ผลงานเล็กๆน้อยๆให้พอชื่นใจ

[ปาจรียา(แม่ป้อของอิง+หมิง+หลง)]

ป้อเริ่มพูดอังกฤษกับอี้หมิงตั้งแต่เค้าอายุ 4เดือนครึ่ง ตอนนี้อี้หมิงก็ 1ขวบกับ11เดือนแล้วววว....เริ่มมีผลงานมาให้หม่าม๊าชื่นใจกับเค้ากันบ้างแล้วหล่ะค่ะ

จะว่าไป.....ผ่านไปปีครึ่งแล้วเหรอนี่

จริงๆแทบจะไม่เคยนับเลยค่ะว่าเริ่มเป็นครอบครัว3ภาษา(ที่บ้านจะพูดแต้จิ๋วด้วยค่ะ)มานานแค่ไหนแล้ว 

(ส่วนหนึ่งก็เพราะไม่อยากกดดันตัวเอง อีกส่วนก็เพราะเริ่มพูดอังกฤษกับเค้าตั้งแต่ยังเด็ก พอเค้ายังพูดไม่ได้ก็เลยไม่รู้จะวัดผลกันตรงไหน)

 

ขอเริ่มที่พัฒนาการทางการพูดโดยทั่วไปก่อนนะค่ะ อี้หมิงเริ่มพูดค่อนข้างช้า กว่าจะพูดเป็นคำๆก็ 1ขวบจะ9เดือนแล้ว โดนเปรียบเทียบกับญาติที่ห่างกันแค่3อาทิตย์บ่อยๆว่าทำไมเค้าพูดเป็นประโยคแล้ว ของเรายังไม่พูดอะไรเลย เพิ่งจะเป็นคำๆไม่กี่คำเอง  แต่เวลาเราพูดอะไรกับเค้า เค้าก็ฟังเข้าใจหมด ทั้งไทย อังกฤษ และแต้จิ๋ว   ส่วนคำแรกๆที่อี้หมิงพูดก็ไม่พ้นเรียกขานคนใกล้ชิด ป๊า ม๊า ม่า เจ้... แล้วก็ตามมาเรื่อยๆด้วยสิ่งที่เค้าชอบ car ball (bub)ble..... แต่ก็ยังถือว่าไม่มากเพียงพอให้ผู้ใหญ่ชื่นใจ แต่ป้อก็ไม่เครียดหรือกดดันหรอกค่ะ เค้าก็เริ่มพูดแล้ว ก็ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

 

หลังจากที่คุณครูท่านหนึ่งแนะนำว่า "เวลาพูดกับเค้า ให้เราพูดช้าๆชัดๆและให้เค้ามองหน้าเรา มองปากเรา เพื่อเค้าจะได้เลียนแบบ และสามารถฝึกพูดได้เร็วขึ้น" ป้อก็ทำตามนะค่ะ  ผ่านไปเกือบเดือน ตอนนี้อี้หมิงเริ่มพูดศัพท์ได้มากขึ้น ชัีดขึ้น และเริ่มพูดคำ2พยางค์ได้มากขึ้น  

 

ส่วนเรื่องภาษาที่พูดส่วนใหญ่ก็จะมีทั้งสามภาษาผสมกันไป โดยที่มีอังกฤษนำ ไทยตามมาติดๆจนบางทีก็มีเบียดกับอังกฤษบ้าง ส่วนแต้จิ๋วได้นิดหน่อย  หลักๆก็จะเป็นอังกฤษ ซึ่งก็ทำให้ผู้ใหญ่หลายๆท่านไม่ค่อยชอบใจนัก(ยังไงเค้าก็อยากให้ได้จีนมากกว่าอะค่ะ) ก็ต้องจัดสรรค์เวลากันไป โดยให้ทุกฝ่ายแฮปปี้ที่สุด  

 

เนื่องจากอี้หมิงต้องเรียนรู้ถึง3ภาษา  ป้อก็แอบกังวลเรื่องการแยกโหมดของเค้าเพราะเค้ายังพูดได้ไม่เยอะนัก วันนี้ป้อก็เลยลองทดสอบเรื่องการเปลี่ยนโหมดของเค้า... 

  ป้อ:     Ming, what are you eating?

  หมิง:    Bread.

พอถามเสร็จก็แอบสะกิดให้อากงถามเป็นแต้จิ๋ว

  อากง:   หมิง เจียะมิไก๊ (ภาษาแต้จิ๋ว แปลว่า กินอะไร)

  หมิง:    หนม (ป้้อไม่เคยสอนลูกว่าขนมปังเรียกเป็นแต้จิ๋วว่ายังไงอะค่ะ คิดว่าเค้าไม่รู้ก็เลยตอบเป็นไทยแทน)

วันนี้เพิ่งจะทดลองเป็นครั้งแรกก็เลยยังไม่กล้าสรุปซะทีเดียว แต่หลายครั้งที่เราถามเค้า

  ป้อ:      Do you want to eat.....?

  หมิง:     Yes/no ไม่ก็พยักหน้า/ส่ายหัว

พอเวลาอากงอาม่าถามเป็นแต้จิ๋ว เค้าก็ตอบมาเป็นแต้จิ๋ว 

จากการทดสอบวันนี้ก็ถือว่าเค้ามีโหมดสามภาษาอยู่แต่คิดว่าคงยังไม่ชัดเจนนัก  ก็ต้องคอยพยุงการพูดไปเรื่อยๆก่อนค่ะ คงต้องรอให้เค้าพูดได้มากกว่านี้ คงจะเห็นผลได้ชัดกว่านี้

ทีนี้ก็มาถึงอีกเรื่อง ก็คือการออกเสียง แรกๆต้องขอบอกเลยค่ะว่าฟังลูกพูดแล้วงง เพราะเค้ายังพูดไม่ชัดเลยยย แถมต้องคอยเดาอีกว่าจะพูดออกมาเป็นภาษาไหนเนี่ย  ก็ต้องอาศัยการชี้โน่นชี้นี่ ทำไม้ทำมือจากเค้า ซึ่งเค้าก็พยายามสื่อกับเราให้เราเข้าใจ (ตรงนี้ต้องบอกว่าในบางครั้ง เค้าก็หงุดหงิดที่เราไม่เข้าใจ....เคยพยายามสอน baby sign แต่ไม่ได้จริงจังเท่าไหร่  ก็เสียดายอยู่เหมือนกันค่ะ) ก็ต้องทำความเข้าใจกันอยู่พักใหญ่ค่ะ กว่าจะเข้าใจลูกให้ได้มากที่สุด พอเข้าใจว่าเค้าต้องการสื่อถึงอะไรแล้วก็คอยสอนเค้าพูด โดยการพูดนำให้ช้าและชัด ซึ่งผลที่ออกมาต้องบอกว่าทำให้ป้อแปลกใจและประทับใจอยู่ไม่น้อย

เมื่อประมาณ2อาทิตย์ก่อน เค้าพูดคำว่า truck ชัดมากค่ะ มีเสียง"เคอะ"ลงท้ายด้วย....

ได้ยินแล้วแบบว่า โอ้..ลูกช้านน ออกเสียงได้ชัดขนาดนี้ (หม่าม๊าแอบกรี๊ดอยู่ในใจตอนที่ได้ยินครั้งแรก)  

แต่ก็ยังมีบางครั้งที่มี"เคอะ"ลงท้ายบ้าง ไม่มีบ้าง เราก็พยายามออกเสียงที่ถูกต้องและชัดเจนให้เค้าฟัง  เพิ่มความถี่ในการใช้ศัพท์เหล่านี้ให้เค้าพูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด นอกจากคำว่า truck ก็มี duck dark ที่ออกเสียงท้ายมาให้เราชื่นใจ (คำือื่นๆยังนึกไม่ออกอะค่ะ)

 

ตอนนี้กับอี้หมิง ป้อก็พยายามเพิ่มเวลาภาษาอังกฤษให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเค้าใกล้จะไปเนอสเซอรี่แล้ว กลัวโดนภาษาไทยแซงค่ะ...  แต่ก็ต้องพยายามทำการบ้านเพิ่มขึ้นพอสมควรเพราะต้องคอยอธิบายสิ่งรอบตัวให้เค้าฟัง(ซึ่งบางทีก็เล่นเอาคุณแม่มึนค่ะ นึกไม่ออก)  แต่ยังไงก็จะไม่เครียดค่ะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป ทำให้ดีที่สุด

 

ในส่วนของอาเจ้อิงอิง ก็มีความก้าวหน้าบ้าง แต่ก็ไม่มากนักถ้าเทียบกับหลายๆครอบครัวในหมู่บ้านนี้ เวลาป้อพูดกับเค้าเป็นอังกฤษเค้าก็เข้าใจมากขึ้นกว่าก่อน แต่คงเพราะป้อละเลยที่จะสร้างความถี่และพยุงการพูดของเค้า ก็เลยไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่  แต่หลังจากอ่านประสบการณ์ของครอบครัวตัวอย่างในเล่ม3แล้ว ก็มีีแรงฮึดที่จะพยายามให้มากขึ้น ตอนนี้ก็พยายามหาแรงบันดาลใจทีแรงพอจะขับให้เค้าพยายามพูดอังกฤษอยู่ค่ะ  

 วันนี้ลูกๆหลับเร็ว ก็เลยมีเวลามาเล่าสู่กันฟังค่ะ  

สำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่เริ่มพูดกับลูกตั้งแต่เล็กๆ อดทนหน่อยนะค่ะแต่ขอบอกว่าคุ้มค่ากับการรอคอยค่ะ 

สำหรับคุณพ่อคุณแม่ที่เริ่มพูดกับลูกที่โตแล้ว มาพยายามกันต่อไปนะค่ะ 

[เเม่น้องฮานะ]

เริ่มสอนภาษาอังกฤษให้ลูกตอนเขาอายุ4เดือนตอนนี้น้องฮานะ9เดือนแล้วค่ะยังไม่พูดสักภาษาเลยคะ แต่จะพยายามต่อไปคะ

[กาหนาฉ่าย]

 

ดีใจด้วยจ้ะ น้องป้อ  พยุงการพุดไปเรื่อยนะ  พี่ว่า น้องอี้หมิง พูดได้เร็วกว่าลุกพี่อีกนะจ้ะ ตอนนี้ 2.1 ปี แล้ว เพิ่งจะหัดพูดเอง  ก็ผสมกันทั้ง 3 ภาษาเหมือนกัน คือ จีน ไทย อังกฤษ   แต่เค้าเข้าใจที่เราพูดนะ แต่ชอบแปลเป็นไทยให้หม่าม้าฟังทุกที

 

เรื่องไปเข้าเรียน ถ้าไม่รีบมาก และสามารถเลี้ยงดูเองได้  อยากให้โตกว่านี้อีกนิด แล้วค่อยไปเข้าก็ทันนะจ้ะ  เพราะจะได้ปลูกพื้นฐานอังกฤษ และเพิ่มคำศัพท์ให้เค้าได้เต็มที   เพราะเมือไปโรงเรียน รับรองว่าโดนภาษาไทยแซงหน้าแน่จ้ะ เพราะ ถ้าไม่ได้เข้าแบบอินเตอร์ หรือ 2 ภาษา ก็จะเสียงโอกาสเรื่องอังกฤษไปเยอะเหมือนกันนะ  เพราะช่วงนี้เป็นช่วงที่เค้ากำลังหัดพูดซะด้วยซิ    ลองปรึกษากับแฟนดูนะจ้ะ

 

เก่งมากทั้งแม่และลูกจ้ะ  เป็นกำลังใจให้นะจ้ะ

[พ่อพี่เน็กซ์ กะน้องเนม]

อีกหน่อยคงคล่องและเค้าก็จะพูดได้เองแหละครับถ้าเรารักษาความถี่และความสม่ำเสมอไปเรื่อยๆ

[คุณแม่น้องอิ่ม & เอม]

ดีใจด้วยนะคะ คุณป้อ คุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆ

เด็กเล็กสอนง่ายกว่า ป้อนอะไรไปก็รับค่ะ แต่จะวัดผลไม่ได้เหมือนเด็กโต เด็กโต(ที่บ้าน) ข้อแม้เยอะ ต้องหลอกล่อ สารพัด

สิ่งที่กังวลอีกอย่างสำหรับเด็กเล็ก คือไปเนอสเซอรี่แล้วเนี่ยกลับมาจะเป็นยังไง เพราะอีกไม่นานเอมก็ต้องไปเหมือนกัน แล้วเค้าก็พูดไทยได้น้อยกว่า Eng ยังแยกโหมดไม่เป็นค่ะ พูด/ตอบเป็น Eng ส่วนมาก กลัวว่าไปเนอสฯ แล้ว จะมีปัญหาอ่ะคะ