บันทึกความทรงจำ 6 เดือนกับการเป็นเด็กสองภาษา

[ศุภาพิชญ์ พรมด้าว]

ไม่ได้เข้ามาเขียนบล็อกซะนาน เนื่องจากกำลังเริ่มท้อ+กับปัญหาส่วนตัว สอนลูกมาตั้งเกือบ 6 เดือนแล้ว แต่ดูเหมือนไม่ได้อย่างที่ต้องการเท่าไหร่ จึงมานั่งนึกว่า ทำไม? ก็ได้คำตอบให้กับตัวเอง(ไม่รู้ว่าเป็นคำตอบที่ถูกไหม) 1.เราอ่อนภาษาE  2.ใจร้อนเกินไปเลยอัดทุกอย่างที่รู้ (ซึ่งก็รู้ไม่มาก)  3.สอนลูกตอนโต 4.เราอาจจะเปรียบเทียบลูกเรากับคนอื่นแล้วกดดันตัวเอง 5ต้องแข่งกับภาษาอีสานของคุณยายซึ่งเจ้าตัวเองสนุกมากที่ได้พูด

เมื่อได้ข้อสรุปแล้ว ก็มานั่งนึก(อีกแล้ว) เรา(แม่+ลูก)คงต้องถอยกลับมาที่จุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้งเริ่มจากพื้นที่ปลอดภัยเล้กๆ ก่อน ในขณะที่ตัวแม่เองก็คงต้องเพิ่มเติมความรู้ให้ตัวเองอีกมากๆ พยายามเพิ่มคำศัพท์ให้เค้ามากขึ้น ต้องพยายามไม่กดดันตัวเอง เนื่องจากมีบ่อยครั้งที่ไม่สามารถพูดได้อย่างที่ใจนึก แต่อย่างน้อยก็มีบางประโยคที่ลูกพูดกลับมาให้ได้ชื่นใจบ้างถึงแม้จะไม่มากนัก ไม่เป็น0 ซะทีเดียว อย่างน้อยลูกก็ได้มากกว่าเด็กวัยเดียวกันที่แม่เค้าไม่ได้สอน(เข้าข้างตัวเองซะงั้น)

หนทางคงอีกยาวไกลสำหรับเรา(แม่ลูก) แต่จะพยายามต่อไป อย่างน้อยเราก็มาถูกทางแล้ว ถึงจะช้าสักหน่อย

[แม่ข้าวหอม]

สู้ต่อไปจ้า

[ศุภาพิชญ์ พรมด้าว]

ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ เมื่อวานไปงานสัปดาห์หนังสือ ได้ทั้งคุณแม่คุรลูก แตุ่คุณแม่ขอเน้น กริยา 3 ช่องค่ะ ใช้ผิดตลอดสู้เว้ย อิอิ

 

[Samita Srimachaporm]

มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..เริ่มต้นใหม่ก็ยังไม่สาย skill ของแม่แต่ละคนไม่เหมือนกันถ้าแม่คนไหนมีพื้นฐานภาษาE ดีลูกเขาอาจจะไปได้เร็ว เพราะฉนั้นถ้าเรารู้ว่าภาษาของเรายังไม่ค่อยดีเราต้องพยามเรียนรู้ให้มากและเพิ่มความถี่ในการใช้ภาษาอังกฤษยอมให้เวลากับตัวเองฝึกภาษาอังกฤษและยอมให้ภาษาอังกฤษเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของเรา และตัดความกังวล ความกลัว กลัวที่จะพูดผิดและอย่าพะวงกับ Gramma ให้มากมันจะทำให้เราไม่กล้าพูดและขาดการสื่อสารแบบธรรมชาติ ดิฉันทำงานกับชาวต่างชาติเวลาเขาพูดไทยกับเราเวลาเขาพูดผิดเราก็จะแก้ให้เขาทันที เช่น มีอยู่วันหนึ่งเลิกงานแล้วเราก็ไปที่จอดรถแต่เราลืมของก็เลยกลับขึ้นมาที่ออฟิศใหม่และเจอเจ้านายเขาก็ถามเราอย่างมั่นใจเลยว่า "You ของลืม" เราก็อมยิ้มและเข้าใจสิ่งที่เขาถามและบอกกลับนายว่า "ลืมของค่ะ..ไม่ใช่ของลืม" เวลาเราพูดภาษาเขาผิดเขาก็จะแก้ไขให้เราทันทีเหมือนกันเพราะเขาก็รู้ว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ 2 ของเรา เขาไม่เข้มงวดเรื่องไวยากรณ์กับเรามากหรอก เพราะฉนั้นตัดความกลัวออกไปเอาความกล้าเข้ามาแทนนะคะ สู้ๆๆๆ

[แม่เพ่ยขอแจม]

555....มาส่งกำลังใจให้ค่ะ ที่บอกมาท่าว่าจะถูกเกือบหมด 

ค่อยๆเป็นค่อยๆไปนะคะ ตัดความกังวลทุกอย่างที่เอ่ยมาออกให้หมด เน้นชัดๆ เคลียร์ๆ ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะด้วยความพยายามเชื่อว่า..สุดท้ายก็ถึงเส้นชัย  สู้ๆน๊า