คุณแม่น้องอิ่ม & เอม's Blog (8)

      ห่างหายจากการเขียนบล็อคไปนานเลยค่ะ เพราะมัวแต่สาละวนกับการเลี้ยงลูกและเรียนภาษาที่สามด้วยตัวเองอยู่หลายเดือน ได้แวะเข้ามาเยี่ยมหมู่บ้านฯ อีกทีมีสมาชิกเพิ่มขึ้นเยอะเลย เป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ กับคุณพ่อคุณแม่ที่ให้ความสำคัญกับเจ้าตัวน้อย     

      ก่อนอื่นต้องขอบอกว่า ภูมิใจมาก ที่ได้เป็นสมาชิกเป็นอีกหนึ่งครอบครัวใน หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ เหมี่ยวใช้เวลาบ่มเพาะการสอนภาษาให้ลูกมา 2 ปีแล้ว เดือนนี้ครบ 2 ปีเต็มพอดี…

       ผ่านมา 1 ปี 4 เดือน กับภาษาที่สอง ช่วงสามเดือนแรกของการสร้างลูกให้เป็นเด็กสองภาษา แอบฝันไว้ว่า เพียงแค่ลูกตื่นมาตอนเช้าแล้วพูดอังกฤษโดยอัตโนมัติไม่ต้องเตือน ฝันนี้ก็เป็นจริงแล้ว เราแม่ลูกพูดภาษาอังกฤษในกิจวัตรประจำวันมาอย่างต่อเนื่อง ความเข้มข้นมากขึ้นตามความถี่และเวลาที่ผ่านไป ตอนนี้ภาษาที่สองของบ้านเราเริ่มนิ่ง ความตื่นเต้น ความอยากรู้ไม่ค่อยสนุกเท่ากับช่วงแรกๆ ไม่ได้หมายความว่าเรารู้เยอะแล้ว พูดถูกหมดแล้ว หรือพูดสำเนียงดีแล้วนะคะ แต่มันเริ่มนิ่งๆ มากกว่า คำศัพท์ ประโยคใหม่ๆ…

          หลายๆ ครอบครัวคงมีประสบการณ์เรื่องของการพูดภาษาที่สองนอกบ้านกันมาบ้างแล้ว ความรู้สึกที่ได้รับคำชื่นชมจากคนรอบข้างคงจะปลาบปลื้มไม่ต่างกัน เป็นอีกหนึ่งกำลังใจที่จะสร้างให้ลูกเป็นเด็กสองภาษาที่แข็งแรงต่อไป

          การพูดภาษาที่สองนอกบ้าน ไม่ว่าจะไปเดินห้าง ไปทานข้าวหรือเดินเล่นสวนสาธารณะ คนรอบข้างที่ได้ยินการพูดภาษาที่สองสำหรับต่างจังหวัดก็คงแปลกๆ (เพราะหน้าตาก็ไทยแท้ๆ) สายตาที่มองอย่างชื่นชมก็มีไม่น้อย มีบ้างเหมือนกันกับคนที่ไม่ชอบ (ว่าโอเวอร์บ้าง พูดอย่างนี้ไวยากรณ์จะถูกหรอ…

          เปิดเทอม อ.3 วันแรก คุณครูก็แจกบทสวดมนต์ทั้งไทยและอังกฤษให้เด็กๆ ไปหัดท่องกัน เพื่อจะฝึกให้เด็กได้ผลัดกันนำสวดตอนเช้าที่โรงเรียน โดยฝากให้ผู้ปกครองช่วยฝึกจะเลือกภาษาไทยหรืออังกฤษก็ได้ แล้วแต่..

          กลับมาบ้านก็เลยลองเปิดดูซักหน่อย ภาษาไทย เป็นบทสวดคำคล้องจอง ไม่น่ายาก เดี๋ยวก็ได้ ...แต่โอ้ว!! ภาษาอังกฤษ...

Let us pray to the lord of mercy. who loves tremendously, who graciously protects us.

Dear God, please grant us fortitude and strength, so that we can…

บันทึกครบ 1 ปี บนแนวความคิดของเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ ด้วย OTOL (มากเท่าที่จะมากได้)

ยังจำได้อยู่ว่า วันนี้ของปีที่แล้ว (16 April) แม่ยังกล้าๆ กลัวๆ ที่จะเริ่มพูด Eng กับอิ่ม แต่ด้วยความเชื่อมั่น ความตั้งใจบวกกับความพยายามอย่างไม่ลดละ ผ่านมา 1 ปีแล้ว อิ่มเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด จากสายตาของแม่เอง และคำทักจากคนรอบข้าง

อิ่มเริ่มบทสนทนาเองด้วยภาษาที่สองกับแม่แบบไม่ต้องคอยเตือนเหมือนก่อนแล้ว สร้างประโยคแบบที่แม่คาดไม่ถึง หรือแม้แต่พยายามจะเล่าเรื่องต่างๆ…

แม่เริ่มสร้างให้อิ่มเป็นเด็กสองภาษา ตอนอิ่ม 4.1 ขวบ (ตอนนี้  5 ขวบเต็ม) แม่พูด Eng กว่า 80% ส่วนที่เหลือ คือ คำหรือประโยคที่แม่ยังไม่สามารถพูดได้ เตรียมตัวไม่ทัน นึกศัพท์ไม่ออก ก็ต้องใช้ภาษาไทยอธิบายกันไป โดยเฉพาะเวลาที่ปรี๊ดๆ ลูกชอบทำมึน ออกแนวนิ่งๆ ตาใส ทำหูอื้อ อันนี้แม่ขอพากษ์ไทยกันไปเลย

อิ่มจัดว่าเป็นเด็กโตที่ภาษาไทยแข็งแรงแล้ว ซึ่งต้องพยายามหาแรงบันดาลใจ…

วันนี้คุณครูให้ผู้ปกครองไปรับสมุดรายงานผลการเรียนที่โรงเรียน แต่แม่ต้องมอบหน้าที่ให้คุณพ่อไปแทน เพราะแม่ติดงาน

อิ่มเรียนโรงเรียนหลักสูตรไทยปกติ มีแต่เด็กไทยล้วนๆ ไม่ใช่หลักสูตรสองภาษาหรือนานาชาติแต่อย่างใด

คุณครูบอกว่า 'อิ่มคุยเก่งมาก ไม่ว่าจะอยู่ใกล้ใคร เพื่อนคนไหน อิ่มคุยได้หมด ทุกที่ ทุกเวลา ยกให้เป็นที่ 1 ของห้อง' ฟังแล้วก็กังวลเหลือเกินกลัวว่าจะสร้างความหนักใจให้คุณครู

ต่อไปเรื่องผลการเรียนบ้าง โดยรวมแล้วอยู่ในเกณฑ์ดี และสิ่งที่ทำให้คุณพ่อยิ้มได้บ้าง คุณครูบอกว่า…

หลังจากที่แม่อ่านหนังสือเด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้ จบทั้ง 2 เล่ม แม่ก็เริ่มพูด Eng กับลูกทันที ตอนนั้นลูกเพิ่งกลับมาจากบ้านคุณย่า สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่แม่พูดจบประโยคแรก

Mommy : Good Evening. Where have you been? (ตามหนังสือเป๊ะ)

Imm : ......!!!!!

สายตาของลูกมองแม่อย่าง งงๆ (คุณแม่พูดไรเนี่ย?) แต่ก็ไม่ได้วิ่งหนีไป แม่เองก็นึกอยู่ในใจว่า ''แม่โชคดีแล้ว..ที่ลูกไม่ต่อต้าน''…