เล่าต่อเรื่องตีลูก...
หลังจากที่ดีดีดื้อมือ...แม่ก็เปลี่ยนมาใช้วิธีเจรจา.....(แบบแจ๊ค..โจรสลัด)...ถ้ากำลังยัวะทั้งแม่ทั้งลูกจะจับนั่ง (นั่งด้วยกันนั่นแหละ แต่สนใจอย่างอื่นแทน) พอแกสงบแล้วหรือสนใจอย่างอื่นที่แม่ทำก็จะเข้ามาคุยด้วย ...."แม่ทำไรอ่ะ."...แล้วค่อยคุยกัน.....
วันนึง ปะป๊ากลับบ้าน พ่อแม่ทะเลาะกัน .....ดีดีรับทราบทำหน้าเซร็งๆ....
แม่หนีเข้าห้องน้ำไปนั่งร้องไห้คนเดียว.....ก๊อกๆ...."หม่าม้า....หม่าม้าเป็นไร"......
เปิดประตูให้ลูก...ดึงเค้าเอามากอดแต่ยังไม่สามารถหยุดร้องไห้ได้........."หม่าม้าคุยกันก่อนนะ"......"กะปะป๊าอ่ะ."......"คุยกันก่อนนะ...นะ...นะคะ...."
น้ำตาซึมสิคะ .....เกรงใจลูก.....เวลานั้นยังกะโดนกดปุ่มรีเซ็ทเลย....ลืมเลยว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร....ทำไมต้องร้องไห้....รู้แต่ว่าเราต้องไม่อามรณ์เสียไม่หงุดหงิดงี่เง่า เราอยากให้ลูกเราเป็นคนอารมณ์ดี....จริงๆก็รู็สึกมานานแล้วว่าเวลาเราเครียดลูกจะรับรู้บรรยากาศและเครียดไปกับเราด้วย
You need to be a member of หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ to add comments!
Join หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้