เว็บทั้งหมดจะย้ายไปที่ www.2pasa.com แล้วนะครับ ตามไปที่นั่นได้เลย
เนื่องจากน้องแป้ง ไม่ยอม ไป รร เลย แม่จึงหาวิธีการ อย่างไร ให้ลูกอยากไป รร
เลย เอาไป เล่น กับพี่ปั้นที่ รร เดิมเขาจะอยู่คนละ รร เขาก็ยังร้องไห้ แต่เพลินๆ เพราะ มีเครื่องเล่นเยอะเพื่อนเยอะ พื้น ที่เพลย์กราวน์ พอเพียงสำหรับเด็กๆเล่นไล่กันได้ ซึ่ง รร เดิมกว้างแต่ไม่ได้เล่นภายนอกห้อง เท่าไร ส่วนใหญ่อยู่ในห้อง แม่จึงลองมา รร พี่ปั้น ซึ่งเป็น รร ที่มีครูต่างชาติประจำ อยู่ในห้องตลอด
น้องแป้ง ลองไป อยุ่ชั้นเตรียม ความคาดหวังของแม่ เอาแค่ขอให้ลูก รู้สึกอยากไป รร หรือ ไม่ร้องเวลาไปรร
นี่พอแล้ว เสต็ปแรก ที่แพลนไว้ ให้เขาชอบไป รร ก่อน
วันแรกตอนเช้าก็ร้องๆๆๆตามปกติ นักเรียนใหม่ ตอนเย็นที่บ้าน แม่ พาระบายดินสอสี เขามาเล่าเรื่องให้แม่ฟังว่า Miss Camera told me hold the color pencil like this .พร้อม ทำมือ ให้ดู คือ แม่สแนอีกแบบ เลยขัดแย้งกัน แป้งเลยบอกว่า ( ชื่อครู Miss camera)
Tomorrow you must tell Miss Camera about this. ครูกับแม่สอนจับดินสอไม่เหมือนกัน น้องแป้ง บอกให้แม่บอกครูว่า สามารถจับดินสอแบบแม่ก็ได้
วันที่2 มาบอกแม่ว่า ครูไม่มา Miss camera not come today. (ขออนุญาติพาดพิงถึง ครูและ รร ด้วยความบริสุทธิ์ใจค่ะ)
จริงๆ คงเป็นเรื่องปกติทั่วไป แต่ที่เอามาเล่าเพราะตอนแรกที่ เขาเล่า แม่ เซอร์ไพรส์ มากเลยค่ะ คือ ดีใจ ที่แป้งฟังครู ฝรั่งออก เพราะ แป้งไม่เคยได้พูดคุยกะnativeเลยค่ะในชืวิต คุยแต่กับ แม่
นี่แสดงว่า แป้งไป เผชิญกะฝรั่งตัวเป็นๆ ได้รู้เรื่องแล้วค่ะ เชื่อว่า วิธีที่เราทำใช้ได้แน่ๆค่ะ แต่นี่เป็นประสบการณืแรกของแป้งกะชาวต่างชาตินอกบ้าน ตอนพาแป้งไป แม่ก็ฟังออก บ้างไม่ออกบ้างแต่ดีกว่าปีที่แล้วค่ะ แม้แต่ชื่อครูแม่ก็ยังไม่รู้เพราะ ไม่กล้าถาม รีปไปๆกลัวไม่รู้เรื่อง555 แต่เห็นแป้งฟังครูรู้เรื่อง ทั้งๆที่ไม่เคยคุยกะnativeตัวเป็นๆ แต่เจอแต่native นั่นคือ native vcd การ์ตูนลูกนั่นเอง ความจริงแม่ก็ไม่น่าแปลกใจ เนาะ เพราะ ก็ลูก ฟังการ์ตูนฝรั่ง native จำลองออก เขาก็น่าจะฟังnative สดๆ ออก เช่นกัน แต่แหม กระนั้น เราก็ดีใจเพราะ เป็นแบบทดสอบของจริงแรกๆนี่นา
ชื่นใจค่ะ เพราะ เป็นการฟัง เสียงฝรั่ง ที่เรา ไม่เคยคุ้นเสียงมาก่อน
วันนี้ เจอครูคนเดิมแป้งเลยถาม ว่า เมื่อวานไม่มาเหรอคะ เขาบอกว่า เขาเจออุบัติเหตุเล็กน้อย และเขาบอกว่า แป้งรู้เรื่อง ตามคำสั่งได้หมดเลย แต่ยังไม่เริ่มคุยเพราะยังอาย ไม่คุ้น ม้วนเตี้ยมอยู่ แต่ตอบได้ค่ะ เพราะ เพิ่งไป วันแรก วันนี้ก็วันที่ 2 ที่เจอครูฝรั่งค่ะ
จากตรงนี้ครูก็ชมว่าลูกๆ มีพรสวรรค์ทางด้านภาษาโดยเฉพาะข้าวปั้น(จริงๆครุก็คงชมทุกๆคนล่ะค่ะ) หารู้ไม่ว่า 5555 เหล่านี้ มันมาจาก พรแสวง ซึ่งเริ่มได้ที่บ้าน มาสักพัก แล้ว จะเกือบปี แล้วค่ะ ที่ พูดสองภาษากันมา เพราะการที่เด็กถูกกระตุ้นจาก การใช้ภาษาในชีวิตประจำวันกะแม่ที่บ้าน ใช้ภาษาอังกถษ เรื่อยๆ กลายเป็นลูกได้ฝึกพูดฝึกฟังเยอะ ความถี่เยอะ เลยได้มีโอกาส ใช้ได้คล่อง พอมา รร สามารถใช้ภาษาอังกถษกะครูฝรั่งได้อย่างคล่องเลยกลายเป็นทำให้ครูแปลกใจไป ว่าพ่อก็ไทย แม่ก็ลาว เอ๊ยไทย ( อันนี้ครูก็ขยัน ช๊ม กันจริงๆค่ะ)
เป็นไปตามแนวความคิดเด็ก2ภาษา ที่ได้ผลจริงๆค่ะ เมื่อเผชิญของจริง จึงผ่านฉลุย แรกๆไม่กล้าคุยคนแปลกหน้า แต่ หนูฟังออกหมดค่ะ คุณครูพูดถึงหนู อะไร หนู เอามาฟ้องแม่หมดเลย 5555 ก็ขำดี (อย่างพี่ปั้นเอามาฟ้องแม่ว่าคุณครูฝรั่ง ว่าอย่างงั้นงี้ แม่ไปเล่าขำๆให้ครูฟัง ครูตกใจ ว่า เข้าปั้น ตายแล้วรู้เรื่องหมดเลยดุ บ่นเด็กๆ อะไรไป 5555 ขำๆดี แม่เองคงไม่รู้เรื่อง)
จริงๆ รร ก็ดีค่ะ แต่ไม่ได้หวังเพิ่ง รร ว่าลูกจะได้จาก รร 100% ครูคงให้เต็มที่ แต่มันขึ้นกะว่าเด็กรับมาเท่าไร หากเขา มีพื้นจากการได้ฟังบ่อยๆ ที่บ้าน มันจะทำให้เขารับง่ายและเก็บเพิ่มได้เยอะที่สุดในเวลาที่สนทนากับครู จริงๆ อันนี้ก็เป็นแค่สิ่งๆแรกที่ทำให้เราประทับใจในการเผชิญหน้ากับการใช้ภาษาอังกถษนอกบ้านของโลกแห่งความจริง ส่วนหนึ่งของลูกเท่านั้น คงมิได้หมายความว่า ลูกฟังตรงนี้เข้าใจหมายถึง ผ่านแล้ว ทั้งหมด แต่ มันทำให้เรามีกำลังใจว่า ถูกต้องแล้วครับ สิ่งที่เราทำมา มันใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน ตรงกับความมุ่งหมายของการเข้าสู้หมู่บ้านนี้ ถึงแม้ คนสอนคือแม่ ไม่ได้เก่งไม่ได้คล่องฟังภาษาอังกถษก็ยังไม่ออก แต่มีเครื่องมือ ที่แทน native ตามแนวทางสองภาษา นี่ สุดยอดจริงๆ ไม่เพียงแต่ ไม่เสียหลาย แต่ยังสุดคุ้ม ที่ได้ ทำ นี่ ขนาด เกือบ ปี อันนี้คิดส่วนตัวนะคะ หากเราทำไป เรื่อยๆ ล่ะ 5ปี 10ปี ทั้งเราและลูก น่าจะ ดีขึ้นนะ แฮ่ๆ เราด้วย ความหวังว่าจะฟังฝรั่งออก ได้ตลอดรอดฝั่ง คงเป็นจริงได้ใน สักวัน ขออย่าหยุดทำไป ก็แล้วกัน ตัวไม่รู้ ก็ต้องพัฒนาตัวเองให้รู้หมั่นฝึกฝนตัวเองด้วยนะคะ หมั่นเติมพลังบ่อยๆ มอดไป เติมใหม่ ปลุกปล้ำ กันไป เรื่อยๆ ล่ะค่ะ ชีวิต คนเรา
ดังนั้น สิ่งที่หลายๆคนกังวลว่าพ่อแม่สำเนียงไม่ดี ไม่เก่ง ยังไง ด้วยวิธีการนี้ ลูกฟังฝรั่งออกได้แน่นอนค่ะ (เกี่ยวกันไม่นี่)
หนทางข้างหน้า ยังอีกยาวไกล ค่ะเรื่องภาษา เป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา ในการสะสมและซึมซับ ดังนั้น เก็บวันละนิด จิตแจ่มใสค่ะ โดยเฉพาะ ภาษาจีน ซึ่งตอนนี้ กำลังศึกษาตนเองและผ่านทางไกลจากเพื่อนพี่น้องในเว๊ปห้องจีนเราอยู่ค่ะ คงใช้เวลานานถ้าจะรอให้แม่เข้าใจก่อน ดังนั้น รูท่าไร สอนเท่านั้นค่ะ เรียนไป ก็สอนไป อย่างทุกวันนี้ศึกษาจีนวันละ20 เปอร์เซ็น ก็ ส่งต่อไปยังลูก ได้ ซัก 5-10 เปอร์เซ็นค่ะ เพราะ บทจะพูดจะใช้ โบ๋เบ๋ค่ะ 5555
ลูกเดินหนีไปก่อน แต่เป็นปกติ เหมือนตอนเริ่มอังกถษแหละค่ะ ถามว่าถ้าหากสอนลูกผิดๆถูกๆ จะมีผลเสียไหม
ก็ไม่น่าจะเป็นอะไรที่เสียหายมากนะคะ เพราะ ถ้าเรารู้ เราจะแก้ไข และสักวัน ถ้ามีเวลา คงได้ไป ร่ำเรียนตามสำนักต่างๆแน่นอนค่ะ คือ อยากมีพื้นก่อนไป เรียน แต่ไปๆมาๆ ก็ยังไม่ได้เรียนค่ะ เพราะ ความรู้ที่ๆเหลาซรือ ห้องจีนมีให้ ก็ล้นหลาม มากมาย(แบบว่า ต้องจำทุกอย่างเลย) ก็ยังจำไม่ได้หมดเลยค่ะ ยังต้องถ่ายทอดให้ลูกได้อีกเยอะค่ะ
และที่สำคัญ คนที่จะถ่ายทอดไปยังลูกได้ คือ คนในบ้านเดียวกันนั่นล่ะค่ะ เพราะ สามารถให้ความถี่ลูก ได้ดีสุด สามารถรู้จังหวะในการเรียนรู้ของลูกได้ให้มีความไม่ทุกข์ และสนุก เพราะ การรู้แบบสนุก สุข นี่จะทำให้ เขารียนรู้สิ่งต่างๆได้ดี กว่าการยัดเยียด หรือ ถูกบังคับค่ะ ดังนั้น ใครจะรู้ใจลูกได้ดีเท่าพ่อแม่ล่ะคะ
ดังนั้น ความถี่ สำคัญ จริงๆค่ะ โดยเฉพาะ ความถี่ที่พ่อแม่ มอบให้ มีค่าทุกวินาที สำหรับลูกเลยนะคะ อย่าลืมเก็บความถี่สะสม(อย่างคุณบิ๊กบอก ใช่ที่สุดเลย) ในการเรียนรู้ ของลูก เหมือนหยอดปุกออมสินนะคะ สักวันก็คงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ วันละ สลึง 2สลึง ก็ยังดี 5555
บล๊อก นี้ เล่าเรื่องลูก และตอกย้ำความประทับใจในการเดินตามวิถีทางเด็กสองค่ะ
ขอบคุณ คุณบิ๊ก พี่ตุ๊ก ครูห้องอังกถษ ครูจีน พี่น้อง ทุกท่านในหมู่บ้านแห่งนี้ อีกครั้ง
Comment
© 2024 Created by ผู้ใหญ่บิ๊ก. Powered by
You need to be a member of หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ to add comments!
Join หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้