ของขวัญล้ำค่าของแม่ (ความรู้สึกที่อยากแบ่งปันจ้ะ)

[กาหนาฉ่าย]

 

 

 

สวัสดีปีใหม่คุณแม่ คุณพ่อ เด็ก 2-3 ภาษาทุกคนค่ะ           

 

 

อยากแวะมาเล่าเรื่องราวบทเรียนที่ได้เรียนรู้ จากความเป็นแม่ที่ลูกตัวน้อยมอบให้   ซึ่งแม่ๆ พ่อๆ หลายคน อาจจะมีความรู้สึกเหมือนกัน 

 

พี่ธีคิดว่าตัวเองตัดสินใจถูก ที่เลือกเลี้ยงลุกเองแบบเต็มเวลา  เพราะตัวเองได้รับ ความเป็นแม่  ที่ลูกมอบให้เรา  และสำคัญสำหรับเราก็ คือ การได้มีโอกาสเห็นการเติบโตทั้งทางร่างกายและจิตใจของลุก  ได้มีโอกาสร่วมทุกข์ ร่วมสุข กับช่วงแห่งการเติบโตของเค้าในแต่ละวัย  จึงคิดว่า ตัวเอง ตัดสินใจไม่ผิดที่เลือกเลี้ยงลูกเอง  และเ้ข้าใจและเห็นใจแม่ๆ หลายคนที่ไม่สามารถเลี้ยงลูกได้เต็มเวลา เนื่องด้วย เศรษฐกิจบังคับ หรือ เพราะยังสนุกกับการทำงานก็ตาม


พี่ถือว่าการได้ดูแลเลี้ยงฉ่ายๆ  ด้วยตัวเอง  ทำให้เราได้เรียนรู้ความจริงของชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ได้มีโอกาสสัมผัสถึงความเป็นแม่ ที่ไม่ว่าลูกจะออกมาขี้ริ้วขี้เหร่ น่ารัก น่าฟัด น่าตึ๋บ น่าตี ซักแค่ไหน  ลูกก็คือสุดยอดดวงใจของแม่ทุกคนเสมอ


พี่ได้เรียนรู้แล้วว่า แม่จะรู้สึกเป็นทุกข์เป็นร้อนมากทีเดียว เวลาที่ลุกร้องไห้ ไม่สบายเนื้อ ไม่สบายตัว (ตอนเล็ก)   และจะรู้สึกดีใจอย่างยิ่ง เมื่อได้เห็นรอยยิ้มของลูก
เห็นสีหน้าที่เปี่ยมสุขของเค้า เวลาที่เค้าทำอะไรได้เอง เช่น คลานได้  
เดินได้ วิ่งได้ กินข้าวเองได้  ก็จะมีความสุขทีเดียว    


สิ่งสำคัญที่ได้เรียนรู้จากลูก คือ เด็ก คือ ความเป็นธรรมชาติที่ไม่ได้ถูกปรุง แต่งจริงๆ  ยิ่งเด็กทารก เค้าจะร้องเวลา หิว หรือ ไม่สบายตัว  และจะยิ้ม
ดีใจ เวลาที่อิ่ม หรือ สบายตัวแล้ว  แต่พอเริ่มโต ความเป็นธรรมชาติของเด็ก
ก็จะถูกปรุงแต่งโดยผู้คนใกล้ชิด ที่อยู่รอบข้าง สิ่งแวดล้อมต่างๆ 
ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว


ตัวพี่เอง เนื่องจากเลี้ยงลูกเอง อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน จึงได้เห็นพัฒนาการของฉ่ายๆ หลายอย่างที่เปลี่ยนไป ทั้งที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และจากการปรุงแต่ง    ชอบเวลาที่เด็กดีใจ
เค้าจะหัวเราะได้อย่างเต็มที่ ไม่อาย ไม่สนใจใคร  หรือเวลาที่เสียใจ   หรือดื้อ ก็ร้องไห้บ้านแตกได้เป็นชั่วโมง โดยที่ไม่สนใจใครเหมือนกัน 


และเวลาที่เค้าจะทำอะไรสักอย่างด้วยตนเอง  เช่น เริ่มเดิน วิ่ง กินข้าว เอง เค้าก็จะทำอย่างเต็มที่ทีเดียว ไม่มีข้ออ้าง  หรือขี้เกียจเลย  แบบว่า ทำทั้งตัวและหัวใจทีเดียว เจ็บเนื้อ เจ็บตัว  ก็ไม่เข็ด

พี่ถือว่า ฉ่ายๆ คือ ธรรมะที่มีชีวิต ที่เข้ามาสอนเรา ให้เรียนรู้ถึงความสุข ความทุกข์  สอนเรา ถึงจิตเดิมแท้ จิตอันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ได้ดีทีเดียว   การกระทำของเค้า เข้ามาทดสอบจิตใจและสติของเรา ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็น เรื่อง รัก โลภ โกรธ หลงได้ดีมาก  สอนเรื่องสติ ซึ่งหลายครั้งมาไม่ทัน ก็กระเจิดกระเจิงไปเลย  กว่าจะเรียกกลับมา ก็เล่นงานฉ่ายๆ ไปหลายครั้งแล้ว  และรู้สึกผิดทุกครั้ง ที่ใส่อารมณ์ลงไปกับลูก    


ฉ่ายๆ สอนพี่ในเรื่องความศรัทธา ความกล้าหาญที่จะทำอะไรสักอย่าง อย่างมุ่งมั่นตั้งใจ   พี่เองแต่ไหนแต่ไร เวลาที่ทำงาน  ไม่ค่อยกล้าคิดริเิริ่มสร้างสรร อะไรใหม่ๆ  กลัวโ่่น่น กลัวนี่ไปหมด กลัวผิด กลัวคนวิจารณ์  กลัวไม่ดี    
และที่สำคัญ คือ เราหาแรงบันดาลใจ และความมุ่นมั่นในชีวิตไม่เจอในตอนนั้น


แต่หลัีงจากมีลูก และได้ผ่านช่วงเวลาที่สำคัญและวิกฤตที่สุดในชีวิตมาแล้ว คือ ตอนที่คลอดฉ่ายๆ ตัวเองได้รับรู้ถึงความเป็นความตายของทั้งพี่และลุกทีเดียว  เพราะด้วยความตั้งใจที่จะ คลอดเองแบบธรรมชาติ   ช่วงเวลานั้น เครียดมาก และกลัว  แต่พอสติมา ก็เกิดความกล้าหาญที่จะสู้ และรักษาชีวิตลูกให้ได้     เพราะถ้าไม่สำเร็จ เราและลุกต้องตายแน่ๆ   แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี 


พี่เองพอมีลุก ก็คิดทำโน่น ทำนี่ แบบไม่กลัวผิด ไม่กลัวถุก ไม่กลัวคนวิจารณ์ ไ่ม่กลัวกับความคาดหวังของตัวเอง และคนอื่น    ได้ริเิริ่มโครงการหลายอย่าง ไม่ว่าจะจัด กลุ่ม playgroup 
สำหรับเด็ก 2 ภาษา เปิดร้านขายของออนไลน์ หัดทำกับข้าว  (รสชาติยังไม่เข้าขั้นเท่าไร)  เป็นต้น

 

พี่รู้แล้วว่า แม่สามารถทำทุกอย่างเพื่อลูกได้ แม้กระทั่งชีวิต ก็ยอมแลกได้ทีเดียว  และเชื่อว่า ความเป็นแม่ คือ ความเป็นสากลของธรรมชาติที่มีอยู่ในตัวของมนุษย์ทุกคน ไม่ว่าหญิง หรือชาย  ที่ธรรมชาติออกแบบมาแล้ว โดยเฉพาะผู้หญิง ทีเกิดมาพร้อมกับภาระกิจที่สำคัญอย่างยิ่ง 

 

พี่ได้รับรู้ และสัมผัสพลังความเป็นแม่ที่มีอยู่ในตัวเอง   ซึ่งเืชื่อว่า พวกเราทุกคน ไม่ว่าจะผู้หญิง หรือผู้ชาย ก็สามารถสัมผัสรับรู้ได้เช่นกัน   มันคือพลังของการให้กำเนิดที่มีพลังมหาศาล ความเมตตา ความรัก ที่คนเป็นแม่ สามารถทำทุกอย่างเพื่อลูกได้   มันเป็นพลังที่เราไม่อาจมองได้ด้วยตาเปล่าทั้งหมด  แต่สัมผัสได้ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ ของการให้อย่างไม่มีเงื่อนไข  และไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน

 

ลูก คือ ของขวัญล้ำค่าสำหรับชีวิตพี่ และแม่ทุกคนทีเดียว  ความสุข แค่เพียงได้เห็นลูกอยู่ดี มีสุขทั้งกายและใจ   และแม่ยินดีที่จะเป็๋นแสงนำทางขีวิต และ ปกป้องลูกตลอดไปจ้ะ 

 

แม่รักหนูนะจ้ะ 

 

ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะจ้ะ  

[Nitchanun]

อ่านแล้วก็ซึ้งใจมากๆๆ ตอนนี้ก็เลี้ยงน้องได้สองเดือนแล้ว กำลังคิดกลุ้มใจอยู่ว่าจะลามาเลี้ยงเองดี หรือกลับไปทำงานดี กลุ้มใจมากค่ะ

[เบญจพร]

หัวอกแม่  เพื่อลูก  เราทำได้ทุกอย่าง

ขอบคุณนะคะสำหรับบทความที่ดีดี

 

[กาหนาฉ่าย]

[อุไรวรรณ วงศ์คำจันทร์]

เป็นเรื่องเล่าที่ "โดนใจ"มากๆค่ะ

 อ่านแล้วลองมองย้อนดูตัวเอง เราก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ลูก ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกของลูก(ในบางครั้ง) ต่อไปเราคงต้องคิดใหม่ "แม่จะดูแลหนูให้ดีกว่าเดิม"

 ขอบคุณสำหรับเรื่อเล่าดีๆค่ะ

[ธนัชพรณ์ ยอดชาญ]

อ่านแล้วซึ้งมากค่ะ ยิ่งทำให้คิดถึงคุณแม่ที่จากไปแล้วมากยิ่งขึ้น ขอบคุณที่เขียนข้อความดีๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ ยินดีที่รู้จักค่ะ

ขอบคุณค่ะ

น้องแสตมป์แม่น้องใบข้าวค่ะ

[แม่น้องดาดา]

อยากอยู่กับลูกตลอดเวลาเหมือนกัน แต่ต้องทำงาน อิจฉาคนที่ได้อยู่กับลูกตลอดเวลาจังเลย

[โอ๋...จัง]

ลูกทำให้เราต้องเข้มแข็งมากขึ้นค่ะ

อีกไม่กี่เดือนจะได้อยู่กับลูกตลอดเวลาแล้วล่ะ

สามคนพ่อแม่ลูกในวิมานน้อยของเรา

[บอมบ์จ้า]

เห็นด้วยค่ะ พี่ธี ลูกเป็นแรงบันดลใจในชีวิตจริงๆค่ะ

[โกเมศ กุลอุดมโภคากุล]

สุดยอดคุณแม่จริงๆ ครับ ขอปรบมือดังๆ

[กัลยา กิตติเลิศไพศาล]

ดีใจด้วยจริงๆ คะ ฝันอยากเลี้ยงลูกเต็มเวลา แต่งานก็ทิ้งไม่ได้ บางทียังรู้สึกผิดกับลูกเลยคะ รักลูกคะ แต่ไม่รู้สึกว่าทุ่มเทให้เค้าเต็มร้อยสักที เคยคิดว่าถ้าทุ่มเทให้ลูกเหมือน ทุ่มเทให้งาน ลูกคงเป็นเด็กที่ดี และเก่งกว่านี้เยอะเลยคะ  คุณตัดสินใจถูกที่สุดเลยคะ......มาม๊าน้องวินเนอร์คะ