ลูกที่เราฟูมฟัก ต้องมาอยู่ในสังคมอย่างนี้ ช่วยมาอ่าน แสดงความคิดเห็น และแนะนำทีค่ะ

[โอ๋...จัง]

มันมีหลายสถานการณ์เหลือเกิน เอาเป็นว่าตั้งเป็นคำถามก่อนดีกว่าแล้วค่อยเล่าเรื่องราวที่เราเจอมา

1. เราเลี้ยงลูกกันมาอย่างดี เอาใจใส่ในทุกเรื่องทั้งสุขภาพ การศึกษา จิตใจ สอนให้ลูกเป็นคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีน้ำใจ ไม่อยากได้ของใคร แล้ววันหนึ่งเราต้องปล่อยให้ลูกไปอยู่กับเด็กที่พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงแบบที่พวกเราเลี้ยง ถ้าลูกเราถูกรังแก ถูกแบ่งแยกจากสังคมนั้นๆ หรือลูกเราปรับตัวเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่เห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบ แย่งชิง เราจะรับได้ไหม ใครมีความคิดถึงเรื่องตรงนี้บางคะ จะแก้กันยังไง

    เหตุที่มีคำถามขึ้นมาเพราะเรากับสามีมีความคิดเหมือนกันกับกลุ่มพ่อแม่ที่อยู่ในสังคมเวปนี้ ที่เมื่อมีลูกก็อยากให้ลูก เก่ง ดี มีความสุข เราเลือกไปอยู่ชนบท เพราะเราคิดถึงวิถีชีวิตในวัยเด็กที่เราเคยได้รับมา  ...แต่สังคมบริโภคนิยมมันไปเร็วเหลือเกิน พ่อแม่ในชนบทต้องทำงานหาเงิน ไม่มีเวลามาสอนลูก เอาใส่ลูกเหมือนที่พวกเราทำกัน

   เราเคยพาลูกไปเล่นกับเด็กแถวบ้าน ลูกฉันโดนแกล้งจากเด็กที่พ่อแม่ไม่มีเวลาสอน(เอาตัวบังไม่ให้เราเห็นแล้วแอบหยิกหู) ลูกเราเป็นเด็กที่ถ้าไม่เจ็บจนเลือดซิบจะไม่ร้อง เราเห็นรอยแดงที่หูและเห็นพฤติกรรมตลอดแต่ไม่พูด พอเด็กคนนั้นเห็นเรามองจ้องอยู่ก็หน้าเสียเดินหนีไป 

   ล่าสุดวันนี้เอง ที่บ้านเราเอง เด็กผู้หญิงมาเล่นที่บ้านอยากเล่นจักรยานลูกเรา แต่ลูกเราเล่นอยู่ มาบอกเราว่าให้ลูกเราไปเล่นอีกคัน(ที่ล้อพังแล้ว)เค้าจะเล่นคันนี้ เราจึงบอกว่าน้องเล่นอยู่  สักพักไปที่สามีเราบอกทำนองเดียวกัน สามีเราบอกว่านั่นมันจักรยานน้องนะ(สามีให้เหตุผลว่า เขาสอนให้ลูกรู้จักแบ่งปัน แต่ลูกกำลังเล่นอยู่เขาคงไม่ใจร้ายพอที่จะให้ลูกลงจากจักรยานตัวเองเพื่อให้คนอื่นเล่น..ลูกจะคิดยังไงในเมื่อมันเป็นของเขาและเขากำลังเล่นอยู่) ไม่ทันจะอธิบายอะไรต่อเด็กคนนั้นพลักลูกเราล้มทั้งคนทั้งจักรยาน เราไม่เห็นแต่สามีเห็น เค้าโกรธมาก ไล่เด็กคนนั้นกลับ เด็กคนนั้นยังโกหกทันทีว่าน้องดึง (เด็กอายุ3-4ขวบเองนะเนี่ย) ดีที่ลูกไม่บาดเจ็บ ลูกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโดนแกล้ง ยังร้องวิ่งตามพี่ เพราะอยากมีเพื่อนเล่น

   เราจะให้ลูกเข้าโรงเรียนใกล้ๆบ้านก็กลัวลูกจะเจอกับเด็กประเภทนี้อีก ลูกเราสองขวบเจ็ดเดือน อยากมีเพื่อนเล่น แต่เพื่อนแถวนี้ก็ขโมยของเล่นบ้าง แกล้งบ้าง

  .ในสังคมหนึงเรามีเท่ากับคนอื่น แต่พอมาอีกสังคมหนึ่ง เรากลับดูมีมากกว่าคนอื่น ทั้งที่จริงเรามีเท่าเดิม..

 

[โอ๋...จัง]

เห็นด้วยกับพ่อแม่ทุกท่านค่ะที่ควรให้ลูกเรียนรู้การอยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคม

หลายคนคงเข้าใจเรา แหม สุดรักสุดหวง มาถูกแกล้งต่อหน้าต่อตาก็ลมออกหูได้เหมือนกัน

ตอนนี้เริ่มได้สติแล้วค่ะ (ทะเลสงบแล้ว) ขอบคุณทุกความเห็นดีๆนะคะ

[gitanjali saengsang]

1. อ่านแล้วปรี๊ดเลย.... ถ้าลูกเราเจออย่างนี้ล่ะฮึม...

แต่มาคิดดูอีกที เด็กอย่างนี้มันมีทุกยุคทุกสมัย เราเองก็เคยผ่านการเป็นเด็ก บางคนเคยโดนรังแก บางคนเคยรังแกคนอื่น แต่เราก็ยังโตมาได้เลยนะคะ แถมดูเราตอนนี้สิแข็งแกร่ง ไม่ว่าเหตุการณ์บ้านเมืองมันจะวุ่นวายขนาดไหน จะน่าเจ็บปวดใจอย่างไร เราเองก็ยังยืนหยัดอยู่ได้เลย ไอ้เรื่องเด็กทะเลาะกันมันจึงเป็นเพียงเรื่องเด็กทะเลาะกันค่ะ แต่สิ่งที่ต้องระวังคือผู้ใหญ่รังแกเด็กและการคุกคามทางเพศ... น่ากลัวกว่ากันเยอะ

เคยอ่านหนังสือ จำได้คำหนึ่งว่า -เด็กทะเลาะกันเพื่อเรียนรู้การอยู่ร่วมกันค่ะ- เด็กคนไหนไม่ดีอีกหน่อยก็ไม่มีใครคบ เด็กคนไหนที่นิสัยดีตั้งใจเรียน เห็นโตขึ้นมาได้ดีทุกคน(ดูจากเพื่อนๆ และเด็กรอบตัวนะคะ) เด็กวันอนุบาลเป็นวัยที่ต้องโดยรังแกและต้องรังแกคนอื่นอยู่แล้ว เพราะเป็นช่วงเรียนรู้การปรับตัวและบ่มเพาะนิสัยที่จะประกอบกันเป็นตัวคนของเขาในอนาคต คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องกังวนมากเกินไปนะคะ การกางปีกป้องลูกอาจเป็นการขัดขวางการเรียนรู้เรื่องการปรับตัวของเด็ก เราแต่คอยดูอยู่ห่างๆ ถ้าสิ่งไหนอันตรายมากเกินไป เช่นเพื่อนเล่นถือมีดเข้ามาใกล้ เอาหินปาหัว อย่างนี้เราต้องเข้าปราม แต่แค่พลักกันล้ม ถ้าเราอยู่ด้วยก็เข้าไปอธิบายว่าทำอย่างนั้นไม่ดีก็เพียงพอแล้วค่ะ ไม่ต้องไปกลัวสิ่งที่เราไม่เห็นหรือยังไม่เกิด ถ้าครอบครัวอบอุ่น มันจะเป็นภูมิคุ้มกันอย่างดีให้กับลูกของเรา

ช่วงวัยที่น่าเป็นห่วงยังอีกยาวไกลค่ะ วัยรุ่นตอนต้นนั้นยังมีเรื่องให้เราต้องลุ้นอีกเยอะค่ะ

แต่ยังไงก็เอาใจช่วยนะคะ เพราะถ้าเป็นลูกเราแล้วเห็นตำตาอย่างนั้น ก็คงทำใจยากเหมือนกัน

[patat]

เอาจริงๆ เลยนะครับ สำหรับผม สอนลูกเลยว่าเพื่อนตีเราได้แต่เราห้ามตีเพื่อน ถ้ามีเรื่องกลับบ้านมาโดนทำโทษแน่ แต่มีข้อแม้ว่าต้องฝึกให้ลูกแข็งแรงครับ ปีนป่ายหยิบจับ ห้อยโหน ลูกคนโตเป็นผู้หญิงตอนนี้ 11 ขวบ เป็นมวยไทย  ครับ ตัดปัญหา ป้องกันตัวได้จริง ถูกด้วย ร่างกายแข็งแรงด้วย  ส่วนทางด้านจิตวิทยา การเอาตัวรอดนี่ก็ ตามทุกความเห็นเลยครับ เด็กยังไงก็ยังเด็กครับ ถ้าไม่เกิน 10 ขวบ นี่ชกกันให้ตายยังไง ก็ไม่เจ็บมากหรอกครับ 3 ขวบก็เีรียนได้แล้ว แค่ยก มือ ยกแข้ง ยกขา วันละ 10 นาที นี่ก็ดีกว่าเด็กที่ไม่ได้เรียนแน่นอน ฟันธง อยู่ที่ว่าผู้ปกครองทำใจให้ลูกเรียนได้หรือปล่าว อยากบอกว่าทุกคนชอบมองมวยไทยในแง่ลบ ไม่ต้องกลัวลูกเจ็บหรอกนะครับ เพราะชกแต่กระสอบทราย กับเป้าที่ทำจากเบาะนิ่มๆ แถม step ของมวยไทย ยังทำให้เล่นกีฬาอื่นได้ดีด้วย หรือแม้แต่ การเต้น jazzdance ก็ช่วยได้ครับ แถมการโดดเชือกก็เป็นการทำให้สมองดีขึ้น ผมข้องใจมานานครับว่า ทำไมคนไทยชอบให้ลูกเรียน เทควันโด น่าจะเป็นเพราะชุด อิๆ นอกเรื่องไปหน่อย แต่ก็เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ เผื่อเป็นทางเลื่อกนึง  มีศิลปป้องกันตัว ก็เหมือนมีเงินนะครับ จะใช้ก็ได้ไม่ใช้ก็ได้ 

 

ถ้าหาที่เรียนไม่ได้ก็ว่ายน้ำก็ได้ครับ  หรือเปิดเพลงเด็กให้น้องเต้นตาามก็ได้ครับกระตุ้นสมองดีด้วย ของ Barney ก็ได้ครับดีเลย

[ปิยะรัตน์ หิรัญขจรพันธ์]

เจอปัญหาเหมือนกันค่ะ ตอนลูกเล็กเราต้องปกป้องลูกแต่ต้องสอนเหตุผลไปด้วยเพื่อให้เขาดูแลตัวเองได้เมื่อไม่มีพ่อแม่คอยปกป้อง

อันนี้ อ่านเจอจากหนังสือจำไม่ได้ว่าจากไหนแต่ชอบ คือ เขาบอกว่า "สอนให้ลูกฉลาดแต่อย่าให้ขาดปัญญา" ให้รู้ว่าควรทำดีกลับใคร ใครไม่ดีควรเลี่ยงหรือต้องสู้ ไม่ใช่ยอมอย่างเดียว

[วัชรี วงษ์มะเซาะ]

ก็เคยมีเหตุการณ์ประมาณนี้เกิดกับน้องอัฟฟาลเหมื่อนกันเพราะเรามาทำงานไกลจากบ้านลูกไม่มีเพื่อนแล่นก็ต้องไปเล่นกับเพื่อนบ้านมีทั้งเล่นแรงๆ พูดจาไม่เพราะแต่พยายามสอนให้ลูกแยกแยะสิ่งที่ดีและไม่ดีอย่างเช่นการพูดไม่ดีลูกจะบอกว่าขอเล่นกับเพื่อนแต่จะไม่พูดตามเขาซึ่งเขาทำได้ก็จะปล่อยให้ไปเล่นด้วย บางทีการที่เด็กเจอเพื่อนหลายประเภทเขาก็จะมีภูมิคุ้มกันของเขาเองเขาจะสามารถดูแลตัวได้เองและสามารถแก้ไขสถานการณ์ได้เราเป็นพ่อเป็นแม่ก็จะคอยยืนดูอยู่ห่างๆแต่จะคอยให้ข้อคิดว่าถ้าเจอเหตุการณ์อย่างไรควรทำอย่างไร เช่นถ้าเพื่อนทำแรงอย่าไม่ต้องไปตอบโต้แต่ให้กลับมาที่บ้านไม่ต้องเล่นด้วย ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือเปล่านะคะ อาจจะไม่ได้เป็นคำตอบที่ดี ขอบคุณคะ

[พี่ฟ้าใส น้องไออุ่น]

สังคมนี้มันก็มีผู้คนหลากหลายรูปแบบ เราต้องสอนลูกไม่ให้รังแกหรือเอาเปรียบคนอื่น แต่ถ้าถึงตาจนก็ต้องสู้ค่ะ

 

[โอ๋...จัง]

ไม่แรงค่ะพ่อน้องsave จริงๆเราควรจะคิดได้ตั้งแต่ตอนที่เกิดเหตุการณ์ ด้วยความรักลูกและไม่รู้ว่าที่เราแสดงออกไปมันถูกผิดอย่างไร เรามาเขียนไว้เพื่อให้มีคนมาช่วยแสดงความคิดเห็นนั่นแหละคะ ดีเสียอีก เหมือนน้องธูปมีคนช่วยเลี้ยง ช่วยสอนไงคะ
ขอบคุณต้นไม่และดวงจันทร์ด้วยค่ะ

[ต้นไม้และดวงจันทร์]

สังเกตุไหมคะ  ว่าเด็กที่พ่อแม่ไม่มีเวลาสั่งสอน หรือเขาต้องอยู่ตามลำพังไม่ค่อยมีคนสนใจ เด็กพวกนี้จะเรียนรู้ที่จะสามารถป้องกันตนเองได้ ไม่ให้ตัวเองเสียเปรียบ หรือรู้จักที่จะโกหกเพื่อเอาตัวรอด เพราะสิ่งแวดล้อมจะสอนเขาเองโดยที่พ่อแม่ไม่ต้องสอน  ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นสิ่งที่ดีไปเสียทีเดียว  แต่ความเป็นจริงบนโลกนี้ไม่ได้มีด้านเดียว มันมีทั้งด้านดีและไม่ดี สิ่งที่สำคัญเราต้องสอนให้เขารู้จักเรียนรู้ที่จะปกป้องตนเอง  ไม่ใช่เราปกป้องเขา  เพราะเราไม่สามรถที่จะอยู่กับเขาได้ตลอดเวลา เด็กก๊มีสังคมของเด็ก ถ้าเราปกป้องเขาตลอดเวลา เขาก็จะไม่รู้วีธีที่จะปกป้องตัวเอง เมื่อมีพ่อแม่อยู่ด้วยเมือเห้นลูกโดนรังแกก็อ้าแขนปกป้องลูก  แต่เมือลูกต้องไปโรงเรียนไปอยู่ลำพังก็ไม่รู้วิธีที่จะปกป้องตนเอง   คิดว่าเราควรจะดูอยู่ห่างห่าง  แล้วดูว่าเขาจะ มีวิธีคิดแก้ปัญหาด้วยตัวเองอย่างไร  อย่าไปคิดว่าเขา แก้ปัญหาเองไม่เป็น ต้องให้เขาลองตัดสินใจด้วยตัวเองแต่คอยดูเขาห่างห่าง ถ้าเราดูแล้วมันเกินไปก็ค่อยเข้าไปอธิบายให้เขาฟัง

     เพราะโลกของความเป็นจริงมันไม่เหมือนกับโลกที่บ้าน  ที่โรงเรียนมีทั้งคนดีและไม่ดี  และครูก็ไม่สามารถที่จะปกป้องเด็กได้ทุกคน  ถ้าลูกเราโดนรังแก แล้วไปฟ้องครู  ครูก็จะบอกว่าเป็นธรรมดาของเด็กเด็กที่จะตีกัน  ดังนั้นสิ่งที่สำคัญต้องสอนให้เขารู้จักคิด และรู้จักวิธีการที่จะเอาตัวรอดได้เมืออยู่คนเดียวซึ่งต้องเป็นวิธีที่ถูกต้อง เช่นไม่ต้องไปอยู่ใกล้กับเด๊กเกเร  หรือถ้าจำเป็นต้องสู้ก็ต้องสอนให้เขารู้จักสู้บ้าง

[พ่อน้อง save]

ชิว ๆ ลูกผู้ชายต้องอดทน... ธรรมชาติจะสอนเขาเอง.. โลกนี้มันไม่ได้สวยงามหลอกนะ..ผมว่า

ต้องฝึกให้อดทน เราไม่ได้ดูแลเขาได้ตลอดเวลา ทุกอย่างจะมีสองด้านเสมอ.. มีคนเจ็บกว่าเราเยอะ

เขายังอยู่ได้เลย ทำไมเราอยู่ไม่ได้...(ขอโทษทีนะครับ แรงไปหน่อย..)

[โอ๋...จัง]

ขอบคุณทุกคนนะคะ ถือว่าเป็นกำลังใจค่ะ

จะพยายามดูแลลูกจนเขาดูแลตัวเองได้

คิดเหมือนพ่อน้องแม่ปออย่างนึงคือ เราเชื่อว่าเด็กจะมีพัฒนาการในการเรียนรู้ของเขาเองว่าจะปกป้องสิทธิ์หรือตอบโต้การละเมิดของคนอื่นได้ยังไง แต่ตอนนี้เราคนเป็นพ่อแม่คงต้องปกป้องเขาไปก่อน กว่าที่จะถึงเวลานั้น