แค่อยากเล่าสู่กันฟังค่ะ

[แม่โบว์ของไอ้แฝด]

ด้วยความที่เป็นครูมัธยมค่ะ ต้องเจอเด็กเยอะแยะไปหมดเลย มีอยู่วันนึง มีเด็กผู้ชายมาหา แล้วร้องไห้ร้องห่มว่าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ไอ้เราก็ตกใจ ถามเด็กว่าเป็นอะไร มีปัญหาอะไรเหรอ เด็กบอกว่าพ่อกับแม่เค้าเลิกกัน เค้าไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปทำไม ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่แล้ว...ฟังแล้วเศร้าเนอะ ก็เลยถามเด็กต่อไปว่า แล้วหนูอยู่กับใครล่ะ เด็กบอกว่าอยู่กับยาย เพราะว่าพ่อเค้ามีเมียใหม่อยู่แล้ว ส่วนแม่ก็มีแฟนใหม่ (สรุปเลิกกันเพราะว่าต่างคนต่างมีคนใหม่ กรรมของเด็กมัน) เด็กถามว่า ทำไมพ่อแม่ไม่รักผม ทำไมถึงเลิกกัน ทำไมถึงไม่อยู่กับผม ไอ้เราเป็นครูก็ได้แต่ปลอบล่ะนะ ไม่รู้จะทำยังไง (เด็กเนี่ย ม.2 แล้วนะ) ก็เลยถามไปว่า ทำไมคิดว่าพ่อแม่ไม่รักหนูล่ะ เด็กบอกว่าถ้าเค้ารักผม เค้าต้องไม่เลิกกัน เค้าต้องอยู่กับผมสิครับ ...เฮ้อ..เลยเล่านิทานให้เด็กฟังไปเรื่องนึง (เท่าที่คิดออกตอนนั้น) ว่า...

มีชายคนนึง พ่อแม่เค้าตาย ทรัพย์สมบัติก็ไม่ได้ทิ้งไว้ให้ ชายคนนึ้คิดจะไปฆ่าตัวตาย เลยไปลาอาจารย์ก่อน อาจารย์ก็เลยถามไปว่า ถ้าตอนที่ชายคนนี้เกิด เค้าพิการแขนขาด้วน ตาบอดหูหนวก หมดเลย คิดว่า..ถ้ามีคนมาบอกพ่อกับแม่เขาว่า ขอเงิน 3 ล้านบาท แล้วจะทำให้ลูกหายจากแขนด้วน คิดว่า พ่อกับแม่จะยอมไหม ชายคนนั้นพยักหน้า อาจารย์เลยถามต่อไปว่า แล้วถ้ามีคนมาบอกอีกว่าขอเงิน 5 ล้านบาท แล้วจะทำให้ลูกหายจากขาด้วน คิดว่า พ่อกับแม่จะยอมไหม ชายคนนั้นก็พยักหน้าอีก อาจารย์เลยถามต่อไปอีกว่า ถ้ามีคนมาบอกว่าขอเงิน 10 ล้านบาท แล้วจะทำให้ลูกหายจากตาบอด หูหนวก คิดว่า พ่อแม่จะยอมไหม ชายคนนั้นก็พยักหน้าอีก อาจารย์เลยถามไปว่า ทำไมพ่อแม่ถึงยอมล่ะ ชายคนนั้นตอบไปว่า ก็เพราะว่าพ่อแม่รักเขาหน่ะสิ อาจารย์ก็เลยถามว่า แล้วตอนนี้ชีวิตยังขาดอะไรอีก แขนขาก็ไม่ด้วน ตาหูก็ไม่ได้บอด พ่อแม่ให้ทรัพย์อันมีค่าไว้แล้ว ที่เหลือก็ต้องแสวงหาเอาเองบ้าง ...

พอเล่าเสร็จถามเด็กนักเรียนว่า ตกลงรู้หรือยังว่าพ่อแม่เค้ารักหนูไหม เด็กบอกว่า คงรักมั้งครับ แต่รักแล้วทำไมไม่อยู่กับผมล่ะ

เค้าทิ้งผมไปทำไม.... แล้วเด็กก็ร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลย จนโรงเรียนเข้านั่นแหละ ถึงได้หยุดแล้วยอมไปเรียน...เศร้าใจจังเลยค่ะ รู้สึกสงสารเด็กคนนี้จัง แล้วก็ไม่รู้จะอธิบายหรือตอบคำถามเด็กคนนี้ได้ยังไงเนอะ

[แม่โบว์ของไอ้แฝด]

ขอบคุณกำลังใจทุกกำลังใจเลยค่ะ เมื่อวานไปโรงเรียนมา แอบไปถามเกรดเด็กคนนี้แหละ ครูประจำชั้นบอกว่าเกรดยังดีอยู่ ไม่ตก (ได้สามกว่าๆ แต่จำไม่ได้ว่ากว่าเท่าไหร่อ่ะ) เพราะคะแนนเก็บดี หัวดี แต่เด็กไม่มาฟังผลสอบ คงไปอยู่บ้านญาติแหละมั้ง เดาเอาค่ะ หรือไม่แน่ อาจจะไปอยู่กับพ่อหรือแม่ก็ได้เนอะ (มองในแง่ดี) สำหรับคุณเจี๊ยบค่ะ เด็กอยู่นนทบุรี แต่ว่าบ้านไม่ค่อยมีฐานะ แล้วเดินทางไปเสถียรธรรมสถานคงจะลำบากอยู่ไม่น้อยเลย เอาเป็นว่าโบว์จะลองหาหนังสือเล่มที่แนะนำมาอ่านนะคะ เผื่อได้ไอเดียไว้ช่วยเค้า ขอบคุณที่แนะนำหนังสือดีๆ นะคะ

[แม่เพ่ยขอแจม]

จากที่เราเคยคุยๆกันมา พี่รู้ว่าโบว์มีจิตวิทยาที่จะสามารถโน้มน้าวความคิด ความรู้สึกของนักเรียนคนนี้ หรือแม้แต่คนอื่นๆให้ก้าวข้ามอุปสรรคของชีวิตได้อย่างแนบเนียน เป็นกำลังใจให้ครูแกร่งคนนี้จ้า ..ปัญหามีไว้ให้เราหาทางแก้ไข..ไม่ได้มีไว้ให้เราเก็บไปเครียดนะคะ

[Mr. Peter C. Meltzer]

ไม่ทราบน้องเค้าอยู่กรุงเทพรึเปล่าค่ะ อยากแนะนำให้ไปหาแม่ชีศันสนีย์ ที่เสถียรธรรมสถานค่ะ ทราบมาว่าเค้ามีกิจกรรมดีๆสำหรับเด็กวัยรุ่นที่พบปัญหาต่างๆในครอบครัวได้มาร่วมทำกันและแชร์ประสบการณ์ ทำให้เด็กๆไม่รู้สึกโดดเดียวค่ะ ครูโบว์ลองดูนะค่ะ อ้อขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ เจี๊ยบเป็นภรรยาครูปีเตอร์ค่ะ ได้ฟังเรื่องแล้วรุ้สึกเศร้าใจแทนค่ะ เร็วๆนี้ท่านแม่ชีเพิ่งมีหนังสือใหม่ออกมาค่ะ ชื่อ มีความสุขให้ลูกเห็นเป็นคนดีให้ลูกดู ให้แนวทางและข้อคิดไว้ดีมากค่ะ

[แม่โบว์ของไอ้แฝด]

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆ ค่ะ จากเคสของเด็กคนนี้ รู้สึกตัวเองเหมือนกันนะว่าถ้าครอบครัวเรามีปัญหา ลูกเราจะเป็นยังไงนะ เคยเอามาคุยกับแฟนเหมือนกันค่ะ เค้าบอกว่า ไม่เห็นต้องเครียดเลย เราก็อย่าทำให้ครอบครัวเรามีปัญหาซะก็สิ้นเรื่อง จะคิด จะทำอะไร ให้นึกถึงลูกไว้เยอะๆ ก็แค่นี้เอง (ตอบง่ายเนอะ) ก็ถามแฟนกลับไปเหมือนกันว่าแล้วทำไมพ่อแม่ของเด็กคนนี้ถึงไม่คิดเหมือนเราเนอะ

[มิ้น]

บอกความจริงค่ะ พ่อแม่เขาไม่ได้ไม่รักเรา เขาไม่รักกัน และเขาคิดว่าเราโตพอที่จะรับเรื่องนี้ไหวแล้ว เขาต้องการชีวิตอย่างที่เขาต้องการ บางทีพ่อแม่เขาอาจจะอยากเลิกกันมาตั้งนานแล้วก็ได้ การที่คนเคยรักกัน มาอยู่ด้วยกัน มาพบสิ่งที่ไม่ชอบของอีกฝ่าย แล้วไม่มีการปรับตัวแก้ไขกันเพื่ออย่ด้วยกันได้ ก็ต้องอยู่ด้วยความอดทน พอถึงวันหนึ่งความอดทนก็หมด เมื่อเจอคนที่คุยกันรู้เรื่องกว่า ก้ออยากจะไปกันทั้งนั้น แต่ถ้าพ่อกับแม่ไม่สามารถแก้ปัญหาตัวเองได้ ไปคบกับคนใหม่ก็อาจจะเกิดปัญหาเลิกกันอีก ใช่ว่ามันจะจีรังยั่งยืน (เด็กอาจจะเบาใจลง)

วิธีแก้ปัญหา เด็กยังไม่สามารถเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้จนกว่าเขาจะโตและผ่านการมีครอบครัวเอง (น่าเศร้าเนอะ ต้องมีปัญหาก่อนถึงเข้าใจ) แต่การมีกิจกรรมอื่นๆทำ เช่น เล่นกีฬาหลังเลิกเรียน เล่นดนตรี ก็สามารถทำให้ผ่านช่วงแย่ๆนี่ไปได้ ด้วยการมีเพื่อน ขอร้องให้พ่อกับแม่กลับมาเยี่ยมบ่อยๆ ถ้าพ่อแม่มีความรักต่อลูกก็คงทำอยู่แล้ว

ผ่านประสบการณ์แบบนี้มาเหมือนกันค่ะ เคยไปร้องไห้กะครูแนะแนว ครูบอกว่าเมื่อโตขึ้นจะเข้าใจเอง คิดว่าไม่น่าไปถามครูเลย อย่างงี้ใครก็ตอบได้ ควรให้เด็กได้ระบายความรู้สึก ควมคิดเห็น และถามเขาว่าถ้าเป็นตัวเขาจะแก้ปัญหายังไง และเขาคิดว่าครูจะช่วยอะไรได้ยังไงบ้าง ถ้าอยู่ในขอบข่ายที่ครูสามารถใช้กุศโลบายช่วยได้ก็ลองช่วยดูค่ะ

[มาม๊าน้องบุหลัน]

อ่านแล้วก็เศร้าใจ....

[แม่โบว์ของไอ้แฝด]

ก็จะพยายามค่ะพี่เล็ก พอดีรู้เรื่องของเขาช่วงใกล้สอบ มัวแต่ยุ่งๆ ไว้เปิดเทอมจะตามข่าวมาเล่าสู่กันฟังอีกทีนะคะ

[แม่แอนนา]

หนูยังดีนะที่เกิดมาและรู้ว่าพ่อแม่หนูเป็นใคร และได้มีโอกาสอยู่กับท่านมาตั้ง 14 ปี เมื่อเทียบกับเด็กบ้านเด็กกำพร้าทั่วไป แทบไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่า พ่อแม่หนูเป็นใคร อ้อมกอดของพ่อแม่เป็นอย่างไร แขนขาจะครบหรือไม่ จะมีชีวิตอยู่ได้อีกกี่ปี(กลุ่มเด็กติดเชื้อ) เด็กบางกลุ่มต้องอยู่ตามท้องถนน ต้องไปเป็นขอทานอีกมากมาย หนูโชคดีมากแล้วนะเมื่อเทียบกับเด็กด้อยโอกาส คิดบวกไว้นะคะจะได้มีกำลังใจ

[แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค]

น่าเศร้าเนอะ เดี๋ยวนี้ปัญหาอย่างนี้เห็นกันเยอะ เพราะมีการหย่าร้างมากขึ้น เคราะห์กรรมเลยไปตกที่เด็ก เฮ้อ...

ยังไงก็ฝากโบว์ช่วยดูแลเด็กคนนี้ด้วย เพราะอย่างน้อยเค้าจะได้รู้สึกว่ายังมีครูเป็นที่พึ่ง และหวังดีต่อเค้า เค้าจะได้ไม่หลงเดินทางที่ผิด