ใครเคยลูกหายบ้างคะ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

ขอเล่าประสบการณ์หวาดเสียว ที่ทำให้คนเป็นแม่หัวใจแทบสลายเลยค่ะ

เมื่อวานตอนค่ำครอบครัวเราดา สามีและเคท แคลร์พากันไปทานไอติมสเวนเซนค่ะ
ด้วยความที่เคทอยากได้ช้อนอีกคันหนึ่งก็เลยให้เขาเดินไปขอพนักงานเอง

แต่ตรงกันข้าม เคทกลับวิ่งเข้าไปในห้างฯคนเดียว พอถามแฟน
แฟนบอกว่าให้รีบไปดู แต่ก็ไม่เห็นเงาลูกเลยค่ะ เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเอง
ตอนที่ออกไปยืนหาลูก หัวใจแทบจะสลายเลยค่ะ ตัวเย็นมือชาไปหมดเลย
คิดว่าจะเจอเขาอีกไหมในชีวิตนี้

สัก 3-4 นาทีเคทก็วิ่งกลับมาคืน
พอถามว่าไปไหนเขาก็บอกว่าไปเอาช้อน..คงจะด้วยความเป็นเด็กที่วิ่งไปทางไหนก็ไม่รู้ และเราเองที่ประมาทไว้ใจลูกมากเิกินไป หากเกิดอะไรขึ้นให้อภัยตัวเองไม่ได้เลยค่ะ

กลับมาบ้านกอดลูก ร้องไห้และบอกกับเคทว่า เคทจ๋า เคทอย่าทำแบบนี้อีกนะ
หนูห้ามวิ่งไปไหนคนเดียว ม๊าเกือบจะไม่มีหนูมาอยู่ข้างๆม๊าอีกแล้ว
แล้วเคทเองก็ร้องไห้เสียใจอย่างมาก ซึ่งเขาเองคงไม่ได้รับรู้มากเท่าไรว่าเขาทำอะไรลงไปด้วยวัยที่เขายังเด็กมาก

เรื่องนี้เป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเราเลย ไม่ว่าเคทจะโตขนาดไหน ม๊าก็จะไม่ไว้ใจหนูเด็ดขาดเลย

ขอให้เป็นประสบการณ์แต่พ่อแม่ทุกๆท่านนะีคะ

[สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง)]

ใจหาย และหายใจไม่ทันเลย ....

[อรนัย รักในหลวง]

บล็อกนี้เข้ามาอ่านกี่ทีก็น้ำตาซึม....

[zen's mommie]

แวะมาอ่านค่ะน่ากลัวนะคะ จากเหตุการณ์ที่เกิดกับคุณแม่แต่ละท่าน จะเก็บไว้เตือนตัวเองตอนลูกโตค้า

[แม่น้องกุน & น้องญาญ่า รักในหลวง]

พี่อ่านของดา แล้วร้องไห้เลยนะ ไม่ใช่น้ำตาซึมหรอก แต่เรื่องจริงเกิดขึ้นกับน้องกุนเมื่อปีที่แล้ว กว่าจะทำใจได้ คือเราสามคนพ่อแม่ลูกไปห้างซื้อของและเสื้อผ้าเด็ก น้องกุนไม่ยอมอยุ่ในรถเข็น อยากลง และชอบวิ่งปรู๊ดรอบๆแผนกเสื้อผ้าเด็ก เล่นแบบจะเอ๋ ขณะนั้นเรามองลูกไปด้วย และคุยกับแฟนไม่ถึง2-3นาที เท่านั้นแหละหายไปเลย เดินตามหาเท่าไรไม่เจอ หัวใจหล่นกับพื้นแทบจะร้องไห้ ลูกหาย เลยตั้งสติให้แฟนเดินตามหา ส่วนพี่ไปที่แผนกประชาสัมพันธ์ ช่วยประกาศตามหาเด็กน้อย รูปร่างหน้าตาเป็นอย่างใส่เสื้อผ้าสีอะไร ประชาสัมพันธ์ประกาศหลายรอบ น้ำตาเก็บไม่อยู่แล้ว ทันใดนั้นแฟนเจอแล้ว บอกว่าอยุ่ตรงแผนกซีฟู๊ดใกล้ๆกับแผนกลูกอม ร้องไห้ใหญ่เลย หาเราไม่เจอ แถมร้องดังมากพร้อมอาเจียนให้แม่บ้านเช็ดพื้น มีคุณป้าใจดีช่วยยืนดูให้ รอพ่อแม่มาตาม ต้องขอบคุณป้าใจดีที่ช่วยเฝ้าน้องกุนจนกว่าพ่อแม่มาหาเจอ
เล่าไปร้องไห้ไป แอบร้องไห้หน้าจอนะเนี้ย มันทำใจไม่ได้เลย จึงเป็นบทเรียนว่าต้องระวังทุกครั้งแม้แต่วินาทีเดียว!

[แม่น้องวีวี่-มินนี่]

แวะมาอ่าน....แล้วก็มีเรื่องมาเล่าด้วย ลูกไม่เจอหลายครั้งแล้วล่ะ แต่ละครั้งใจหวิวๆ ที่หวาดเสียว 2 อันดับแรกคือ
ตอนหลิงๆซัก 4 ขวบ ไปเทียวNight Safari ที่ Singapore กับครอบครัวของเพื่อนสามี แล้วเขาก็มีลูกรุ่นราวคราวเดียวกับหลิงๆ เขาก็จูงมือกันเดินข้างหน้าเรา สักพักเอ๊ะลูกเราไปไหน เด็กคนนั้นบอกหลิงๆวิ่งไปแล้ว นึกว่าไปหาพ่อ-แม่ เอาล่ะสิ ช่วงเลิกการแสดงด้วย คนออกมาจากจุดเกิดเหตุเป็นร้อยอาจหลักพัน(สิงคโปร์ที่เที่ยวไม่เยอะ แต่ละที่คนเยอะมากๆ) ตั้งสติกับสามีก่อน แล้วสูดหายใจลึกๆ เดินย้อนกลับไปทางเดิม และสุดท้ายก็เจอเธอจูงมือกับชายหนุ่ม ทราบทีหลังว่าหนุ่มฮ่องกง ชายหนุ่มคนนั้นบอกว่า หลิงๆยืนร้องไห้ที่หน้าร้านไอติม ไม่รู้ว่าอยากกินไอติมหรือ ตามหาพ่อ-แม่ไม่เจอ กอดลูกไว้แน่นเลยค่ะ กะว่าหายตกใจค่อยตี แต่ก็ตีไม่ลง พ่อ-แม่ละเลยเอง....โชคดีที่ลูกสื่อสารเป็นภาษาจีนได้นิดหน่อย ลูกก็เล่า เกอเกอ มาอยู่เป็นเพื่อน บอกว่าอย่าร้องไห้เดี๋ยวพ่อ-แม่ก็มารับ แต่ลูกก็ช่างเลือกคนนะหล่อเชียว (ยังมีอารมณ์ชำเลืองหนุ่ม)

อีกครั้ง นี่สุดๆ ตอน 5 ขวบนี่แหล่ะค่ะ คราวนี้หลิงๆเดินตามหลังพ่อ-แม่(สอนเขานะคะเดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด)เดินอยู่แถวหน้าบ้าน อากาศดี มีรถบัสมาจอด คนลงกรูก็เลยหลบมุมหน่อย สักพักเฮ้ย...หลิงๆไปไหน ตะโกนเรียกก็ไม่ตอบ เห็นรถบัสขับผ่านไปแล้วเบรคเอี๊ยดดดดดดดดดดด....หายใจอยู่ตาตุ่ม.....แล้วประตูรถบัสก็เปิดแอ๊ดดดดดดดดดดดดด เจ้าหลิงๆวิ่งลงจากรถบัสคนเดียว....หน้าตาตื่นมากอดพ่อ-แม่...บอกว่า หนูนึกว่าพ่อ-แม่ ขึ้นรถบัส ก็เลยขึ้นตาม...โชคดีที่เขาสื่อสารภาษาอังกฤษได้นิดหน่อย เขาบอกกับคนขับซึ่งเป็นคนอินเดียว่า My mom gone .....

จากเหตุการณ์เหล่านี้ พี่หนึ่งเลยเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส บอกเขาว่า เห็นไหม ภาษาสำคัญนะ ถ้าหนูไม่เรียนภาษาจีนกับอังกฤษ วันหลังหนูไม่เจอพ่อ-แม่ ที่นี่จะทำยังไง ตอนนี้ก็ให้เขาท่องเบอร์โทรศัพท์ของพ่อเขาให้ขึ้นใจ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

คุณแนนคะ ตกใจและเสียขวัญอย่างมากเลยค่ะ โชคยังดีค่ะ คราวหน้าจะไม่ปล่อยเลยค่ะ
รัตน์ ขอบคุณมากนะคะ พี่เองก็ไม่เคยปล่อยเคทให้ละสายตาเลย แต่วันนั้นทำไมนโยบายนั้นไม่ทำงานก็ไม่รู้ เราบกพร่องเองอะ ต้องท่องไว้ในใจเสมอว่า ห้ามปล่อยๆๆ ขอบคุณที่มาแชร์ปสกนะจ้ะ
พี่หน่อย แค่แว๊ปหลบมุมนิดเดียวก็ทำให้แม่หัวใจหวิวๆๆ ได้เลยค่ะ
แม่น้องขมิ้นค่ะ ขอบคุณที่มาแชร์นะคะ ไปห้างเนี่ยต้องระวังจริงๆเลย เรื่องที่เล่าให้ฟังดาฟังก็รู้สึกระทึกมากเลยค่ะ พ่อแม่เนี่ยแทบเข่าอ่อนเลย ไม่รู้ว่าลูกจะกลับมาไหม
พี่เก๋คะ แบบที่พี่เก๋เล่าเลยค่ะ คือแค่ล็อคในซุปเปอร์ฯก็ทำเอาแม่ใจหวิวได้ตลอด สำหรับเคทเองดาไม่เคยปล่อยเคทเลยค่ะ จะจูงมือไปด้วยตลอดเลย นี่คิดว่าทานไอติมในร้านเลยให้ไปเอาช้อนเอง...บกพร่องจริงๆค่ะ ดาเนี่ย
โอ้ ขอบคุณจ้า..ต้องดูแลเคทให้หนักหน่วงกว่านี้เลยอะ ดายังโชคดีอยู่
พี่กิ้ม ปสกระทึกของดา ไม่อยากให้เกิดกับพ่อแม่ในหมู่บ้านนี้เลยค่ะ ช่างเป็นวินาทีที่ดังกึกก้องในหัวใจจริงๆ
พี่ตุ๊กตาคะ ขอบคุณนะคะ เพ่ยเพ่ยก็ทำแม่หวิวๆเหมือนกันหรือคะ เด็กๆเนี่ยไว้ใจไม่ได้เลยเน้อ ต้องประกบตลอดเลย
คุณย่าใบเตย ขอบคุณนะคะที่มาเล่าปสกค่ะ กว่าจะหาลูกเจอเป็นตอนค่ำ ทำเอาแม่หัวใจสลายไปหลายชั่วโมงเลยค่ะ ..โชคดีที่หาเจอและปลอดภัยนะคะ ดาจะจำไว้เป็นประสบการณ์ะนะคะ
คุณYuhKha มีประสบการณ์หวิวเรื่องลูกก็เอามาแชร์ค่ะ ไม่อยากให้ใครต้องเจอเรื่องแบบนี้

[YuhKha]

อ่านแล้วขนลุกเลย โชคดีมากเลยนะคะ กับเจ้าตัวแสบสงสัยต้องระวังมากกว่านี้แล้ว

[ย่าใบเตย]

ขวัญเอ๊ย..ขวัญมานะคะคุณดา..ย่าอ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ..นึกย้อนไปย่าก็มีประสบการณ์เหมือนๆกันเป็นวันเด็กพาลูกไปที่ กองทัพอากาศดอนเมือง..เราอยู่กับตัวเล็ก..พ่อเค้าอยู่กับคนโต ..ตอนนั้น 5 ขวบ พอเค้าทำพิธีเปิดเสร็จก็ปล่อยคนแยกย้ายกันไปตามฐานต่างๆ ซึ่งแต่ละที่ก็ไกลๆกัน ก็ให้พ่อเค้าพาไปคนตั้งมากมายก็วิ่งกรูแยกย้ายกันไปเหมือนผึ้งแตกรังยั้วเยี้ยไปหมด..เราอยู่กับตัวเล็กขวบกว่าที่กองอำนวยการไปไม่ไหว..ซักเดี๋ยว เดียวพ่อกลับมา..เราไม่เห็นลูกก็ถาม...อ้าวลูกล่ะ...พ่อบอกไม่รู้พลัดกัน...เท่านั้นละ...มันเหมือนกับวันนั้นเป็นวันโลกาวินาศเลยนะ...ไม่รู้จะไปตามลูกที่ไหน..ยังงัย..สมองหมุนติ้วๆๆ เลย..ซักถามพ่อก็บอกว่าต่างคนต่างวิ่งหายไปในฝูงคน...และฝูงคนเหล่านั้นก็หายแยกย้ายกันไปตามฐานต่างๆมองไม่เห็นแล้ว..โหววว...ชีวิตนี้จะได้เจอะเจอลูกอีกไหมนี่..เค้าเปิดงานตอน 9.00 น. กว่าจะได้ลูกคืนปาไป สองทุ่ม ย่าไม่พูดกับปู่เป็นปีเลยนะ..งานนี้...และใจออกจากปู่ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้เลยที่เดียว...ฐานที่ทำให้เราตกนรกทั้งเป็น 1 วันเต็มๆ...อ่านเรื่องน้องเคทแล้ว...คุณแม่ๆก็ต้องนำไปเป็นอุทาหรณ์นะคะ

[YaYo & JaJa & MamaKim]

ดาจ๋า พี่อ่านไปก็ขนลุกไปด้วย ลุ้นตาม คิดตามจริงๆ แต่เป็นพี่ก็คงแว๊ปไปเหมือนกัน
ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์นะจ่ะดา จะได้ระวังมากขึ้น

[แม่เพ่ยขอแจม]

หวิวเลยค่ะดา...เวลาพาเพ่ยเพ่ยไปข้างนอก เจ้าตัวดีก็ชอบวิ่งปรู๊ดดดดด....เลี้ยวโค้งหายแว๊บไปเหมือนกัน วิ่งตามไปไม่เจอ ใจแป้วเลย ..ไม่อยากคิดๆๆๆ..