ใครเคยลูกหายบ้างคะ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

ขอเล่าประสบการณ์หวาดเสียว ที่ทำให้คนเป็นแม่หัวใจแทบสลายเลยค่ะ

เมื่อวานตอนค่ำครอบครัวเราดา สามีและเคท แคลร์พากันไปทานไอติมสเวนเซนค่ะ
ด้วยความที่เคทอยากได้ช้อนอีกคันหนึ่งก็เลยให้เขาเดินไปขอพนักงานเอง

แต่ตรงกันข้าม เคทกลับวิ่งเข้าไปในห้างฯคนเดียว พอถามแฟน
แฟนบอกว่าให้รีบไปดู แต่ก็ไม่เห็นเงาลูกเลยค่ะ เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเอง
ตอนที่ออกไปยืนหาลูก หัวใจแทบจะสลายเลยค่ะ ตัวเย็นมือชาไปหมดเลย
คิดว่าจะเจอเขาอีกไหมในชีวิตนี้

สัก 3-4 นาทีเคทก็วิ่งกลับมาคืน
พอถามว่าไปไหนเขาก็บอกว่าไปเอาช้อน..คงจะด้วยความเป็นเด็กที่วิ่งไปทางไหนก็ไม่รู้ และเราเองที่ประมาทไว้ใจลูกมากเิกินไป หากเกิดอะไรขึ้นให้อภัยตัวเองไม่ได้เลยค่ะ

กลับมาบ้านกอดลูก ร้องไห้และบอกกับเคทว่า เคทจ๋า เคทอย่าทำแบบนี้อีกนะ
หนูห้ามวิ่งไปไหนคนเดียว ม๊าเกือบจะไม่มีหนูมาอยู่ข้างๆม๊าอีกแล้ว
แล้วเคทเองก็ร้องไห้เสียใจอย่างมาก ซึ่งเขาเองคงไม่ได้รับรู้มากเท่าไรว่าเขาทำอะไรลงไปด้วยวัยที่เขายังเด็กมาก

เรื่องนี้เป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเราเลย ไม่ว่าเคทจะโตขนาดไหน ม๊าก็จะไม่ไว้ใจหนูเด็ดขาดเลย

ขอให้เป็นประสบการณ์แต่พ่อแม่ทุกๆท่านนะีคะ

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

น้องดา ขอบคุณสำหรับปสกน่ะ พี่อ่านแล้วใจหายเลย อยากจะร้องไห้ตามไปด้วยเลยตอนกลับมากันถึงบ้าน
เด็กๆเนี่ย แม้จะเล็กหรือโต ก็วางใจไม่ได้เลยน่ะ สำหรับคนเป็นแม่แล้ว ลูกยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจซะอีกน่ะ

โอ๋เซี่ยะๆ ขวัญเอ๋ยขวัญมาน่ะน้องเคท

[สมาพร โมลี(แม่น้องอะตอม)]

โห..ใจหายเลยยย

[อรดา พงศ์สุธนะ]

พี่อี๊ด ปสกของพี่อี๊ดก็ระทึกใจมากเลยค่ะ เพียงแค่เสี้ยววินาทีลูกก็วิ่งปรู๊ดไปทางไหนก็ไม่รุ้ โดยเฉพาะในห้างเนี่ย...ต้องติดป้ายชื่อไว้ด้วยเลยค่ะ
คุณzen's mommie อ่านไว้เป็นปสกนะคะ ดาคิดว่าเรื่องแบบนี้เราระวังได้ค่ะ
พี่อ๊อบ เป็นบล็อครวบรวมเรื่องสยอง เสียวไส้ของคนเป็นพ่อแม่เลยค่ะ อ่านเรื่องไหนๆ ก็หัวใจจะวายตามไปด้วย
พี่ตังโอ ขอบคุณค่ะ ทำให้ดาได้รู้ว่า แต่ละบ้านก็มีปสก ลูกหายกันทุกบ้านเลย คนเป็นพ่อแม่..ต้องระวังให้มากเลยค่ะ
คุณแม่น้องแก้มหอม น้องเก่งจังเลยค่ะ ท่องเบอร์แม่ได้แล้ว
ปุยฝ้าย ตอนเราเป็นเด็กก็ไม่รู้เรื่องอะไรเน้อ แต่คนเป็นแม่สิหัวใจจะสลายเลยเน้อ ปุยฝ้ายนั่งคุยกับคนขายของหรือ...ท่าทางจะคุยเก่งแต่เด็กเลย
ภา เจ้าขาเคยทำแม่ใจหายใจคว่ำเหมือนกันหรือ..หุหุ นึกว่าจะมีแต่เคทนะเนี่ย เจ้าขาเขาเป็นเด็กฉลาดอะ
ุคุณเอ๋ ขอบคุณนะคะที่มาเล่าปสก ส่วนใหญ่เด็กๆจะหายที่ห้างเน้อ...โชคดียังเป็นของเราค่ะ เทคนิคของพี่เอ๋ดีนะคะคือ ค่อยๆเดินหาจากจุดแยก เพราะถ้าเราวิ่งไปทางโน้น ทางนั้นอาจจะคลาดกับเขา
พี่เม่ย ขอบคุณนะคะ ดาำกำลังคิดว่า สายจูงเด็กก็ยังจำเป็นสำหรับเด็กโตเลยค่ะ
พี่หญิง ขอบคุณค่ะ ดาใจหายมากค่ะ คนเป็นแม่ก้อต้องดูแลลูกดีๆเน้อ แก้วตาดวงใจของเราเลยค่ะ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

พี่หนึ่งคะ ช่างเป็นประสบการณ์ที่หวาดเสียวตั้ง 2 ครั้งแต่ละครั้งผ่านไปด้วยความระทึกใจเลยค่ะ พี่หนึ่งดาฟังไว้เป็นประสบการณ์ให้ดาระมัดระวังเรื่องลูกมากขึ้นค่ะ โชคดียังเป็นของเราอยู่ค่ะ ขอบคุณสำหรับปสก.เล่าสู่กันฟังนะคะพี่หนึ่ง

[JT007]

ขวัญเอ่ยขวัญมาคะน้องดา พี่เข้าใจความรู้สึกเลยคะ จัสตินก็เหมือนกันคะ ชอบวิ่ง แล้วก็เร็วมากคะ พี่ก็ต้องรีบวิ่งไล่จับ แต่ถ้าอยู่กับพ่อเขาเนี่ย พี่ยิ่งเป็นห่วงกว่าเดิม เพราะพ่อไม่ค่อยสนใจ พ่อเคยทำลูกหาย พี่วิ่งหากันวุ่นเหมือนกัน ใจตุ๊บตับๆๆ พี่เนี่ยต้องทะเลอะกับแฟนเรื่องนี้บ่อย หลังจากนั้นพี่ไม่ค่อยไว้วางใจพ่อเวลาไปกับลูกเลยคะ โล่งใจจังคะที่น้องเคทกลับมาปลอดถัยดี

[babyashi]

พี่ก็เคยเจอเหมือนกัน แต่แค่แว๊บเดียวที่ไม่เห็นลูก ก็ทำให้เราใจหายแว๊บๆ ทุกที คิดไปต่างๆ นานา เด๋วนี้ไปไหนที่มีคนเยอะมาก พลุกพล่าน จะอุ้มชิชิ ไว้เลย เฮ้อ ๆ ถึงจะหนัก ก็ต้องทนอ่ะ เพราะถ้าปล่อยเดิน บางทีจะชอบแกล้งแม่ วิ่งหนีไปซะงั้น

ยังไงก็ดีใจด้วยนะจ้า ที่เคทปลอดภัยดี

[ยศภัด มีเดช]

เคยค่ะที่ Lotus ใจหายแว๊บ ต้องตั้งสติมาก บอกกับตัวเองว่าใจเย็นๆ ค่อยเดินหาใกล้ๆจุดที่แยกกับลูก เพราะคิดว่าลูกน่าจะกลับมาที่เดิมที่เราแยกจากกัน เฮฮ สักพักก็มีเด็กอ้วนวิ่งร้องไห้มาหาเรา กอดกันกลมเลยค่ะ โล่งอก

[mom_jenita]

โห ขวัญเอ๊ยขวัญมาดา ภาก็เคยเหมือนกัน วิ่งปรู๊ดหายไปเลย หากันอยู่นานเลย ไปเจอยืนอยู่กับประชาสัมพันธ์กำลังจ้ออยู่เลย แม่นี่ใจหาย ใจคว่ำ

[ลูกลิงทั้งสอง]

เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่แล้วหล่ะค่ะ ยังไม่เคยเจอ แต่ว่ามาม๊าปุยฝ้ายเล่าให้ฟังว่าตอนเด็ก ตัวเราเองนี่แหละที่หายไป ช่วงที่มาบุญครองเปิดใหม่ๆ คนแน่นมากๆๆๆ หลงประมาณ 3 ชั่วโมง แม่เดินไปร้องไห้ไป ประชาสัมพันธ์ก็แล้ว ปรากฎว่ามาหาเจออยํู่ละแวกที่หาย อยู่ร้านรองเท้า นั่งเม้าท์กับคนขายไฟแลบ พอแม่เห็นเข้ามาร้องไห้กอดเราไม่หยุดเลย (ตอนนั้นจำไม่ได้หรอก)

[คุณแม่น้องแก้มหอม]

ตอนนี้ลูกสาวอายุ 4 ขวบ แล้ว แต่ให้จำเบอร์มือถือแม่ตั้งแต่อยู่ อ.1 ค่ะ ให้จำเบอร์เดียว ท่องจนขึ้นใจเลย เราจะคอยเช็คอยู่ตลอดเวลา และจะบอกเขาไว้ว่า ถ้าหากหนูหลงกับแม่ ให้บอกผู้ใหญ่ช่วยโทรหาแม่หน่อย ตอนนี้ อ.2 แล้ว ก็เขียนได้แล้ว เราเลยไม่เปลี่ยนเบอร์มือถือไม่ได้เลย แต่บอกเขาเรื่องนี้ทีไร น้ำตาลูกกับแม่ก็จะพลอยซึมออกมา ไม่อยากคิดถึงเวลาอย่างนั้น ใจคงจะสลายแน่ ๆ บอกกับตัวเองอยู่เสมอว่าต้องไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นกับครอบครัวเราอย่างแน่นอน