บันทึก1ปีกับการเดินทางบนเส้นทาง"เด็ก 2 ภาษา"

[YaYo & JaJa & MamaKim]

มองย้อนกลับไปนับจากวันเริ่ม 26 ส.ค.2552 ...ถึงวันนี้ผ่านไปแล้ว 1ปีนิดๆ....

..... ที่คนเป็นแม่อย่างเราที่เรียกชื่อแทนตัวกับลูกว่า "หม่าม๊ากิ้ม"

มีพื้นฐานครอบครัวคนจีนแต้จิ๋วที่เสมือนเป็นครอบครัว 2ภาษา ไทย-จีน

แต่เติบโตขึ้นมาแบบหนึ่งภาษาอย่างน่าเสียดาย ...

เพราะไม่ได้มีโอกาสรู้จักแนวคิดแบบ "เด็ก2ภาษา พ่อแม่สร้างได้" ....

กิ้มสามารถฟังภาษาจีนแต้จิ๋วได้นิดหน่อยแบบจับใจความเอา การพูดอาจเรียกได้ว่า พูดสื่อสารไม่ได้..ได้แค่บางประโยค ศัพท์บางคำ ที่ฝังลึกในความทรงจำเราเท่านั้น

...นั่นเป็นสิ่งที่นึกเสียดายโอกาสการเรียนรู้ตรงนั้น

แต่นับจากวันที่เราได้มีโอกาสรู้จักแนวคิด "เด็ก2ภาษา"

นั้นที่นับว่าเป็น"จุดเปลี่ยน" ในชีวิตจุดหนึ่ง

...เมื่อเรา2แม่ลูก...เริ่มไปเป็นแม่ลูกที่สื่อสารกันภาษาอังกฤษ ซึ่งเป็นอะไรที่ไม่เคยคิดฝันมาก่อน...

...อันเนื่องมาจาก ภาษาอังกฤษของเราที่ไม่ดี...

....เติบโตเรียนรู้จากโรงเรียนในต่างจังหวัด ซึ่งใช้ภาษาอังกฤษน้อยมาก

ตอนแรกก็คิดหวั่นๆว่าจะทำได้รึเปล่า?

แต่เมื่อได้อ่านหนังสือ"เด็ก2ภาษา พ่อแม่สร้างได้ 1" และได้เข้ามาเวป2ภาษา

...ทำให้มองเห็นแก่นแท้ของแนวคิด..ว่ามีจริง..ทำได้จริง

...ยิ่งเห็นคลิปเด็กๆที่เริ่มมาแล้ว ฝึกแล้วได้ผล

...มันเหมือนแรงผลักดันมหาศาลมาจากไหนไม่รู้ว่า "เราต้องทำให้ได้" ..เราจะลองดู

...และก็นับเป็นความโชคดีสุดๆ ที่กิ้มตัดสินใจเริ่ม

....เพราะเมื่อได้เริ่มก้าวแรก ก้าวที่ 2 ที่ 3 และอีกหลายๆก้าวก็ตามมาแบบอัติโนมัติ

...อันเนื่องมาจาก พัฒนาการทางด้านภาษาของลูกที่ดีขึ้นเรื่อยๆ

....ทำให้เป็นเหมือนน้ำล่อเลี้ยงให้เราสู้ต่อๆไป

นึกย้อนไปขำๆ ในช่วงก่อนที่เรายังไม่มีลูก...

มีเพื่อนเคยถามเป้(สามี)เล่นๆว่า..

เอะ ถ้าลูกเธอเกิดมาจะให้ลูกเรียก "พ่อ" หรือ "ป่าป๊า"

แต่คุณเป้กลับตอบไปขำขำว่า "แด๊ดดี๊" ในชั่วโมงนั่นทุกคนฮากลิ้ง

...รวมถึง กิ้มและเป้ ที่ตอนนั้นเป็นเพียงมุข ขำขำ พูดเล่นๆกับเพื่อน

...เพราะเราไม่เคยคิดไง ว่าวันนึงลูกจะเรียกเราว่า "Daddy" "Mommy" ออกมาจริงๆ

...............นึกย้อนทีไร อมยิ้มกันทุกที :P............................

ตอนนี้...กิ้มติดเวป2ภาษางอมแงม...หยั่งกะเด็กวัยรุ่นติดแชต...ว่างไม่ได้ต้องแว๊ปเข้ามาให้ได้

...ถามว่าเหนื่อยมั๊ย บอกเลยค่ะว่า เหนื่อย...แต่เหนื่อยแบบมีความสุขค่ะ

...บางวันก็สงสัยว่า เอ้..เรามานั่งหลังขดหลังแข็งอยู่หน้าจอนานๆทำไม

...ละครไทยน้ำเน่า บางทีเราก็อยากดูน๊ะ...แต่เราขอทบทวนประโยคอังกฤษที่จด+ปริ๊นมาหนาเตอะ

...ภาพที่เราเปิดประตูห้องนอนเข้าไปแล้วเห็นภาพ 2พ่อลูกหลับปุ๋ยอย่างสบาย...ชินตามาก

...แต่ความเหนื่อยทั้งหลายก็ทดแทนด้วย --->

"ภาพลูกสาวนั่งเล่นแล้วบ่นพึมพำคนเดียวเป็นภาษาอังกฤษ" หรือ

" ร้องเพลงภาษาอังกฤษ เพลงของเค๊าเอง แต่งเองเสริมเอง" หรือ

"ในวันที่ไปร้านอาหาร แล้วตะโกนเรียกกระต่าย " Come here rabbit , come to Yayo"

"บางวันลูกสาวก็ปลุกเราด้วยการ ใช้มือน้อยๆมาสะกิด พร้อมพูดว่า

"Mommy Mommy Goodmorning! Wake up Wake up ,This's morning time"

"วันดีคืนดีก็มากระซิบที่ข้างหู "Mommy, I love you so much!" โอ้ย ฟังแล้วจั๊กกะจี้หูชะมัด..ยิ้มปริ

....................... ภาพเหล่านี้ เวลาเห็นหรือนึกถึงทีไรก็แอบอมยิ้ม ปลื้มใจได้ตลอด :P.......................

อีกหลายๆอย่าง เป็นผลพลอยได้ จากการฝึกลูกเป็นเด็กสองภาษา

--> ผลกับตัวเอง....รู้สึกว่าภาษาดีขึ้น พัฒนาขึ้นกว่าแต่ก่อน (ยังไม่เก่งค่ะ แต่ตัวเองรู้สึกได้ว่าดีขึ้นแน่ๆ)

--> ผลกับคุณสามี...มีเรื่องคุยกับเพื่อนฝูงเรื่องฝึกลูกสาวสุดเลิฟ เป็นเด็ก2ภาษาอย่างภาคภูมิใจ

--> ผลกับคนในครอบครัว..คุณปู่ คุณย่า อากง อาม่า ได้ศัพท์ใหม่จากหลานสาวไปโดยปริยาย

...อาม่าเห็นหลานพูดอังกฤษจนแซวออกมาว่า "อายาโยอ่ะ...ฝรั่งหัวดำ" :P

--> ผลเพื่อนๆ และสังคม...ประหลาดใจ ชื่นชมยินดี ...สงสัยว่าทำไม 2แม่ลูกหน้าตาหมวยๆ ซึ่งมีพ่อไทยแท้ๆ ทำไมสื่อสารกันภาษาอังกฤษ.....สร้างแรงบันดาลใจให้กับครอบครัวอื่นๆต่อไป

เขียนมาถึงตรงนี้....ถ้าคุณเป็นคนนึงที่เพิ่งเริ่มหรือจดๆจ้องๆจะเริ่มอยู่...

อยากบอกว่า คุณไม่มีข้ออ้างไหนเลยค่ะ ที่จะไม่เริ่มทำ

...เรื่องเวลา เรื่องความไม่เก่งอังกฤษ หรือ เรื่องอื่นใด ไม่น่าเป็นอุปสรรคอีกต่อไป

.......ทุกคนทำได้ แล้วรับรองว่าผลที่ได้ลืมเหนื่อยแน่นอนค่ะ

ขอบคุณ คุณบิ๊ก พี่ตุ๊กตา และ น้องเพ่ย เพ่ย...ผู้สร้างแรงบันดาลใจเริ่มต้น

ขอบคุณทุกคนในหมู่บ้านแห่งนี้ ผู้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน...เราจะไปต่อด้วยกันนะคะ.....Give me five!!!

กิ้ม เป้ น้องยาโย

[แม่น้องเนย]

อ่านแล้วภูมิใจไปด้วยเลยกิ้ม เยี่ยม เยี่ยม
อย่างนี้ไม่ลองไม่ได้แล้วใช่ป่ะ อิอิ

[กัลยา กิตติเลิศไพศาล]

Yahoo......น่ารักจังคะ วันนี้กำลังหดหู่เพราะวันนี้น้องวินเนอร์ไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษคะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ

[Prim & Poom]

ชื่นใจด้วยจ้ะกิ้ม ... นี่ล่ะ อีกความรู้สึกหนึ่ง แห่งความภูมิใจ นอกเหนือจากการได้เป็นแม่ ..
เราได้มอบสิ่งที่เราคิดว่า ดี ให้กะลูกเราอีกอย่างนึงแล้วเนอะ ... ถึงแม้เบื้องหลังจะมีความเครียดความเหนื่อยผสมอยู่ด้วย ก็ตามแต่รสชาดที่มันออกมาก็กลมกล่อม ไม่ขมซักเท่าไหร่เนอะ...

ยิ้มแก้มปริกะครอบครัวของกิ้มด้วยจ้ะ ...

[ย่าใบเตย]

ย่าอ่านแล้วรู้สึกตื้นตัน..ดีใจด้วยจริงๆค่ะ..รู้สึกภูมิใจแทนจังเลยค่ะ

[Tanaporn P]

"Mommy, I love you so much!"

น่าอิจฉามากค่ะ อ่านไปยิ้มไป น่ารักจริงๆเชียว

[ชิดตา อุดชาชน]

น่ารักมากคะ

[ice_ka]

อ่านเพลินจบแล้วเหรอ คุณกิ้มเขียนให้อ่านอีกน้า เพิ่มความมั่นใจให้แนนด้วยไง

[Rawadee Niamkrod]

อ่านไปยิ้มไปเลยค่ะพี่กิ้ม ^_^

[amm]

อ่านแลวมีกำลังใจในการสอนลูกขึ้นอีกเยอะเลยค่ะ แม่ๆอย่างพวกเราคงต้องfighting!!!!กันต่อไปค่ะ (เป็นเหมือนกันเลยค่ะอ่านอังกฤษอยู่คนเดียวแล้วเอามาสอนทั้งพ่อและลูกเลย อิอิ)

[คุณแม่น้องอิ่ม & เอม]

การฝึกลูกให้เป็นเด็กสองภาษามีผลพลอยได้อีกอย่างที่เกิดขึ้นแบบไม่รู้ตัว คือ ครอบครัวมีกิจกรรมเพิ่มขึ้น โดยแม่พยายามหาอะไรที่ลูกสนใจ และแทรกภาษาเข้าไปด้วย ใกล้ชิดลูกมากขึ้น เพราะคอยสังเกตพฤติกรรม การพูด และเพิ่มเติมความรู้ซึ่งกันและกัน เห็นด้วยกับ Mama Kim ค่ะ ^_^