ตอนนี้ลูกเรียน อ1โรงเรียนสองภาษา แต่ลูกพูดอังกฤษเป็นประโยคไม่ได้เลย ควรย้ายโรงเรียนดีมั้ย

[Rawadee Pratomsuvon]

ตอนนี้ลูกสาวเรียนอยู่โรงเรียนสองภาษา อนุบาล1 เรียนมาจะจบปีแล้วยังพูดภาษาอังกฤษเป็นประโยคไม่ได้เลย จะได้ศัพท์แค่เป็นคำๆมา มีแต่ที่เราสอนเองเป็นประโยคเค้าถึงพูดได้แต่ก็เป็นประโยคง่ายๆพื้นๆทั่วไป เราเลยอาศัยพาลูกไปเรียนเพิ่มข้างนอก พวกphonics บ้างอาทิตย์ละครั้ง แบบนี้เราย้ายให้ลูกไปเรียนนานาชาติดีกว่ามั้ยแนะนำหน่อยว่าควรเอายังงัยดี

[Danui]

อย่าใจร้อน แต่ถ้าไม่มีปัญหาด้านการเงิน ก็ส่งไปนานาชาติได้ อันนี้ก็แล้วแต่การตัดสินใจของคุณแม่เอง

ลูกสาววัย 5 ขวบ ตั้งแต่ท้องก็พูดกับเค้าเป็นภาษาอังกฤษซะส่วนใหญ่ คุณพ่อเค้าเป็นชาวอังกฤษ เราเลี้ยงลูกแบบเต็ม 100 คือไม่ทำงานตั้งใจเลี้ยงเค้าและให้เวลาเค้าแบบเต็มๆค่ะ พูดภาษาอังกฤษ : ไทย = 80:20 ลูกสาวก่อนเข้าขวบที่สอง ก็พูดได้เป็นคำๆ แต่เข้าใจคำสั่งได้หมดทั้ง 2 ภาษา พอหลัง 2 ขวบ ก็เริ่มพูดได้มากขึ้น เราอยู่เมืองไทยนะคะ อยู่บ้านก็ใช้ภาษาอังกฤษซะส่วนใหญ่ ออกนอกบ้าน เค้าก็ได้ยินภาษาไทย ปัญหาตามมาคือ เค้าพูดไทยได้น้อยลง ไม่ค่อยชัด และนี่ก็เป็นหนึ่งเหตุผลที่ส่งลูกเข้าเรียน รร.สองภาษา เพราะอยากให้ลูกพูดไทยได้มากขึ้น และพูดอย่างชัดเจน และที่เป็น 2 ภาษาเนื่องจาก เค้าจะได้ไม่เห็นความแตกต่างระหว่างเพื่อนและเค้ามากมาย เพราะก่อนเข้าเรียน ลูกสาวแทบไม่พูดไทยเลย ไปสอบสัมภาษณ์ ครูไทยถามภาษาไทย ก็ตอบภาษาอังกฤษตลอด เรารู้ข้อเสียว่าทำไม ก็เพราะตัวแม่เองที่ใส่ภาษาไทยให้เค้าน้อยไป เลยให้โรงเรียนเป็นตัวช่วย และเราก็ปรับปรุงตัวเอง พยายามไม่พูดภาษาอังกฤษกับลูกเหมือนก่อน ผลที่ได้คือ ดีขึ้นตามลำดับ ลูกสาววัย 5 ขวบ พูดไทยได้ดีขึ้น บางคำอาจไม่ชัด แต่ก็ไม่ซีเรียสค่ะ เค้าจะดีขึ้นตามลำดับอายุของเค้าเอง ก็เหมือนเด็กไทย พูดไทย ยามเค้าเล็ก เค้าก็พูดไม่ชัด โตมาก็ชัดเองตามประสบการณ์และอายุเค้าเองค่ะ แม่เลยไม่เครียด(เหมือนสมัยเค้าได้สองสามขวบ ที่เราพยายามสอนไทยให้เค้า แล้วเค้าไม่รับ แม่ยิ่งเครียดค่ะ)

โรงเรียนสองภาษา สอนภาษาอังกฤษก็จริง แต่พอเลิกคลาสภาษาอังกฤษ เด็กๆก็พูดไทย อยู่ในคลาสเชื่อสิค่ะก็พูดไทย แต่เพื่อให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น อย่าหวังอะไรที่โรงเรียนมากเลยค่ะ อาจเหนื่อยหน่อยสำหรับบ้านทีเป็นไทย 100% เพราะต้องทำการบ้านเยอะหน่อย แต่ถ้าคุณพ่อคุณแม่ไม่กดดันตัวเองมากไป เชื่อว่าจะสอนลูกพูดภาษาอีกภาษาได้อย่างเป็นธรรมชาติ และพัฒนาการทางภาษาลูก ก็จะดีขึ้นเป็นลำดับขั้นตอน ตามอายุและประสบการณ์เค้าเองนะคะ ภาษาจะดีได้ ขึ้นอยู่กับความถี่ หรือการที่เราหยิบมาใช้เป็นประจำทุกวัน 

ลูกสาวไปเรียนโรงเรียนสองภาษา เห็นความเปลี่ยนแปลงเค้าตรงที่ได้ศัพท์มาค่ะ และเห็นชัดเจนคือระเบียบวินัย ส่วนเรื่องบทสนทนา คิดว่าที่บ้านเป็นสถานที่สอนที่ดีที่สุด สอนให้เค้าได้เกิดความเคยชิน แล้วจะเป็นธรรมชาติค่ะ ยิ่งกดดันเค้า เด็กบางคนจะไม่รับเอาเสียเลย อย่างไรก็สู้ๆนะคะ เค้ายังเล็กอยู่เลยค่ะ ^__^

[Danui]

ที่เล่ามานี่ เพื่อให้คุณแม่เห็นข้อแตกต่างค่ะ บทสรุปที่เล่ามาก็คือ อย่างไรก็ตามภาษาลูกจะดีได้นั้น ที่บ้านสำคัญกว่าที่โรงเรียนมากเลยค่ะ อย่าหวังอะไรกับที่โรงเรียนมากนัก หวังแค่เป็นตัวช่วยเสริมนิดๆหน่อยๆ แต่หลักๆ อยู่ที่ครอบครัว ที่บ้านเสียมากกว่านะคะ ^^

[Rawadee Pratomsuvon]

ขอบคุณสำหรับความเห็นและคำแนะนำค่ะ ตอนนี้ปัญหาอีกอย่างคือที่บ้านไม่มีใครพูดอังกฤษได้เลย ส่วนตัวเราเองก็พูดได้งูๆปลาๆอาศัยจำประโยคจากคนอื่นแล้วเอามาพูดกะลูก พอลูกถามเยอะขึ้นเราก็ตอยเค้าไม่ได้กลัวสอนประโยคผิดๆไป ว่าจะไปหาที่เรียนให้ตัวเราเองอยู่เหมือนกัน จะได้สอนลูกได้....เฮ้อแอบท้อแต่ไม่ถอยจ้า

[Danui]

อย่างนี้คุณแม่ก็ต้องขยันทำการบ้านแล้วค่ะ สะสมความรู้แล้วมาใช้จริงกับลูก เป็นเสต็ปที่ดีในการเริ่มต้น และก็พอสะสมคำได้มากขึ้น คราวนี้คุณแม่ก็ต้องพยายามคุยกับคนรอบข้าง หรือเริ่มทักทายเจ้าของภาษา เป็นการฝึกความมั่นใจของคุณแม่เอง เมื่อคุณแม่มีความมั่นใจ และกล้าที่จะพูด กล้าที่จะเรียนรู้ เชื่อว่า ความกล้าเป็นที่มาของการฝึกปรนภาษาที่ดีอีกหนทางหนึ่งค่ะ บางท่าน สะสมความรู้มาก จนจะล้นออกมาอยู่แล้ว แต่ขาดความกล้า กล้าที่จะพูด กล้าที่จะใช้ .... ความรู้ที่มี ก็เก็บไว้อย่างเปล่าประโยชน์ ความมั่นใจ ก็ทำให้แม่ๆอย่างเรา กล้าที่จะสอนลูกค่ะ คนเราจะประสบความสำเร็จได้นั้น ย่อมต้องผ่านอุปสรรค์ การลองผิดลองถูกมามากมาย ไม่ต้องกลัวค่ะ ท้อได้ แต่อย่าถอยอย่างที่คุณแม่บอกตอนต้นนั้นแหล่ะค่ะ สู้ๆนะคะ ความรู้มีอยู่มากมายรอบตัว ในอินเตอร์เน็ต หนังสือ ร้านค้า สิ่งรอบตัว (การสังเกตุอ่านป้าย ก็เป็นการฝึกภาษาอย่างหนึ่งของเรา ) ^^