เว็บทั้งหมดจะย้ายไปที่ www.2pasa.com แล้วนะครับ ตามไปที่นั่นได้เลย

หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

มาละเหวย....ระหกระเหิน...มหากาพย์เฮฮา

5555++++  เดินทางกลับถึงบ้านก็เปิดคอม เข้าห้องขอนแก่น กด f5 จนนิ้วงอกันแล้วล่ะสิคะ  พ่อแมน 

ยังค่ะ..ยังไม่ได้เขียน ต้องมาตกลงกันก่อนสิ  ว่านี่มันกรุ๊ปอะไรกันแน่ ขอประท้วงก่อนเลยนะคะท่านประธาน

กลุ่มขอนแก่น...ครอบครัวคุณแมนและคุณหมอวิจิตร  รวมเป็น 2

กลุ่มโคราช....ครอบครัวคุณยุ้ยและคุณทิพย์  ก็รวมเป็น 2

กลุ่มชัยภูมิ ... แม่แมว  1 ครอบครัว

กลุ่มแปดริ้ว...น้องกิ้ม  1 ครอบครัว

กลุ่มสุรินทร์...หมอกอล์ฟ ก็ 1 ครอบครัว

กลุ่มกรุงเทพ...บ้านเนย บ้านลี่  บ้านเพ่ย  มันรวมกันเป็น 3  ชัดๆ...ง่ะ  ไหงกระทู้นี้มาโผล่ในห้องขอนแก่น แล้วห้องกรุงเทพปายหนายยยยยยย.... (เริ่มต้นก็ออกหมัดแล้วค่ะ)

 

 

.......ก่อนอื่นต้องดีใจกับครอบครัวที่ไม่ได้ร่วมระหกระเหินไปกับพวกเราด้วยนะคะ..เพราะทริปการเดินทางครั้งนี้...ทั้งเหนื่อยทั้งเซ็งสุดๆ

 

เหนื่อย ---------->  ที่ต้องหัวเราะกันทั้งวัน

เซ็ง ------------->  พ่อแมนคะ  ทำไมจัดแค่สองวันเอง

เพราะ...มันสนุกมากกกกกกกกกกกกก

 

 

 

ภาคที่1 ....ทีมกรุงเทพปะทะแปดริ้ว..เดินทางสู่ถนนมิตรภาพ

 

หลังจากนัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว เจ็ดโมงกว่าๆของเช้าวันเสาร์ ทีมกรุงเทพก็เริ่มเคลื่อนขบวนออกจากบ้านใครบ้านมัน ถึงแม้จะไม่มี ว.แดง แต่เราก็มีไอโฟน มือถือ จีพีเอสและกระแสจิตส่งถึงกันตลอดทาง..

วันนี้อากาศดี เดินทางยังไม่ถึง 5 นาที  โทรศัพท์สายแรกดังเข้ามา เพ่งดูชื่อคนโทรมา ถึงกับต้องอุทาน "ชิเป๋ง" อุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ....(ขอโต๊ด...ตกใจนิดหน่อยไงคะ)

"สุมนา"  โทรมา.......ลี่จะออกเดินทางตามไปถึงที่นัดหมายช้าหน่อยนะคะพี่ เพราะ..บราๆๆๆๆๆ

ไอ้พี่ก็ได้แต่ค่ะ..ค่ะ..ค่ะ...แต่ใจตอนนี้ไม่อยู่กับตัวแล้ว...มองไปที่หน้ากระจกรถ....เปาะแปะ..เตาะแตะ

โอววววววว..ไม่นะ

 

 

คิดมาก..คิดเยอะ คิดรกรุงรังไปตลอดทางว่าจะพาเด็กๆไปเที่ยวฟาร์ม  บัตรผ่านก็ซื้อแล้ว ถ้าฝนตกจะทำยังไงดี .....จะล้างอาถรรพ์สุมนายังไงดี  ฮ่าๆๆ

คิดว่าลี่คงทิ้งระยะห่างในการเดินทางตามพอสมควร  ฟ้าเริ้มกระจ่าง...เฮ

 

ใกล้ถึงที่หมาย..โทรเช็คทุกคนอีกที (ยกเว้นลี่ หุหุ) ครอบครัวเนยใกล้ถึงแล้ว...กิ้มก็จวนละ  ส่วนลี่คงมาถึงหลังสุด

 

ถึงที่หมาย..เก้าโมงเศษๆ แว๊บๆว่ามีใครกระโดดเข้ามา  ฟาร์มนี้ปล่อยจิงโจ้ออกมาที่ลานจอดรถด้วยหรือเนี่ย...

ที่แท้เป็นน้องภาจากขอนแก่น ที่เจอกันแบบตัวเป็นๆครั้งแรกก็ทำเอาตกใจ พร้อมคุณหมอวิจิตรที่ดูจะยิ้มอย่างเดียวและสาวน้อยหน้าหวาน น้องเจ้าขา ตัวจริงเธอสวยหวานมากๆ

อ้าว..แล้วนั่นใครล่ะนั่นที่จอดรถตรงข้ามกัน  ครอบครัวน้องเนย มาถึงก่อนพี่เล็กน้อย พร้อมเสื้อเด็กสองภาษารุ่นใหม่สีขาวสว่างไสว..แจ่มมากๆ...อิอิ

 

เฮ้ย....นั่น...ครอบครัวสุมนา  อ่ะจ๊าก...มาแล้ว...มาถึงก่อนบ้านเนยอีก  เอ่อไหนว่าจะมาช้า ไม่ทราบว่าขี่เครื่องบินเจ๊ทมาหรือไงครับพี่น้อง ลี่มาพร้อมคุณพ่อณัฐและน้องมี่มี่ เป็นคนเดียวที่ไม่ต้องเสียค่าบัตรผ่านประตู...หุหุ..ได้ไงกัน มาด้วยกัน จ่ายด้วยกันสิคะน้อง  แชร์ค่ะแชร์

แล้วครอบครัวที่บอกว่าจวนถึงแล้ว..ออกจากบ้านมาตั้งแต่หกโมงไปไหนหว่า...ฮัลโหลกิ้ม...อยู่ไหน..หา..อีก 20 นาทีหรือ โอว  (ทราบภายหลังว่าเธอชิลๆกับการขับรถมาก  เลยนั่งละมุนละไมจิบวิวข้างทางมาอย่างสบายใจ ฮ่าๆๆดีนะเนี่ย ที่ไม่แวะกินขนมเค๊กข้างทางตามที่บอก)

 

หิวมากค่ะ ไม่มีครอบครัวไหนทานของหนักมาเลย ทานกันมาแต่สำลีและปุยนุ่น จวนจะได้เวลาเข้าฟาร์ม เลยไปซื้อลูกชิ้นปิ้ง (ไม้ใหญ่มากๆ..แต่อร่อยนิดเดียว)  ทันทีที่เงินค่าลูกชิ้นหลุดออกจากกระเป๋า ...หมูไม้ที่อร่อยที่สุดในประเทศไทยก็มาถึง..แถมฟรีด้วย...โอ้ยยยย..เอาสองร้อยของฉันคืนมานะ

 

คณะของเราฟัดหมูไม้กันอยู่หน้าฟาร์มอย่างไม่เกรงใจใครและไม่ชวนใครกิน  ฮ่าๆๆ..ได้แต่แอบส่งสายตาบอกไปว่า อยากกินไม๊ค่ะ อยากกินไปหาซื้อได้นะ ซุปเปอร์หมูไทยจ้า ทั้วราชอาณาจักรเร็วๆนี้

(อย่าลืมจ่ายค่าโฆษณาพี่นะคะกิ้่ม)

Views: 2950

Replies to This Discussion

พี่ตุ๊กไม่ได้ดึงเครื่องค่ะพี่กิ้ม แต่เพ่ยเพ่ยกำลังโชว์การเหวี่ยงเชือก ร้อนวิชาจากฟาร์มโชคชัยค่ะ พี่ตุ๊กก็เลยช่วยเหวี่ยง เอ๊ย ช่วยหยุดค่ะ

ภาค 3 "แยกย้ายพักผ่อนเอาแรง"

 

เสร็จสรรพจากอาหารมื้อค่ำ  ..ว่าแล้วเชียว..อาหารอิ่มท้อง สมองก้เริ่มทำงาน เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่เจอกันมา ยังไม่ได้ถ่ายภาพหมู่กลุ่มคิดการใหญ่เลย เอาไงดี แสงธรรมชาติหมดแล้ว..."เฮียแมน..ขอแสงสีเหลืองนะคะ"  เฮียแมนก็ใจดี "จัดให้"

ทำไมต้องแสงสีเหลือง.....เขาว่ากันว่าแสงสีเหลืองสลัวๆเนี่ย...ทำให้ทุกคนถ่ายภาพออกมาดูใกล้เคียงกันน๊า  ฮ่าๆๆ

ระหว่างรอผู้ใหญ่ดยกย้าย เด็กๆก็วิ่งเล่นกันตามประสา มีแม่เล้กและพ่อเล็กของน้องเนยเป็นพี่เลี้ยงที่แสนดี 

กลับไปที่ห้องช๊อปเพื่อถ่ายรูปหมู กดกันไปตั้งหลายแชีะ ก็สรุปว่ามุมที่เลือกนั้นแสงไม่พอ  มันสลัวเกิน เดือดร้อนเฮียแมนต้องเปิดแฟลชส่วนตัวให้ยืมใช้..แล้วนั่นคือที่มาของการบ่งบอกยืนยันว่า..ฐานะบ้านเฮียแมนนั้น..ไม่ใช่เล่นๆนะ  อยู่ในระดับเจ้าสัวเชียว..ที่เฮียบอกว่ามีแค่สองแสนห้าน่ะ  ไม่เชื่อค่ะ เพราะเห็นนะว่า...ล้านแล้วจ้า......อุ๊บบบบบ

 

เด็กๆทุกคนให้ความร่วมมือในการถ่ายรูปดีมากค่ะโดยเฉพาะมี่มี่แม้จะง่วงแสนง่วง...แต่งานนี้ที่เด็ดต้องยกให้น้องเนยและน้องโมกข์..ที่สั่งยิ้มเป็นยิ้มจริงๆ

ส่วนเพ่ยเพ่ย...ยังคงวนเวียนอยู่ที่บิสกิตกับกระปุกแยมเช่นเคย..ใครอยากถ่ายรูปก็ถ่ายไปสิ...แป่วววว

 

ไม่วายต้องสุมหัวขอความช่วยเหลือจากเฮียแมนอีกครั้ง...ช่วยจัดขบวนหน้าสองหลังสองคุ้มกันรถหมอวิจิตรให้ด้วยนะคะเฮีย..ยิ่งมืดยิ่งหายง่าย...อย่าให้แซงอย่าให้หลุดเด็ดขาด !!!   หมอวิจิตรยืนยิ้มอีกละ...เออเนอะ  ยังยิ้มได้อีก

 

คาราวานก้องรีสอร์ทแยกย้ายไปทางซ้าย พี่และน้องเนยแยกไปทางขวาเพราะจุดหมายของเราคือบ้านน้องยุ้ยนั่นเอง  เมื่อขึ้นรถคุณยุ้ยน้องโมกข์พยายามที่จะเปิดไฟในรถ  คุณยุ้ยบอกเปิดไม่ได้ เพราะคนข้างนอกจะเห็นพวกเรา (ใช่ป่าวหว่า) แต่น้องโมกข์ก็ตอบกลับทันทีว่า i can't see my legs..ฮ่าๆ ขาหนูจะหายไปไหนละเนี่ย

ตลอดเส้นทางกลับบ้านคุณยุ้ย น้องโมกข์คงเมากลิ่นไวน์มาด้วย..เพราะพวกเราได้ฟังน้องโมกข์ร้องเพลงกล่อมมาตลอดทางเลย..ผิดกับตอนมาที่เงียบกริบ  แทบไม่ได้ยินแม้เสียงลมหายใจ  "สอนลิงฉันยังสอนได้..เกิดเป็นควายต้องไปทำนา เกิดเป็นคนเมื่อถึงเวลาก็ต้องไปโรงเรียน"ประมาณนี้ของคุณจุ้ย ร้องไปร้องมาก็เริ่มเหน่อ น่ารักเป็นที่สุด น้องโมกข์ได้ซีดีเพลงคุณจุ้ยมาฟรี เมื่อครั้งมีคอนเสิร์ตเพื่อชีวิต โดยเด็ดดอกไม้ริมทางไปมอบให้ พี่จุ้ยเลยประทับใจในความน่ารักของน้องโมกข์ จึงหยิบซีดีมอบให้เป็นการตอบแทน..คุ้มเนอะ  คราวหน้าป้าขอเลียนแบบมั่งดีกว่า

 

ถึงบ้านคุณยุ้ย  พี่กับครอบครัวเนยพักที่บ้านอีกหลังหนึ่ง  แต่ครอบครัวเนย แม้จะทำหน้าชิลๆไม่เป็นแต่ก็ทำชีวิตชิลๆได้น่าดู กางเต๊นท์นอนมันนอกบ้าน..ใช้แสงดาวแทนแสงไฟ ...ตอนกางเต๊นท์ก็ลั้ลลา..เพราะใฝ่ฝันอยากจะลอง...แต่อีตอนเก็บเต๊นท์ตอนเช้านี่สิ  ฮ่าๆๆ

 

เช้ามา..สาวน้อยบ้านพี่ตื่นแต่เช้า เพราะมีหนุ่มน้อยข้างบ้านโบกมือที่ริมหน้าต่าง ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว..สวัสดีๆ..สาวๆ  ฮ่าๆๆ..ไม่เบาเลยนะคะน้องโมกข์

 

สายๆบ้านน้องเนยขอแยกตัวกลับกรุงเทพก่อน เพราะน้องเนยต้องกลับไปเป็นนักเรียนที่ดี  แต่คุณบิ๊กวิเคราะห์แล้ว..ตำแหน่งนี้น่าจะเป็นของคุณเล็กแม่น้องเนยมากกว่า

 

น้องเนยกลับไปแล้ว พี่กับคุณยุ้ยก็เตรียมตัวออกไปที่ร้านกาแฟข้างๆบ้าน..เพราะเรามีนัดกับทัพใหญ่...และคนรักใหม่ที่นี่....คอฟฟี่ เมโมรี่

 

ปล.ได้ข่าวว่าที่ก้องรีสอร์ทก็มีเรื่องน่าบันทึกเช่นกัน มีการให้โอวาทของท่านประธานด้วย..ใครก็ได้ค่ะ เล่าหน่อยๆ  อยากรู้มั่งอ่ะ 

 

 

ภาคที่ 4 "วันดี..ดี  กับเพื่อนดี..ดี"

 

กิ้ม  ------> ฮัลโหล พี่ตุ๊กตา.. จะออกไปที่ร้านกาแฟกี่โมงคะ

พี่ -------->  ตอนนีี้พี่อยู่ร้านกาแฟแล้วค่ะ ตกลงพวกกิ้มมากันหรือเปล่าคะ

กิ้ม  ------->  มาค่ะพี่  มากันหมดเลย  เดี๋ยวกำลังจะออกจากทีพักแล้วค่ะ

พี่ --->  โอเคค่ะ ร้านกาแฟอยู่ใกล้ๆบ้านคุณยุ้ยนะคะ จำได้ไม๊คะ คอฟฟี่ มอร์นิ่งนะคะ ก่อนถึงบ้านคุณยุ้ยนิดนึง เลยครัวเขาใหญ่มาสัก 10 เมตร อยู่ซ้ายมือนะคะ  สังเกตูแท๊งค์น้ำสีส้มคาดเขียวนะคะ

กิ้ม ------->  ค่ะพี่ เดี๋ยวเจอกันค่ะ คอฟฟี่ มอร์นิ่งค่ะ

พี่  ------>  เอ้อกิ้ม..อย่าลืมประกบรถภาไว้ด้วยนะ

.......

อีกแป๊บ

กิ้ม -------> ฮัลโหล  พี่ตุ๊กตา

พี่ ------>  ว่าไงคะกิ้ม

กิ้ม ---->  กิ้มเพิ่งเห็นในเฟตบุ๊ค วันนี้วันเกิดลี่ค่ะ พี่หาอะไรเซอร์ไพร์สลี่หน่อยได้ไม๊คะ

พี่ ----->  ใช่แน่นะคะกิ้ม

กิ้ม ----->  แน่ใจค่ะ เช็คใน fb แล้ว

พี่ ----->  โอเคค่ะ

 ....

.....

สำรวจในร้านแล้ว มีเพียงเค๊กส้มและมอคค่า  เจ้าของร้านบอกมอคค่าไม่เหมาะกับเด็กค่ะ เค๊กส้มดีกว่าแล้วแยมส้มของเราก็อร่อยมากกกด้วยค่ะ.....เหรอคะ งั้นก็โอเคค่ะ เก็บเลยนะคะ

 

เสร็จภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย  นั่งจิบกาแฟสบายๆกับคุณยุ้ยพร้อมเค๊กที่รามิสุ ส่วนเพ่ยเพ่ยกับน้องโมกข์ก็กระหนุงกระหนิงตามประสา..เพ่ยเพ่ย..มาเล่นกับเราตรงนี้สิ.....อ่ะฮ้า.....ร้ายนะคะน้องโมกข์  แล้วสองคนก้เล่นกันไปเรื่อยๆไม่สนใจใครแม้ทัพใหญ่จะมาสมทบแล้ว มีเด็กคนอื่นๆมาร่วมแจม..แต่สองคนก็ยังไม่สนใจใคร...รักกันจริ๊งงงงง

 

นั่งเพลินๆ เริ่มเห็นขบวนรถมาจอดหน้าร้านสักพัก..ก่อนทะยอยเลี้ยวเข้ามา..แล้วนั่น..ทีน่่าป้ายแดง...ล้นไปอีกแล้วครับพี่น้อง  ฮ่าๆๆๆๆ

ทันทีที่ลงจากรถ...กิ้มก็ทันทีเลย (เสียงเข้มๆ) "พี่ตุ๊กตา...ไหนบอกว่ามอร์นิ่งคอฟฟี่ไง"  อ้าวแล้วไม่ใช่หรือคะ 

"ไหนคะ"  กิ้มถาม.....พี่ก็ชี้ให้ดู....เฮ้ยยยยยยย..แอบคิดในใจ เขาเปลี่ยนชื่อร้านเมื่อไรเนี่ย...ทำไมเป็นคอฟฟี่ เมโมรี่ ไปได้ละเนี่ย เค้าขอโต๊ด...ก็ไม่ใช่คนพื้นที่นี่นา  อิอิ

 

รีบโทรบอกหมอกอล์ฟพ่อน้องปิ่น ที่เรามีนัดกันวันนี้ ที่ร้านนี้เช่นกัน เฮ้อ...เกือบพลาดไปแล้วไม๊ล่ะ  ก็ทั้งก๊กที่เขาเดินทางมาที่ร้านกาแฟเนี่ย ก็อยากมาเจอหมอกอล์ฟกันด้วยทั้งนั้น ถ้าพี่ทำหมอกอล์ฟหายไปจะหาใครมาแทน...หมอวิจิตรจะได้หรือเปล่า...มีหวังฮากันท้องแข็งอีก  ฮ่าๆ...ก็หมอยิ้มอยู่ได้ หุ หุ  <------ คือว่าแค่ยิ้มก็ขำแล้วววว

 

พวกเราเริ่มวางแผนเซอร์ไพร์สลี่ โดยเอาเค๊กออกมา และจะร่วมกันร้องเพลง HBD โดยเรามารวมตัวกันร้องอยู่ที่บริเวณด้านหลังของร้าน ส่วนลี่นั่งเคี้ยวเค๊กตาหวานซึ้งกับคุณณัฐอยู่หน้าร้าน  ราวกับว่าทั้งร้านมีกันอยู่แค่สามคน..ดู..ดู..ดู...ตรูจะบร้าตาย  (ก๊อบคำพูดแม่เนยตอนพ่อเนยถ่ายรูปเต้านมวัวมาค่ะ)

กิ้มถามว่า พี่ ถ้าร้องแล้วลี่ไม่มาจะทำยังไง ..พี่ก็บอกว่าร้องจนกว่าจะมา  ถ้ายังไม่มา..เราก็ประจานเลยน้อง...ฮ่าๆๆ  เสียงคุณนกแม่น้องแดนนี่หรือเปล่าไม่แน่ใจ เอ๊ะหรือคุณทิพย์คะ ...ที่บอกว่าเหมือนเชิญวิญญาณเลย  ฮ่าๆๆ  ร้องจนกว่าจะมา ...ล้อเล่นนะคะน้องสาว

เราร้องเพลง HBD  กันลั่นร้าน อย่างไม่เกรงใจลูกค้ารายอื่นอีกแล้ว...และทุกคนก็ร้องกันอย่างมีความสุขจริงๆ  เพลงเริ่มรอบที่สอง ลี่และครอบครัวก็เดินมาสมทบ..กลางวงล้อม...รับเค๊กจากกิ้ม...พวกเราอวยพรให้น้องสาวคนนี้...เพื่อนคนนี้..มีความสุขมากๆ...ด้วยความรู้สึกที่มีความสุขมากๆเช่นกัน...วันดี..ดี แบบนี้ .......สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะคะลี่

พี่ตุ๊กตาค่ะ ตอนนี้นั่งอ่านไป ซึ้งใจมากจนน้ำตาจะไหลแล้วววน่ะค่ะ (^______^)

ขอบคุณพี่ตุ๊กตามากค่ะในคำอวยพรที่มอบให้ ลี่ก็ขออวยพรให้พี่และทุกครอบครัวสองภาษามีความสุขมากๆๆ

ในทุกๆวันด้วยเช่นกันค่ะ

 

ต้องขอขอบคุณเพื่อนกิ้มมากเรย มีเตี๊ยมกะพี่ตุ๊กตาให้ด้วยอ่ะ และ ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ทุกๆครอบครัวเพลย์กรู๊ปอีกครั้งด้วยน่ะคะ อันได้แก่ ครอบครัวคุณบิ๊กพี่ตุ๊กตา + คุณยุ้ย + น้องภาและพี่หมอ + เฮียแมนและคุณนก + คุณกิ้มคุณเป้ + พี่เล็กๆ (สองคน) + ครอบครัวน้องปัณณ์ + แม่ทิพย์ (ในเพลย์กรู๊ปครั้งนี้จากใจจริงค่ะ) - - - ตกหล่นใครอีกป่าวน๊า

 

 มิตรภาพที่มอบให้ และความรู้สึกดีๆมากมาย มันเอ่อล้นจนพูดไม่ออก ตื้นตันค่ะ........ตื่นเต้นด้วยย (มาฉลองกันไกลจริงๆๆ)

 

อืมม จะบอกว่า ตอนแรกที่ได้ยินเสียงเพลง HBD ดังขึ้นก็แว่วๆว่า ก็คิดอยู่ว่าใครมาจัดวันเกิดกันเนี่ยน่ะ  (อิอิ เรายังไม่รู้ตัวว่าเป็นของตัวเองเลยค่ะ) ตอนที่นั่งกินเค้กกับคุณสาและน้องมีมี่ ก็เห็นว่ารอหมอกอล์ฟกันอยู่ แล้วโต๊ะข้างในก็ไม่ว่างเลยต้องระเห็จออกมานั่งนอกร้าน แฮ่ๆๆ ได้ยินเพลงซ้ำรอบสองแล้ว เหมาเอาว่า น่าจะเป็นของเราแหง เพราะมองไปทางหลังร้าน ว้าววว เห็นคุณพ่อน้องปัณณ์ยื่นหน้ามองมาทางลี่ด้วย (.... ก็ใช่ล่ะ เดินไปเป็นเจ้าของวันเกิดดีกว่า อิอิ ....)

 

**** ขอบคุณความรู้สึกดีๆ ที่ทุกครอบครัวมอบให้ลี่ในวันนั้นน่ะคะ ประทับใจไม่รู้ลืม ......ค่ะ ***

ว่าแต่พี่ตุ๊กตาขา ถ้าลี่รู้ว่าพี่ตุ๊กตาเกิดหลังลี่หนึ่งวัน เราน่าจะร่วมฉลองพร้อมๆกันไปเลยน่ะค่ะ

 

 

แบบนี้หรือเปล่าน๊า....ที่เรียก Surprissssseeeeee!!!!!!!!!!

 

พี่หมอเรายิ้มอีกแล้ว........เหมือนที่ตุ๊กตาบอก แค่ยิ้มก็ตลกแล้ว...... เอ่อ.. พี่ขอโทษด้วยนะน้องภา ที่แซวซะมีคุณน้องบ่อย  เพราะ คุณพี่หมอ หน้าแกล้งที่ซู๊ดดดดด (ใช่มั๊ยพี่ตุ๊กขา ฮ่าๆๆๆ)

 

 

 

พอร้องเพลงกันจบ.....ก็ถึงขับตอนตัดเค้ก  ...แต่ด้วยความที่ว่า เรามีการเตรียมการเป็นอย่างดี  เค้กจึงตัดไว้เรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆๆๆ.........ขั้นส่งมอบเค้กชิ้นแรก.........กิ้มเลยบอกลี่ว่า.....

อ้าว ลี่จ๊ะ...ที่นี้ก็มอบเค้กชิ้นแรกให้แก่ผู้อาวุโสสุดในนี้............เท่านั้นแหละ

ทุกคนแตกกระจายยยย.....ประหนึ่งผิ้งแตกรัง

อ้าว คุณบิ้ก.....เมื่อกี้ยังอยู่แถวหน้าสุด

เฮียแมน.......วิ่งจุู๊ด ไปในร้านเค้ก โดนพลัน

พี่ตุ๊กตา......อ้าว มือถ่าย วีดีโอ  ไปหลบอยู่หลังใครสักคน

พี่หมอ......ยืนยิ้มหวานอยู่ข้างหลังโน่น

...............เอ่อ  เห็นว่าไม่ได้การ.....ไม่มีใครรับแน่...........เปลี่ยนใหม่

ให้คนที่หล่อที่สุดก่อนแล้วกัน....

ทุกคนกลับมาประจำที่โดยไม่ได้นัดหมาย...อุอุ

..สุดท้าย ...ฮ.แมน ...อ่ะๆๆ ผมรับก็ได้...จริงๆ ผมเก็บความหล่อของผมไว้อยู่นาน ไม่มีใครรู้เลยน๊ะเนี่ย..ฮ่าๆๆๆ........................................................................................  (อันนี้กิ้มพากย์เองน๊ะค่ะ)

ใช่กิ้ม ตอนแจกเค้ก งงๆๆๆ ว่าทุกคนสลายตัวหายไปไหนกันหมด อิอิ

ยกเว้นคุณลูกสาว จ้องแต่มันแพล็บบบเลยย :)

ตามสบายเลยค่ะพี่กิ้ม ภาไม่เกี่ยว 555 หนีเอาตัวรอด

พี่หมอเค้าไปดูแลประชาชนอยู่ งานหลวงตามหาบัวค่ะตอนนี้ ไม่มีโอกาสมาอ่านหรอก

เค้กก้อนนี้น่าหม่ำจังงงงงงงงงงงงง :)

ขอบคุณค่ะคุณแพท กินหมดนี่คงอ้วนนนนแน่ๆๆเลยน่ะค่ะ 555

ภาอ่ะ แอบซึ้งแทนพี่ลี่แหละวันนั้น เห็นแล้วรู้สึกดีๆค่ะ สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะคะพี่ลี่ หวังว่าเราคงได้ไปเที่ยวและได้เจอกันอีกนะคะ

น้องภาอย่าทำตาแดงใส่พี่น่ะ เพราะวันนั้นพี่ก็ตื้นตัน และปลื้มใจมากๆเลย น้ำตามันปริ่มๆๆน่ะ

ที่ดีใจคงเพราะปลื้มใจในมิตรภาพ และความรู้สึกดีๆที่ทุกคนร่วมใจกัน มันมากมายเกินคำบรรยายค่ะ

 

ขอบคุณน่ะค่ะน้องภา พี่ก็อยากเตรียมไปเที่ยวเพลย์กรุ๊ปอีกแล้ววววอ่ะ  คุ้มจัง มีมี่ได้เพิ่มมาสามคำ "what is it"

 

ตอนนี้มีมี่เรียกถามถึงพี่ๆทุกคนเลย กลับมาจำพี่เจ้าขา พี่เพ่ยๆ พี่เนย พี่ยาโย ได้หมดเลย เปิดภาพถามนี่ใคร จำได้หมดเลยล่ะค่ะ  แต่น้องๆผู้ชายอาจไม่ได้คลุกคลีมากเรยจำชื่อไม่ได้ อิอิ (คุณแม่ลี่ขอโต๊ดแทนเด็กๆด้วยน่ะค่ะ)

RSS

--oO--

สแกนโค้ด แอดไลน์ @2pasa แล้วลุ้นของรางวัลรวมคลิปเวิร์กช็อปทั้งหมด

Events

หนังสือในชุดเด็กสองภาษา



© 2024   Created by ผู้ใหญ่บิ๊ก.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service