ทานข้าวกับญาติ....(ครอบครัวพี่เรอิ น้องเลอา)

[แม่เพ่ยขอแจม]

เช้าวันศุกร์ 26 สิงหาคม 2554

พี่ถาม : วันนี้เรามีนัดต้องทำอะไรที่ไหนหรือเปล่า ?

คุณบิ๊กตอบ : เรามีนัดกินข้าวกับญาติเราไง

ย้อนหลังไปเมื่อปลายปี 2552 ในเวิร์คช๊อปเด็กสองภาษาครั้งที่ 3  เราได้มีโอกาสทักทายสมาชิกหมู่บ้านสองภาษาหลายครอบครัว 1 ในนั้นเป็นคุณหมอแม่ลูกแฝดที่เราเคยได้ยินชื่อมานาน แต่ยังไม่เคยทักทายอย่างเป็นทางการ เมื่อได้พบเราก็รู้สึกว่า สวยสมคำลือ เสียดายที่ไม่ได้เจอน้องฝาแฝด..เจอแต่ใครก็ไม่รู้ยืนอยู่ข้างๆน้องหมอคนสวย..ตาปรือๆ จะหลับก็ไม่หลับ จะตื่นก็ไม่ตื่น..แอบนินทาในใจ..คงเป็นพวกติสๆ ทำงานดึกล่ะสิเนี่ย มารู้ตอนจบงานว่าเป็นคุณหมอ ว๊าย !! 

 

ผ่านไปสามเดือน..เทพองค์ไหนดลใจให้พี่กระโดดขึ้นแท๊กซี่ไปเจอครอบครัวหมอเล็กอีกครั้งที่สถานีรถไฟหัวลำโพงก็ยากจะเดา ได้เจอะเจอสองสาวมหัศจรรย์ตัวจริงเสียงจริง ลีลาฮากวนได้ใจ พร้อมคำทักทายคำแรกจากพ่อนิก ที่ชวนให้จดจำไม่รู้ลืม การเจอครั้งที่สองนี้ ทำให้พี่ตั้งใจแน่วแน่ว่า..ครอบครัวนี้ไปไหน ฉันไปด้วย เพราะต่อให้น้ำท่วม จลาจล  ปิดประเทศประท้วง..เราก็ไม่อดตายง่ายๆ...แค่เดินทางจากกรุงเทพชุมพร  หมอยังขนเสบียงราวกับว่าจะเดินทางสิบวัน 

 

เรานักกัน 6 โมงเย็นที่ CDC เลียบทางด่วนรามอินทรา ระหว่างที่พี่เดินเล่นรอ ครอบครัวน้องหมอก็ลั้ลลาอยู่ที่โยโย่แลนด์ สวนสนุกในห้างดัง  ฮ่าๆๆ 

ก่อนหน้านี้ญาติเราบอกว่าทานอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อาหารไทย เนื่องจากเป็นเย็นวันศุกร์ แถมสิ้นเดือนอีกต่างหาก ร้านอาหารจึงเต็มไปด้วยลูกค้าแน่นขนัด  เราพยายามหาร้านที่จะมีที่นังสำหรับ 8 ที่ จนเจอ...โอ้วแม่เจ้า..เปิดเมนูมา รายการอาหารสัญชาติไทยล้วนๆไม่มีลูกครึ่งเลย หุหุ

 

ทานอาหารเสร็จเช็คบิลไปต่อร้านกาแฟ  แต่เพราะฝนตก ร้านกาแฟจึงมีลูกค้าที่ปักหลักไม่ไปไหน เอาล่ะสิ ทำไงได้ เราเลยต้องใจร้ายกับลูกค้าที่รอคิวโต๊ะเราอยู่ เป็นไงเป็นกัน นั่งต่อวุ๊ย  จึงเป็นที่มาของถังเบียร์สองใบ ขี้เมาสองคน

 

เกือบสองปีที่ได้รู้จัก ได้ทานข้าวร่วมกันจนนับมื้อไม่ไหว ได้มีโอกาสเที่ยวด้วยกันบ้าง ทำให้พี่ได้มีโอกาสรับรู้เรื่องราวดีๆ และน่าประทับใจจากครอบครัวพ่อนิก แม่เล็กมากมาย ความคิดที่ว่าหมอทำงานง่าย ได้เงินเยอะ ไม่ค่อยใส่ใจคนไข้ ก็เริ่มแปรเปลี่ยนไป  

หลายๆครั้งที่ครอบครัวหมอเล็ก ทำงานหนัก ดูแลคนไข้โดยไม่ได้คิดค่าใช้จ่าย  เป็นหมอที่นอนเฝ้าคนไข้..จับมืออยู่เคียงข้างคนไข้จนวินาทีแห่งลมหายใจเฮือกสุดท้าย ที่บางครั้งญาติคนไข้กลับไม่ได้ทำหน้าที่นี้ (หมอขโมยซีน)

เป็นครอบครัวที่ใช้คำว่า "ให้" มากกว่าคำว่า "รับ"

 

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนรอบข้างที่แวดล้อมจึงเป็นคนดีๆ...เพราะครอบครัวนี้เขาเป็นคนดี (เขียนซะขนาดนี้ คราวหน้าอย่าลืมเอาขนมมาฝากพี่น๊าาา) 

ครอบครัวเล็กๆน่ารักๆพร้อมลูกสาววัยก๋ากั่นสองคน แวดล้อมด้วยความรักความอบอุ่นจากคนในครอบครัวรวมถึงพี่เลี้ยงแสนดี กำลังขยายครอบครัวให้เติบโตขึ้นด้วยสมาชิกน้อยๆที่รอวันพบเจอ

ขอบคุณนะคะ พ่อนิก แม่เล็ก สำหรับมิตรภาพดีๆ และความผูกพันที่มากมายจนเราต้องเปลี่ยนจากคำว่าเพื่อนเป็นคำว่าญาติ  ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

 

ครั้งหน้าใครจะทานข้าวกับญาติพี่บ้าง..ยกมือขึ้น

 

ระหว่างที่น้องเรอิเลอาอยู่โยโย่แลนด์ พี่เพ่ยเพ่ยก้อยู่เลโก้แลนด์รอไปก่อน

 

 

น้องมาช้า..หาของรองท้องรอไปพลางๆ

 

 

รอจนตัวแข็งแล้วเนี่ย

 

 

ต่อให้โลกเอียงมากกว่านี้...ความสดใสก็ยังคงอยู่

[แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค]

มาแวะได้เลยค่ะ คุณทิพย์ ยินดีต้อนรับมากๆค่ะ แต่ต้องบอกล่วงหน้าก่อนนะคะ (อายบ้านรกน่ะค่ะ :P )

[ประทุมทิพย์ บุญยะแต่ง]

ไม่พรือค่ะ

ถ้าทิพย์ได้กลับระนองจะแจ้งข่าวนะค่ะ

อยากเจอน้องเรอิ-เลอา ค่ะ (เห็นแต่ในคลิป น้องเก่งมากเลยค่ะ เพราะได้ต้นแบบยอดเยี่ยมนี่เองค่ะ)

 

[แม่เพ่ยขอแจม]

หมอนิกคะ...ถ้าด้านมืดที่ว่าหมายถึงสีผิวละก็...เอาออกยากหน่อยน๊า..แถมมีสารตกค้างด้วยค่ะ  หุหุ  

 

น้องดาวคะ...พี่ไปเจอตัวจริงของสองสาวคราวนี้ก็ว่าดูโตขึ้นนะคะ แต่แม่เล็กบอกว่า "เท่าเดิม"อ่ะ ตกลงสายตาเราสองคนไม่ดีหรือสายตาแม่เล็กไม่ดีกันแน่เนี่ย  ฮ่าๆ  ไป..ไปท๊อปเจริญกัน

 

อ้อคะ งั้นพี่ขอไปเปลี่ยนชื่อก่อนได้ไม๊ เป็นยุ้ย..ญาติเยอะ         ความจริงญาติไม่เยอะไม่เป็นไร แต่ขอมิตรภาพเน้นๆ ก็เป็นเรื่องที่น่าดีใจแล้วค่ะ

 

แอนคะ...พี่กำลังชวนน้องดาวไปท๊อปเจริญ พ่วงบุหลันไปด้วยอีกคนคงไม่เสียหาย  ฮ่าๆๆ เรอิหน้ารูปไข่ ส่วนเลอากลมกว่านิดนึงคะ ที่เห็นอยู่กับพี่เพ่ยคือพี่เรอิ ที่อยู่เดี่ยวๆกับแม่คือน้องเลอา ส่วนที่ยกแก้วเบียร์เป็นพ่อของเด็กสามคนที่ว่าค่ะ

 

น้องหน่อยคะ เห็นด้วยค่ะที่ว่ามา แต่ถ้าหน่อยได้ยินคำทักทายจากพ่อนิกที่ทักพี่ตอนแรกโน้นนนนน...หน่อยจะรู้สึกแบบพี่เลยว่า..สักวันเถอะนะ..สักวัน  ฮ่าๆๆ

 

ทิพย์คะ เมื่อไหร่จะไปคะนั่น ขอบอก เจ้าถิ่นเขาไม่กลัวคนไปบุกนะคะ กลัวแต่จะไม่บุก หุหุ

 

[มาม๊าน้องบุหลัน]

เชื่อแล้วว่าพี่ตุ๊กเป็นญาติกับครอบครัวน้องเรอิ-เลอา ขนาดบอกได้อ๊ะว่าเรอิ ต่างจากเลอาตรงไหน

(แอนดูรูปยังงัยก็ไม่เห็นว่ารูปหน้าของน้องต่างกันอ๊ะ)

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

ตามมายกมือขอไปกินด้วยคนได้มั้ยค่ะ คริคริ

 

[แม่เพ่ยขอแจม]

ตอนนี้ยกมือสูงๆได้ไม่เป็นไร แต่ตอนกลับจากเมืองแขก  อย่าเพิ่งยกสูงน๊าาาา

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

แหมๆ คุณพี่ขา หนูคงสู้บ้านโน้นเค้าไม่ได้หรอกค่ะ

เพราะใช้น้ำหอมทุกวันนนน อิอิ

[แม่เพ่ยขอแจม]

บ้านไหนหว่า..โดนสุมนาเล่นวะแล้วววว  ฮ่าๆๆ

[แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค]

น่านสิ ชักสงกะสัยด้วยคน 555

[YaYo & JaJa & MamaKim]

อ้าว มาเม้นท์คนแรกตั้งแต่วันก่อนแล้วง่ะ ไหงเม้นท์ไม่มา ใครเล่นของคะ555…
รูปเซตนี้สวยๆทั้งนั้นเลยคะ ถ่ายแบบเน้นๆเลย น่ารักทั้งครอบครัว

ปล ว่างๆหาโอกาสปาร์ตี้หมูปิ้งอีกดีกว่านะคะ จะได้เจอกันเน้นๆบ้าง ^^

[แม่เพ่ยขอแจม]

ใคร..ใครกล้าเล่นของกับกิ้มได้  (นอกจากคุณเป้) ฮ่าๆๆๆ....ว่าแต่....ไปเม้นท์ที่ไหนมาคะกิ้ม... 

 

เข้าทางเลยนะคะนั่น เพราะมีเสียงเรียกร้องหวานๆขอปาร์ตี้หมูปิ้งอีกครั้ง.. แต่พี่ยังสงัยอยู่ว่า กิ้มจะมาไหวไม๊คะ และอีกข้อ...เจ้าของบ้านที่เราเล็งไว้ยังไม่รู้ตัว  ฮ่าๆๆๆ

 

เอาจริงนะกิ้ม...หมูปิ้งอาหารบำรุงคนท้อง !!!

 

[มาม๊าน้องบุหลัน]

เอ บ้านใครหว่า จะมีปาร์ตี้หมูปิ้งอีกแล้ว จัดเมื่อไหร่ อย่าลืมบอกแอนด้วยนา