หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

พูดภาษาอังกฤษให้ดี แนวจิตวิทยา ตอนที่2: ถึงจะแก่แค่ไหนก็ต้องเรียนเหมือนเด็กวัยเตาะแตะ

จากกระทู้แนะนำของห้องสมุด เว็บพันทิป โดย คนบ้านเดียวกัน

ผมลืมบอกเพิ่มอีกนิด... ผมได้มีโอกาสไปเรียนต่อโทที่ต่างประเทศครับ แต่จากประสบการณ์ผมเองและ วิธีการเรียนรู้ทางด้านภาษาและปัจจัยรอบด้าน ทำให้ผมสามารถสรุปได้ว่า อยากพูดภาษาอังกฤษได้ ไม่จำเป็นต้องไปเมืองนอกก็จริงอยู่ แต่การสร้างสิ่งแวดล้อมให้เกิดการกระตุ้นในการใช้ภาษาเองนั้นก็เป็นสิ่งสำคัญ

เอาเป็นว่าผมเริ่มเล่าประวัติการเรียนของผมให้ฟังตั้งแต่เริ่มแรกเลยดีกว่า ผมได้เริ่มอ่านภาษาอังกฤษอย่างจริงจังเมื่อตอนม.4 ตอนนั้นตัดสินใจซื้อ Bangkok Post มาอ่าน และเลือกอ่านข่าวสั้นๆ การเมืองปกหน้าของหนังสือพิมพ์ ปรากฏว่าอ่านได้ไม่ถึงสองบรรทัด ผมต้องกดDictตลอด กดไปจนอ่านจบย่อหน้าแรก ผมหยุดอ่านทันที เพราะทนไม่ได้ ผมวางDictลงแล้วเลิกอ่านไปเลย เพราะคิดว่าทำไมมันยากอย่างนี้

แต่ผมคิดว่า การสร้างจำนวนคำศัพท์ไว้ในความจำมีส่วนสำคัญอย่างยิ่ง ช่วงแรกผมท่องหน้ามืดตามัว จากหนังสือพิมพ์ที่อ่านซ้ำไปซ้ำมาก็พบว่า คำศัพท์เริ่มซ้ำกัน กำลังใจมาละเพราะเริ่มอ่านได้มากขึ้น แทนที่จะต้องมานั่งกดDictกันบ่อยๆ

แต่ที่ผมจะขอย้ำ และสำคัญมากที่สุด ขอให้ท่านผู้อ่านต้องพึงระลึกไว้เสมอว่าเราต้องเริ่มอ่านภาษาอังกฤษจากระดับเด็กอนุบาลเสียก่อน ระดับเด็กอนุบาลของฝรั่งนะครับ

หากเรามองกลับกัน เด็กฝรั่งตัวเล็กๆ เจ้าของภาษาเนี่ยแหละ ก็ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษดีเท่าไหร่ จริงหรือไม่ครับท่านผู้อ่าน เพราะฉะนั้นเราต้องเริ่มการก่อสร้างระบบภาษาอังกฤษของเราจากที่เราไม่รู้ อะไรเลย ( เด็กทารกฝรั่งที่ยังพูดภาษาอังกฤษไม่ได้) ไปยังการท่อง A B C D จริงๆ อาจไม่ต้องถึงขนาดนั้น --- แต่ก็สำคัญเพราะผู้ใหญ่ไทยจำนวนมากยังออกเสียงพยัญชนะภาษาอังกฤษบางตัวไม่ชัด ไม่ถูกต้องเลยด้วยซ้ำ

ผมเชื่อว่าท่านผู้อ่านทุกคนในนี้มี พื้นฐานภาษาอังกฤษดีพอที่จะพูดแข่งกับฝรั่งตัวน้อยๆได้ ผมเชื่อว่าเราทราบคำศัพท์มากมายที่เด็กฝรั่งเหล่านี่เองก็ไม่สามารถเข้าใจ ความหมายได้เหมือนกัน ทีนี่ ปัญหาที่เรามีนั้นก็คือการสร้างรูปประโยค หากท่านผู้อ่านคนไหนเคยฟังเด็กฝรั่งตัวเล็กๆพูด กับพ่อแม่ เราก็จะทราบได้ทันทีว่า น้องๆตาสีฟ้าเหล่านี้ไม่ได้ใช้คำศัพท์มากไปกว่าที่เรารู้เลยแม้แต่น้อย แต่เขาอาศัยการเรียนรู้ที่จะสร้างประโยคจากพ่อแม่นั้นเอง

อย่างแรกที่ผมจะแนะนำคือ ให้ทุกคนคิดว่าตัวเองเป็น เด็กฝรั่งที่กำลังเริ่มหัด พูด หัด อ่าน หัดเขียนนะครับ ผมขอย้ำว่าการคิดแบบนี้สำคัญมาก ประการแรกเพื่อเป็นการปูพื้นฐานการสร้างประโยคแบบธรรมชาติ อีกประการถัดมาเพื่อไม่ให้เป็นการสร้างความเครียดในการเรียนภาษา เพราะผู้อ่านบางคน อาจคิดว่าอ่าน ฺBangkok Post หรือ ฟังเพลงฝรั่งมากๆแล้วจะช่วยได้ครับ ช่วยให้อ่านได้เร็วขึ้น และพูดประโยคตามเพลงได้

แต่ถ้าเมื่อไหร่ท่านผู้อ่านตกไปอยู่ในสถานการณ์อื่นๆ ที่แม้แต่เพลงหรือหนังสือพิมพ์กล่าวไว้ ท่านผู้อ่านจะคิดเป็นภาษาอังกฤษได้ทันหรือไม่ หรือจะโต้ตอบได้ทันทีหรือไม่ ผมบอกได้เลยว่า ได้ครับ แต่จะเป็นในลักษณะ งูๆ ปลาๆ สื่อใจความได้แบบถากๆไถๆ

แต่ถ้าคุณอยากพูดแบบธรรมชาติ ต้องเชื่อผมครับ!

ตอนต่อไป-เลียนแบบเด็ก เรียนแบบธรรมชาติ