขให้ตอบเป็นภาษาอังกฤษ จะตอบไทยทุกครั้งหรือไม่ก็ไม่ตอบเลยหรือไม่ก็พูดว่าคุณแม่พูดภาษาไทยกับหนูได้ไหม แต่พอถามศัพท์ที่แกรู้ what is it? ก็แล้วแต่อารมณ์ ถ้าอารมณ์ดีก็ตอบ cat dog ไป(แล้วแต่อารมณ์จริงๆ) แต่ฟังแม่พูดเข้าใจและปฏิบัติตามคำสั่งไดถูกต้องเกือบร้อยเปอร์เซนต์ เรียกคุณแม่ คุณพ่อ คุณตา คุณยาย น้าจอย…

ช่วงนี้ซ่อมบ้าน เสาร์อาทิตย์ รวมถึงวันธรรมดาตอนเย็น เลยต้องให้เด็กทั้ง 2 คุณ ไปอยู่กับคุณตาคุณยาย บางวันแทบไม่ได้สปีค E กับลูกสาวคนโตเลย หรือบางวันก็แค่ Good morning KhobKhun นึกถึงคำแนะนำคุณแม่น้องเจ้าว่าอย่าคาดหวังทำไปเรื่อยก็เลยไม่ค่อยเครียดมาก วันก่อนญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งของเราจัดงานรวมญาติ ซึ่งญาติที่มางานก็มีระดับอธิบดี ผอ. บางคนก็เคยไปทำงานต่างประเทศ แต่เราก็เขินที่จะพูดภาษาอังกฤษกับลูกซะนี่ แล้วน้องขอบคุณก็ซนมากกกกกเล่นต่อสู้ ชกมวยกับพี่ผู้ชาย และพี่ผู้หญิงที่เป็นญาติๆกันนี่แหละ…