มีคนขำ เมื่อเราบอกว่า จะสอนลูกเป็นเด็ก2ภาษา

[แม่น้องดาดา]

อยากให้ลูกเป็นเด็ก 2 ภาษา แต่เพื่อนที่ทำงาน เพื่อบ้านหลายคนขำๆกัน ว่าลูกเราพูดไทย ยังไม่ชัด แม่ดันจะหัดสอนภาษาอื่นซะแล้ว ทั้งๆที่แม่เอง ก็ไม่เก่งอังกฤษ ใครเจอปัญหานี้บ้าง..อยากได้กำลังใจค่ะ

[Suthawadee C.]

เห็นด้วยกับคุณดา ว่าโปรดเชื่อในศักยภาพของเด็ก คนอื่นก็คือคนอื่นค่ะ ขอให้ตั้งใจทำอย่างจริงจัง ซักวันนึงก็จะภูมิใจว่าเราและลูกทำได้

[มาม๊าน้องบุหลัน]

มันเป็นด่านทดสอบกำลังใจ ด่านแรกๆ ที่ต้องเจอกันแทบทุกบ้านค่ะ

ถ้าคุณแม่เชื่อมั่นในเส้นทางนี้ก็เดินหน้าต่อไปค่ะ

เด็กทุกคนมีศักยภาพเหลือล้นและผลสำเร็จก็มีให้เห็นมากมาย

หลายๆคนที่ขำ ที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะความไม่รู้ ไม่เข้าใจ...ให้อภัยในความไม่รู้ของพวกเค้าเถอะค่ะ

มาม๊าน้องบุหลัน...เริ่มต้นพูดอังกฤษไม่เก่งเลยค่ะ เจอแรงต้านจากทั้งคนไกลคนใกล้

ผ่านมาปีครึ่ง...คนใกล้มีแต่ความชื่นชม..คนไกลมักมองด้วยความทึ่งและไถ่ถามว่าทำได้อย่างไร

..สอนอย่างเป็นธรรมชาติ...มีความสุขในทุกความพยายาม...มีความสุขในทุกกิจกรรมที่ทำร่วมกัน...ไม่ต้องเร่งรีบ..ไม่ต้องกดดันตัวเอง...

เป็นกำลังใจให้นะคะ...

[พ่อน้องHERO]

เล็กน้อยครับ...ผมก็เคยเจอมาแล้ว...ผมเริ่มโครงการนี้กับน้องHERO เมื่ออายุ 1 ปี 6 เดือน ก็มีทั้งญาติและไม่ใช่ญาติไม่เห็นด้วยเยอะเหมือนกัน...แอบนินทาบ้าง...ว่าบ้าง...แต่ผมไม่สนใจ เพราะว่าเราทำเพื่อลูก...จะขำจะหัวเราะก็ทำไป...ไปสนใจซะอย่าง...แรกๆผมเองก็มีเขินๆบ้าง...แต่เดี๋ยวนี้เห็นผลแล้วครับ ผ่านมา 6 เดือน คนที่ไม่เห็นด้วย กลับมาบอกว่า HERO เก่งมาก... เป็นไงล่ะครับ...ที่แหละความภูมิใจของเราแม้จะช้าหน่อย...แต่ได้ผลแน่นอนครับ....555555555 หัวเราะที่หลังดังว่าชัวร์ เป็นกำลังใจให้นะ....Daddy's Hero

 

[แม่น้องดาดา]

ขอบคุณค่ะ

[โกเมศ กุลอุดมโภคากุล]

ตอนนี้เรามีสองหมู่บ้าน  หมู่บ้านสองภาษาสร้างกำลังใจ มีตัวอย่าง มีคนทำสำเร็จจริงๆ  อีกหมู่บ้านเขาก็หวังดีเพียงแต่เขาไม่รู้ไงครับ  แล้วจะเลือกเชื่อใครล่ะครับ...

[เพียงฤทัย]

ถึงคุณแม่น้อง ดา ดา

 คุณแม่เองก็ฝึกน้องพอลลี่ให้เป็นเด็ก 2 ภาษาค่ะ ซึ่งน้องพอลลี่พูดภาษาอังกฤษได้เมื่ออายุ3ขวบค่ะ ตอนนี้น้องอายุ4 ขวบแล้วพูดคล่องมาก น้องไม่ได้เรียนโรงเรียน Inter นะคะ เรียน English program ค่ะ อยู่ K2 แล้ว  การฝึกให้ลูกพูดได้ก็คือ อ่านหนังสือให้ฟังเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด แล้วให้น้องดูรูปภาพประกอบ ช่วงแรกพูดคำศัพท์เลยนะคะ ไม่ต้องแปล พูดทุกๆวันบางครั้งจะรู้สึกว่าลูกไม่สนใจแต่เขาจำค่ะ ซึ่งตอนนี้น้องพูดได้ทั้งภาษาไทย และภาษาอังกฤษค่ะ

แม่บุ๋ม

[ดารัตน์]

ก็มีคนขำ ๆ เหมือนกันพอรู้ว่าเราพูดภาษาอังกฤษกับลูก แต่คงเกรงใจเลยไม่กล้าหัวเราะออกหน้า  แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรนะคะ  มันเป็นความเชื่อส่วนบุคคล เราเชื่อว่าทำแบบนี้แล้วจะดีต่อลูกของเรา เราเชื่อว่าเราได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดให้เขา  และก็ไม่ได้ก่อความเดือดร้อนให้ทั้งตัวเราและตัวลูก  ก็ไม่เห็นว่าจะต้องไปกังวลอะไร  เริ่มคุยภาษาอังกฤษกับลูกตั้งแต่ยังไม่ครบ 3 เดือน  ตอนนี้ลูกขวบกะเดือนแล้ว  ออกเสียงได้เป็นคำ ๆ แต่ยังฟังไม่รู้เรื่อง  แต่ก็ไม่เดือดร้อนคะ  ถึงแม้ว่าพอจริง ๆ แล้วลูกอาจจะได้พูดภาษาอังกฤษได้ไม่เก่งเหมือนน้องเพ่ยเพ่ย หรือไม่เก่งเท่าลูกคนอื่น ๆ ก็ไม่เห็นเป็นไร  เพราะตัวเองรู้สึกภูมิใจในตัวเองที่กล้าจะทำสิ่งดี ๆ ให้กับลูก  อย่างน้อย ๆ ก็คงไม่กลัวการพูดภาษาอังกฤษ  แต่ที่แน่ ๆ คนที่ได้จริง คือ ตัวเราเอง เพราะตัวเองรู้สึกเลยว่าพูดภาษาอังกฤษได้คล่องขึ้น  ใช้เวลาในการนึกคำศัพท์ที่จะพูดน้อยลง  สู้ ๆ คะ  เอาใจช่วยนะคะ และคิดว่าพวกเราทุกคนในเหล่าสมาชิกหมู่บ้านสองภาษาก็เอาใจช่วยคุณทุกคนคะ

[แม่ดาว&น้องพลอย]

เคยเจอเหมือนกันค่ะ  เป็นเพื่อนที่ทำงาน ซี้กันมาก คุยกันได้ทุกเรื่อง ประมาณว่ากินข้าวหม้อเดียวกันทุกมื้อเที่ยงค่ะ

 

แต่พอเราเริ่มสอน 2 ภาษากับลูก ดันแซว หยิก กัด จิก ตลอดเวลา ก็ งง งง เหมือนกันค่ะ ชั้นคบเธอมาได้ยังไง ตั้ง 4 ปีกว่า

 

เรา 2 คน มีลูกรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ลูกฉันพูด 2 ภาษา ลูกเธอพูดไม่ได้อย่างลูกฉัน เลยไม่พอใจมั้ง แนะนำให้สอน 2 ภาษากับลูก

ก็ไม่เห็นด้วย บอกว่าเว่อร์ บ้างล่ะ  หน้าตาไม่ได้บ้างล่ะ

 

เวลาน้องพลอยเรียกแม่ในโหมดอังกฤษ (Mommy) ก็หัวเราะ แซวตลอด บอกว่าหน้าตาอย่างนี้ (บ้าน ๆ ) แต่ให้ลูกเรียกว่า หม่ามี้

จิกแม้กระทั้งเด็ก 5 ขวบครึ่ง  เมื่อก่อนเรียกชื่อ "น้องพลอย"  เดี๋ยวนี้เรียกว่า "เด็กอินเตอร์"

 

แต่ยังไงก็จะสู้ต่อไปค่ะ เพื่อลูก

[Pat]

แล้วเค้าจะรู้สึกทีหลังว่าได้สูญเสียเวลาอันมีค่าที่สามารถให้กับลูกได้ มานั่งแซวคนอื่น

[แม่ดาว&น้องพลอย]

มีเพื่อนแบบนี้ก็แอบเซ็งนิดหน่อยค่ะ คุณแพท แต่ก็ไม่ได้เอามาเป็นข้ออ้างที่จะไม่สอนลูกนะค่ะ ทุกวันนี้ก็ OTOL กับลูกอยู่ค่ะ จะพูดไทยตอนสอนมารยาท หรือ ดุ ค่ะ นึกเป็นอังกฤษไม่ทัน....55555

[แม่ขวัญ]

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขวัญพูดกับลูกบ้าง ไม่พูดบ้าง(ประมาณแม่ขี้เกียจ ขยันช้อปหนังสือเพลินไปหน่อย) แม้ลูกไม่ได้พูดภาษาอังกฤษ เลยทีเดียว แต่เห็นผลจากการที่โดนบังคับฟังนิทานภาษาอังกฤษ ทุกวันลูกจึงชินและคุ้นเคยค่ะ ไม่ว่าจะพูดตอนไหน เค้าก็เข้าใจแม้เค้าจะตอบเราเป็นภาษาไทย เราก็ยังภูมิใจค่ะอย่างน้อยเราก็ทำได้ แม้ช้าหน่อยก็ตามค่ะ
บางครั้งเค้าก็หลุดเองของเค้านะค่ะ เป็นภาษาอังกฤษ แค่นี้ก็ดีใจแล้วค่ะ

[แม่น้องยุกิ]

คิดว่าคงเจอกันทุกคนแหละค่ะ   เพราะแนวคิดนี้ เป็นแนวคิดที่ในเมืองไทยยังไม่แพร่หลายนัก   บางคนก็คิดว่า หน้าที่สอนเป็นหน้าที่ของครู  บางคนก็ว่ากดดันเด็ก ยัดเยียดให้เด็ก   บางคนก็ว่าดัดจริต  บางคนก็ว่าเดี๋ยวลูกก็จำภาษาอังกฤษผิดๆ หรอก  บางคนก็ว่าเดี๋ยวเด็กก็พูดไม่ได้ซักภาษาหรอก  นานาจิตตังค่ะ

แต่ว่าอย่างที่หลายๆ คนพูดแล้วน่ะค่ะ  ถ้าเรามั่นใจในแนวทางนี้ ก็เดินหน้าต่อไปเลยค่ะ  มีเพื่อนๆ ร่วมหมู่บ้านที่มีแนวคิดเดียวกันอีกมากค่ะ

ที่เห็นได้ชัดคือ ตัวเราเองก็ได้พัฒนาภาษาอังกฤษด้วยค่ะ  มีหลายคนในหมู่บ้านนี้บอกเลยว่า ตอนเรียนยังไม่ขยันเท่านี้เลย  เพราะว่าเป้าหมายชัดเจน และเรียนแล้วได้เอาไปใช้เลย (กับลูก) 

เมื่อก่อน เพื่อนบ้านก็จะมองแปลกๆ เหมือนกัน  แต่เดี๋ยวนี้ แม้ลูกจะยังพูดไม่ได้เป็นชิ้นเป็นอัน แต่ก็แสดงให้เค้าเห็นว่า ฟังรู้เรื่อง  ส่วนมากก็จะทึ่งและชื่นชมนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ