มาละเหวย....ระหกระเหิน...มหากาพย์เฮฮา

[แม่เพ่ยขอแจม]

5555++++  เดินทางกลับถึงบ้านก็เปิดคอม เข้าห้องขอนแก่น กด f5 จนนิ้วงอกันแล้วล่ะสิคะ  พ่อแมน 

ยังค่ะ..ยังไม่ได้เขียน ต้องมาตกลงกันก่อนสิ  ว่านี่มันกรุ๊ปอะไรกันแน่ ขอประท้วงก่อนเลยนะคะท่านประธาน

กลุ่มขอนแก่น...ครอบครัวคุณแมนและคุณหมอวิจิตร  รวมเป็น 2

กลุ่มโคราช....ครอบครัวคุณยุ้ยและคุณทิพย์  ก็รวมเป็น 2

กลุ่มชัยภูมิ ... แม่แมว  1 ครอบครัว

กลุ่มแปดริ้ว...น้องกิ้ม  1 ครอบครัว

กลุ่มสุรินทร์...หมอกอล์ฟ ก็ 1 ครอบครัว

กลุ่มกรุงเทพ...บ้านเนย บ้านลี่  บ้านเพ่ย  มันรวมกันเป็น 3  ชัดๆ...ง่ะ  ไหงกระทู้นี้มาโผล่ในห้องขอนแก่น แล้วห้องกรุงเทพปายหนายยยยยยย.... (เริ่มต้นก็ออกหมัดแล้วค่ะ)

 

 

.......ก่อนอื่นต้องดีใจกับครอบครัวที่ไม่ได้ร่วมระหกระเหินไปกับพวกเราด้วยนะคะ..เพราะทริปการเดินทางครั้งนี้...ทั้งเหนื่อยทั้งเซ็งสุดๆ

 

เหนื่อย ---------->  ที่ต้องหัวเราะกันทั้งวัน

เซ็ง ------------->  พ่อแมนคะ  ทำไมจัดแค่สองวันเอง

เพราะ...มันสนุกมากกกกกกกกกกกกก

 

 

 

ภาคที่1 ....ทีมกรุงเทพปะทะแปดริ้ว..เดินทางสู่ถนนมิตรภาพ

 

หลังจากนัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว เจ็ดโมงกว่าๆของเช้าวันเสาร์ ทีมกรุงเทพก็เริ่มเคลื่อนขบวนออกจากบ้านใครบ้านมัน ถึงแม้จะไม่มี ว.แดง แต่เราก็มีไอโฟน มือถือ จีพีเอสและกระแสจิตส่งถึงกันตลอดทาง..

วันนี้อากาศดี เดินทางยังไม่ถึง 5 นาที  โทรศัพท์สายแรกดังเข้ามา เพ่งดูชื่อคนโทรมา ถึงกับต้องอุทาน "ชิเป๋ง" อุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ....(ขอโต๊ด...ตกใจนิดหน่อยไงคะ)

"สุมนา"  โทรมา.......ลี่จะออกเดินทางตามไปถึงที่นัดหมายช้าหน่อยนะคะพี่ เพราะ..บราๆๆๆๆๆ

ไอ้พี่ก็ได้แต่ค่ะ..ค่ะ..ค่ะ...แต่ใจตอนนี้ไม่อยู่กับตัวแล้ว...มองไปที่หน้ากระจกรถ....เปาะแปะ..เตาะแตะ

โอววววววว..ไม่นะ

 

 

คิดมาก..คิดเยอะ คิดรกรุงรังไปตลอดทางว่าจะพาเด็กๆไปเที่ยวฟาร์ม  บัตรผ่านก็ซื้อแล้ว ถ้าฝนตกจะทำยังไงดี .....จะล้างอาถรรพ์สุมนายังไงดี  ฮ่าๆๆ

คิดว่าลี่คงทิ้งระยะห่างในการเดินทางตามพอสมควร  ฟ้าเริ้มกระจ่าง...เฮ

 

ใกล้ถึงที่หมาย..โทรเช็คทุกคนอีกที (ยกเว้นลี่ หุหุ) ครอบครัวเนยใกล้ถึงแล้ว...กิ้มก็จวนละ  ส่วนลี่คงมาถึงหลังสุด

 

ถึงที่หมาย..เก้าโมงเศษๆ แว๊บๆว่ามีใครกระโดดเข้ามา  ฟาร์มนี้ปล่อยจิงโจ้ออกมาที่ลานจอดรถด้วยหรือเนี่ย...

ที่แท้เป็นน้องภาจากขอนแก่น ที่เจอกันแบบตัวเป็นๆครั้งแรกก็ทำเอาตกใจ พร้อมคุณหมอวิจิตรที่ดูจะยิ้มอย่างเดียวและสาวน้อยหน้าหวาน น้องเจ้าขา ตัวจริงเธอสวยหวานมากๆ

อ้าว..แล้วนั่นใครล่ะนั่นที่จอดรถตรงข้ามกัน  ครอบครัวน้องเนย มาถึงก่อนพี่เล็กน้อย พร้อมเสื้อเด็กสองภาษารุ่นใหม่สีขาวสว่างไสว..แจ่มมากๆ...อิอิ

 

เฮ้ย....นั่น...ครอบครัวสุมนา  อ่ะจ๊าก...มาแล้ว...มาถึงก่อนบ้านเนยอีก  เอ่อไหนว่าจะมาช้า ไม่ทราบว่าขี่เครื่องบินเจ๊ทมาหรือไงครับพี่น้อง ลี่มาพร้อมคุณพ่อณัฐและน้องมี่มี่ เป็นคนเดียวที่ไม่ต้องเสียค่าบัตรผ่านประตู...หุหุ..ได้ไงกัน มาด้วยกัน จ่ายด้วยกันสิคะน้อง  แชร์ค่ะแชร์

แล้วครอบครัวที่บอกว่าจวนถึงแล้ว..ออกจากบ้านมาตั้งแต่หกโมงไปไหนหว่า...ฮัลโหลกิ้ม...อยู่ไหน..หา..อีก 20 นาทีหรือ โอว  (ทราบภายหลังว่าเธอชิลๆกับการขับรถมาก  เลยนั่งละมุนละไมจิบวิวข้างทางมาอย่างสบายใจ ฮ่าๆๆดีนะเนี่ย ที่ไม่แวะกินขนมเค๊กข้างทางตามที่บอก)

 

หิวมากค่ะ ไม่มีครอบครัวไหนทานของหนักมาเลย ทานกันมาแต่สำลีและปุยนุ่น จวนจะได้เวลาเข้าฟาร์ม เลยไปซื้อลูกชิ้นปิ้ง (ไม้ใหญ่มากๆ..แต่อร่อยนิดเดียว)  ทันทีที่เงินค่าลูกชิ้นหลุดออกจากกระเป๋า ...หมูไม้ที่อร่อยที่สุดในประเทศไทยก็มาถึง..แถมฟรีด้วย...โอ้ยยยย..เอาสองร้อยของฉันคืนมานะ

 

คณะของเราฟัดหมูไม้กันอยู่หน้าฟาร์มอย่างไม่เกรงใจใครและไม่ชวนใครกิน  ฮ่าๆๆ..ได้แต่แอบส่งสายตาบอกไปว่า อยากกินไม๊ค่ะ อยากกินไปหาซื้อได้นะ ซุปเปอร์หมูไทยจ้า ทั้วราชอาณาจักรเร็วๆนี้

(อย่าลืมจ่ายค่าโฆษณาพี่นะคะกิ้่ม)

[mom_jenita]

พี่ตุ๊กไม่ได้ดึงเครื่องค่ะพี่กิ้ม แต่เพ่ยเพ่ยกำลังโชว์การเหวี่ยงเชือก ร้อนวิชาจากฟาร์มโชคชัยค่ะ พี่ตุ๊กก็เลยช่วยเหวี่ยง เอ๊ย ช่วยหยุดค่ะ

[แม่เพ่ยขอแจม]

ภาค 3 "แยกย้ายพักผ่อนเอาแรง"

 

เสร็จสรรพจากอาหารมื้อค่ำ  ..ว่าแล้วเชียว..อาหารอิ่มท้อง สมองก้เริ่มทำงาน เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่เจอกันมา ยังไม่ได้ถ่ายภาพหมู่กลุ่มคิดการใหญ่เลย เอาไงดี แสงธรรมชาติหมดแล้ว..."เฮียแมน..ขอแสงสีเหลืองนะคะ"  เฮียแมนก็ใจดี "จัดให้"

ทำไมต้องแสงสีเหลือง.....เขาว่ากันว่าแสงสีเหลืองสลัวๆเนี่ย...ทำให้ทุกคนถ่ายภาพออกมาดูใกล้เคียงกันน๊า  ฮ่าๆๆ

ระหว่างรอผู้ใหญ่ดยกย้าย เด็กๆก็วิ่งเล่นกันตามประสา มีแม่เล้กและพ่อเล็กของน้องเนยเป็นพี่เลี้ยงที่แสนดี 

กลับไปที่ห้องช๊อปเพื่อถ่ายรูปหมู กดกันไปตั้งหลายแชีะ ก็สรุปว่ามุมที่เลือกนั้นแสงไม่พอ  มันสลัวเกิน เดือดร้อนเฮียแมนต้องเปิดแฟลชส่วนตัวให้ยืมใช้..แล้วนั่นคือที่มาของการบ่งบอกยืนยันว่า..ฐานะบ้านเฮียแมนนั้น..ไม่ใช่เล่นๆนะ  อยู่ในระดับเจ้าสัวเชียว..ที่เฮียบอกว่ามีแค่สองแสนห้าน่ะ  ไม่เชื่อค่ะ เพราะเห็นนะว่า...ล้านแล้วจ้า......อุ๊บบบบบ

 

เด็กๆทุกคนให้ความร่วมมือในการถ่ายรูปดีมากค่ะโดยเฉพาะมี่มี่แม้จะง่วงแสนง่วง...แต่งานนี้ที่เด็ดต้องยกให้น้องเนยและน้องโมกข์..ที่สั่งยิ้มเป็นยิ้มจริงๆ

ส่วนเพ่ยเพ่ย...ยังคงวนเวียนอยู่ที่บิสกิตกับกระปุกแยมเช่นเคย..ใครอยากถ่ายรูปก็ถ่ายไปสิ...แป่วววว

 

ไม่วายต้องสุมหัวขอความช่วยเหลือจากเฮียแมนอีกครั้ง...ช่วยจัดขบวนหน้าสองหลังสองคุ้มกันรถหมอวิจิตรให้ด้วยนะคะเฮีย..ยิ่งมืดยิ่งหายง่าย...อย่าให้แซงอย่าให้หลุดเด็ดขาด !!!   หมอวิจิตรยืนยิ้มอีกละ...เออเนอะ  ยังยิ้มได้อีก

 

คาราวานก้องรีสอร์ทแยกย้ายไปทางซ้าย พี่และน้องเนยแยกไปทางขวาเพราะจุดหมายของเราคือบ้านน้องยุ้ยนั่นเอง  เมื่อขึ้นรถคุณยุ้ยน้องโมกข์พยายามที่จะเปิดไฟในรถ  คุณยุ้ยบอกเปิดไม่ได้ เพราะคนข้างนอกจะเห็นพวกเรา (ใช่ป่าวหว่า) แต่น้องโมกข์ก็ตอบกลับทันทีว่า i can't see my legs..ฮ่าๆ ขาหนูจะหายไปไหนละเนี่ย

ตลอดเส้นทางกลับบ้านคุณยุ้ย น้องโมกข์คงเมากลิ่นไวน์มาด้วย..เพราะพวกเราได้ฟังน้องโมกข์ร้องเพลงกล่อมมาตลอดทางเลย..ผิดกับตอนมาที่เงียบกริบ  แทบไม่ได้ยินแม้เสียงลมหายใจ  "สอนลิงฉันยังสอนได้..เกิดเป็นควายต้องไปทำนา เกิดเป็นคนเมื่อถึงเวลาก็ต้องไปโรงเรียน"ประมาณนี้ของคุณจุ้ย ร้องไปร้องมาก็เริ่มเหน่อ น่ารักเป็นที่สุด น้องโมกข์ได้ซีดีเพลงคุณจุ้ยมาฟรี เมื่อครั้งมีคอนเสิร์ตเพื่อชีวิต โดยเด็ดดอกไม้ริมทางไปมอบให้ พี่จุ้ยเลยประทับใจในความน่ารักของน้องโมกข์ จึงหยิบซีดีมอบให้เป็นการตอบแทน..คุ้มเนอะ  คราวหน้าป้าขอเลียนแบบมั่งดีกว่า

 

ถึงบ้านคุณยุ้ย  พี่กับครอบครัวเนยพักที่บ้านอีกหลังหนึ่ง  แต่ครอบครัวเนย แม้จะทำหน้าชิลๆไม่เป็นแต่ก็ทำชีวิตชิลๆได้น่าดู กางเต๊นท์นอนมันนอกบ้าน..ใช้แสงดาวแทนแสงไฟ ...ตอนกางเต๊นท์ก็ลั้ลลา..เพราะใฝ่ฝันอยากจะลอง...แต่อีตอนเก็บเต๊นท์ตอนเช้านี่สิ  ฮ่าๆๆ

 

เช้ามา..สาวน้อยบ้านพี่ตื่นแต่เช้า เพราะมีหนุ่มน้อยข้างบ้านโบกมือที่ริมหน้าต่าง ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว..สวัสดีๆ..สาวๆ  ฮ่าๆๆ..ไม่เบาเลยนะคะน้องโมกข์

 

สายๆบ้านน้องเนยขอแยกตัวกลับกรุงเทพก่อน เพราะน้องเนยต้องกลับไปเป็นนักเรียนที่ดี  แต่คุณบิ๊กวิเคราะห์แล้ว..ตำแหน่งนี้น่าจะเป็นของคุณเล็กแม่น้องเนยมากกว่า

 

น้องเนยกลับไปแล้ว พี่กับคุณยุ้ยก็เตรียมตัวออกไปที่ร้านกาแฟข้างๆบ้าน..เพราะเรามีนัดกับทัพใหญ่...และคนรักใหม่ที่นี่....คอฟฟี่ เมโมรี่

 

ปล.ได้ข่าวว่าที่ก้องรีสอร์ทก็มีเรื่องน่าบันทึกเช่นกัน มีการให้โอวาทของท่านประธานด้วย..ใครก็ได้ค่ะ เล่าหน่อยๆ  อยากรู้มั่งอ่ะ 

 

 

[แม่เพ่ยขอแจม]

ภาคที่ 4 "วันดี..ดี  กับเพื่อนดี..ดี"

 

กิ้ม  ------> ฮัลโหล พี่ตุ๊กตา.. จะออกไปที่ร้านกาแฟกี่โมงคะ

พี่ -------->  ตอนนีี้พี่อยู่ร้านกาแฟแล้วค่ะ ตกลงพวกกิ้มมากันหรือเปล่าคะ

กิ้ม  ------->  มาค่ะพี่  มากันหมดเลย  เดี๋ยวกำลังจะออกจากทีพักแล้วค่ะ

พี่ --->  โอเคค่ะ ร้านกาแฟอยู่ใกล้ๆบ้านคุณยุ้ยนะคะ จำได้ไม๊คะ คอฟฟี่ มอร์นิ่งนะคะ ก่อนถึงบ้านคุณยุ้ยนิดนึง เลยครัวเขาใหญ่มาสัก 10 เมตร อยู่ซ้ายมือนะคะ  สังเกตูแท๊งค์น้ำสีส้มคาดเขียวนะคะ

กิ้ม ------->  ค่ะพี่ เดี๋ยวเจอกันค่ะ คอฟฟี่ มอร์นิ่งค่ะ

พี่  ------>  เอ้อกิ้ม..อย่าลืมประกบรถภาไว้ด้วยนะ

.......

อีกแป๊บ

กิ้ม -------> ฮัลโหล  พี่ตุ๊กตา

พี่ ------>  ว่าไงคะกิ้ม

กิ้ม ---->  กิ้มเพิ่งเห็นในเฟตบุ๊ค วันนี้วันเกิดลี่ค่ะ พี่หาอะไรเซอร์ไพร์สลี่หน่อยได้ไม๊คะ

พี่ ----->  ใช่แน่นะคะกิ้ม

กิ้ม ----->  แน่ใจค่ะ เช็คใน fb แล้ว

พี่ ----->  โอเคค่ะ

 ....

.....

สำรวจในร้านแล้ว มีเพียงเค๊กส้มและมอคค่า  เจ้าของร้านบอกมอคค่าไม่เหมาะกับเด็กค่ะ เค๊กส้มดีกว่าแล้วแยมส้มของเราก็อร่อยมากกกด้วยค่ะ.....เหรอคะ งั้นก็โอเคค่ะ เก็บเลยนะคะ

 

เสร็จภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย  นั่งจิบกาแฟสบายๆกับคุณยุ้ยพร้อมเค๊กที่รามิสุ ส่วนเพ่ยเพ่ยกับน้องโมกข์ก็กระหนุงกระหนิงตามประสา..เพ่ยเพ่ย..มาเล่นกับเราตรงนี้สิ.....อ่ะฮ้า.....ร้ายนะคะน้องโมกข์  แล้วสองคนก้เล่นกันไปเรื่อยๆไม่สนใจใครแม้ทัพใหญ่จะมาสมทบแล้ว มีเด็กคนอื่นๆมาร่วมแจม..แต่สองคนก็ยังไม่สนใจใคร...รักกันจริ๊งงงงง

 

นั่งเพลินๆ เริ่มเห็นขบวนรถมาจอดหน้าร้านสักพัก..ก่อนทะยอยเลี้ยวเข้ามา..แล้วนั่น..ทีน่่าป้ายแดง...ล้นไปอีกแล้วครับพี่น้อง  ฮ่าๆๆๆๆ

ทันทีที่ลงจากรถ...กิ้มก็ทันทีเลย (เสียงเข้มๆ) "พี่ตุ๊กตา...ไหนบอกว่ามอร์นิ่งคอฟฟี่ไง"  อ้าวแล้วไม่ใช่หรือคะ 

"ไหนคะ"  กิ้มถาม.....พี่ก็ชี้ให้ดู....เฮ้ยยยยยยย..แอบคิดในใจ เขาเปลี่ยนชื่อร้านเมื่อไรเนี่ย...ทำไมเป็นคอฟฟี่ เมโมรี่ ไปได้ละเนี่ย เค้าขอโต๊ด...ก็ไม่ใช่คนพื้นที่นี่นา  อิอิ

 

รีบโทรบอกหมอกอล์ฟพ่อน้องปิ่น ที่เรามีนัดกันวันนี้ ที่ร้านนี้เช่นกัน เฮ้อ...เกือบพลาดไปแล้วไม๊ล่ะ  ก็ทั้งก๊กที่เขาเดินทางมาที่ร้านกาแฟเนี่ย ก็อยากมาเจอหมอกอล์ฟกันด้วยทั้งนั้น ถ้าพี่ทำหมอกอล์ฟหายไปจะหาใครมาแทน...หมอวิจิตรจะได้หรือเปล่า...มีหวังฮากันท้องแข็งอีก  ฮ่าๆ...ก็หมอยิ้มอยู่ได้ หุ หุ  <------ คือว่าแค่ยิ้มก็ขำแล้วววว

 

พวกเราเริ่มวางแผนเซอร์ไพร์สลี่ โดยเอาเค๊กออกมา และจะร่วมกันร้องเพลง HBD โดยเรามารวมตัวกันร้องอยู่ที่บริเวณด้านหลังของร้าน ส่วนลี่นั่งเคี้ยวเค๊กตาหวานซึ้งกับคุณณัฐอยู่หน้าร้าน  ราวกับว่าทั้งร้านมีกันอยู่แค่สามคน..ดู..ดู..ดู...ตรูจะบร้าตาย  (ก๊อบคำพูดแม่เนยตอนพ่อเนยถ่ายรูปเต้านมวัวมาค่ะ)

กิ้มถามว่า พี่ ถ้าร้องแล้วลี่ไม่มาจะทำยังไง ..พี่ก็บอกว่าร้องจนกว่าจะมา  ถ้ายังไม่มา..เราก็ประจานเลยน้อง...ฮ่าๆๆ  เสียงคุณนกแม่น้องแดนนี่หรือเปล่าไม่แน่ใจ เอ๊ะหรือคุณทิพย์คะ ...ที่บอกว่าเหมือนเชิญวิญญาณเลย  ฮ่าๆๆ  ร้องจนกว่าจะมา ...ล้อเล่นนะคะน้องสาว

เราร้องเพลง HBD  กันลั่นร้าน อย่างไม่เกรงใจลูกค้ารายอื่นอีกแล้ว...และทุกคนก็ร้องกันอย่างมีความสุขจริงๆ  เพลงเริ่มรอบที่สอง ลี่และครอบครัวก็เดินมาสมทบ..กลางวงล้อม...รับเค๊กจากกิ้ม...พวกเราอวยพรให้น้องสาวคนนี้...เพื่อนคนนี้..มีความสุขมากๆ...ด้วยความรู้สึกที่มีความสุขมากๆเช่นกัน...วันดี..ดี แบบนี้ .......สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะคะลี่

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

พี่ตุ๊กตาค่ะ ตอนนี้นั่งอ่านไป ซึ้งใจมากจนน้ำตาจะไหลแล้วววน่ะค่ะ (^______^)

ขอบคุณพี่ตุ๊กตามากค่ะในคำอวยพรที่มอบให้ ลี่ก็ขออวยพรให้พี่และทุกครอบครัวสองภาษามีความสุขมากๆๆ

ในทุกๆวันด้วยเช่นกันค่ะ

 

ต้องขอขอบคุณเพื่อนกิ้มมากเรย มีเตี๊ยมกะพี่ตุ๊กตาให้ด้วยอ่ะ และ ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ทุกๆครอบครัวเพลย์กรู๊ปอีกครั้งด้วยน่ะคะ อันได้แก่ ครอบครัวคุณบิ๊กพี่ตุ๊กตา + คุณยุ้ย + น้องภาและพี่หมอ + เฮียแมนและคุณนก + คุณกิ้มคุณเป้ + พี่เล็กๆ (สองคน) + ครอบครัวน้องปัณณ์ + แม่ทิพย์ (ในเพลย์กรู๊ปครั้งนี้จากใจจริงค่ะ) - - - ตกหล่นใครอีกป่าวน๊า

 

 มิตรภาพที่มอบให้ และความรู้สึกดีๆมากมาย มันเอ่อล้นจนพูดไม่ออก ตื้นตันค่ะ........ตื่นเต้นด้วยย (มาฉลองกันไกลจริงๆๆ)

 

อืมม จะบอกว่า ตอนแรกที่ได้ยินเสียงเพลง HBD ดังขึ้นก็แว่วๆว่า ก็คิดอยู่ว่าใครมาจัดวันเกิดกันเนี่ยน่ะ  (อิอิ เรายังไม่รู้ตัวว่าเป็นของตัวเองเลยค่ะ) ตอนที่นั่งกินเค้กกับคุณสาและน้องมีมี่ ก็เห็นว่ารอหมอกอล์ฟกันอยู่ แล้วโต๊ะข้างในก็ไม่ว่างเลยต้องระเห็จออกมานั่งนอกร้าน แฮ่ๆๆ ได้ยินเพลงซ้ำรอบสองแล้ว เหมาเอาว่า น่าจะเป็นของเราแหง เพราะมองไปทางหลังร้าน ว้าววว เห็นคุณพ่อน้องปัณณ์ยื่นหน้ามองมาทางลี่ด้วย (.... ก็ใช่ล่ะ เดินไปเป็นเจ้าของวันเกิดดีกว่า อิอิ ....)

 

**** ขอบคุณความรู้สึกดีๆ ที่ทุกครอบครัวมอบให้ลี่ในวันนั้นน่ะคะ ประทับใจไม่รู้ลืม ......ค่ะ ***

ว่าแต่พี่ตุ๊กตาขา ถ้าลี่รู้ว่าพี่ตุ๊กตาเกิดหลังลี่หนึ่งวัน เราน่าจะร่วมฉลองพร้อมๆกันไปเลยน่ะค่ะ

 

[YaYo & JaJa & MamaKim]

 

แบบนี้หรือเปล่าน๊า....ที่เรียก Surprissssseeeeee!!!!!!!!!!

 

พี่หมอเรายิ้มอีกแล้ว........เหมือนที่ตุ๊กตาบอก แค่ยิ้มก็ตลกแล้ว...... เอ่อ.. พี่ขอโทษด้วยนะน้องภา ที่แซวซะมีคุณน้องบ่อย  เพราะ คุณพี่หมอ หน้าแกล้งที่ซู๊ดดดดด (ใช่มั๊ยพี่ตุ๊กขา ฮ่าๆๆๆ)

 

 

 

พอร้องเพลงกันจบ.....ก็ถึงขับตอนตัดเค้ก  ...แต่ด้วยความที่ว่า เรามีการเตรียมการเป็นอย่างดี  เค้กจึงตัดไว้เรียบร้อยแล้ว ฮ่าๆๆๆ.........ขั้นส่งมอบเค้กชิ้นแรก.........กิ้มเลยบอกลี่ว่า.....

อ้าว ลี่จ๊ะ...ที่นี้ก็มอบเค้กชิ้นแรกให้แก่ผู้อาวุโสสุดในนี้............เท่านั้นแหละ

ทุกคนแตกกระจายยยย.....ประหนึ่งผิ้งแตกรัง

อ้าว คุณบิ้ก.....เมื่อกี้ยังอยู่แถวหน้าสุด

เฮียแมน.......วิ่งจุู๊ด ไปในร้านเค้ก โดนพลัน

พี่ตุ๊กตา......อ้าว มือถ่าย วีดีโอ  ไปหลบอยู่หลังใครสักคน

พี่หมอ......ยืนยิ้มหวานอยู่ข้างหลังโน่น

...............เอ่อ  เห็นว่าไม่ได้การ.....ไม่มีใครรับแน่...........เปลี่ยนใหม่

ให้คนที่หล่อที่สุดก่อนแล้วกัน....

ทุกคนกลับมาประจำที่โดยไม่ได้นัดหมาย...อุอุ

..สุดท้าย ...ฮ.แมน ...อ่ะๆๆ ผมรับก็ได้...จริงๆ ผมเก็บความหล่อของผมไว้อยู่นาน ไม่มีใครรู้เลยน๊ะเนี่ย..ฮ่าๆๆๆ........................................................................................  (อันนี้กิ้มพากย์เองน๊ะค่ะ)

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

ใช่กิ้ม ตอนแจกเค้ก งงๆๆๆ ว่าทุกคนสลายตัวหายไปไหนกันหมด อิอิ

ยกเว้นคุณลูกสาว จ้องแต่มันแพล็บบบเลยย :)

[แม่น้องปัณณ์]

แม่จ๋าทำไมหนูยังไม่ได้เค้กละค่ะ ....^_^ รอก่อนนะค่ะให้ผู้อาวุโสก่อน อุ้ย..คนหน้าตาดีก่อนนะลูก...อิอิ

[mom_jenita]

ตามสบายเลยค่ะพี่กิ้ม ภาไม่เกี่ยว 555 หนีเอาตัวรอด

พี่หมอเค้าไปดูแลประชาชนอยู่ งานหลวงตามหาบัวค่ะตอนนี้ ไม่มีโอกาสมาอ่านหรอก

[Pat]

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

เค้กก้อนนี้น่าหม่ำจังงงงงงงงงงงงง :)

ขอบคุณค่ะคุณแพท กินหมดนี่คงอ้วนนนนแน่ๆๆเลยน่ะค่ะ 555

[mom_jenita]

ภาอ่ะ แอบซึ้งแทนพี่ลี่แหละวันนั้น เห็นแล้วรู้สึกดีๆค่ะ สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะคะพี่ลี่ หวังว่าเราคงได้ไปเที่ยวและได้เจอกันอีกนะคะ

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

น้องภาอย่าทำตาแดงใส่พี่น่ะ เพราะวันนั้นพี่ก็ตื้นตัน และปลื้มใจมากๆเลย น้ำตามันปริ่มๆๆน่ะ

ที่ดีใจคงเพราะปลื้มใจในมิตรภาพ และความรู้สึกดีๆที่ทุกคนร่วมใจกัน มันมากมายเกินคำบรรยายค่ะ

 

ขอบคุณน่ะค่ะน้องภา พี่ก็อยากเตรียมไปเที่ยวเพลย์กรุ๊ปอีกแล้ววววอ่ะ  คุ้มจัง มีมี่ได้เพิ่มมาสามคำ "what is it"

 

ตอนนี้มีมี่เรียกถามถึงพี่ๆทุกคนเลย กลับมาจำพี่เจ้าขา พี่เพ่ยๆ พี่เนย พี่ยาโย ได้หมดเลย เปิดภาพถามนี่ใคร จำได้หมดเลยล่ะค่ะ  แต่น้องๆผู้ชายอาจไม่ได้คลุกคลีมากเรยจำชื่อไม่ได้ อิอิ (คุณแม่ลี่ขอโต๊ดแทนเด็กๆด้วยน่ะค่ะ)