เว็บทั้งหมดจะย้ายไปที่ www.2pasa.com แล้วนะครับ ตามไปที่นั่นได้เลย

หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

ทำยังไงถึงจะข้ามผ่านความเขินต่อคนรอบข้างได้คะ

กว่าจะเลิกเขินลูกตัวเอง ก็ใช้เวลาพอสมควร ตอนนี้กล้าพูดอังกฤษกับลูกได้เยอะขึ้นแล้ว

แต่การออกไปนอกบ้าน มีผู้คนมากมายที่แน่นอนว่าเค้าต้องพูดไทยแน่ๆ

ทำยังไงคะถึงจะไม่รู้สึกเขิน เราก็หน้าตาบ้านๆ (บ้านนอก)

สำเนียงก็ธรรมด๊าธรรมดา พูดไปไม่รู้ว่าผิดซักกี่คำ

ใครมีประสบการณ์นอกบ้านบ้างคะ

ทำยังไงถึงจะให้การพูดอังกฤษดูเป็นธรรมชาติ ไม่เกร็ง หรือกลัวคนมอง

Views: 642

Replies to This Discussion

ผมเข้าใจความรู้สึกครับ ผมเองก็มีคน มั่นไส้ เหมือนกัน เค้าจะหาว่าเราทำเป็นเก่ง ซึ่งเราก็รู้ว่าเราไม่ได้เก่ง เพียงแต่เราเลือกที่จะอดทนต่อทุกอย่างเท่านั้นเอง เพื่อลูกครับ อดทน ทน ทน ศรีทนได้
ไม่มองคนอื่นซะเราก็ไม่รู้หรอกว่าใครมองเราบ้าง พูดเป็นปกติ อย่าลืมว่าถ้าเราไม่ปกติเช่น พูดเบาๆ พูดไทย ไม่มั่นใจ ลูกจะจับสัณญาณได้ว่า อ๋อ ถ้าออกไปนอกบ้านต้องทำแบบที่แม่ทำ คนนอกบ้านเดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางคนอาจจะเจอกันแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวในชีวิต อย่าไปสนใจเลยค่ะ ทำตัวปกติค่ะ สอนลูกดีกว่า ถ้ามีใครถามก็ยิ้มๆ ถ้าเค้าสนใจวิธีการสอนค่อยอธิบาย หรือให้ไปอ่านหนังสือเอา..ช่วยอ้อได้บ้างมั้ยอ่ะ
ชอบจังคะ คนนอกบ้านเดินผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางคนอาจจะเจอกันแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวในชีวิต อย่าไปสนใจเลยค่ะ ทำตัวปกติค่ะ
ตัวเองเคยแคร์คำพูดคนอื่น จนทำให้ไม่กล้าพูดอังกฤษมาเป็นเวลาถึง 7-8 ปี คิดดูสิคะ ว่าน่าเสียดายเวลาที่ผ่านไปแค่ไหน ทำไมเราถึงให้คนเพียงคนเดียวมาทำลายโอกาส ทำลายชีวิตของเราด้วย
....
แต่ตอนนี้รัตน์ไม่มีเวลามาเขินแล้วค่ะ ลุยอย่างเดียว ไม่งั้นไม่ทันคุณลูกโตค่ะ อิอิ สู้ๆค่ะ

อีกนิดนึง แฟนรัตน์เค้าจะพูดอังกฤษแบบภรรยาชั่วคราวของฝรั่งอ่ะ แต่ฮีไม่แคร์ใครเลยค่ะ พูดเสียงดังฟังชัดซะด้วย เราก็ต้องทำเนียน ติ๊ต่างว่าเป็นคนฟิลิปินส์มั่ง สิงคโปร์มั่ง ฮ่องกงมั่ง ถึงหน้าไม่ให้แต่เชิดไว้ก่อนอ่ะ อิอิ
กิ้มเคยอ่านเจอในบล๊อกใครสักคนในเวปนี้ค่ะ ขอโทษที่จำไม่ได้

ลูกก็ลูกเรา ปากก็ปากเรา ..เราพูดกะลูกเรา 2 คน ถ้าคนอื่นเค๊าอยากมาฟังก็คงเรื่องของเค๊าค่ะ
เราไม่ได้ไปทำอะไรให้เค๊าเดือดร้อนสักหน่อยนี่ค่ะ... แต่ถ้าเราไม่พูดซิ ลูกเราแหละเป็นฝ่ายที่จะไม่ได้เรียนรู้

ยังใงก็อย่าได้แคร์ สู้เพื่อลูกค่ะ.....กำลังพยายามเหมือนกันค่ะ
ลูกก็ลูกเรา ปากก็ปากเรา ..เราพูดกะลูกเรา 2 คน ถ้าคนอื่นเค๊าอยากมาฟังก็คงเรื่องของเค๊าค่ะ
เราไม่ได้ไปทำอะไรให้เค๊าเดือดร้อนสักหน่อยนี่ค่ะ... แต่ถ้าเราไม่พูดซิ ลูกเราแหละเป็นฝ่ายที่จะไม่ได้เรียนรู้
..............แพท
อ๊อบ จำแม่นมากกกกกกกกกกกกก
พี่เองก็ได้ยินเหมือนกัน แต่จำไม่ได้ว่าใครพูดไว้คะ
มีอยู่ในหนังสือเล่มสองด้วยค่ะหน้า153 ค่ะพี่อี๊ด
คุณรัตน์ตอบได้น่ารักมาก อิอิ คงต้องเอาสามีคุณรัตน์เป็นตัวอย่างแล้ว
ขอบคุณค่ะ เอาอย่างได้ค่ะเรื่องใจกล้า...หน้าด้าน..ไม่แพ้ใครแน่นอน อิอิ
ุ่นั่นนะซี้ ยังอายอยู่เลย ไม่ใช่เขินนะ คือมันมากกว่าเขิน สรุปแล้วยังไม่กล้า บ้านก็อยู่ซะชนบท จะแกล้งบอกว่าอิฉัน เป็นฟิลิปปินส์ก็ไม่ได้ ใครๆ ก็รู้จักป้าหน่อย กันหมด แล้วอิฉันจะทำฉันใดดี บอกไปเลยตรงๆ ดีไหม ว่ากำลังฝึกภาษาอังกฤษกันทั้งแม่ ทั้งลูก
แม่อ้อไม่ต้องกังวลเรื่องคนจะมองค่ะ เพราะเรื่องราวของเด็กสองภาษาตอนนี้เริ่มเป็นที่รู้จักกันในวงกว้าง ถ้ามีคนมองก็ให้คิดซะว่าเค้ามองด้วยความชื่นชมค่ะ เกือบปีที่มาม๊าใช้ภาษาอังกฤษกะน้องบุหลันเกือบตลอดเวลา มาม๊ารู้สึกได้เลยค่ะ ว่าทัศนะของคนภายนอกที่มีต่อการที่พ่อแม่ใช้ภาษาอังกฤษกับลูกเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้นมาก ยิ่งมีผลสำเร็จออกมาให้เห็นเยอะขึ้นผู้คนรอบข้างก็มีความเข้าใจมากขึ้นไปด้วยค่ะ
ส่วนเรื่องสำเนียง อย่าให้มันมาเป็นอุปสรรคค่ะ การได้พูดบ่อยๆบวกกับที่เราก็พยายามพัฒนาตามวิธีที่คุณบิ๊กและหลายๆคนแนะนำ สำเนียงเราก็จะดีขึ้น และยิ่งพูดบ่อยก็จะยิ่งพูดได้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้นค่ะ ส่วนเรื่องพูดผิด ธรรมดามากค่ะ ผิดก็แก้ไม่เห็นจะเป็นรัย คุณอ๊อบเคยบอกไว้ว่า "ขอให้พูดออกมาเถอะค่ะ" การได้พูดออกมาทำให้เราเห็นถึงข้อผิดพลาด(ถ้ามี)และทำการแก้ไขในครั้งต่อไป ..เห็นด้วยม๊ากมากค่ะ แม่อ้อค่ะ ช่วงแรกๆอาจจะทุลักทุเลบ้างกับการต้องใช้ภาษาอังกฤษกับลูกในที่สาธารณะ แต่มันจะดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ ...คอนเฟอร์ม!!!

RSS

--oO--

สแกนโค้ด แอดไลน์ @2pasa แล้วลุ้นของรางวัลรวมคลิปเวิร์กช็อปทั้งหมด

Events

หนังสือในชุดเด็กสองภาษา



© 2024   Created by ผู้ใหญ่บิ๊ก.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service