เว็บทั้งหมดจะย้ายไปที่ www.2pasa.com แล้วนะครับ ตามไปที่นั่นได้เลย

หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้

หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

หลังจากก่อตั้งเวปหมู่บ้านสองภาษาไม่นานก็เกิดห้อง English Club ขึ้นมา จุดประสงค์เพื่อช่วยตอบคำถามภาษาอังกฤษให้กับบรรดาคุณพ่อคุณแม่ที่มีคำถามแต่ไม่รู้จะหาคำตอบที่ไหน โดยมีเหล่าคุณครูใจดีทั้งจากในไทยและต่างแดนมาช่วยกันตอบคำถาม..หนึ่งในนั้นคือแม่รีที่ไปใช้ชีวิตที่อเมริกาเป็นเวลาพอสมควรก็ได้สละเวลามาช่วยปันความรู้ให้ด้วย ทั้งที่งานประจำก็แสนยุ่ง

ได้คุยกับครูรีเป็นระยะไม่ถี่มาก แต่ก็ไม่ห่างจนเกินไป ผ่านทางเทคโนโลยีที่เชื่อมทุกจุดบนโลกนี้ให้เล็กลง โดยยังไม่ได้คิดว่าจะมีโอกาสได้เจอตัวเป็นๆ เพราะครูรีตั้งท่าจะกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดหลายครั้ง แต่ก็ไม่มาสักที

เมื่อต้นเดือนที่แล้ว ก็ได้โอกาสดีที่ครูรีเดินทางมาจนได้ พี่ได้มีโอกาสเจอครูรีครั้งแรกแบบไม่ทันตั้งตัว จนเกือบจะวางมวยกัน  ฮ่าๆ เพราะดันไปชี้น้องลิซซี่ให้แม่หน่อยดู ว่าเด็กคนนี้ช่างเหมือนลิซซี่จริงๆ โดยที่แม่รีก็ไม่รู้ว่ายัยสองคนนี้เป็นใคร จู่ๆมาชี้ลูกสาวอิฉัน  จากกันวันนั้นโดยที่ไม่ได้คุยอะไรกันมาก..แนะนำตัวนิดหน่อย แม่รีจะรู้สึกยังไงไม่รู้..รู้แต่ว่าพี่กับแม่หน่อย...ขนลุกซู่...  ^__^

28 กุมภาพันธ์ พี่และเหล่าบรรดาแม่ๆรังสิตนัดทานข้าวกับรีที่ฟิวเจอร์ปาร์ค รังสิต นัดเจอกัน 11 โมง ทุกคนก็เริ่มทะยอยกันมา..แต่ภาพที่ประทับใจที่สุด คือแม่อ้อม..ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ทันทีเมื่อเจอหน้ารี..ก็กระโดดตุม..ตุม..ตุม ด้วยความดีใจราวกับเจอดาราสุดโปรดในดวงใจที่ดักเจอมานานแสนนาน..เล่นเอาคนที่เดินผ่านไปมาพากันงงว่า..จะวิ่งหนีหรือหยุดมุงดูดี..ตรงนี้มีดารายืนอยู่เหรอ...แต่ใครจะคิดอย่างไรก็ช่าง..พี่ขอไปยืนห่างๆก่อน..ตามด้วยการส่ายหน้า..ฉันไม่รู้..ฉันไม่เกี่ยว..ไม่รู้จัก..ไม่ได้มาด้วยกัน 5555

แม่อ้อม FC พันธุ์แท้ กับสายตาที่ชื่นชมครูรี.......อ่า..เอ่อ...ไหนหว่า..ลูกกะตา

หลังจากที่มากันครบทีม ทักทายเก็บรูปกันเรียบร้อยแล้ว..ก็เริ่มโยกย้ายสู่ร้านเป้าหมาย..โดยที่พี่กับอ้อมเลือกร้านไว้เรียบร้อยแล้ว แต่แกล้งถามคนอื่นๆไปงั้นแหล่ะว่าจะทานไรดี หุหุ  โออิชินะ..โออิชิ  ทุกคนโอเคตามโดยไม่มีเงื่อนไข (เพราะมัวแต่คุย)  มีเพียงแม่อ๋อ ที่วันนั้นพาน้องมิรามาด้วย ซึ่งก็เป็นเพียงคนเดียวที่สามารถแย่งซีนครูรีได้ เพราะนอกจากครูรีก็มีมิรานี่แหล่ะที่ทุกคนต่างแย่งกันอุ้มและขอถ่ายรูป..ว่าไป ถ้าอุ้มรีได้ ทุกคนคงอยากอุ้มเหมือนกันเนอะ  ฮ่าๆ 

อ่า นอกเรื่องซะแล้ว ว่าจะเม้าท์อ๋อ ดันไปเรื่องอื่นซ๊าาาา...อ่อเป็นคนเดียวที่ยืนยันว่าจะไม่ไปทานอาหารกับพวกเรา เพราะไม่สะดวกเนื่องจากคงจะต้องคอยอุ้มมิรามั๊ง..พี่คิดเอง อ๋อเลยขอแค่เดินไปส่งที่หน้าร้าน..ส่งไปส่งมา...อ๋อก็เข้ามาอยู่ในร้านจนได้  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  แถมจัดหนักกว่าเพื่อนอีกต่างหาก โอว..มิราไม่ได้เป็นอุปสรรคเลย หนำซ้ำยังช่วยแม่กินแบบคุ้มทุนกันไปเลย   ^_^ 

ใครใคร่คุย..ก็คุยกันไป...จารย์อ่อขอสะสมพลังงานก่อน..พูดน้อยแต่จัดหนัก ฮ่าๆๆ

ชิ้นละ 80 บาท...ฝากแม่อ้อมจัดยอดไป 5 ชิ้น..พวกเราก็เสียดุล โออิชิน้อยลงไปอีกนิด.. 

รีจะไปตักขนม..ลิซซี่หลับ...หน่อยบอกจะอุ้มไว้ให้...อ้อมก็จะไปตักขนมเหมือนกัน..แล้วไหง..ภาพออกมาเป็นแบบนี้ล่ะ....5555  ความจริงคือ รีแยกไม่ออกว่าเสียงใคร แล้วพอดีอ้อมขยับตัว..รีเลยคิดว่าอ้อมเป็นคนพูด แล้วก็วางลิซซี่แหม่ะลงไป ขัดใจอ้อมที่อดกินขนม..แต่ถูกใจที่ได้อุ้มลิซซี่ เพราะถ้าลิซซี่ตื่น..คงไม่มีโอกาส  ^__^

เม้าท์เพลินจนหมดเวลากิน..คนอื่นออกไปนอกร้านกันหมดแล้ว อาจารย์หน่อยยังชิลๆอยู่ ปรับก็ปรับสิ

ส่วนคนนี้..ขอกินต่อที่นอกร้านละกัน  ฮ่าๆๆ....ทำไปด้ายยยยยยย

ดูไปนานๆ สองคนนี้เริ่มคล้ายกันแล้ว..แม่กว้างกับครูรี..

ลิซซี่ทำหน้าแบบนี้แล้วแม่รีว่าไง ??

โอว...ลูกฉัน !!!! 

การเจอะเจอครูรีอย่างเป็นทางการวันแรกที่ฟิวเจอรืปาร์ค โดยกลุ่มแม่ๆย่านรังสิตเป็นเจ้าภาพทุกบาททุกสตางค์  ขอบคุณ แม่อ้อม แม่กว้าง แม่อ๋อ และแม่หน่อย..ในมิตรภาพครั้งนี้ด้วยนะคะ ความจริงมีเรื่องราวที่ควรบันทึกมากกว่านี้..แต่พี่เชื่อว่า..รอทุกคนมาแจม มาช่วยกันขีดๆเขียนๆดีกว่า..เพราะความทรงจำครั้งนี้..เราร่วมสร้างมันขึ้นมาค่ะ..ขอบคุณนะคะ





29 กุมภาพันธ์...เจอกันอีกครั้ง

หลังจากการเจอกันเมื่อวานแล้ว..เราต้องนัดเจอรีอีกครั้ง เป็นนัดแก้ตัวของแม่กิ้ม ที่เมื่อวานติดภาระไม่สามารถมาร่วมแจมได้ โดยที่กิ้มบอกว่ายังไม่ได้คุยอะไรกัยรีเลย จะกลับแล้วหรือ 

แม่กิ้มอุตส่าห์หอบทั้งลูก ทั้งหมูไม้ที่แพีคอย่างดีขึ้นรถตู้มาจากพนมสารคาม..งานนี้ไม่เจอกันคงไม่ได้แล้วค่ะ 

วันนี้เริ่มต้นการพบเจอที่บ้านพี่..แขกรับเชิญคือ รี กิ้มและแม่หน่อย..ซึ่งสามารถเป็นได้ทั้งคนรังสิต คนกรุงเทพ..คนอุบล .คนระยอง  ฮ่าๆ จัดมีทติ้งที่ไหน..แม่หน่อยไปได้หมดค่ะ..ไม่มีปัญหาอันใดกับใครๆทั้งสิ้น


ได้เก็บรูปกันนิดหน่อย ก่อนที่จะรีบออกเดินทางไปร้านอาหาร ไม่ใช่เพราะหิว แต่เพราะแม่หน่อยต้องรีบกลับไปทำงาน..(หนีงานมานะเนี่ย)  ตั้งใจจะพารีไปทานปูม้าดองอ่ะ

ระหว่างรออาหาร..สองสาวก็สร้างงานศิลปะไป ประเดิมมิตรภาพครั้งแรกด้วยการที่ยาโยบอกว่า..ลิซซี่วาดภาพไม่สวย..โอว...แรงแต่เล็กแต่น้อยเลยนะคะยาโย...

ตั้งใจทานติ๋มซำกับปูดอง..แต่ปูดองไม่มา........เหลือเชื่อมากๆ

เก็บภาพที่ร้านกาแฟ

อาแจ้ยาโย..โตเป็นสาว

พอใจ๊..พอใจ..มาด้วย อย่างฮา...เด็กอะไรพูดม๊ากกก..มาก 555

ฮ่าๆๆๆ...ดูหน้าคู่แม่ลูก..รีกับลิซซี่ไปกันคนละอารมณ์..บรรยายภาพไม่ถูกเลย

ถ่ายภาพรีคู่กับเพ่ยเพ่ย เช้าวันเสาร์ ก่อนเดินทางกลับอเมริกา

..........

..........

ย้อนเวลาถอยกลับไป 2 สัปดาห์ก่อน ถามว่าพี่อยากเจอรีไม๊..คำตอบคือเฉยๆ เจอก็ได้ ไม่เจอก็ได้ เพราะเหมือนมีม่านบางๆกั้นความรู้สึก...บอกไม่ได้ว่ามาจากไหน อาจเพราะทุกครั้งที่ทักทาย..คำตอบที่ได้มักแค่สั้นๆและเงียบหายไป

รีในความรู้สึกพี่..คือครูในห้องภาษาอังกฤษที่คอยแบ่งปันความรู้..โดยไม่ได้เลือกที่จะสนใจว่าความรู้ที่ปันนั้น ปันให้กับใคร..รู้จักกันหรือไม่รู้จักกัน ไม่เป็นอุปสรรค

เมื่อรีส่งข้อความมา..ใจพี่ก็เริ่มระทึกและระทึกหนักขึ้นเมื่อถึงวันนัดเจอ..อิฉันเริ่มตื่นเต้นเหมือนกำลังจะขึ้นเวทีเดอะ สตาร์ซะงั้นล่ะ

โชคดีที่มีความฮาของกลุ่มแม่บบ้านรังสิตช่วยแก้เขินเอาไว้ได้..ค่อยๆเริ่มต้นคุยกับรี...ค่อยๆเปิดความรู้สึก..ค่อยๆเปิดใจ..จนสุดท้าย..ก็อ้าซ่าไปเสียทุกอย่างปิดไม่ลง หุบกลับคืนก็ไม่ได้ ^__^  

ความเกร็งก็หายไป ความฮาแและความเบาใจก็เข้ามาแทนที่..ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

จึงกล้าที่จะนัดซ้ำอีกครั้งอย่างไม่เกรงใจกันเลยในวันรุ่งขึ้น..ไม่มีแล้วซึ่งความเกร็งและม่านบางๆ

พี่เห็นความรักและมิตรภาพจากเจ้าภาพรังสิตแล้ว..อึ้ง...ก็เจอพี่เขาไม่เห็นเคยกระโดดกันแบบนั้นเลยอ่ะ คุยกันน้ำไหลไฟดับยังกะรู้จักกันมาร้อยปีแล้วไม่ได้เจอกันมาร้อยห้าสิบปีได้เลยนะนั่น   (อิจฉา)

แล้วกิ้มก็ไม่เคยกระโดดขึ้นรถตู้มาหาพี่ที่กรุงเทพด้วย ชวนกี่ครั้งก็ได้แต่บอก..รอคุณเป้ว่างก่อนนะคะ โถๆๆ

หน่อยก็ช่วยประสานในเรื่องการนัดเจอ รวมทั้งใจดีรับส่งพี่ แม้จะหลงทางไปบ้างก็โอเคเนอะ

รู้มาว่ากว้างกับอ๋อไม่ค่อยจะยอมออกจากบ้านสักเท่าไร..ก็ยังมา..ทั้งนี้ทั้งนั้นทั้งหมดนี้..ไม่ใช่เพราะพี่..แต่เพราะรี..ทุกคนอยากเจอรี  (อิฉาอีกครั้งวุ๊ย)

กลับบ้าน ยังมีเสียงตามสายจากแม่โทปาซของไข่มุก ที่เป็นปลื้มอย่างแรงเมื่อได้รับข้อความทักทายจากรี..โอวแม่เจ้า...พี่เขียนไปหาตั้งเยอะ ไม่เห็นโดนปลื้มเลยอ่ะ

ขอบคุณนะคะรี ที่ช่วยเปิดใจพี่ให้กว้างขึ้น..ขอบคุณมิตรภาพดีๆที่รีพาข้ามฟ้ามาฝาก..ขอบคุณที่ทำให้พี่รู้ว่า..ถึงโลกจะแคบ..แต่ใจคนไม่จำเป็นต้องแคบตามโลก...

สัญญาว่าคราวหน้าจะดูแลเป็นอย่างดี...สัญญาว่าคราวหน้า..จะพากินปูดองให้จงได้..สัญญาค่ะน้องสาว  ^_^  ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ แล้วกลับมาใหม่เร็วๆน๊าาาา..จะรอ

ขอบคุณน้องๆที่น่ารักทุกคน สำหรับมิตรภาพที่ดีๆ อาหารที่อร่อย กาแฟที่เย็นใจ....ขอบคุณนะคะหน่อย (พอใจ๊..พอใจ)   ,  กิ้ม (จาจ้า & ยาโย)  , อ้อม  (ปาล์มมี่)  , อ๋อ  (อันนา)  ,กว้าง (จันทร์เจ้า)

และขอบคุณแม่เล็กของน้องเนย..สำหรับของฝากที่ฝากไปให้ทุกๆคนด้วยนะคะ..ทำให้พี่เชื่อว่า มิตรภาพมอบให้กันได้ แม้ไม่พบเจอ


ดีใจนะคะที่ได้เปิดห้องต้อนรับทุกคนในวันนี้....จากใจจริงๆ


Views: 2224

Replies to This Discussion

วันนี้ครูรีกะลิซซี่ก็ต้องบินข้ามฟ้ากับเมกาแล้ว กว่าจะได้เจอกันคงปีหน้าฟ้าใหม่โน่น ขอบคุณสำหรับมิตรภาพและความช่วยเหลือในห้องอิงค์มาตลอดนะคะรี เส้นทางสิงภาษาขิงบ้านพี่ รีมีส่วนช่วยสำคัญมากเลยจ้า

ขอบคุณคุณบิ๊กกับพี่ตุ๊กตาด้วยนะคะที่เปิดบ้านที่เหมือนสตูดิโอน้อยๆพร้อมฉากหลายสีสรรให้เหล่านางแบบน้อยใหญ่(มือสมัครเล่น อิอิ) ได้มีโอกาสเก็บรูปสวยๆเป็นความทรงจำบ้าง^^

ขอโทษชาวรังสิตด้วยนะคะที่นัดแล้วเบี้ยว พี่กว้าง,อ๋อ เราอดเจอกันตัวเป็นๆเลย , อ้อม โดนพี่ตุ๊กตาบรรยายซะเห็นภาพเลยอ่ะ, พี่หน่อย พี่ตุ๊กตา ขอบคุณนะคะที่ตามมาอีกวันเป็นกันและบึ่งรถมาส่งซะไกล จนสามีกิ้มเกือบเคือง, อ้อ! ขอบใจนู๋พอใจด้วย อุตส่าห์สละของเล่นสุดรักให้ยาโยด้วย^^

สรุปว่าประทับใจทุกคนคะ

ไม่ต้องขอโทษเลย เรา(แม่ๆรังสิต)ไม่ยกโทษให้ จดกว่ากิ้มจะนัดแก้ตัวอีกครั้ง  ^___^ อิ อิ

ขอบคุณกิ้มด้วยเช่นกันค่ะ 555 ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรกและคร้ังสุดท้ายของกิ้มที่จะขึ้นรถตู้ตลุยกรุงเทพแน่ๆ เพราะถึงกิ้มจะอยาก คุณเป้จะยอม แต่วินรถตู้คงไม่เออออด้วยแน่ๆ คงจะบอกว่า "เอาสองร้อยของตรูคืนมาก่อน" หุหุ คนสวยติดแบล็กลิสเฉยเลย

ขอบคุณค่ะกิ้ม
5555 ขึ้นวินอื่นได้คร่า คนละคันกันคงได้ หวังว่าคงไม่เช็คเครดิตบูโรวินรถตู้ อิอิ

ขอบคุณ. อ.หน่อย และพี่ต.ต.มากที่ช่วยติดโผแบลคลิส หุหุ
หน่อยอ่ะรับไปเลย พี่มะเกี่ยว ไม่ได้เป็นคนขับรถ แค่ส่งสายตาปิ๊งๆเท่านั้นเอง อิอิ

ดูจากรูป รีหน้าดุ อยากคุยด้วยนะแต่ไม่ค่อยกล้า แต่พอได้เจอกันตัวเป็นๆ  รีน่ารัก คุยสนุก ลิซซี่ก็น่ารักมาก  ดีใจและมีความสุขที่ได้เจอกันนะคะ  ตั้งใจอยากจะพูดตอนเจอกัน แต่ก็ไม่ได้พูด อยากจะบอกว่า "ขอบคุณรีนะคะ ขอบคุณมากมายที่ช่วยตอบคำถามในห้องอิงค์" (แม้พี่อ้อมจะไม่ค่อยได้ถามเองแต่ก็ตามจดตลอดค่ะ)  ขอบคุณนะคะครูรี  ปีหน้าเจอกันใหม่นะจ๊ะ

ขอบคุณมิตรภาพดีๆ ที่มีให้กันนะคะ  -ขอบคุณของฝากด้วยนะคะ  ขอบคุณคนหิ้วของมาฝากด้วยนะคะ ^__^ 

เห็นด้วยค่ะอ้อมว่ารีหน้าดุ แต่เบื้องหลังความดุกลับเต็มไปด้วยความโก๊ะอย่างไม่น่าเชื่อ มีเรื่องฮาๆให้หัวเราะ ไม่เชื่อถามกิ้ม แต่ถ้าอยากเอาแบบขำเข้มๆ ให้ถามพี่บิ๊กเลย อิอิ

ขอบคุณอ้อมด้วยนะคะ สำหรับมิตรภาพและความประทับใจที่นำมาฝากกัน

ได้เห็นเพียงภาพก็อดที่จะปลื้มอก ปลื้มใจเหมือนอยู่ในเหตุการณ์จริงไปด้วยไม่ได้ค่ะ^^

หวังว่าคราวหน้าหนึ่งคงได้มีโอกาสไปร่วม แจมด้วยนะคะพี่ตุ๊กตา

ยินดีค่ะหนึ่ง แต่ก่อนที่ครูรีจะมาอีกรอบ เดี๋ยวพวกเรามีทติ้งกันก่อนสักหลายๆรอบดีไม๊ 55 เรียกว่าเตรียมความพร้อม สัญญากับรีเอาไว้ว่า คราวหน้า "จัดเต็ม"

ภาพสวยมากกกกกกกกกก ได้กลิ่นความสุขลอยคลุ้งออกมาเลยค่ะ ^^

ทำงัยดีน้า คนภูธร อย่างเรา .......................

ได้แต่แอบมองเค้าปะ...............................

นี่ก็ภูธรเข้ากรุงเหมือนกันคะพี่ทิพย์:)

RSS

--oO--

สแกนโค้ด แอดไลน์ @2pasa แล้วลุ้นของรางวัลรวมคลิปเวิร์กช็อปทั้งหมด

Events

หนังสือในชุดเด็กสองภาษา



© 2024   Created by ผู้ใหญ่บิ๊ก.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Terms of Service