เครียดจัง สำเนียงเพี้ยน

[วราภรณ์ อัครคุณานนท์]

เราพยายามเต็มทีแล้วนะ

แต่ก็ยังรู้สึกว่าถ้าไปคุยกับฝรั่งจริงๆก็คงยังคุยไม่รู้เรื่อง

ประโยคที่มีในหัวมันมากมาย  แต่พอจะใช้ มันก็ดันจำไม่ค่อยได้

ก็เลยไม่กล้าพูดเพราะกลัวจะผิด

ประโยคที่ได้ใช้มันก็เหมือนจะเป็นแค่ประโยคสั้น ไม่ก็แค่วลี

[แม่หนูนานา]

สำเนียงเพี้ยนเหมือนกันค่ะ แต่เราต้องทำ ต้องพยายามต่อไป เพื่อลูกค่ะ สู้ๆนะคะ

[ณิชาวรรณ ไกรสนาม]

ฟังในคลิปวีดีโอ นะค่ะ ว่าหลายคนไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษมากมายแต่เขาก็สามารถสอนลูกให้เข้าใจและโต้ตอบได้ ตอนนี้เวลาเกดท้อใจ เกดจะเข้าไปดูคลิปเพื่อนๆค่ะ อย่างน้อยๆ เราก็ต้องทำได้

[แม่น้องเก้า]

ปกติพูดอะไรกับลูกบ้างคะ อยากลองเหมือนกันค่ะ

[ทิพวัลย์]

ของพี่ก็สำเนียงเพี้ยนเหมือนกัน  แต่เราต้องทำค่ะ  เริ่มพูดกับลูกครั้งแรกได้เกือบปีมาแล้วค่ะ  จำได้ว่าพูดตอนแรกๆ แย่มากๆ เลยค่ะ  ฝรั่่งต้องฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน  แล้วเราก็ฟังฝรั่งไม่รู้เรื่องเหมือนกันค่ะ  55555  แต่ว่าตอนนี้หลังจากได้ฝึกหัดมาพอประมาณ  ได้ข้อสรุปให้กับตัวเองว่า  ต้องเริ่มจากการฟังมากๆ ก่อนด้วยค่ะ   เพราะว่าการออกเสียงของคนไทยกับฝรั่งแตกต่างกันพอสมควร   เราต้องฟังให้เกิดความคุ้นเคย   จำได้ว่าตอนแรกๆ คำศัพท์ง่ายๆ แต่เราออกเสียงต่างจากฝรั่งก็ทำเอาเรางงได้เหมือนกัน   เป็นกำลังใ่จให้นะค่ะ   เดี๋ยวว่างมาต่อค่ะ

[nuntaka chantorn]

คนอื่นคงยุ่งอยู่มั้งคะ ไม่เป็นไรคะคุยกันแค่นี้ไปก่อนแล้วกัน

[Mum&Stead]

เราเองประโยคต้องเยอะกว่านี้แต่ตอนนี้เราเน้นคำศัพท์ให้แน่นๆๆ

[Mum&Stead]

เอ๋ทำไมมีอยู่กันแค่นี้ละ  อยากบอกว่าคำศัพท์นะสำคัญสุด

[nuntaka chantorn]

ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ เริ่มนะคะเราเองค่อนข้างมีปัญหากับภาษาอังกฤษ ก็เลยไม่อยากให้ลูกมีปัญหาเหมือนเรา

ก็เลยพยายามพูดกับลูก แรก ๆ จำได้ว่าพูดไม่ออกเหมือนกันอาศัยพูดเป็นคำศัพท์ไปก่อน จะพูดเป็นประโยคก็ต้องท่องจำ

ไปพูดกับลูก (ตอนนี้ก็ยังต้องท่องจำอยู่ 555) แต่พอฝึกพูดบ่อย ๆ ก็พูดได้ดีขึ้นคะลองดูนะคะเพื่อลูกค่ะ