บันทึก1ปีกับการเดินทางบนเส้นทาง"เด็ก 2 ภาษา"

[YaYo & JaJa & MamaKim]

มองย้อนกลับไปนับจากวันเริ่ม 26 ส.ค.2552 ...ถึงวันนี้ผ่านไปแล้ว 1ปีนิดๆ....

..... ที่คนเป็นแม่อย่างเราที่เรียกชื่อแทนตัวกับลูกว่า "หม่าม๊ากิ้ม"

มีพื้นฐานครอบครัวคนจีนแต้จิ๋วที่เสมือนเป็นครอบครัว 2ภาษา ไทย-จีน

แต่เติบโตขึ้นมาแบบหนึ่งภาษาอย่างน่าเสียดาย ...

เพราะไม่ได้มีโอกาสรู้จักแนวคิดแบบ "เด็ก2ภาษา พ่อแม่สร้างได้" ....

กิ้มสามารถฟังภาษาจีนแต้จิ๋วได้นิดหน่อยแบบจับใจความเอา การพูดอาจเรียกได้ว่า พูดสื่อสารไม่ได้..ได้แค่บางประโยค ศัพท์บางคำ ที่ฝังลึกในความทรงจำเราเท่านั้น

...นั่นเป็นสิ่งที่นึกเสียดายโอกาสการเรียนรู้ตรงนั้น

แต่นับจากวันที่เราได้มีโอกาสรู้จักแนวคิด "เด็ก2ภาษา"

นั้นที่นับว่าเป็น"จุดเปลี่ยน" ในชีวิตจุดหนึ่ง

...เมื่อเรา2แม่ลูก...เริ่มไปเป็นแม่ลูกที่สื่อสารกันภาษาอังกฤษ ซึ่งเป็นอะไรที่ไม่เคยคิดฝันมาก่อน...

...อันเนื่องมาจาก ภาษาอังกฤษของเราที่ไม่ดี...

....เติบโตเรียนรู้จากโรงเรียนในต่างจังหวัด ซึ่งใช้ภาษาอังกฤษน้อยมาก

ตอนแรกก็คิดหวั่นๆว่าจะทำได้รึเปล่า?

แต่เมื่อได้อ่านหนังสือ"เด็ก2ภาษา พ่อแม่สร้างได้ 1" และได้เข้ามาเวป2ภาษา

...ทำให้มองเห็นแก่นแท้ของแนวคิด..ว่ามีจริง..ทำได้จริง

...ยิ่งเห็นคลิปเด็กๆที่เริ่มมาแล้ว ฝึกแล้วได้ผล

...มันเหมือนแรงผลักดันมหาศาลมาจากไหนไม่รู้ว่า "เราต้องทำให้ได้" ..เราจะลองดู

...และก็นับเป็นความโชคดีสุดๆ ที่กิ้มตัดสินใจเริ่ม

....เพราะเมื่อได้เริ่มก้าวแรก ก้าวที่ 2 ที่ 3 และอีกหลายๆก้าวก็ตามมาแบบอัติโนมัติ

...อันเนื่องมาจาก พัฒนาการทางด้านภาษาของลูกที่ดีขึ้นเรื่อยๆ

....ทำให้เป็นเหมือนน้ำล่อเลี้ยงให้เราสู้ต่อๆไป

นึกย้อนไปขำๆ ในช่วงก่อนที่เรายังไม่มีลูก...

มีเพื่อนเคยถามเป้(สามี)เล่นๆว่า..

เอะ ถ้าลูกเธอเกิดมาจะให้ลูกเรียก "พ่อ" หรือ "ป่าป๊า"

แต่คุณเป้กลับตอบไปขำขำว่า "แด๊ดดี๊" ในชั่วโมงนั่นทุกคนฮากลิ้ง

...รวมถึง กิ้มและเป้ ที่ตอนนั้นเป็นเพียงมุข ขำขำ พูดเล่นๆกับเพื่อน

...เพราะเราไม่เคยคิดไง ว่าวันนึงลูกจะเรียกเราว่า "Daddy" "Mommy" ออกมาจริงๆ

...............นึกย้อนทีไร อมยิ้มกันทุกที :P............................

ตอนนี้...กิ้มติดเวป2ภาษางอมแงม...หยั่งกะเด็กวัยรุ่นติดแชต...ว่างไม่ได้ต้องแว๊ปเข้ามาให้ได้

...ถามว่าเหนื่อยมั๊ย บอกเลยค่ะว่า เหนื่อย...แต่เหนื่อยแบบมีความสุขค่ะ

...บางวันก็สงสัยว่า เอ้..เรามานั่งหลังขดหลังแข็งอยู่หน้าจอนานๆทำไม

...ละครไทยน้ำเน่า บางทีเราก็อยากดูน๊ะ...แต่เราขอทบทวนประโยคอังกฤษที่จด+ปริ๊นมาหนาเตอะ

...ภาพที่เราเปิดประตูห้องนอนเข้าไปแล้วเห็นภาพ 2พ่อลูกหลับปุ๋ยอย่างสบาย...ชินตามาก

...แต่ความเหนื่อยทั้งหลายก็ทดแทนด้วย --->

"ภาพลูกสาวนั่งเล่นแล้วบ่นพึมพำคนเดียวเป็นภาษาอังกฤษ" หรือ

" ร้องเพลงภาษาอังกฤษ เพลงของเค๊าเอง แต่งเองเสริมเอง" หรือ

"ในวันที่ไปร้านอาหาร แล้วตะโกนเรียกกระต่าย " Come here rabbit , come to Yayo"

"บางวันลูกสาวก็ปลุกเราด้วยการ ใช้มือน้อยๆมาสะกิด พร้อมพูดว่า

"Mommy Mommy Goodmorning! Wake up Wake up ,This's morning time"

"วันดีคืนดีก็มากระซิบที่ข้างหู "Mommy, I love you so much!" โอ้ย ฟังแล้วจั๊กกะจี้หูชะมัด..ยิ้มปริ

....................... ภาพเหล่านี้ เวลาเห็นหรือนึกถึงทีไรก็แอบอมยิ้ม ปลื้มใจได้ตลอด :P.......................

อีกหลายๆอย่าง เป็นผลพลอยได้ จากการฝึกลูกเป็นเด็กสองภาษา

--> ผลกับตัวเอง....รู้สึกว่าภาษาดีขึ้น พัฒนาขึ้นกว่าแต่ก่อน (ยังไม่เก่งค่ะ แต่ตัวเองรู้สึกได้ว่าดีขึ้นแน่ๆ)

--> ผลกับคุณสามี...มีเรื่องคุยกับเพื่อนฝูงเรื่องฝึกลูกสาวสุดเลิฟ เป็นเด็ก2ภาษาอย่างภาคภูมิใจ

--> ผลกับคนในครอบครัว..คุณปู่ คุณย่า อากง อาม่า ได้ศัพท์ใหม่จากหลานสาวไปโดยปริยาย

...อาม่าเห็นหลานพูดอังกฤษจนแซวออกมาว่า "อายาโยอ่ะ...ฝรั่งหัวดำ" :P

--> ผลเพื่อนๆ และสังคม...ประหลาดใจ ชื่นชมยินดี ...สงสัยว่าทำไม 2แม่ลูกหน้าตาหมวยๆ ซึ่งมีพ่อไทยแท้ๆ ทำไมสื่อสารกันภาษาอังกฤษ.....สร้างแรงบันดาลใจให้กับครอบครัวอื่นๆต่อไป

เขียนมาถึงตรงนี้....ถ้าคุณเป็นคนนึงที่เพิ่งเริ่มหรือจดๆจ้องๆจะเริ่มอยู่...

อยากบอกว่า คุณไม่มีข้ออ้างไหนเลยค่ะ ที่จะไม่เริ่มทำ

...เรื่องเวลา เรื่องความไม่เก่งอังกฤษ หรือ เรื่องอื่นใด ไม่น่าเป็นอุปสรรคอีกต่อไป

.......ทุกคนทำได้ แล้วรับรองว่าผลที่ได้ลืมเหนื่อยแน่นอนค่ะ

ขอบคุณ คุณบิ๊ก พี่ตุ๊กตา และ น้องเพ่ย เพ่ย...ผู้สร้างแรงบันดาลใจเริ่มต้น

ขอบคุณทุกคนในหมู่บ้านแห่งนี้ ผู้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน...เราจะไปต่อด้วยกันนะคะ.....Give me five!!!

กิ้ม เป้ น้องยาโย

[แม่ติ๊ก&น้องต้นกล้า]

ไปด้วยคนนะคะ ขอบคุณคุณกิ้มสำหรับประสบการณ์ดีๆที่ทำให้มีกำลังใจที่จะสู้ต่อไปคะ

[อรนัย รักในหลวง]

[Suthawadee C.]

ลืมบอกอีกเรื่องค่ะ มีสิ่งที่น่าแปลกเรื่องการเรียกแทนตัวแม่ และพ่อของลูกพี่ ถ้าเค้าพูด Eng เค้าจะเรียกพ่อแม่ว่า Daddy,Mommy แต่ถ้าเค้าจะพูดไทย เค้าจะเริ่มประโยคเรียกเราว่า ป่าป๊า, ม่าม๊า ทีนี้พอเค้าเริ่มขึ้นประโยคว่า ม่าม๊า พี่เริ่มทำ sign ใส่เค้าให้พูด Eng เค้าก็จะรีบสลับโหมดเป็น Eng ค่ะ เสียท่าแม่ซะแล้ว พี่ก็ไม่รู้นะคะว่้าเค้าเริ่มเรียก Daddy, Mommy ตั้งแต่เมื่อไหร แรก ๆ เราพูด Eng กันพี่ก็แทนตัวเองว่า mama เหมือนเดิม แต่พอผ่้านไปซัก 1-2 เดือน ลูกเรียก mommy, daddy น่าจะเรียกตาม Caillou ค่ะ

[Suthawadee C.]

กิ้มค่ะ พี่อ่านบล็อกนี้ของกิ้มแล้วสัมผัสได้ถึงความพากภูมิใจของคนเป็นแม่อย่างเรา ๆ จริง ๆ แลยค่ะ ความรู้สึกเหมือน ๆ กัน ว่้าถ้าไม่เริ่มคงน่าเสียดาย และไม่มีโอกาสสร้างทุนปัญญาให้ลูกได้ซะที ถึงตอนนี้เวลาใครมาชวนให้ส่งลูกไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษพี่จะบอกไปว่าไม่มีเวลาค่ะ เีรียนอย่างอื่นอยู่เยอะแล้ว (ในใจคิดว่า ไม่เป็นไรค่ะ...ขอสอนเอง) เอาเวลาที่เหลือไปเรียนอย่างอื่นดีกว่า (อย่างที่คุณอ๊อบเคยบอกไว้ไง)

[paphawee]

กำลังพยายามอยู่เหมือนกันค่ะ

[KrisMum]

เหมียนกัลเลยพี่กิ้ม อาหมวยแบดพูดจีนไม่ได้เช่นกัน หุหุ เสียดายเน๊อะ แต่ไม่เป็นไร เราเริ่มต้นกับลูกเราได้เน๊อะๆ

[anutra bualuang]

คิดเหมือนกันเลยค่ะ ทำเหมือนกัน ติดเหมือนกันเลยค่ะ บางวันนั่งจ้องนานแสบตาหมด T_T กำลังเริ่มค่ะ คงมีซักวันที่มีโอกาสดีๆได้ชื่นชมผลงานของลูกๆแบบนี้บ้าง จ๋าค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

[อ้อม&ปาล์มมี่]

เราจะเดินไปด้วยกันนะจ๊ะ ^_^

[อรนภา (แม่เจี๊ยบ & น้องวิน)]

จริง ๆ จ๊ะกิ้มพอเราเห็นเขาพูดภาษาอังกฤษ ก็อดยิ้มและประหลาดใจไม่ได้ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในโลกนี้ ถ้าเราคิดจะทำ จริงมัย .............

[ann&sunshineday]

จริงคะคุณกิ้มเป็นตัวอย่างที่ดีจริงๆด้วย มีกำลังใจเพิ่มขึ้นอีกหน่อยแล้ว ขอเดินตามไปอย่างห่างๆนะคะ

อยากให้ลูกเป็นเด็กสองภาษาก็ต้องมีแม่สองภาษาตัวแม่สร้างได้ก่อนหละเนอะ อิ อิ