มีใครพอจะแน่ะนำจิตแพทย์ หรือ สถานที่ที่รับปรึกษาปัญหาการเลี้ยงดูบุตรได้ไหมค่ะ

[Sarin Udomphan]

เนื่องจากว่า ดิฉัน มีลูกที้งหมด 3 คน ซึ่งเป็นวัยไล่เลี่ยกันน่ะค่ะ เลี้ยงเองทั้งหมดค่ะ พบว่าปัญหาที่ตามมา คือ ตัวคุณแม่เองเกิดความเครียดจากการเลี้ยงลูก ....รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้จังเลยค่ะ ยิ่งลูกซนมาก ก็เหนื่อยมาก ๆๆๆๆ เวลาส่วนตัวก็น้อยลง..... บางอย่างพฤติกรรมของลูกก็นำมาให้รู้สึกว่า เราควรจะจัดการกับปัญหานั้น ๆๆ อย่างไร ที่จะส่งผลกระทบกับลูกในด้านลบให้ น้อยที่สุด... บางครั้งก็อยากจะตีลูกบ้าง แต่ก็เกิดคำถามว่า เราควรจะตีหรือเปล่า บางที่ เด็ก ก็ต้องการอยากทำตามความต้องการของแต่ละคน.. แต่มาพร้อมกันทั้ง 3 อย่างในเวลาเดียวกัน .... ถ้าทำให้ คนที่ 1 ก่อน แล้วที่ 2 3 หล่ะ หรือเราควรจะตอบสนองให้ใครก่อน ...... สับสน งงงวยกับชีวิตจังเลยค่ะ มีใครแน่ะนำจิตแพทย์ทางด้านนี้ ให้ได้ไหมค่ะ ...ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

[อ้น]

     เลี้ยง 3 คนเหมือนกันค่ะ ไล่ๆกัน ห้าขวบครึ่ง สี่ขวบครึ่ง หนึ่งขวบครึ่ง  ลูกสอง หลาน 1 นะคะ หลาน 5 ขวบครึ่ง วันซนกันทั้งนั้น

แรกๆทั้งดุด่า ทั้งตี มาตรการต่างๆสารพัด แรกๆเครียดมาก ได้หนังสือ เล่มนึงมาอ่าน วิธีพูดกับลูก ทำให้ใจเย็นขึ้นเยอะนะคะ จิงๆ เด็กเขาก็อาจจะเรียกร้องความสนใจ ในแบบของใคร ของมัน จริงๆแล้ว แค่อยากให้เราเล่นด้วย เรื่องก่อนหลัง ต้องอาศัย เข้าคิว หรือไม่ก็เป่ายิงฉุบ แรกๆขี้แพ้ชวนตีก็มี แต่ต้องหนักแน่น ทำตามกติกาไปเรื่อยๆ เขาก็จะเข้าใจ กติกา การอยู่ร่วมกันค่ะ

    อย่างเรา งานบ้านต้องทำทีหลังเลย นั่งอยู่กับเด็กๆ ทั้งเล่น ทั้งพูด ทั้งเล่านิทาน มีกติการกันเสมอ ว่าเล่าได้คนละกี่เรื่อง แล้ว พี่ต้องเล่าให้น้องฟัง น้องเล่าให้พี่ฟัง สลับกันไป เด็กอ่านหนังสือไม่ออกนะคะ แต่ก็อาศัย เล่าตามภาพเอา

 

   เป็นกำลังใจให้นะคะ มีไรก็คุยกันได้ค่ะ ตกอยู่ในสภาพเดียวกัน ได้ระบายบ้างก็สบายใจขึ้นนะคะ

 

 

[Samita Srimachaporm]

แวะมาให้กำลังใจค่ะ ขนาดลูกเราโตแล้ว คนแรก 13 ปี คนเล็ก 4 ขวบ ยังทะเลาะกันเลยค่ะ คนโตเข้าวัยรุ่นชอบความเป็นส่วนตัวส่วนเจ้าตัวเล็กก็ชอบกวนประสาทพี่เลยโดนพี่เอาคืนบ้างก็ร้องไห้บ้านแตกส่วนเราทำงานก็เหนื่อยจะแย่แล้วมาเจอแบบนี้บางครั้งก็ทนไม่ไหวตะคอกเสีงดังใส่ทั้งพี่ทั้งน้องแต่สุดท้ายคนที่เจ็บคือเราค่ะ เจ็บคอค่ะตะคอกแรงไปหน่อย..ตอนนี้ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าเดี๋ยวรอให้คนเล็กโตกว่านี้ทุกอย่างก็คงดีขึ้นค่ะ สู้ๆๆๆๆ นะคะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

[แม่อั่งเปา]

http://www.101thaikids.com/home_101/index.php

อยากให้คุณแม่อ่านเล่มนี้คะ เเละเข้าไปดูที่เวบคะ

[Sarin Udomphan]

ขอบคุณมาก ๆๆ น่ะค่ะ สำหรับคำแน่ะนำดี ๆๆๆ  จริง ๆๆ แล้วงานเลี้ยงลูก เป็นงานที่เหนื่อย หนักหนาสาหัส ถ้าคุยกับคนที่ไม่มีลูก เค้าคงไม่เข้าใจหรอกค่ะ 5 ปีผ่านมาแล้วที่ชีวิต ตื่นขึ้นมาทุกวันก็ต้องทำทุกอย่างให้ลูกก่อน เวลาส่วนตัวแบบว่า จะกินข้าว อาบน้ำ แปรงฟัน เข้าห้องน้ำ แทบบไม่มีเวลาเลย...จะบอกอย่างหน้าไม่อายว่า ตอนกลางคืน พาลูกเข้านอน เราเหนื่อยมาทั้งวัน เผลอหลับพร้อมกับลูก น้ำยังไม่ได้อาบ อาศัยว่าสะดุ้งตื่นเมื่อไหร่ค่อยอาบเมื่อนั้น บางทีเกิด อารมณ์เหมือนเด็ก ๆๆขึ้นมาประมาณว่า วันนี้ฝนตกอยากนอนดูทีวี ซื้อโค๊กมากินซักแก้ว กินเลย์ซักถุง ดูหนังดี ๆ ซักเรื่อง หรือ ตื่นเช้ามาอยากกินลาเต้ในร้านที่เราชอบซัก ครึ่ง ชม.  ไม่เคยได้ทำเลยค่ะ ... เหนื่อยเหลือเกิด สุดกำลัง แต่สติก็บอกว่า หน้าที่เราเป็นแม่บ้านน่ะ ลาออกไม่ได้ สู้ต่อไป ......แต่ยังไงก็ต้องการชีวิตที่เป็นส่วนตัวบ้างน่ะค่ะ อยากมีเวลาเมาท์กับเพื่อนสนิทบ้าง อะไรอย่างนี้...เคยมีพี่เลี้ยงน่ะค่ะ 5 ปี ผ่านไป 7 คน ซึ่งเราก็เข้าใจว่าทำไมถึงอยู่ไม่ทนกัน เพราะมันเหนื่อนขนาดนี้ เรายังจะทนไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับคนอื่น ......อาจจะนอยด์แค่ช่วงนี้หวังว่าซักวันอาการแบบนี้คงจะดีขึ้น....เหมือนกับที่คุณ อ้นว่า ระบายออกมาบ้างมันก็รู้สึกดีขึ้นน่ะค่ะ ........

[อ้น]

ความเป็นส่วนตัว มันหมดไปนานแล้วแหละค่ะ 555 ทุกวันนี้ อ้นอาศัยหลังลูกหลับ ค่อยแอบมาดูหนัง แต่ก็นอนดึกนะคะ เราเลือกเองว่า อยากพักผ่อน หรือ อยากดูหนัง ยิ่งลูกเข้าโรงเรียน ต้องสอนการบ้าน มือนึงก็ป้อนข้าวลูกคนเล็ก ทุกวันนี้ดีหน่อย ลูกคนโต กับ หลานชาย รับผิดชอบหน้าที่ตัวเอง คือ ต้องพับผ้า ช้าบ้าง แต่ก็ต้องพับให้เสร็จ ต้องให้เด็กๆ รับผิดชอบงานบ้านบ้างนะคะ ไม่รู้ว่าลูก คุณ sarin กี่ขวบกันแล้ว อย่างน้อย ทานข้าวเสร็จก็ต้องวางที่ล้างจาน น้ำก็หากินกันเอง มีคูลเลอร์ให้ งานบ้านช่วยกันทำ เล่นไปทำไป ไม่เครียดแน่นอนค่ะ ถ้าลูกเล็ก ได้คนมาช่วยเป็นครั้งคราวก็ยังดีนะคะ อาทิตย์ละครั้ง หาคนมาทำงานบ้านให้(หาไม่ได้เหมือนกัน)

 

ตอนคลอดลูกคนเล็ก ก็ต้องเลี้ยงเองทั้งพี่ทั้งน้อง นอนกลางวัน ต้องเล่านิทานให้คนโตฟัง มือต้องถือหนังสือ อาศัยเท้ามหัศจรรย์ ช่วยไกวเปลคนเล็กค่ะ นิทานอ่านไปก็หลับไป 555 นึกถึงแล้วก็ขำ ก็ผ่านมาได้นะคะ

 

เมื่อไม่นานมานี้ อ้นกับลูกคนเล็ก ต้อง เข้าไปนอนโรงพยาบาล ด้วยอาการ ปอดอักเสบ ไอเรื้อรัง ทั้งแม่ลูก เนื่องจากเป็นภูมิแพ้ อ้นก็เอาคนโตไปเลี้ยงด้วย เป็นแม่อย่างเราต้องทำได้ทุกอย่างค่ะ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน 

อีกหน่อยลูกก็โต จะสบายขึ้นค่า สู้ๆ

 

 

[แม่อ้อกะน้องคุง]

ลองเข้าไปที่เสถียรธรรมสถานของแม่ชีศันสนีย์ไม๊คะ พาเด็กๆไปทำกิจกรรม คุณแม่ก็เข้าไปร่วมกิจกรรมกับลูกหรือกับทางธรรมสถาน เผื่อได้แนวคิดจัดการลูกๆและอารมณ์ตัวเอง หรือไม่ก็ลองหาหนังสือของแม่ชีมาอ่านก่อนดูก็ได้ค่ะ

ส่วนเรื่องจิตเเพทย์เด็กเดี๋ยวลองหาเบอร์ให้ดูค่ะ พอดีคุณตาเจ้าคุงก็เป็นจิตแพทย์ แต่ไม่ใช่จิตแพทย์เด็กโดยตรง เดี๋ยวถามให้ก่อน

[วัชรินทร์ แฮดอินตอง]

รู้สึกเห็นใจจริง ๆ ค่ะ ขนาดเรามีลูกคนเดียว ยังรู้สึกว่าเหนื่อย แต่พอได้ฟังเรื่องราวแล้ว รู้สึกว่าเรายังสบายกว่าเยอะเลย ลองหาคนมาช่วยงานบ้านเพื่อแบ่งเบาภาระนะคะ และเวลาที่ดิฉันเหนื่อยและรู้สึกท้อ ก็จะชอบฟังเพลงที่โปรด ดนตรีช่วยได้เยอะเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ สู้

[phantip]

เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณSarin Udomphan  เข้าใจอย่างซึ้งเลยค่ะ  แค่คนเดียวเรายังเหนื่อยขนาดนี้  ไม่มีเวลาความเป็นส่วนตัว  ไม่เคยได้ตื่นสาย กินข้าวก็ต้องรีบ ๆ  กินขนม ดูทีวีหมดสิทธิ  จนตอนนี้ไปไหนก็มีแต่คนทักมาผอม  เหนื่อยมาก..ก  บ้านแฟนก็อยากให้มีน้อง   เราคงไม่ไหวหรอกให้มีตอนนี้ ตายแน่ชั้น   แค่คนเดียวยังเหนื่อยซะ...     หลายคนก็บอกว่าอีกหน่อยก็สบายแล้ว เพราะลูก ๆ โตกันหมด  แต่เราคิดในใจ  คงสบายเรื่องที่เค้าช่วยตัวเองได้  แต่เรื่องอื่นก็คงต้องสอนต่อไป..