ทำยังไงถึงจะข้ามผ่านความเขินต่อคนรอบข้างได้คะ

[พี่ฟ้าใส น้องไออุ่น]

กว่าจะเลิกเขินลูกตัวเอง ก็ใช้เวลาพอสมควร ตอนนี้กล้าพูดอังกฤษกับลูกได้เยอะขึ้นแล้ว

แต่การออกไปนอกบ้าน มีผู้คนมากมายที่แน่นอนว่าเค้าต้องพูดไทยแน่ๆ

ทำยังไงคะถึงจะไม่รู้สึกเขิน เราก็หน้าตาบ้านๆ (บ้านนอก)

สำเนียงก็ธรรมด๊าธรรมดา พูดไปไม่รู้ว่าผิดซักกี่คำ

ใครมีประสบการณ์นอกบ้านบ้างคะ

ทำยังไงถึงจะให้การพูดอังกฤษดูเป็นธรรมชาติ ไม่เกร็ง หรือกลัวคนมอง

[Rush Love the King IX]

ผมเข้าใจความรู้สึกครับ ผมเองก็มีคน มั่นไส้ เหมือนกัน เค้าจะหาว่าเราทำเป็นเก่ง ซึ่งเราก็รู้ว่าเราไม่ได้เก่ง เพียงแต่เราเลือกที่จะอดทนต่อทุกอย่างเท่านั้นเอง เพื่อลูกครับ อดทน ทน ทน ศรีทนได้

[อรนัย รักในหลวง]

ไม่มองคนอื่นซะเราก็ไม่รู้หรอกว่าใครมองเราบ้าง พูดเป็นปกติ อย่าลืมว่าถ้าเราไม่ปกติเช่น พูดเบาๆ พูดไทย ไม่มั่นใจ ลูกจะจับสัณญาณได้ว่า อ๋อ ถ้าออกไปนอกบ้านต้องทำแบบที่แม่ทำ คนนอกบ้านเดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางคนอาจจะเจอกันแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวในชีวิต อย่าไปสนใจเลยค่ะ ทำตัวปกติค่ะ สอนลูกดีกว่า ถ้ามีใครถามก็ยิ้มๆ ถ้าเค้าสนใจวิธีการสอนค่อยอธิบาย หรือให้ไปอ่านหนังสือเอา..ช่วยอ้อได้บ้างมั้ยอ่ะ

[Suthawadee C.]

ชอบจังคะ คนนอกบ้านเดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางคนอาจจะเจอกันแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวในชีวิต อย่าไปสนใจเลยค่ะ ทำตัวปกติค่ะ

[Tao's mamy รักในหลวง]

ตัวเองเคยแคร์คำพูดคนอื่น จนทำให้ไม่กล้าพูดอังกฤษมาเป็นเวลาถึง 7-8 ปี คิดดูสิคะ ว่าน่าเสียดายเวลาที่ผ่านไปแค่ไหน ทำไมเราถึงให้คนเพียงคนเดียวมาทำลายโอกาส ทำลายชีวิตของเราด้วย
....
แต่ตอนนี้รัตน์ไม่มีเวลามาเขินแล้วค่ะ ลุยอย่างเดียว ไม่งั้นไม่ทันคุณลูกโตค่ะ อิอิ สู้ๆค่ะ

อีกนิดนึง แฟนรัตน์เค้าจะพูดอังกฤษแบบภรรยาชั่วคราวของฝรั่งอ่ะ แต่ฮีไม่แคร์ใครเลยค่ะ พูดเสียงดังฟังชัดซะด้วย เราก็ต้องทำเนียน ติ๊ต่างว่าเป็นคนฟิลิปินส์มั่ง สิงคโปร์มั่ง ฮ่องกงมั่ง ถึงหน้าไม่ให้แต่เชิดไว้ก่อนอ่ะ อิอิ

[YaYo & JaJa & MamaKim]

กิ้มเคยอ่านเจอในบล๊อกใครสักคนในเวปนี้ค่ะ ขอโทษที่จำไม่ได้

ลูกก็ลูกเรา ปากก็ปากเรา ..เราพูดกะลูกเรา 2 คน ถ้าคนอื่นเค๊าอยากมาฟังก็คงเรื่องของเค๊าค่ะ
เราไม่ได้ไปทำอะไรให้เค๊าเดือดร้อนสักหน่อยนี่ค่ะ... แต่ถ้าเราไม่พูดซิ ลูกเราแหละเป็นฝ่ายที่จะไม่ได้เรียนรู้

ยังใงก็อย่าได้แคร์ สู้เพื่อลูกค่ะ.....กำลังพยายามเหมือนกันค่ะ

[อรนัย รักในหลวง]

ลูกก็ลูกเรา ปากก็ปากเรา ..เราพูดกะลูกเรา 2 คน ถ้าคนอื่นเค๊าอยากมาฟังก็คงเรื่องของเค๊าค่ะ
เราไม่ได้ไปทำอะไรให้เค๊าเดือดร้อนสักหน่อยนี่ค่ะ... แต่ถ้าเราไม่พูดซิ ลูกเราแหละเป็นฝ่ายที่จะไม่ได้เรียนรู้..............แพท

[แม่น้องกุน & น้องญาญ่า รักในหลวง]

อ๊อบ จำแม่นมากกกกกกกกกกกกก
พี่เองก็ได้ยินเหมือนกัน แต่จำไม่ได้ว่าใครพูดไว้คะ

[อรนัย รักในหลวง]

มีอยู่ในหนังสือเล่มสองด้วยค่ะหน้า153 ค่ะพี่อี๊ด

[ครองหทัย]

คุณรัตน์ตอบได้น่ารักมาก อิอิ คงต้องเอาสามีคุณรัตน์เป็นตัวอย่างแล้ว

[Tao's mamy รักในหลวง]

ขอบคุณค่ะ เอาอย่างได้ค่ะเรื่องใจกล้า...หน้าด้าน..ไม่แพ้ใครแน่นอน อิอิ

[ทิพวัลย์]

ุ่นั่นนะซี้ ยังอายอยู่เลย ไม่ใช่เขินนะ คือมันมากกว่าเขิน สรุปแล้วยังไม่กล้า บ้านก็อยู่ซะชนบท จะแกล้งบอกว่าอิฉัน เป็นฟิลิปปินส์ก็ไม่ได้ ใครๆ ก็รู้จักป้าหน่อย กันหมด แล้วอิฉันจะทำฉันใดดี บอกไปเลยตรงๆ ดีไหม ว่ากำลังฝึกภาษาอังกฤษกันทั้งแม่ ทั้งลูก

[มาม๊าน้องบุหลัน]

แม่อ้อไม่ต้องกังวลเรื่องคนจะมองค่ะ เพราะเรื่องราวของเด็กสองภาษาตอนนี้เริ่มเป็นที่รู้จักกันในวงกว้าง ถ้ามีคนมองก็ให้คิดซะว่าเค้ามองด้วยความชื่นชมค่ะ เกือบปีที่มาม๊าใช้ภาษาอังกฤษกะน้องบุหลันเกือบตลอดเวลา มาม๊ารู้สึกได้เลยค่ะ ว่าทัศนะของคนภายนอกที่มีต่อการที่พ่อแม่ใช้ภาษาอังกฤษกับลูกเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้นมาก ยิ่งมีผลสำเร็จออกมาให้เห็นเยอะขึ้นผู้คนรอบข้างก็มีความเข้าใจมากขึ้นไปด้วยค่ะ
ส่วนเรื่องสำเนียง อย่าให้มันมาเป็นอุปสรรคค่ะ การได้พูดบ่อยๆบวกกับที่เราก็พยายามพัฒนาตามวิธีที่คุณบิ๊กและหลายๆคนแนะนำ สำเนียงเราก็จะดีขึ้น และยิ่งพูดบ่อยก็จะยิ่งพูดได้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้นค่ะ ส่วนเรื่องพูดผิด ธรรมดามากค่ะ ผิดก็แก้ไม่เห็นจะเป็นรัย คุณอ๊อบเคยบอกไว้ว่า "ขอให้พูดออกมาเถอะค่ะ" การได้พูดออกมาทำให้เราเห็นถึงข้อผิดพลาด(ถ้ามี)และทำการแก้ไขในครั้งต่อไป ..เห็นด้วยม๊ากมากค่ะ แม่อ้อค่ะ ช่วงแรกๆอาจจะทุลักทุเลบ้างกับการต้องใช้ภาษาอังกฤษกับลูกในที่สาธารณะ แต่มันจะดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ ...คอนเฟอร์ม!!!