หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

แจกหนังสือหนึ่งในร้อย ให้แก่แม่ๆ ที่สนใจคะ

เล่มนี้มีเนื้อหากล่าวถึงความสำคัญของความกตัญญูคะ ร้อยความดีความกตัญญูมาเป็นที่หนึ่ง
ถ้าแม่ๆ ท่านใดประสงค์จะรับหนังสือ ลงชื่อในกระทู้และส่งที่อยู่มาที่ inbox นะคะ
ขอยกคำอนุโมทนาของท่าน ว.วชิรเมธีมาให้อ่านกันนะคะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ความกตัญญูกตเวที หรือความรู้คุณและตอบแทนคุณที่ผู้อื่นทำให้แก่ตนนั้น เป็นคุณธรรม อันประเสริฐที่พระพุทธองค์ทรงสอนและทรงทำให้ดูเป็นแบบอย่างด้วยพระองค์เอง ดังเราจะพบว่า ในพุทธประวัติ พระองค์ทรงแสดงความกตัญญกตเวทีอันสูงยิ่งทั้งต่อพระพุทธบิดา พระพุทธมารดา (ทั้งสองพระองค์,พระนางสิริมหามายา พระนางมหาปชาบดี) หรือแม้แต่ต่อ พระนางยโสธรา หรือต่อบุคคลที่เกี่ยวข้องทุกคน เช่น พระฉันนะที่ทรงหาวิธีโปรดจนท่านได้เป็นพระอริยบุคคล ในภายหลังแต่พระองค์เสด็จปรินิพพานไปแล้ว ในส่วนพระสาวกนั้นก็ทรงยกย่องพระสารีบุตรในที่ประชุมสงฆ์ ว่าเป็นยอดแห่งสาวกผู้มีความกตัญญูกตเวที ที่พุทธศาสนิกชนควรเจริญรอยตาม ในส่วนหลักธรรมก็ทรงเน้นย้ำว่า บุคคลที่หาได้ยากในโลกนี้มีอยู่ ๒ ประเภท กล่าวคือ

๑.บุพการี (ผู้ที่เคยช่วยเหลือเกื้อกูลเรามาก่อน)
๒.กตัญญูกตเวที (ผู้ที่รู้คุณและตอบแทนคุณ) บุคคลที่ถึงพร้อมด้วยคุณธรรมสองประการนี้นับเป็นบุคคลที่หาได้ยาก นอกจากนั้นแล้ว ก็ยังทรงยกย่องมารดาบิดาซึ่งเป็นบุพการีชนของบุตรไว้ในฐานะอันสูง เช่น ทรงยกย่องว่า
มารดาบิดา เป็นพระพรหม
มารดาบิดา เป็นพระอรหันต์
มารดาบิดา เป็นบุรพาจารย์
มารดาบิดา เป็นมัคคุเทศก์

ในทางพระวินัยก็ไม่ทรงปรับอาบัติแก่พระภิกษุที่เคยแบ่งปันอาหารบิณฑบาตไปเลี้ยงดูมารดาบิดาด้วย ความกตัญญูรู้คุณ นี่คือบุรพจริยาที่พระบรมศาสดาผู้ทรงเปี่ยมด้วยความกตัญญูกตเวทีของเรา ทรงวางแบบอย่าง ให้เราทั้งหลายผู้เป็นอนุชนได้เจริญรอยตาม
ในวัฒนธรรมความเชื่อของจีน ท่านก็สอนกันสืบมาว่าความกตัญญูกตเวทีนั้นเป็นคุณธรรม อันล้ำเลิศ ดังมีสุภาษิต อยู่บทหนึ่งว่า ?ร้อยความดี ความกตัญญูมาเป็นที่หนึ่ง?หรืออีกบทหนึ่ง ซึ่งปรมาจารย์ขงจื้อ เคยกล่าวไว้ว่า ?นอกจากความเจ็บไข้ได้ป่วยอันเป็นเหตุสุดวิสัยแล้ว ไม่มีเหตุอันใดอีกที่บุตรควรทำให้ พ่อแม่น้ำตาตก?
ความกตัญญูกตเวทีเป็นคุณธรรมอันล้ำเลิศที่คนพึงมีต่อคน ต่อสรรพชีพสรรพสัตว์ ต่อสรรพสิ่ง ซึ่งตนได้เคยพึ่งพาอาศัย ในทางพุทธศาสนาเราถือกันว่า ความกตัญญูกตเวทีเป็นมาตรฐานในการวัดคุณค่า ของคนสอดคล้องกับพุทธสุภาษิตที่ว่า
?นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา? (ความกตัญญูกตเวทีเป็นเครื่องหมายของการเป็นคนดี)
ใครที่มีความกตัญญูกตเวทีก็เหมือนกับเป็นคน ที่ได้รับพรพิเศษ เขาจะเป็นบุคคลที่ผู้ใหญ่ให้ความเอ็นดู มารดาบิดาให้ความรักแลเสน่หา สรรพสัตว์และเทวดาก็พลอยโมทนาสาธุการ ความกตัญญูมีอยู่ในคนใด คนนั้นไซร้นับเป็น ?มงคลมนุษย์? คือ มนุษย์ที่เป็นมงคลอย่างยิ่ง คนเช่นนี้ ไม่ต้องมีวัตถุมงคลอยู่กับตัว ก็ไม่มีเหตุให้เขาต้องกลัวอะไร เพราะตัวเขา ผู้มีความกตัญญูกตเวทีนั่นเองเป็นสิ่งมิ่งมงคลอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว

โดย ท่าน ว.วชิรเมธี