หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

มาละเหวย....ระหกระเหิน...มหากาพย์เฮฮา

5555++++ เดินทางกลับถึงบ้านก็เปิดคอม เข้าห้องขอนแก่น กด f5 จนนิ้วงอกันแล้วล่ะสิคะ พ่อแมน

ยังค่ะ..ยังไม่ได้เขียน ต้องมาตกลงกันก่อนสิ ว่านี่มันกรุ๊ปอะไรกันแน่ ขอประท้วงก่อนเลยนะคะท่านประธาน

กลุ่มขอนแก่น...ครอบครัวคุณแมนและคุณหมอวิจิตร รวมเป็น 2

กลุ่มโคราช....ครอบครัวคุณยุ้ยและคุณทิพย์ ก็รวมเป็น 2

กลุ่มชัยภูมิ ... แม่แมว 1 ครอบครัว

กลุ่มแปดริ้ว...น้องกิ้ม 1 ครอบครัว

กลุ่มสุรินทร์...หมอกอล์ฟ ก็ 1 ครอบครัว

กลุ่มกรุงเทพ...บ้านเนย บ้านลี่ บ้านเพ่ย มันรวมกันเป็น 3 ชัดๆ...ง่ะ ไหงกระทู้นี้มาโผล่ในห้องขอนแก่น แล้วห้องกรุงเทพปายหนายยยยยยย.... (เริ่มต้นก็ออกหมัดแล้วค่ะ)

.......ก่อนอื่นต้องดีใจกับครอบครัวที่ไม่ได้ร่วมระหกระเหินไปกับพวกเราด้วยนะคะ..เพราะทริปการเดินทางครั้งนี้...ทั้งเหนื่อยทั้งเซ็งสุดๆ

เหนื่อย ----------> ที่ต้องหัวเราะกันทั้งวัน

เซ็ง -------------> พ่อแมนคะ ทำไมจัดแค่สองวันเอง

เพราะ...มันสนุกมากกกกกกกกกกกกก

ภาคที่1 ....ทีมกรุงเทพปะทะแปดริ้ว..เดินทางสู่ถนนมิตรภาพ

หลังจากนัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว เจ็ดโมงกว่าๆของเช้าวันเสาร์ ทีมกรุงเทพก็เริ่มเคลื่อนขบวนออกจากบ้านใครบ้านมัน ถึงแม้จะไม่มี ว.แดง แต่เราก็มีไอโฟน มือถือ จีพีเอสและกระแสจิตส่งถึงกันตลอดทาง..

วันนี้อากาศดี เดินทางยังไม่ถึง 5 นาที โทรศัพท์สายแรกดังเข้ามา เพ่งดูชื่อคนโทรมา ถึงกับต้องอุทาน "ชิเป๋ง" อุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ....(ขอโต๊ด...ตกใจนิดหน่อยไงคะ)

"สุมนา" โทรมา.......ลี่จะออกเดินทางตามไปถึงที่นัดหมายช้าหน่อยนะคะพี่ เพราะ..บราๆๆๆๆๆ

ไอ้พี่ก็ได้แต่ค่ะ..ค่ะ..ค่ะ...แต่ใจตอนนี้ไม่อยู่กับตัวแล้ว...มองไปที่หน้ากระจกรถ....เปาะแปะ..เตาะแตะ

โอววววววว..ไม่นะ

คิดมาก..คิดเยอะ คิดรกรุงรังไปตลอดทางว่าจะพาเด็กๆไปเที่ยวฟาร์ม บัตรผ่านก็ซื้อแล้ว ถ้าฝนตกจะทำยังไงดี .....จะล้างอาถรรพ์สุมนายังไงดี ฮ่าๆๆ

คิดว่าลี่คงทิ้งระยะห่างในการเดินทางตามพอสมควร ฟ้าเริ้มกระจ่าง...เฮ

ใกล้ถึงที่หมาย..โทรเช็คทุกคนอีกที (ยกเว้นลี่ หุหุ) ครอบครัวเนยใกล้ถึงแล้ว...กิ้มก็จวนละ ส่วนลี่คงมาถึงหลังสุด

ถึงที่หมาย..เก้าโมงเศษๆ แว๊บๆว่ามีใครกระโดดเข้ามา ฟาร์มนี้ปล่อยจิงโจ้ออกมาที่ลานจอดรถด้วยหรือเนี่ย...

ที่แท้เป็นน้องภาจากขอนแก่น ที่เจอกันแบบตัวเป็นๆครั้งแรกก็ทำเอาตกใจ พร้อมคุณหมอวิจิตรที่ดูจะยิ้มอย่างเดียวและสาวน้อยหน้าหวาน น้องเจ้าขา ตัวจริงเธอสวยหวานมากๆ

อ้าว..แล้วนั่นใครล่ะนั่นที่จอดรถตรงข้ามกัน ครอบครัวน้องเนย มาถึงก่อนพี่เล็กน้อย พร้อมเสื้อเด็กสองภาษารุ่นใหม่สีขาวสว่างไสว..แจ่มมากๆ...อิอิ

เฮ้ย....นั่น...ครอบครัวสุมนา อ่ะจ๊าก...มาแล้ว...มาถึงก่อนบ้านเนยอีก เอ่อไหนว่าจะมาช้า ไม่ทราบว่าขี่เครื่องบินเจ๊ทมาหรือไงครับพี่น้อง ลี่มาพร้อมคุณพ่อณัฐและน้องมี่มี่ เป็นคนเดียวที่ไม่ต้องเสียค่าบัตรผ่านประตู...หุหุ..ได้ไงกัน มาด้วยกัน จ่ายด้วยกันสิคะน้อง แชร์ค่ะแชร์

แล้วครอบครัวที่บอกว่าจวนถึงแล้ว..ออกจากบ้านมาตั้งแต่หกโมงไปไหนหว่า...ฮัลโหลกิ้ม...อยู่ไหน..หา..อีก 20 นาทีหรือ โอว (ทราบภายหลังว่าเธอชิลๆกับการขับรถมาก เลยนั่งละมุนละไมจิบวิวข้างทางมาอย่างสบายใจ ฮ่าๆๆดีนะเนี่ย ที่ไม่แวะกินขนมเค๊กข้างทางตามที่บอก)

หิวมากค่ะ ไม่มีครอบครัวไหนทานของหนักมาเลย ทานกันมาแต่สำลีและปุยนุ่น จวนจะได้เวลาเข้าฟาร์ม เลยไปซื้อลูกชิ้นปิ้ง (ไม้ใหญ่มากๆ..แต่อร่อยนิดเดียว) ทันทีที่เงินค่าลูกชิ้นหลุดออกจากกระเป๋า ...หมูไม้ที่อร่อยที่สุดในประเทศไทยก็มาถึง..แถมฟรีด้วย...โอ้ยยยย..เอาสองร้อยของฉันคืนมานะ

คณะของเราฟัดหมูไม้กันอยู่หน้าฟาร์มอย่างไม่เกรงใจใครและไม่ชวนใครกิน ฮ่าๆๆ..ได้แต่แอบส่งสายตาบอกไปว่า อยากกินไม๊ค่ะ อยากกินไปหาซื้อได้นะ ซุปเปอร์หมูไทยจ้า ทั้วราชอาณาจักรเร็วๆนี้

(อย่าลืมจ่ายค่าโฆษณาพี่นะคะกิ้่ม)