หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

เขาว่าหนูไม่นิ่ง (ข้อมูล update)

ไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องเด็กสองภาษา แต่ขออนุญาตใช้พื้นที่หน่อยนะคะ

หลังจากที่ได้ไปหาหมอตามคำแนะนำ พบว่า
- เรื่องภาษา ใช้งานได้ดีทั้งไทยอังกฤษ แต่รู้ศัพท์น้อยไปนิด แต่ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ตามอายุ
- เรื่องสมาธิ ดี ตั้งใจแก้ปัญหายากๆ ได้
- อันนามีความคิดเป็นของตัวเอง พอวิเคราะห์เอง สรุปเองเสร็จ ก็ไม่ฟังใคร อันนี้เป็นสาเหตุของอาการดื้อเงียบ เช่นบอกให้ขอโทษ เขาไม่ทำเพราะไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิด
- เรื่องปฏิสัมพันธ์กับคน ได้ไม่เกิน 3 ประโยค ต้องแก้ไขด่วน เป็นสาเหตุของพฤติกรรมหลายๆ อย่าง และเสียโอกาสการเรียนรู้ เพราะเขาไม่ฟังเรา ปัญหาที่ว่าคือ
- ไม่กินข้าว ถ้าเขาฟังเราอธิบายว่าทำไมเราอยากให้เขากิน ก็มีแนวโน้มจะแก้ไขได้
- เลือกเสื้อผ้าเอง ก็ทำนองเดียวกัน
- อยู่ไม่นิ่งเมื่อออกนอกบ้าน เพราะเข้าไม่สัมพันธ์กับแม่ จึงไม่อยากอยู่ใกล้ๆ แม่ ต้องแวะโน่นแวะนี่ตลอดเวลาเห็นอะไรน่าสนใจ
- ดื้อเงียบข้างต้น (จริงๆ หมอไม่ได้พูดคำนี้ อ๋อก็ไม่อยากใช้คำนี้ แต่นึกคำอื่นไม่ออกค่ะ) จริงๆ แล้วคือไม่ได้ฟังเรา เพราะคิดของเขาเองไปแล้ว

ขั้นตอนการแก้ไข
- เก็บของเล่นทุกอย่าง (ทำยากเพราะเขาเล่นได้ทุกอย่าง เช่นสะดือตัวเอง แต่เราต้องแทรกตัวแล้วทำตัวให้เด่นกว่าของเล่นให้ได้ ของเล่นเป็นแค่ตัวประกอบ)
- เลิกสอนวิชาการ
- เล่นกับลูก วิ่งไล่จับกันให้รอบบ้าน ให้เขาอยากเล่นกับเรา อยากอยู่กับเรา
- คุยกับลูก ในเรื่องเดิมให้ได้นาน 5 นาที ถ้าเขาเปลี่ยนเรื่อง ให้ดึงความสนใจมาเรื่องเดิมให้ได้ โดยทำเสียงเหมือนตัวการ์ตูน

สาเหตุ (วิเคราะห์เองด้วย)
- แม่เป็นคนเครียด พูดน้อย พูดกับลูกแค่ประโยคสองประโยค
- เล่นกับลูกโดยมีของเล่นเป็นหลัก แม่แค่นั่งข้างๆ
- สอนวิชาการมากไป สมองพัฒนาไม่เท่ากันทั้งสองซีก (น้องอ้อมบอกมา)
- อันนาแปลกแยกจากสังคม พูดไทยไม่ได้ ไม่มีเพื่อนเล่น

****ความเดิม****
เมื่อวานได้มีวาสนาไปคุยกับผู้มีอาวุโสทางการศึกษาท่านหนึ่ง ในช่วงแรกที่คุยกันนั้น อันนาวิ่งอยู่ในห้องตลอดเวลา พยายามชวนแม่ไปดูหนังสือที่อยู่อีกมุมห้อง ห้องนี้เป็นห้องโถงไว้รับแขก ใหญ่พอสมควร เมื่อแม่ไปด้วยไม่ได้เพราะคุยอยู่ อันนาก็เดินบ้างวิ่งบ้างอยู่ในห้อง ร้องเพลงไปด้วย สักพักมีคนเอานิทานมาให้ อันนาก็มานั่งที่ตักแม่ เปิดนิทานดูสองเล่ม (เปิดเล่มละสองสามหน้า จ้องดูรูป) แล้ววางหนังสือขอกินนม เพราะได้แล้วเวลาอาหารเที่ยงของอันนาพอดี

ผู้มีอาวุโสท่านนั้น ได้ให้คำแนะนำด้วยความกรุณาว่า ควรให้อันนาได้พบแพทย์ เพราะวัย 2.5 ปีนี่ ควรจะนิ่งกว่านี้

เมื่อกลับบ้าน อ๋อโทรนัดคุณหมอสองท่านเรียบร้อย แล้วถ่ายวิดีโอไว้ให้คุณหมอดู ด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เวลาที่มีคนสนใจเค้า นั่งเล่นกับเค้า เค้าก็เล่นได้ เรียนรู้ได้ แต่เวลาไม่มีใครสนใจ เห็นลานกว้างเป็นต้องวิ่ง เห็นเก้าอี้เป็นต้องปีน อย่างนี้เรียกว่าผิดปรกติหรือไม่

บ่ายนี้รู้ผลค่ะ ขอกำลังใจด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกท่าน และทุกกำลังใจที่ผ่านมา พี่ตุ๊กตา พี่ตุ๊ก พี่เก๋ พี่อ๊อบ พี่เม่ย น้องภา และคนอื่นๆ ที่อ๋อยังไม่ได้ปรึกษาเรื่องนี้อีกค่ะ
อ๋อ

Get Embed Code

Tags:

You need to be a member of หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ to add comments!

Join หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

Comment by แม่อ๋อ on May 4, 2010 at 3:15pm: ขอบคุณทุกๆ ท่านที่แวะเข้ามาให้กำลังใจค่ะ ช่วงนี้อันนาดูสดใสร่าเริงขึ้น สนใจอยากเล่นกับเด็กคนอื่นมากขึ้น แต่ก็ยังมีโอกาสได้เล่นกันน้อย แต่พอวันไหนแม่ยุ่งๆ ไม่ว่างคุยด้วย ก็เหมือนต้องมาเริ่มต้นกระตุ้นกันใหม่เลยค่ะ แต่ก็ฟื้นตัวได้เร็ว
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจอีกครั้งค่ะ

Comment by พ่อแม่น้อง Dragon on May 4, 2010 at 8:59am: ยินดีกับคุณอ๋อด้วยครับที่น้องอันนาไม่มีปัญหาเรื่องสมาธิ เพราะดูจากการต่อบล็อคไม้แล้วแล้วยังมีสมาธิกว่าหลานผมอีก ส่วนเรื่องการปฏิสัมพันธืก็ไม่น่าใช่เรื่องแก้ยากนะครับ ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ และขอเป็นกำลังใจให้ด้วยครับ

Comment by Rinyapat Wongnithisiradol on April 29, 2010 at 5:33pm: เป็นเหมือนกันเลยคะ เคยแอบสังเกตเหมือนกัน แต่ตอนนี้ลูกสาว จะ 5 ขวบแล้ว พอเค้าอยู่ข้างนอก หรือ แม้กระทั่งในบ้าน ต้องวิ่งไปนู่นไปนี่ตลอด ยิ่งเฉพาะช่วงที่งานเยอะๆ กลับบ้านดึก ๆนี่ จะเป็นมากขึ้น เหมือน เค้ารู้สึกว่า เค้าอยากอยู่กับเราแล้ว มีอาการพยายาม จะตักตวงเวลาจากเรามากที่สุด จนพูดอะไรก็ ไม่ฟัง กลุ้ใจเหมือนกันคะ

Comment by Alisa Rojsuwanishakorn on April 28, 2010 at 11:17pm: ตูนไม่ค่อยเห็นด้วยกับคุณมะออมเท่าไหร่น่ะ การที่แม่สอนภาษาอังกฤษให้ลูกเนี่ย แม่เป็นคนไทยดังนั้นไม่มีทางเลยว่าเราจะติดนิสัยของฝรั่งมา(นอกจากคุณแม่จะมีนิสัยบางอย่างของฝรั่งเอง)สอนลูกให้ลูกไขว้เขว สมองซีกขวาซีกซ้าย
ตูนมอกว่าการสอนลูกสองภาษาเป็นการฝึกให้เค้าใช้สมองอย่างคุ้มค่า ส่วนเรื่องนิสัยใจคอ บุคลิกอันนี้ต้องขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมแล้วค่ะ ถ้าเราสอนลูกอย่างมีความสุข อยู่กับลูกอย่างมีความสุข ยังไงซะลูกก็ควรจะต้องเป็นเด็กที่โตมาอย่างมีความสุขแน่นอนค่ะ

Comment by Alisa Rojsuwanishakorn on April 28, 2010 at 11:06pm: เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ การเลี้ยงลูกเนี่ยเป็นการบ้านที่ยากที่สุดในชีวิตแม่แล้วค่ะ แต่ตูนว่าเป็นงานที่ท้าทายที่สุดด้วยน่ะค่ะ ทำให้แม่อย่างเราต้องเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุดค่ะ พี่อ๋อต้องสู้ๆ น่ะค่ะเราเป็นหลักสำคัญสำหรับลูก

Comment by ยศภัด มีเดช on April 28, 2010 at 7:21pm: เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ น้องเอม่อนเป็นเด็กพัตนาการช้า ไม่นิ่งค่ะ ตอนนี้ก็ฝึกพัตนาการอยู่ค่ะ

Comment by My KhorbKhun and Thaenkhun on April 28, 2010 at 3:03pm: น้องขอบคุณไม่เคยนิ่งเลยค่ะ พาไปนอกบ้านนี่ต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วยอย่างน้อย 2 คน ไว้ช่วยกันวิ่งตาม จับใส่รถเข็ญห้างอย่างเดียวขี้เกียจวื่งตาม (ถ้ามีสายรัดอกหรือสายจูงใส่ให้เหมือนหมาก็อยากทำ) ทุกวันนี้ 3 ขวบ 10 เดือน ถึงเริ่มดีขึ้น พาไปเดินห้างแล้วจับมือกันเดินได้ เมื่อก่อนสะบัดมือออกแล้ววิ่งอย่างเดียว แต่เรื่องเก็บของเล่นก็ยังกล่อมให้เก็บได้บ้างไม่ได้บ้าง คิดว่าพฤติกรรมน้องอันนาไม่น่าจะน่าเป็นห่วงเหมือนที่คุณแม่กลัวนะคะ อาจจะค่อยๆดีขึ้นเมื่อน้องโตขึ้น คุณแม่ก็คอยตบๆให้เข้าที่ เวลาเป็นเคื่องพิสู๗น์ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

Comment by JT007 on April 27, 2010 at 10:54pm: น้องอันนาสมาธิดีนะคะ เล่นได้นานขนาดนี้ เด็กวัยนี้ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้คะ อยู่ไม่นิ่ง วิ่งไปวิ่งมา ตามวัยของเด็ก จัสตินก็เป็นคะ ส่วนเรื่องการไม่ปฎิสัมพันธ์กับคนอื่น แบบนี้คุณอ่อต้องพาน้องอันนาไปเล่นกับเพื่อนบ้านๆ บ่อยๆ นะคะ อาจจะพาไปสนามเด็กเล่นจะได้เจอเพื่อนๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ

Comment by YaYo & JaJa & MamaKim on April 27, 2010 at 3:56pm: อันนามีสมาธิมากในสายตากิ้ม เด็ก 2.5 ขวบ จะให้นิ่งเหมือนผู้ใหญ่ เป็นไปไม่ได้ค่ะ เด็กกำลังอยู่ในวัยเรียนรู้ เค๊ากำลังพยายามเรียนรู้สิ่งต่างๆ รอบตัวมากกว่าค่ะ เห็นด้วยกะพ่อน้อง save ค่ะ เด็กซนคือเด็กฉลาด ซนในที่นี้ก็ตามวัยนี่ค่ะ ไม่ใช่พูดไม่รู้เรื่อง
ยังไงกิ้มก็เป็นกำลังใจเหมือนกันนะคะอ๋อ....อย่างว่า ความเป็นแม่ทำให้เราห่วงเค๊าทุกเรื่อง...ยังไงก็อย่าเครียดเกินไปนะค๊ะ

Comment by สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง) on April 27, 2010 at 2:24pm: มาอัพเดท ได้ความรู้ และสิ่งดีๆ เป็นประโยชน์เยอะเลย ค่ะ พี่อ๋อ
ขอบคุณ ที่มาแบ่งปัน พี่น้อง ที่นี่ ได้ ตระหนักไปด้วยค่ะ