Gorilla -- พลังของจินตนาการและความฝัน

[มิ้น]

by Anthony Browne

รางวัล Kate Greenaway 

รางวัล The Kurt Maschler ปี 1983 

(สำหรับเด็กอายุ 3 ขวบขึ้น)

 

 

ใครที่เป็นเด็กขี้เหงา เข้ากับพี่น้องไม่ได้ หรือพ่อแม่ไม่มีเวลาให้ อาจจะชอบหนังสือเล่มนี้มากๆ

มันเป็นพลังด้านบวกของจินตนาการ อย่างที่เขาพูดกันว่า พลังของจินตนาการทำให้คนมีชีวิตรอดจากความจริงอันโหดร้ายได้  

ประโยคด้านบนนี้คุ้นหูตัวเองมาก ได้ยินมาหลายครั้ง ...เร็วๆนี้ ได้ยินมาจากรุ่นพี่ว่า แนวการศึกษาวอลดอล์ฟซึ่งเกิดขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 เป็นการผสมผสานจินตนาการเพื่อบรรเทาความโหดร้าย ยากลำบากหลังสงครามในขณะนั้น และเพื่อกำจัดความโหดร้ายให้หมดไปจากสังคม

...ก่อนหน้านี้เป็นสิบปี ก็ได้ยินประโยคคล้ายๆกันนี้จากกรรมการที่ตัดสินนิทานมูลนิธิเด็ก ...แล้วการใช้จินตนาการเพื่อเป็นกำลังใจ เพื่อให้อยู่กับชีวิตที่ไม่น่าอภิรมย์ได้ มันดีไม่ดีอย่างไร ? ต้องลองอ่านกันแล้วคิดดูค่ะ :-)

 

Hannah เด็กผู้หญิงในเรื่องชอบกอริลล่ามาก  เธออ่านหนังสือและดูโทรทัศน์เกี่ยวกับกอริลล่ามากมาย แต่ไม่เคยเห็นกอริลล่าตัวจริงสักครั้ง เมื่อถึงวันเกิดเลยอยากไปเที่ยวสวนสัตว์

 

พ่อของเธอยุ่งมาก เวลาที่ฮันน่าถามอะไร พ่อมักจะบอกว่า "เอาไว้ก่อน ตอนนี้พ่อยุ่ง ไว้พรุ่งนี้ละกัน"

 

ในวันเกิด พ่อไม่มีเวลาจะฟังฮันน่าเอ่ยขำขอ  พ่อให้ตุ๊กตากอริลล่าตัวเล็กๆมาตัวนึง ฮันน่าผิดหวัง ปาตุ๊กตาไปที่มุมห้อง ทันใดก็เกิดสิ่งมหัศจรรย์ขึ้นมา....

 

 

 

ตุ๊กตาค่อยๆ โตขึ้น และมีชีวิต กลายเป็นกอริลล่าจริงๆ ! มันพาฮันน่าโหนกิ่งไม้ swing ไปทีละกิ่งๆจนถึงสวนสัตว์ ฮันน่าได้ดูลิงต่างๆ อุรังอุตัง ชิมแปนซี กอริลล่า แต่สุดท้ายเธอคิดว่าลิงพวกนั้นดูเศร้าจัง (ฮันน่าไม่สนุกไปเสียนี่)  สุดท้ายเมื่อเล่นจนหิว กอริลล่าก็พาฮันน่าไปกินขนม 

 

กอริลล่าเต้นรำและส่งเด็กหญิงเข้านอน ทั้งคู่ goodnight kiss กัน เมื่อถึงตอนเช้าไม่มีกอลิล่าตัวโตในห้องนอนอีกแล้ว มีแต่ตุ๊กตาตัวเล็กๆนอนบนเตียงกับฮันน่าแทน  พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เธอก็มีความสุขและรักของขวัญชิ้นนี้มากๆ  ภาพในเล่มจะเป็นตัวฮันน่านอนบนหมอนแล้วยิ้มหวานให้ตุ๊กตากอริลล่าค่ะ  

 

ถึงตรงนี้ เรานึกย้อนไปถึงตัวเองตอนเด็กๆ เราเองก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ คือ ไม่รู้ว่าตกลงเรื่องที่สนุกมากๆแบบนั้นมันเป็นความฝันหรือเรื่องมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นจริงกันแน่ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นแบบไหน  มันก็เป็นความทรงจำที่ดีมาก ทำให้เรามีความสุขและยิ้มออกได้ทุกครั้งที่นึกถึง

 

 

ในเช้าวันนี้เอง พ่อก็บอกว่าทำงานเสร็จแล้ว จะพาฮันน่าไปเที่ยวสวนสัตว์ เรื่องจบอย่างมีความสุข ภาพตอนจบ คนเขียนให้พ่อใส่เสื้อโค้ตตัวเดียวกับที่กอลิล่าหยิบไปใส่เมื่อคืน แล้วภาพที่มองจากด้านหลัง ก็เหมือนว่าคุณพ่อเป็นกอริลล่าเลย

 

ไม่รู้ว่า เด็กๆจะคิดอะไรบ้างหลังจากที่อ่านหนังสือเล่มนี้จบ  แต่มิ้นว่าช่วงไม่เกิน 12 ขวบ เด็กบางคนยังเอาโลกในจินตนาการมาปนกับความจริงอยู่บ้าง เด็กๆที่ขี้เหงา เพราะพ่อแม่ไม่มีเวลาให้ อาจจะมีความหวังขึ้นมาบ้าง ว่าตุ๊กตาตัวโปรดของเค้าจะพาเค้าไปเที่ยวในเวลาที่เค้ารู้สึกเหงาบ้าง ?  หรือ อาจจะคิดว่าพ่อปลอมตัวเป็นกอลิล่ามาตลอดเรื่องรึเปล่า ?  ซึ่งเป็นการมองโลกในแง่ดีนะ 

 

สำหรับคนที่เคยอ่าน The Snowman ของ Raymond Briggs อาจจะรู้สึกว่ามันคล้ายกันมาก  ในตอนแรกที่เขียนบทความนี้ มิ้นไม่ได้ดูปกหนังสือ ยังคิดไปว่าเป็นคนเขียนคนเดียวกันแน่ (The snowman ตีพิมพ์ก่อน) ในเรื่อง Snowman ตุ๊กตาหิมะก็มีชีวิตขึ้นมาแล้วพาเด็กเหาะไปเที่ยวเหมือนกัน แต่มันก็มีจุดแตกต่างกันในรายละเอียดอย่างที่เล่ามานี้แหละค่ะ

[รุจาภา มุกดาสนิท]

หนังสือน่าอ่านจังคะ ใช้ภาษาง่ายๆ ภาพสีสวย เด็กๆน่าจะชอบ

ช่วงนี้เจ้าตัวเล็กที่บ้าน ยิ่งบ่นๆอยู่ว่าไม่อยากให้พ่อไปทำงาน อยากให้พ่อพาไปเที่ยวตลอด (พ่อต้องอยู่เวรเลยไม่ค่อยได้มีเวลาพาไปเที่ยว)

เฮ้อ แต่ก็ไม่รู้จะหาซื้อได้ที่ไหนนะคะเนี่ย

ขอบคุณนะคะ ที่นำหนังสือดีมาแนะนำ ^ _ ^