ขอแอบปลื้มด้วยคน อย่าว่ากันนะคะ

[แม่เพ่ยขอแจม]

วันก่อนเพ่ยเพ่ยไปทานข้าวกับคุณยายและลุงป้าน้าอา โดยมีแขกรับเชิญเป็นคุณหมอผู้อาวุโสท่านหนึ่ง ซึ่งค่อนข้างสนิทกับที่บ้าน คุณยายบอกคุณหมอว่าเพ่ยเพ่ยพูดภาษาอังกฤษเก่งมากเลย (ชมกันเอง) เนี่ยพ่อเขาก็เขียนหนังสือเกี่ยวกับการสอนภาษาอังกฤษให้ลูกเองด้วยค่ะ พร้อมกับส่งหนังสือเด็กสองภาษาให้คุณหมอไป 1เล่ม คุณหมอรับไปมองดูหน้าปกหนังสือ1แว๊บแล้วก็วางลงค่ะ แฮ่ะๆ ก็คุยกันไป ทานกันไป.. ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อเพ่ยเพ่ยเริ่มอิ่ม สาวน้อยก็เริ่มซน ซนกับใครไม่ว่า แต่ไปซนกับคุณพ่อมือใหม่นี่สิคะ จึงไม่หลุดภาษาไทยเลย โต๊ะข้างๆเริ่มหันมามองอย่างสงสัย.......
แต่สุดยอดอยู่ที่หัวโต๊ะค่ะ คุณหมอหยุดทานข้าว..ส่องสายตาลอดแว่นกระจก...และตอนนั้นเอง คุณหมอท่านก็วางช้อนแล้วหยิบหนังสือเด็กสองภาษาขึ้นมาพิจารณาอีก 1รอบ
แม้จะไม่มีคำพูดใดๆ แต่ก็รู้นะ..คุณหมอทึ่งล่ะสิ !!

เขียนมาเพื่อแอบปลื้มลูกสาวตัวเองค่ะ และอยากบอกว่า ยังมีอีกหลายๆท่านเลยค่ะที่ไม่เชื่อว่า เด็กสองภาษาพ่อแม่สร้างได้เองจริงๆ ช่วยกันนะคะ และขอเป็นกำลังใจให้กับคุณพ่อคุณแม่ทุกๆท่านในการสร้างครอบครัวสองภาษาด้วยค่ะ

[แม่น้องนาโน]

อยากทำให้ได้อย่างนี้มั่งจังเลยค่ะ.... จะพยายามต่อไป สู้ๆๆๆๆ

[Daddyปันดี]

พวกหมอเค้าเป็นนักวิทยาศาสตร์ครับ ชอบการพิสูจน์ ต้องเจอของจริงถึงจะโดนครับ

[Mommy Dearest]

สาวน้อยเก่งจริงๆเลยค่ะ

[Bhoom (and papa)]

ไม่ว่าหรอกค่ะ : )
ถ้าไม่ได้น้องเพ่ยเป็นกลุ่มตัวอย่างให้คุณพ่อมือใหม่ใช้ทดลองจริง เพื่อพิสูจน์ทิษฎี
พวกเราก็คงยังไม่รู้ว่าเราพ่อแม่คนไทยก็ทำได้เหมือนกัน (จริงๆ นะคะ)

น้องภูมิจะตามพี่เพ่ย เพ่ย ไปนะคับ
*แม่น้องภูมิ

[แม่อ๋อ]

คุณหมอคงไม่ว่างดู TV เนอะ น้องเพ่ยเพ่ย ออกจะดัง น่าเห็นใจๆ