บันทึกของแม่ ตอน แม่ขอโทษ

[ต้นไม้และดวงจันทร์]

วันนี้แม่เสียใจมากที่ทำให้ไทคิร้องไห้ เมือลูกโตขึ้นลูกก็มีความเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ชอบวิ่งเล่น ชอบเคลือนไหวมากขึ้น นั่นก๊เป็นสิ่งที่ทำให้แม่มีความสุขมาก และก้เป็นเหมือนทุกทุกวัน หลังจากอาบนำเสร็จไทคิก็จะวิ่งไปมา ไม่ยอมให้แม่ใส่เสื้อผ้าให้ ไม่ยอมให้แม่ทาโลชั่นให้ ไทคิดิ้นไปดิ้นมาเลยทำให้นิ้วแม่ที่กำลังทาโลชั่นไปโดนตาไทคิ แต่ไทคิก็ไม่ได้ร้องเพราะอาจจะไม่เจ๊บมาก ด้วยอารามที่แม่ก็เหนื่อย แล้วก็ยิ่งโกรธตัวเองที่เอามือไปโดนตาลูก แม่ก็ยิ่งหงุดหงิด ก็เลยบังคับให้ไทคิใส่เสิ้อผ้าอย่างรวดเร็ว เลยทำให้สีเทียนที่ไทคิถืออยู่หลุดมือ ไทคิก็พูดกับแม่แล้วทำท่าจะร้องไห้ว่า Mama you going to make me cry. แม่ก็ยังไม่สนใจ รีบยัดเสิ้อใส่แขนไทคิต่อไปอีก แล้วไทคิก็พูดอีกว่า Mama you going to make me cry. ช่วงที่เอาแขนใส่เสื้อสีเทียนในมือก็หลุดจากมือ แล้วไทคิก็ร้องไห้ใหญ่เลย ตอนนั้นแม่ก็ไม่สนใจ เดินหนีไปอีก ไทคิก็ยิ่งร้องใหญ๋ คงงงว่าวันนี้แม่เป็นอะไร ทำไม่ไม่ใจดีเหมือนเดิน เมื่อเหตุการณ์ผ่านไปแม่มานั่งนึกย้อนหลังแล้ว แม่รู้สึกเสียใจมาก ที่ไม่สนใจลูกพูด นึกทีไรก็เสียใจทุกที่ แม่จะจำไว้เป็นบทเรียน แม่จะไม่ทำให้ไทคิร้องไห้เนื่องมาจากการไม่ควบคุมอารมณ์ของแม่เอง แม่ขอโทษ

[ต้นไม้และดวงจันทร์]

ฟังแล้วก็เศร้าไปด้วยเลยคะคุณแม่น้องเรอิเลอา จริงอย่างที่คุณแม่ว่า เราต้องฟังลูกให้มากขึ้นด้วยคะ

[แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค]

มีเหมือนกันที่หงุดหงิดแล้วควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แถมเมื่อวันก่อนก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้สนใจฟังลูก คือเค้าทำตุ๊กตาหล่น เราก็มัวแต่คุยเลยไม่ได้ฟังที่เค้าบอก มารู้อีกทีที่เค้าพยายามดึงมือเราไปเก็บตุ๊กตา ปรากฎว่าตุ๊กตาถูกรถทับ (แต่ก็ไม่ได้เสียหายนะคะ) เค้าคงเห็นตอนรถทับตุ๊กตาของเค้า เค้าซึมไปพักใหญ่เลย (ขนาดแค่2ขวบนะเนี่ย) เราเลยรู้สึกผิดและคิดว่าคงต้องฟังลูกมากกว่านี้

[ต้นไม้และดวงจันทร์]

ขอบคุณ ทุกทุกท่านนะคะ สู้ไปด้วยกันคะ

[แม่น้องกุน & น้องญาญ่า รักในหลวง]

เป็นเหมือนกันทุกกกกกวัน ท้ายสุดทำใจ บางครั้งขู่จะตี รีบใส่เสื้อผ้า ตอนนี้ทำใจแล้ว(ทำมานานแล้วตั้งแต่เริ่มหัดเดินได้ ปัจจุบันก็เป็นอยุ่ แต่ปะป๊าส่วนมากดจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้โยนให้แม่ทุกกกกที เพราะเห็นว่าเราจัดการได้ มีเทคนิค บางครั้งก็วางกางให้เรียบร้อย เจ้าตัวก็วิ่งมาใส่เอง เป็นอันจบ

[Bhoom (and papa)]

ทำใจให้สบายนะครับ.. เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้เสมอครับ

[Bless's Dad]

ไม่เฉพาะแม่ที่เป็นครับ พ่อก็เป็นเหมือนกัน แต่ดีหน่อยที่ลูกยังไม่ซนมาก ตอนนี้เลยยังรับมืออยู่ บางครั้งก็หงุดหงิดมากเหมือนกัน แต่ต้องทำใจและต้องเข้าใจว่าบางครั้งเด็กเองก็ไม่เข้าใจความต้องการของตัวเองเหมือนกัน ผมเองก็เลยต้องหาความรู้เกี่ยวกับเด็กให้มากขึ้น เพื่อจะได้เข้าใจเค้าแทนอ่ะครับ ส่วนตัวถ้าไม่ไหวจริง ๆ จะเรียกภรรยามาดูลูกต่อครับ เราก็เดินออกไปทำใจสักหน่อย... ค่อยกลับมา

[babyashi]

โห อ่านแล้วเข้าใจเลยอ่ะ เพราะเม่ยก็เป็นเหมือนกัน เมื่อวานเองอ่ะ อชิไม่ยอมนอนอ่ะ ทำยังไงก็ไม่ยอมนอนเลย เม่ยก็เลยขึ้นเสียงดุใส่ (ประมาณว่า เมื่อไหร่จะนอนซะที เพราะเราเหนื่อยมั่กๆ อยากพักแร้วววว) อชิคงรับรู้ได้นะ ว่า ทำไมแม่ทำเสียงแข็งใส่ แต่ในที่สุดเค้าก็หลับไป พร้อมกับความรู้สึกผิดของแม่

สิ่งหนึ่งที่เราเรียนรู้จากเรื่องนี้คือ คนเป็นแม่ต้องควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้มาก ๆ เวลาอยู่ต่อหน้าลูก เพราะ บางทีการที่เราแสดงออกถึงอารมณ์ ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้นี้อาจจะทำให้ลูกซึมซับไปไม่รู้ตัว..

สู้ๆ ไปด้วยกัน ค่ะ คนเป็นแม่ต้องรับมือกับอะไรๆ อีกเยอะจริงๆ

[ยศภัด มีเดช]

เป็นเหมือนกันค่ะยิ่งมีลูก 2 คน ก็เหนื่อยมากขึ้น ลูกยิ่งโตก็จะมีความคิดเป็นของตัวเองมากขึ้น เราต้องเตรียมตัวรับมือกับอนาคตข้างหน้าอีกเยอะ สู้ๆๆ

[ต้นไม้และดวงจันทร์]

ขอบคุณอ๊อบและเล็กมากนะจ๊ะ ที่มาเป็นกำลังใจ คิดอย่างที่อ๊อบว่าก็จริงเนอะ ในภายหน้าลูกก็ต้องเจอผู้คนมากมาย จะได้รับมือกับมันได้ ก่อนอื่นก็รับมือกับแม่ไปก่อน คิดอย่างนี้แล้วก็สบายใจ

[อรนัย รักในหลวง]

อ๊อบก็เป็นนนนนนนนนนนน คิดซะว่า...ลูกต้องเจอผู้คนหลากหลายอารมณ์ในภายภาคหน้า...ลูกจะได้หัด deal.......Life is tough!!