เรื่องเล็กๆน้อยๆ ที่แม่ภูมิใจ

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

แวะมาเล่าบ้างค่ะ ถึงพัฒนาการลูกสาว

ตอนนี้ลูกสาวอายุ 1 ขวบ 4 เดือนแล้วค่ะ มีพัฒนาการที่น่ารักดีเลยนำมาลงบล๊อกไว้ดีกว่ากันลืม

เผื่อว่าได้กลับมาอ่านอีกเวลาที่เครียด จะได้ชาร์ตแบตพร้อมสู้ใหม่กันต่อไป....

บ้านเราใช้ระบบ OPOL พ่อไทยแม่อังกฤษ และเริ่มสอนลูกตั้งแต่อายุ 11 เดือน(นับแล้วก็ผ่านมา 6 เดือนแล้วค่ะ)

กำลังฝึกฝนแบบค่อยเป็นค่อยไป (ขอบคุณอีกทุกๆครั้งน่ะค่ะสำหรับผู้ใหญ่บิ๊กกะพี่ตุ๊กตา และพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ และ

อีกหลายๆครอบครัวที่จุดประกายการสอนอังกฤษให้ตัวเองกะลูก ถ้าไม่รู้จักเว๊ป ก็คงไม่มีวันนี้เหมือนกัน)

มี 2 เรื่องที่ลูกทำให้แม่แล้วแม่ชื่นใจ และขำๆในสิ่งที่ลูกทำค่ะ

เรื่องแรก - ปกติลูกมักจะมีรอยยุงกัดให้เห็นอยู่เสมอ ไม่ก็จะต้องมีรอยขีดข่วนตามแขนขา

อาทิตย์ก่อน แม่เซอร์ไพรส์ลูกมากเลยค่ะ เพราะเหตุการณ์ดังนี้

ลูกสาว: เอามือมาแปะๆแขนแม่ แล้วชี้ๆ ที่รอยแผล (แม่เข้าใจว่า ลูกอยากบอกว่า แม่ๆ ช่วยหนูด้วย)

แม่: Do you want Mommy to put an anti-itch cream on it? Right?

ลูกสาว: พยักหน้าหงึกๆ

แม่: So, I will put the ointment on your skin. Ok?

ลูกสาว: พยักหน้ารับต่อ

แม่: แม่ก็ทายา ไปแล้วก็บอกว่า I kiss your pain away… Boo Boo. It’s Better now.

สักพักลูกสาวดันเหลือบมาเห็นขาแม่มีรอยแผลเหมือนกัน ลูกสาวตัวน้อยก็โน้มตัวมาที่ขาแม่ แม่ก็งงว่าลูกจะทำอะไร

ที่ไหนได้ เธอเป่าลม พู่ๆๆ ไปที่รอยแผลที่ขาแม่ แม่อ่ะซึ้งมากเลยยย มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่หนูนึกจะทำให้แม่ทันที

โดนใจแม่มากมายเลย... ปลื้มมากค่ะ

แม่เลยบอกลูกว่า You are very good girl, I love you sooooo muchhhhhh… (แล้วแม่ก็ระดมจูบลูกสาวจนกว่าจะพอใจ 555)

**ซึ้งใจจังเน้ออ ลูกรักของแม่ **

*************************************************************************************************

เรื่องที่สอง ดัชมิลล์คิดส์ 555

มีโฆษณาตัวหนึ่ง ที่มีเด็กๆ ออกมาเต้นๆ แล้วถือกล่องดัชมิลล์คิดส์ ลูกสาวก็จะโยกๆตาม และถ้ารู้ว่าในตู้เย็นมีดัชมิลล์

ลูกมักจะขอกินเสมอค่ะ มีวันหนึ่ง

แม่พูด: Do you want a carton of Dutchmil Kid?

ลูก: ลูกยิ้ม และพยักหน้าหงึกๆ พร้อมกับชูนิ้ว 5 นิ้ว เลียนแบบในโฆษณา

แม่: งง เล็กน้อยว่าอะไร ชู 5 นิ้ว เพราะลืมไปแล้ว

ลูก: ลูกก็จะพยายามเริ่มเปล่งเสียง ฮ้า........ ฮ้า... (แม่เริ่มเก็ทมุขลูกเหมือนลูกจะบอกว่า 5 ไงแม่)

แม่: ตัวเองเริ่มขำ ...และระลึกขึ้นได้ว่า ตอนท้ายๆโฆษณาเด็กจะชู 5 นิ้ว (แม่เลยไม่ให้กินไม่ได้แล้ว ก็หนูรู้เรื่องแล้วนิเนอะ)

แม่: So, what should you do?

ลูก: ยกมือไหว้

แม่: Can you feed mommy too?

ลูก: ยื่นกล่องนมให้แม่ดูด พอแม่แกล้งดูดเสร็จ แม่บอก Thank You…. ลูกถึงเอาไปดูดต่อ...

แค่นี้ก็ซึ้งใจและภูมิใจค่ะ อย่างน้อยลูกเริ่มตอบรับและผูกพันกับการใช้ภาษาอังกฤษด้วยดี เลยคิดว่า

ถ้าเราอบรมสอนเค้าให้รู้จักมีน้ำใจ โดยเริ่มกันจากภายในบ้านก่อน เค้าคงจะซึมซับความอ่อนโยน เอื้อเฟื้อ

และเรียนรู้ได้เองตอนโตว่า การแบ่งปัน ห่วงใย คนรอบข้างคงจะสร้างความสุข และรอยยิ้มได้อย่างไม่มีวันหมด ...

[นันทิยา (แม่น้องตังเม)]

อืม...เด็กๆ มักจะมีอะไรเล็กๆ น้อยๆ ให้เราได้เป็นปลื้มเสมอๆ

[worjung]

ค่ะเรื่องปลิ้มลูกนี่คุณแม่ทุกท่านคงทราบกันดี การที่ได้เลี้ยงเค้าทุกวันเห็นเค้าโตขึ้นมันช่างแสนวิเศษจริงๆค่ะ ความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวลูกนี่สำคัญมากเลยนะคะ เวลาที่ลูกทำอะไรดีๆ เจ๋งๆ แจ่มๆ เราจะชมเค้าเลย ขอบคุณมาก แม่รู้สึกดีใจจัง....... อะไรก้อว่าไป แต่ต้องจริงใจด้วยนะคะ ความรู้สึกเหล่านี้จะติดตัวลูกเราไปเค้าจะภูมิใจในตัวเองและจะทำสิ่งดีๆต่อไปเรื่อยๆ เค้าจะโตขึ้นอย่างมีความสุขค่ะ และนั่นเป็นสิ่งที่แม่ทุกๆคนต้องการใช่ไหมล่ะคะ

[หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้]

แค่นี้ก็ปลื้มแล้วนะคะสำหรับแม่อย่างเรา

[ซันต้ากะซันไช่ ก้อ รักในหลวง]

เราเริ่มไล่ๆกันเลยค่ะ ลูกสาวคนเล็กก็ 1 ขวบ 5 เดือน
เริ่ม opal ได้ 5 เดือนกว่าแล้ว พัฒนาการเหมือนกันเลย
ยังพูดไม่ได้เหมือนกันด้วยนะเนี่ย... สงสัยจะดวงสมพงษ์กันเนอะ

[พ่อน้อง save]

เก่งทั้งแม่ทั้งลูก เป็นกำลังใจให้ครับผม.

[พี่ฟ้าใส น้องไออุ่น]

น่ารักมากๆ เลยค่ะ

[KrisMum]

น่ารักมากค่ะ เด็กๆนี่ทำให้ปลื้มง่ายๆเน๊อะ ที่บ้านแบดใช้ kiss it better แล้วก็จุ๊บๆตรงที่เจ็บ

[มีตังค์ =(แม่กิต+พ่อมร)]

เก่งจังเลยค่ะ ขอปลื้มด้วยคนนะคะ

[ยศภัด มีเดช]

ขอปลื้มด้วยคนจ้า

[Tao's mamy รักในหลวง]

น้องมีมี่น่ารักหยั่งงี้ แม่ลี่เป็นปลื้มมมมมม....
ทำไมของรัตน์พอแม่เป่าเพี้ยง ไอ้ลูกเต๋าหัวเราะชอบใจอ่ะ ไม่ซึ้งเล้ย ฮ่าฮ่า