ชักจะไม่ไหวแล้ว

[มิ้น]

เลี้ยงลูกไม่เหนื่อยแล้วก็เครียดมากเท่ากับการประมือกะพ่อของลูกเลย

ตอนนี้มันรู้สึกว่า การที่สามีไม่สนับสนุนในการเลี้ยงและสอนลูก มันเริ่มจะส่งผลกระทบต่อลูกแล้ว คือ เรารู้สึกเหนื่อยจนไม่อยากจะทำอะไรเลย ไม่อยากจะสนใจลูกอีกแล้ว อยากจะเปิดทีวีให้เด้กดูไปเรื่อยๆ แล้วเราก็อยู่ในโลกส่วนตัวของเรา ไม่อยากจะสนแล้วว่าลูกจะเป็นออทิสติกไหม จะพูดช้าไหม จะโง่ไหม จะเหงาไหม มันเหนื่อยใจจริงๆ

การสอนลูกสองภาษาแบบ OPAL มันเป็นไปไม่ได้เลยในบ้านเรา ที่ลูกกะพ่อมีเวลาเจอกันแค่วันนึงไม่ถึงสองชั่วโมง เสารือาทิตย์พ่อก็ยังทำงานทั้งวันทั้งคืน พอตอนที่พ่อเขาอยู่บ้านเขาก็จะเหนื่อย หลับ ไม่งั้นก็ดูทีวีคลายเครียด มีเล่นกะลูกบ้างแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับลูกหรอกเวลาเล่น จะเล่นซ่อนแอบแล้วก็พูด จ๊ะเอ๋ บูๆ อย่างมาก ก่อนหน้าที่เราจะเริ่มพูดอังกฤษกะลูก ลูกกำลังหัดพูดนั่นพูดนี่ภาษาไทยเยอะเชียว แต่พอเราเริ่มภาษาอังกฤษ ลูกกลับหยุดชะงักเลย เพราะว่าภาษาไทยมันหยุดชะงักไปด้วย เราต้องกลับมาทบทวนใหม่แล้ว บางอย่างก็ต้องการการสื่อสารที่ลึกซึ้ง เช่น การคุยกันเวลาห้ามไม่ให้ลูกทะเลาะกัน ภาษาอังกฤษมันก็ไม่ไหว ภาษาไทยเรายังสื่อด้วยน้ำเสียงได้ แล้วลูกก็ทะเลาะกันบ่อยจนเราไม่ไหวที่จะสองภาษาแบบ OPAL แล้ว มันเหนื่อยจริงๆ

ผู้ชายสนับสนุนอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้วหรือไง อยากรู้จริงๆ บ้านอื่นพ่อเขาทำอะไรกะลูกบ้าง

จะเอายังไงกับผู้ชายที่ต้องทำงานขนาดนี้ดี บอกก่อนนะว่า เราลูกแฝด เลี้ยงเองแบบไม่มีคนช่วย ทุกวันนี้เลี้ยงเองเกือบจะทั้งวันแล้ว ถ้าช่วงไหนพ่อเขาทำงานถึงเที่ยงคืน ตีสามตีสี่ติดกันสามสี่วัน เราอยากจะร้องไห้เลยแหละ

[แม่เปิ้ล]

เปิ้ลมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณ sopana วันไหนที่เราเหนื่อยจะรู้สึกท้อแท้ค่ะ การเลี้ยงลูกสองคนโดยไม่มีพี่เลี้ยงช่วยลำบากกายค่ะ แต่สุขใจนะค่ะ ก่อนเปิ้ลจะมาอยู่อังกฤษเคยเป็นคนบ้างาน และสนุกกับงาน อาชีพการงานก็ค่อนข้างมีอนาคต ตอนนั้นจ้างพี่เลี้ยงมาดูน้องช่วงกลางวัน ก่อนไปทำงานจะไปส่งลูกและพี่เลี้ยงที่บ้านคุณอาที่อยู่ไม่ไกลกัน เราไม่ไว้ใจให้ลูกอยู่กับพี่เลี้ยงตามลำพังค่ะ ทุกวันกลับบ้านพี่เลี้ยงน่ารักมากรายงานตลอด น้องพูดแล้ว น้องคลานแล้ว น้องชอบกินกล้วยบด ไม่ไหวแล้วเหมือนกันตัดสินใจลาออกจากงาน อิจฉาพี่่เลี้ยงสุดๆ
แม่ตัดทุกอย่างได้โดยไม่คิดมาก... ส่วนพ่อมีเหตุมีผลตามมาเสมอ
คุณพ่อบ้านนี้ก็เป็นเหมือนกัน ทำงานมาเหนื่อย อยากพัก.... วันหนึ่งทนไม่ไหวหนีไปสปากับเพื่อนวันหยุดเสาร์อาทิตย์ คุณพ่อบ้านทำอะไรไม่ได้เลยต้องโทรไปเรียกแม่มาช่วยเลี้ยง ... แต่ผลดีก็คือเค้าเข้าใจเราว่าการเลี้ยงลูกอยู่กับบ้านไม่ใช่เรื่องง่าย

หาเวลาให้ตัวเองบ้างนะค่ะ ทิ้งลูกไว้กับสามีแล้วไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ไปเติมพลังค่ะ

[มิ้น]

รู้สึกเหมือนคุณเปิ้ลเลย พอพี่เลี้ยงเขาออกไป เรามาเลี้ยงลูกเองรู้สึกว่าพลาดโอกาสไปเยอะ มาเลี้ยงลูกเต็มตัวได้เล่นกับลูกมีความสุขมาก ทั้งแม่และลูกเลย

เมื่อวานซืนมิ้นได้แก้แค้นสามีไปเรียบร้อยละ เป็นการแก้แค้นที่สร้างสรรค์ค่ะ แฟนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าถูกแก้แค้น คือ เรารู้ว่าเขาไม่ชอบถูกปลุกเวลาหลับ แต่เราหมั่นไส้เขาที่เล่นเฟสบุคดึกๆ ตีสองนอนแล้วบ่นว่าทำงานไม่ทัน ไม่มีเวลาอยู่กะลูก เราตื่นเช้าเลยปลุกเขาแต่เช้าเลย ให้ตื่นมาทำงาน บอกแฟนว่า นี่ไง ได้เวลาเพิ่มอีกวันละสามชั่วโมง ตื่นเช้าสักเดือนนึงเดี๋ยวงานเสร็จแล้วมีเวลาอยู่กะลูกเอง แฟนยังคงเถียงเพราะไม่อยากลุกจากเตียง แต่เราก็พูดแบบคนมีเจตนาดี (แต่ในใจกำลังสนุกกะการแกล้งให้เขาตื่น) จนเขาต้องยอมตื่นเช้ามาทำงาน .... วันต่อมาเขาบอกเราให้ช่วยปลุกเขาเช้าๆอีก ติดใจ เราได้แต่ขำ

[ma ma]

Very good Idea

[nuntaka chantorn]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ขอให้กำลังใจคุณมิ้นด้วยอีกคนนะคะ พอได้อ่านแล้วรู้สึกว่าเราคุณผู้ชายแต่ละท่านเนี่ยคล้ายกันจริงๆๆๆๆๆ
ของก้อยทำงานทั้งนอกบ้านในบ้านเหนื่อยค่ะ พอเสาร์ - อาทิตย์ก็ต้องรีบตื่นแต่เช้าก่อนลูกค่ะไม่งั้นไม่สามารถทำงานบ้านได้
ก็เลยทิ้งลูกไว้กับคุณผู้ชายพอลูกชายตื่นเค้าก็ต้องตื่นค่ะพอลูกชายปลุกไม่ยอมให้นอน ทำให้เค้าต้องตื่นเช้าค่ะ ถ้าเราปลุก
รับรองมีเคืองแน่นอน สู้ ๆ นะคะของก้อยก็ไม่ได้ Eng ตลอดเวลาค่ะเอาตามความสามารถแต่ทีวีลูกก็ติดอยู่เหมือนกันเพราะ
ถ้าอยู่กับคุณย่า คุณย่าก็ปล่อยให้ดูการ์ตูนค่ะ

[MaMa n'JaY]

ก็มาให้กำลังใจให้อีกคนนะคะ ... แล้วก็ลองลดความคาดหวังลงซักนิดค่ะ สอนภาษาลูกแบบเดินสายกลาง อะไร ๆ น่าจะดีขึ้น :)

โดยส่วนตัวตอนที่ซื้อหนังสือเด็กสองภาษาฯ มาอ่าน ก็ไม่ได้ชวนพ่อน้องเจอ่านนะ เราก็ทำของเราเอง จนเวลาผ่านไปตอนนี้ก็ประมาณปีกว่า ๆ น้องเจจะรู้ว่ามะม๊าพูดภาษาอังกฤษเป็น น้องเจก็พูดพอได้ในระดับที่เราก็พอใจ แล้วน้องเจก็ลองภูมิพ่อของเค้าเองด้วยการถามอะไรต่อมิอะไรเป็นภาษาอังกฤษ แรก ๆ พ่อเค้าจะยิ้มอย่างเดียว น้องเจหันมาถามเราว่าปะป๊าพูดอังกฤษไม่เป็นหรอ เราก็ยิ้มบอกให้น้องเจถามเอง (เราก็อยากรู้เหมือนกันว่าลูกถามจะตอบได้มั๊ย) ... แล้วพ่อเค้าก็ต้องยอมตอบเป็นภาษาอังกฤษ น้องเจชมพ่อเค้าว่า Good. Papa can speak English. เราก็ได้แต่ขำ หลัง ๆ ก็บอกพ่อเค้าเหมือนกัน เวลาลูกถามก็ตอบไป อันไหนอยากสอนก็สอนเลย ไม่ต้องซีเรียส 555+ เค้าบอกว่าขอเค้าสอนเลขกะวิทย์แทนได้มั๊ย ดูท่าจะถนัดกว่า ... เราก็พยักหน้า แต่อยู่ที่น้องเจนะว่าจะยังงัย 555+

[Suthawadee C.]

ถ้าเครียดให้คิดไว้ว่า "แล้วมันก็จะผ่านไป" เพราะเคยเบื่อ/เครียดที่พ่อบ้านไม่ได้อย่างใจ ทำอะไรก็ไม่ถูกใจเราไปหมด ไม่ช่วยเรื่องลูกเลย คิดไปบ่นไป (ในใจ) เลยคุยกันตรง ๆ ว่าเราต้องการอะไรจากเค้า ซึ่งเค้าก็โอเค ยอมช่วยเรื่องอาบน้ำลูกตอนเย็น เราต้องคุยกับเค้าดี ๆ ค่ะว่าเรื่องลูกถ้าเค้าพลาดจะไม่มีโอกาสย้อนกลับมาเห็นพัฒนาการลูกในวัยต่าง ๆ ได้อีก แต่ก็เข้าใจและทำใจว่าเค้าทำงาน เราอยู่บ้านสบาย ๆ ไม่ต้องทำงานก็มีเงินใช้จ่ายสบาย ๆ อยากได้อะไรก็ไม่ลำบาก เราก็ต้องคิดในแง่ดีว่าเค้ายังรักเรา เค้ารักลูก ไม่ออกนอกลู่นอกทาง ทีนี้เรื่องงานบ้านก็จ้างคนมาช่วยทำบ้าง อาทิตย์ละครั้ง ซักรีดก็จ้างไป (แบบว่าขี้เกียจอ่ะ) แต่เรื่องลูกเราต้องทำเองให้เต็มที่ค่ะ มองในแง่ดีว่าได้เลี้ยงลูกเองโชคดีกว่าคนอื่น ๆ เป็นไหน ๆ อย่าลืมท่องไว้นะคะว่า "แล้วมันก็ผ่านไป"

เรื่องสอนภาษาลูก เอาเท่าที่เรามีความสุขในการทำ ถ้าตอนนี้ยังไม่ไหว ก็ให้ลูกดูการ์ตูน Eng บ้าง เน้นการฟังไปก่อน แต่ไม่แนะนำให้ลูกดูแบบพากษ์ไทยนะคะ เราพร้อมเมื่อไหรก็ค่อย ๆ เริ่มไป อย่างที่บ้านเอง เคยหยุดไปพักนึงแล้วก็กลับมาใหม่ได้ไม่ยากค่ะ ถ้าเรายังลูกได้ฟัง ๆ อย่างต่อเนื่อง

ปัญหาครอบครัวมีกันทุกบ้าน ไม่มีใครรู้สถานการได้ดีเท่าตัวเราเอง ขอให้อดทน คิดบวก (พยายามมองให้เห็นแต่ข้อดีของสามี) แล้วเราจะมีความสุขขึ้นค่ะ

[Nana_Nif_Naz]

เข้าใจเลยค่ะ เพราะนาเจอแบบนี้เช่นกันค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ