เริ่มท้อแท้แล้วค่ะ มาขอกำลังใจจากพี่ๆน้องใน2pasaหน่อยนะค่ะ

[amm]

แอมเองได้เริ่มสอนลูกมาเรื่อยๆตั้งแต่แรกเกิดค่ะ ก็ค่อยๆสอนทีละนิดทีละหน่อย ตอนแรกๆก็กำลังใจยังดีอยู่ค่ะ แต่ตอนนี้ชัดแผ่วๆลงแล้ว เพราะตอนนี้ลูกกำลังเข้าช่วงวัยหัดพูดและโดยส่วนตัวแอมเองก็ไม่ได้เก่งอังกฤษอะไรมากมายนัก จึงเริ่มสับสนค่ะว่าจะสอนลูกพูดอังกฤษต่อไปดีไหม คือในหัวใจมันเริ่มต่อต้านกันเอง ใจนึึงบอกว่าให้สอนต่อไป อีกใจนึงบอกว่าค่อยสอนต่อเมื่อเขาพูดไทยแข็งแรงแล้วดีไหม สับสนไปหมด รอบข้างบางคนก็คิดว่าเรายัดเยียดให้ลูดมากไปหรือเปล่าที่คอยหาโน่นนี่ให้ลูกทำเรื่อยๆ(พาไปmeeting กลุ่มengและตอนนี้อยากให้เรียนตามสถาบันข้างนอกอย่างbaby genuis หรืออื่นๆเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนเข้าโรงเรียน) ไม่กลัวลูกเครียดหรือไง โอ๊ยจากที่ไม่เคยเครียดตอนนี้ก็เลยเริ่มเครียดและหมดกำลังใจค่ะ ชักท้อแท้แล้วสิค่ะ มันยากๆจริงๆกับการที่จะผ่านจุดนี้ไปได้ เริ่มคิดว่ามันยากเกินไปสำหรับเราไหมนะ หรือว่าเราควรหยุดไว้ก่อนดี สับสนจริงๆค่ะ ไม่รู้จะดำเนินการสอนต่อไปอย่างไรดี ขอคำแนะนำ ความเห็นด้วยนะค่ะ มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหม เอ๊ หรือว่าเราอ่อนแอเกินไป ............

[ปิยนาถ พุทธรักษา]

เป็นกำลังใจให้ด้วยคะตอนนี้ต้นเองก็เพิ่งหัดพูดกับลูกเหมือนกันะคะเพิ่งพูดได้1วันเองตอนนี้ลูกก็ปาไป5ขวบกับ3ขวบละคนดตยังมีพูดตามบ้างแต่คนเล็กส่ายหน้าอย่างเดียวเลยแล้วตอบกลับมาว่าแม่บ้าปะเนี่ยเรานี้แอบขำ(เขิลเหมือนกันนะคะ)แต่ก็อยากให้ลูกได้นะคะไม่มีอะไรจะให้เขาได้นอกจากความรู้เนี่ยละละเหมือนที่คุณบิ๊กบอกนะคะคลังปัญญายังไงต้นก็เป็นกำลังใจให้นะคะจับมือกันคะเดี๋ยวลูกก็คงได้แต่อาจต้องใช้เวลาคะสู้ๆๆ..

[ปิยนุช เมฆสุต]

แอบมาตอบด้วยคน เพราะรู้สึกเหมือนกันเลยคะ เราเริ่มพูดกะลูกเมื่อลูกขวบ4เดือน ตอนนี้ขวบ10เดือนแล้วเวลาเดินไวเหมือนโกหก ตอนนี้น้องเริ่มหัดพูดเราก็กังวลจังเพราะตอนนี้กลายเป็นพูดเป็นคำๆๆพูดเเต่ภาษาอังกฤษอย่างเดียว เช่น dog bird cup tree car truckเพราะแม่มานกรอกหูตลอดเวลาเราพยายามพูดตลอดเวลาเเต่บางทีมันไม่ไหวก็พูดไทยบ้าง แต่ก็พูดต่อไปใจก็กลัวว่าจะพูดไทยช้าเพราะความถี่ของแม่เยอะกว่า แต่เราว่าสู้ๆๆต่อไปเถอะคะ อย่าไปฟังคำใคร เราว่าเด็กๆๆอะเค้าเก่งกว่าที่เราๆๆคิดเยอะคะ

[กาหนาฉ่าย]

ได้กำลังใจไปเพียบ ท้อแท้น้อยลงแล้วนะจ้ะ น้องแอม สู้ๆ นะจ้ะ พี่เองก็กำลังจะเจอปัญหาเหมือนน้องแอมแน่นอน เพราะเจ้าิลิงของพี่และของหนูเกิดวันเดียว ปีเดียวกัน (ต่างเวลาเท่านั้น)

ตอนนี้ พี่เปลี่ยนกลยุทธ์ใหม่ คือ อ่านนิทาน ให้เจ้าฉ่ายมากขึ้น เพราะประโยคและคำศัพท์ในนิทาน มันไม่ยาก แต่เป็นประโยชน์สำหรับทั้งแม่และลูกมากจ้ะ ถ้าคำไหนหรือประโยคไหนไม่ได้จริงๆ ก็ไทยไปก่อนเลยจ้ะ ถึงลูกเราจะพูดภาษาไทยเก่งกว่าอังกฤษหรือจีน แต่อย่างน้อย เค้าก็คุ้นเคยกับภาษาพวกนี้ตั้งแต่เด็ก แถมอย่างเป็นธรรมชาติอีกด้วย สำคัญที่เราควรปลูกฝัง คือ ความใฝ่รู้ ความอยากรู้อยากเห็น นิสัยพวกนี้สำคัญมาก เพราะพอโตขึ้น เค้าไปต่อยอดหาความรู้เอง แถมเผลอๆ เก่งกว่าเราีอีกด้วย

พี่ไม่อยากให้แอมกังวลกับเรื่องภาษาจนลืมช่วงเวลาแห่งความสนุกสนาน ความสุขระหว่างเรากับลูก ช่วงเวลา ที่เราได้เห็นเจ้าตัวน้อยของเราค่อยๆ เติบโตขี้น สามารถทำอะไรได้เอง เดินได้เอง กินข้าวได้เอง บอกฉีๆ บอกอึได้เอง หกล้มแล้วลุกขึ้นมาเอง โดยไม่ต้องช่วย อย่ามองข้ามช่วงเวลาสำคัญพวกนี้ด้วยหล่ะ มันผ่านมาแล้วก็ผ่านเลยไปเลยนะจ้ะ ไม่มีทำซ้ำแน่นอน

สำคัญตอนนี้ แอม หาหนังสือนิทานเด้กๆ มาอ่านเยอะๆ อ่านให้ตัวเองฟัง อ่านให้ลูกฟัง เล่นกับลูก ภาษาอังกฤษเราก็เอาจากในหนังสือนั่นแหล่ะ สอนลูกเรา สอนเรื่องใกล้ตัว

หวังว่าคงพอจะเป็นประโยชน์กับแอมและเจ้าเซนนะจ้ะ คิดถึงน้องเสมอจ้า จุ๊บเจ้าเซนด้วย ว่างๆ นัดเจอกันอีกนะ

ปล พี่รบกวนขอเบอร์โทรน้องแอมอีกรอบนะ พอดีมือถือเครื่องเก่ามันเสีย ข้อมูลหายเกลี้ยง

[มาม๊าน้องบุหลัน]

คุณบิ๊กเรียกมันว่า ด่านทดสอบกำลังใจค่ะ ..ครั้้งนึงมาม๊าน้องบุหลัน(และคุณแม่อีกหลายต่อหลายท่าน)ก็ต้องเจอด่านนี้มาด้วยกันทั้งนั้นค่ะ สำหรับมาม๊าน้องบุหลัน..ครั้งนั้นไม่มีหนังสือสองภาษาเล่มสอง ไม่มีเพื่อนร่วมทาง...ไม่มีผลสำเร็จให้เห็น...มากเท่าวันนี้ ไม่ว่าจะต้องเจอกี่ด่าน ก็พยายามผ่านมันไปให้ได้ ...ปีกว่าแล้ว...วันนี้ ดีใจเหลือเกินที่วันนั้นเราไม่ล้มเลิกความตั้งใจ...วันนี้ คนใกล้ๆที่เคยไม่เข้าใจเริ่มยอมรับและนับถือในความพยายาม(หรือถึงแม้ว่าจะมีใครไม่เข้าใจมาม๊าก็ไม่สนใจหรอกค่ะ) ไม่มีอะไรที่ยากเกินไปสำหรับความตั้งใจดีที่แม่มีให้ลูกนะคะ แล้วก็ไม่มีความจำเป็นใดๆเลยที่ต้องรอให้ลูกพูดไทยแข็งแรงก่อนแต่จะเป็นการละทิ้งช่วงเวลาที่มีค่าไปซะมากกว่า ถ้าเราสอนอย่างเป็นธรรมชาติและมีความสุขร่วมกันในทุกกิจกรรม ลูกไม่เครียดแน่นอน เด็กๆเค้ามีศักยภาพมากจริงๆค่ะ

[ณิชาวรรณ ไกรสนาม]

ไม่ได้เข้ามากันตั้งนาน อย่าพึ่งท้อนะค่ะ เมื่อก่อนเกดก็ยอมรับค่ะว่าเป็นเหมือนกันแต่ตอนหลัง ทันอันไหนก็พูดอันนั้น แล้วเขาก็ได้และเข้าใจด้วย ไม่ได้ไปเข้าคอสที่ไหนด้วย ตอนนี้ทำแล้วเขาสนุกเกดก็สนุก แต่ไม่ได้พูดอังกฤษกับลูกตลอดเวลา จนปัจจุบันนี้น้อง อายุ 1 ขวบ 9 เดือน หยิบหนังสือ ก-ฮ แต่พอเนิสฯ ถามเขากลับพูดตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษค่ะ เวลาอยู่กับแม่ พ่อไม่อยู่ ลูกจะถามแม่ว่า my papa where. หรือ papa ลงจากรถเขาจะถามว่า papa where. คือเขาเริ่มประติดประต่อประโยคเองได้ นี่แหละค่ะคือกำลังใจที่ทำให้เกดสู้ไม่อยากล้มเลิก ยิ่งเห็นเขาพูดได้เยอะ กำลังใจก็ยิ่งเยอะตาม หัวใจพองโตเลยค่ะ เหนื่อยนักกับระบบที่หนักไปก็ผ่อนเอาไม่ต้องทุกเวลา แต่ทุกกำลังใจจะเพิ่มขึ้นเองจากลูกน้อย ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ