บ้านเล็กในป่าใหญ่...หมอตุ่น..หมอจิ..น้องเอ่เอ๊

[แม่เพ่ยขอแจม]

ได้รับคำเชิญชวนจากคุณหมอตุ่นและหมอจิให้ไปค้างแรมที่บ้านพักเล็กๆในอ้อมกอดของป่าใหญ่ช่วงระหว่างรอยต่อของจังหวัดสระบุรีและโคราชมาหลายเดือน..กว่าจะมีเวลาลงตัวไปตามทริปที่คุณหมอกำหนดให้ได้ก็ต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา...

หมอตุ่นใจดีมากมาย...วางแผนการเดินทางให้ละเอียดยิบว่าขบวนรถของพวกเราจะผ่านจุดไหนมีที่พักรถอย่างไรบ้าง..ปั้มนั้นร้านอาหารเปิดกี่โมง ปั้มนี้มีร้านอะไรน่าสนใจ...รวมถึงการหอบหิ้วเสบียงสำหรับรอรับเช้าวันใหม่ที่จะมาถึงอีกด้วย...โจ๊กชามกลางๆกับน้ำเต้าหู้ที่เมื่อเทหลุดพ้นจากปากถุงก็จะอยู่ในถ้วยขนาดย่อมๆพอดีให้อิ่มท้อง

ความจริงทริปนี้..แบ่งกิจกรรมออกเป็นสองส่วน ส่วนแรกของแม่ อยู่ที่พักคุยไปเรื่อยๆ ดูเด็กๆเล่นเฮฮา เบื่อก็ออกไปเดินช๊อปปิ้งหาอะไรเสริมกำลัง ..^__^   อีกส่วนเป็นกิจกรรมของพ่อที่หนักมากกกก...คือออกรอบตีกอล์ฟ สองวันติดต่อกัน อืมมม

บ้านหลังเล็กๆสีขาวสะอาดตา มีบริวารเล็กกว่าอยู่ใกล้ๆกันอีก 3 หลัง (และกำลังสร้างเพิ่มอีกหลายหลัง) ในอ้อมกอดของต้นไม้ใหญ่มีสายน้ำตกพาดผ่าน คือจุดหมายปลายทางที่พวกเราจะพักค้างแรมกัน 

บ้านหลังนี้เป็นของคุณตั้ม เจ้าของแดรี่โฮม ร้านสเต็กเลื่องชื่อของหมวกเหล็ก ที่ถ้าใครจะแวะเวียนเข้าไปลิ้มรสในวันหยุดคงต้องรอคิวกันนานทีเดียว พี่ตั้มเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมกับหมอตุ่น เวลาที่เพื่อนสองคนพูดถึงกันและกัน..คนที่ได้รับฟังก็มีเฮตลอด...รู้เลยว่าสนิทกันจริง

เด็กๆแปลงกายลงเล่นน้ำที่หลังบ้าน...

หลังเก็บของเข้าที่..ต่างกลุ่มก็ต่างแยกย้ายไปทำกิจกรรม...พี่และหมอจิได้มีโอกาสนัดเจอกับแม่ทิพย์ พ่อนัท แม่อ้อยที่เอ๊าท์เลท เขาใหญ่ ...

นัดกันตอนแรกก็สับสนพอสมควร..กับคุณทิพย์แม่น้องยีนส์ พี่ไม่งงค่ะ แต่กับพ่อนัทของน้องมี่มี่นี่สิ เล่นเอางง เอ๋...พ่อณัฐ ของน้องมี่มี่..กับแม่ลี่สุมนาย้ายไปอยู่โคราชเมื่อไหร่หว่า  ฮ่าๆๆๆ แอบเพ่งรูปตั้งนาน..พ่อณัฐของมี่มี่เปลี่ยนไป..ลี่ก็หน้าตาไม่เหมือนเดิมด้วย...เออเนอะ..คนชื่อนัท..ทำไมลูกต้องชื่อมี่มี่ด้วย...ทราบแล้วเฉลยด้วย

พ่อนัททำหน้าเหมือนจะยียวน....

หมอจิถามมีปัญหาป่ะ....ดูสีหน้าพ่อนัทก็รู้แล้วว่าไม่มี  ฮ่าๆๆ

ส่วนคนนี้...หนูไม่รู้..หนูไม่เกี่ยวคร๊าาาาาา...หนูไม่เห็นอะไรเลย หุหุ

สองมือยังเต็ม..นี่ถ้ามีสี่มือ..ก็คงเต็มอีกนั่นแหล่ะ 

ถ่ายไปหลายรูป...แต่มีแค่รูปเดียวเนี่ยแหล่ะที่ได้เห็นหน้าน้องมี่มี่..ฝาแฝดพ่อนัทเลยนนะเนี่ย..

กว่าจะจับเด็กๆมายืนถ่ายรูปได้ครบ..อ้าว..แม่อ้อยหายไปไหนเนี่ย ???

งั้นจัดไป...เต็มๆหน้าค่ะแม่อ้อย

แม่ทิพย์กับน้องยีนส์...ลุ้นอะไรกันอยู่

ตกบ่าย...คุณฟอร์ดและแม่เมเดินทางมาสมทบ..หลังจากที่ทั้งคู่เพิ่งแวะทานข้าวที่ร้านแดรี่โฮมแล้วตามเข้าไปที่บ้านพัก..พอวางกระเป๋าเสร็จ..พวกเราก็ลากพ่อฟอร์ดแม่เมมาทานมื้อเย็นที่แดรี่โฮมอีกรอบ..หุหุ

ค่ำคืนนั้นคุณฟอร์ดใจดีร้องเพลงกล่อมในวงเมรัยด้วยเน้อ...

มื้อนี้..จัดหนัก..วัตถุดิบไม่หมดร้าน..เราไม่เลิก  เย้

ไวน์ดี...มีไว้ให้ลิ้มลอง..คุณตั้มปลูกองุ่นเอง..ทำไวน์เอง..ออกมาจำนวนจำกัด..และคุณหมอตุ่นก็แบ่งเอาไปไม่เยอะ..แค่หนึ่งในสามของที่ทำ  หุหุ...คุณหมอเล่าเรื่องราวที่มาที่ไปของไวน์ขวดนี้..ก่อนที่จะจบด้วย..ไวน์ขวดนี้ดีมากๆ..จนตีมูลค่าไม่ได้..แต่ ณ ตอนนี้ ใครให้ผมสี่พัน..เอาไปเลย....(ทำไมเป็นแบบนี้ละคะหมอ!!)

สุปคืนนั้น..หมดไวน์ไป 5  ขวด

ที่ระเบียงริมน้ำตกหลังบ้าน..เม หมอจิและเด็กๆ

ท่าทางขี้เล่นเอาการนะเนี่ย..คุณหมอ  แต่เห็นขี้เล่นแบบนี้..เชื่อเถอะค่ะ คุณหมอมองแว๊บเดียวก็ตีโจทย์ออกหมดเลย...ว่าอะไรเป็นอะไร..หรือใครเป็นอย่างไร..โอว โนววววว

ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเลย....เอ่เอ๊..ซึ่งเป็นยิ่งกว่าแก้วตาและดวงใจ..ขี้เล่นไม่แพ้พ่อ

ขอขอบคุณหมอตุ่นและหมอจิมากๆนะคะในโอกาสที่ได้ไปเยี่ยมเยียนในครั้งนี้..มีความประทับใจหลายๆอย่างเกิดขึ้น..มากกว่าที่ตัวอักษรจะบรรยายออกมาได้..แต่มันก็จะอยู่ในความทรงจำที่ดีไปเนิ่นนาน..

ขอบคุณครอบครัวน้องเมและคุณฟอร์ด ที่ร่วมเดินทางไปด้วยกันในครั้งนี้..อีกไม่เกินสองเดือน เมื่อร้านเนื้อย่าง สัญชาติญี่ปุ่นของพ่อฟอร์ดเปิดตัว..หวังว่าห้องรับแขกแห่งนี้จะได้มีโอกาสบันทึกเรื่องราวน่ารักๆของครอบครัวคุณฟอร์ดไว้ตรงนี้ด้วยนะคะ..ว่าแล้วก็เตรียมไปถล่ม...

ขอบคุณพ่อนัท แม่อ้อยและแม่ทิพย์ด้วยนะคะ ที่อุตส่าห์เดินทางมาไกล..นั่งพูดคุยเป็นเพื่อนกัน..อีกไม่นาน..วช.ที่โคราช คงได้เจอกันอีก ไม่สิ..ต้องได้เจอกันอีกต่างหาก อย่าลืมนะคะที่สัญญาว่าจะเปิดบ้านให้พี่ไปค้างแรม  ^__^

บันทึกด้วยความรู้สึกที่ดีจริงๆค่ะ

ขอบคุณในมิตรภาพจากทุกๆครอบครัว..รวมทั้งพี่ตั้ม พี่เป้า..เจ้าของบ้านน้อยในป่าใหญ่ด้วยนะคะ

คือหัตถา..ครองพิภพ

เฮงเปล่านะคับพ่อ..เฮงเปล่านะคับแม่ (ทำไรลูกกันเนี่ย..)

แค่ท่ายืนก็รู้แล้วว่า.."บ้านนนี้ใครใหญ่"

ถ้าคืนนี้แม่เขาไม่ให้เราเข้าห้อง...เราก็นอนกันตรงนี้นะลูกนะ...ฮ่าๆๆ 

[ประทุมทิพย์ บุญยะแต่ง]

ว้า....เสียดายจังเลยค่ะ ได้คุยกะหมอจิ แค่นิดเดียวเอง ทั้ง ๆ ที่เคยคุยทางโทรศัพท์ และนัดกันหลายครั้งมาแล้ว แต่มะได้เจอหน้ากันซะที วันนี้ได้เจอแล้ว และเสียดายอีก ที่ไม่ได้ตามไปสระบุรีด้วย อยากเล่นน้ำจังเลยค่ะ ขอบคุณพี่ตต.สำหรับทุก ๆ สิ่งดี ๆ

ปล. ชาวโคราชยินดีต้อนรับครอบครัวสองภาษาทุกท่าน หากมีเวลาอยากชวนมาโคราชบ้างค่ะ มีสวนสัตว์ และสวนน้ำ พิพิธภัณฑ์ไม้กลายเป็นหินเป็นอุทยานการเรียนรู้ เหมาะกับเด็ก ๆ ค่ะ

[Jirah]

พี่ทิพย์คะ เมื่อไหร่จัดมีตติ้งที่โคราชอีก มาเคาะเรียกด้วยนะคะ อยากไปสวนน้ำ+สวนสัตว์ค่ะ

ถ้าเป็นไปได้ ลงมาจัดที่ปากช่องบ้างก้อดีนะคะ 5555

[Jirah]

ชอบอ่านบทความที่พี่ตุ๊กตาเล่า อ่านได้เพลินเชียว

ไว้หาโอกาสไปเที่ยวกันอีกนะคะ

รอบนี้ไม่ค่อยได้มีโอกาสเม้าท์กันเท่าไหร่เลย มีเรื่องยุ่งๆกวนใจเล็กน้อย

ไว้แก้ตัวโอกาสหน้านะคะ

ดีใจที่ได้เจอพี่ทิพย์ พ่อนัท แม่บีและแม่ทิพย์ ตัวเป็นๆ ไว้จะไปขอเข้ากลุ่มโคราชบ้างค่ะ

[ประทุมทิพย์ บุญยะแต่ง]

ชาวโคราช ยินดีต้อนรับค่ะ

ว่าแต่น้องเอ่เอ๊ โตและสวยขึ้นมาก จนจำแทบไม่เลยได้ค่ะ (เนื่องจากจำหน้าว่าน้องยังเล็กอยู่อะ อิอิ น่าอายจิงเรา)

 

[แม่น้องเนย]

เสียดาย เสียดาย เสียดาย ไม่ได้ไปด้วยยย

[Jirah]

โอกาสหน้าไปกันค่ะคุณเล็ก คิดถึงน้องเนยนะคะ ไม่ได้เจอตั้งนาน

[แม่น้องเนย]

ขอบคุณค่ะหมอจิ เห็นด้วยกับพี่ปาซค่ะ น้องจิน่ารัก น่ากอดจริงค่ะ

[Jirah]

น้องเอ่เอ๊รึป่าวคะ ที่ว่าน่ารักน่ากอด

กลายเป็นน้องจิ น่ารักน่ากอดไปแล้ว 5555

[แม่น้องเนย]

55555 ขอโทษค่า โก๊ะจริงเราเนี่ย

[แม่เพ่ยขอแจม]

อย่ามาบ่นเสียดายเลยนะ..คนนี้น่ะ

[topaz]

บรรยากาศดี อาหารอร่อย ที่พักร่มรื่นมากมีน้ำตก สายน้ำและลำธารด้วยอ่ะค่ะ

ว่าแต่ว่าใครถ่ายรูปคะ ไม่ใช่แค่สวยทุกรูปนะคะสวยน่ารักทุกคนเลยอ่ะค่ะ

แต่ยกเว้นหนุ่มใหญ่หนุ่มเล็กนะคะ(ถ้าสวยคงต้องลำบากแน่ๆค่ะ) หล่อลดวัยกันจริงๆค่ะ

 

พี่จิคะ น้องเอ่เอ๊น่ารัก น่ากอดมากๆค่ะ

 

[Jirah]

กอดไปหลายรอบแล้วนี่นาน้องปาซ 5555