บนเส้นทางสองภาษา…เราจะเดินไปด้วยกัน…

[มาม๊าน้องบุหลัน]

บนเส้นทางสองภาษา…เราจะเดินไปด้วยกัน…

…กว่า 7 เดือนแล้ว ที่มาม๊านำพาน้องบุหลันก้าวเดินไปบนเส้นทางสองภาษา

…วันนี้ น้องบุหลันมีพัฒนาการด้านภาษาอังกฤษอย่างเป็นรูปธรรม โดยที่ไม่มีปัญหาใด ใด กับพัฒนาการด้านภาษาไทยเลย

…วันนี้ จึงอยากจะแบ่งปันเรื่องราวของมาม๊าและน้องบุหลัน เพื่อเป็นกำลังใจให้แก่เพื่อนร่วมทางทุกคนโดยเฉพาะคุณพ่อคุณแม่ที่คิดว่าตัวเองไม่เก่งภาษาอังกฤษและมีเวลาคุยกับลูกน้อยแสนน้อย

มาม๊าน้องบุหลัน:- เป็นคนใต้(สุราษฯ)ใจดี เป็นหญิงไทย(จีน)ใจกล้า มีความอดทนและความพยายามเป็นเลิศ

- ปัจจุบันทำงานและพำนักอยู่ในเมืองหลวงกับน้องบุหลันและปาป๊าน้องบุหลัน กำลังสร้างครอบครัวสองภาษา โดยมาม๊าเป็นคนพูดภาษาอังกฤษกับน้องบุหลัน

- ปัจจุบัน ถึงมาม๊าและน้องบุหลันอาจะต้องใช้เวลาบนเส้นทางสองภาษาแต่ล่ะช่วงยาวนานกว่าใครหลายๆคน แต่มาม๊าก็มั่นใจในเส้นทางสองภาษาที่เลือกเดินอย่างเปี่ยมล้น มาม๊ากล้าที่จะบอกใครๆว่ากำลังสร้างครอบครัวสองภาษา และพยายามบอกใครๆว่าครอบครัวสองภาษา พ่อแม่ไม่เก่งอังกฤษ และต้องทำงานนอกบ้านด้วยก็สร้างได้…จริงๆ

น้องบุหลัน:- เป็นเด็กผู้หญิงคิ้วหนา ตากลมโต แต่ดันมีผมน้อย ใครต่อใครเลยคิดว่าน้องเป็นหนุ่มน้อยหน้าคม

- น้องบุหลันไปเนอสเซอรี่ตั้งแต่อายุ 8 เดือนค่ะ น้องเริ่มพูด(ภาษาไทย)พร้อมๆกับเริ่มเดินตอนอายุประมาณเกือบขวบ

- ปัจจุบัน น้องบุหลัน อายุ 1 ขวบ 8 เดือน น้องเข้าใจแล้วก็รู้เรื่องมากมากเลยค่ะ พูดวลีสั้นๆ(ภาษาอังกฤษ)ได้บ้างแล้ว

บนเส้นทางสองภาษา…เริ่มต้นด้วยความไม่แน่ใจในศักยภาพของตัวเอง

- มาม๊าได้หนังสือของคุณบิ๊กมาจากพี่สาวซึ่งจะเข้ากรุงเทพมาช่วงวันเสาร์-อาทิตย์ ตอนนั้นน้องบุหลันอายุ 11 เดือน ก็ตั้งใจว่าจะเริ่มใช้ภาษาอังกฤษกับน้องตอนน้องครบขวบ (นับว่าเป็นโชคดีของมาม๊าจริงๆ เพราะมาม๊าไม่ได้เข้าร้านหนังสือหรือดูทีวีเลยตั้งแต่คลอดน้องบุหลัน พี่สาวเคยบอกว่าไม่นึกเลยว่าหนังสือเล่มเล็กๆ ที่เค้าซื้อให้ จะต่อยอดได้ขนาดนี้)

- เมื่อน้องครบขวบ มาม๊าก็พูดไม่ออก ไม่รู้จะพูดอะไร พูดแล้วมันก็รู้สึกขำ ขำ กว่าสมองจะแปลเสร็จ กว่าจะได้พูด เฮ้อ…เหนื่อยเหรอเกิน พูดได้แค่ good morning คำเดียวอยู่เป็นสัปดาห์

- ทำไมประโยคง่ายๆ ยังคิดตั้งนาน พูดก็ไม่ออก ต้องเข้าเวปหาตัวช่วยบ่อยๆ สมองก็ติดอยู่กับการแปลเหนื่อยจัง…มาม๊าเริ่มเครียด

- เช้าได้คุยกับน้องบุหลันในรถ 5 นาที 10 นาที เย็น ได้คุยกัน ชั่วโมง 2 ชั่วโมง พยายามเริ่มจากกิจกรรมที่ได้ทำด้วยกันบ่อยๆ ใช้คำง่ายๆ เป็นคำๆ ทำเป็นประจำ ทุกวัน ทุกวัน

- งานก็ยุ่ง เวลาที่ได้คุยกับน้องบุหลันก็น้อยแสนน้อย แล้วยังมาเจอคนไกลมองแปลกๆ คนใกล้พูดกระทบอีก เครียด เหนื่อย เหนื่อย เครียด ตรู…จะไปได้กี่น้ำล่ะเนี่ย…อดทน อดทน เพื่อลูก แม่ทำได้

- เมื่อน้องบุหลันพูดภาษาไทยเป็นคำ คำ ได้มากขึ้น น้องก็สามารถพูดศัพท์ง่ายๆ ที่สอนบ่อยๆได้ด้วยเช่น dog bird fish และที่ทำให้มาม๊ายิ้มได้เสมอคือ เมื่อมีใครให้ของ น้องจะยกมือไหว้พร้อมพูดกิ้วเสมอ (มาม๊าตั้งใจสอนให้ไหว้พร้อมพูด thank you ค่ะ) อีกเรื่องนึงที่มาม๊าชอบอวดใครต่อใครก็คือ เมื่อบอกว่า clap your hand น้องจะตบมือทันทีค่ะ

- น้องบุหลันเริ่มพูด thank you ได้ตอนอายุประมาณ 1ขวบ 4 เดือน และเห็นได้ชัดขึ้นว่าน้องเข้าใจที่เราพูด น้องจะทำตามประโยคคำสั่งง่ายๆได้ เช่น Come here please. Sit down/Stand up please. น้องเริ่มบอก more please ได้

- มาม๊าพาน้องบุหลันเดินไปบนเส้นทางสองภาษาด้วยความเหนื่อยล้า ท้อเป็นระยะ ระยะ สงสัยตลอดว่าเราจะทำได้เหรอ จะไหวเหรอ แต่ก็สู้ตลอด ยิ่งสู้ยิ่งเครียด ยิ่งสู้ยิ่งกดดัน ช่วงหลังต้องเจอปัญหา น้องบุหลันพูดอังกฤษต่อไทยอีก โอยยยย มาม๊าจะเป็นลม เริ่มด้วย fishปลา กว่าจะแก้ได้นานนับเดือน แล้วก็มีมาให้แก้ไม่ขาดสาย

บนเส้นทางสองภาษา… และแล้วมาม๊าก็พบกลับจุดเปลี่ยน

-เดือนพฤศจิกาที่ผ่านมา น้องบุหลันอายุ 1ขวบ 5 เดือน มาม๊าได้เข้าร่วมเวอร์คชอปรุ่น 8 ซึ่งนับว่าเป็นเหตุการณ์สำคัญที่ทำให้น้องบุหลันและมาม๊ามีวันนี้ได้ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่คุณบิ๊กถ่ายทอด การได้เห็นความสามารถของน้องเพ่ย เพ่ย การได้พูดคุยกับน้องเนย การแบ่งปันประสบการณ์ของคุณอ๊อบและคุณเล็ก รวมถึงผู้เข้าร่วมเวอร์คชอปทุกคน

- จากเวอร์คชอปคุณบิ๊กบอกว่า อยากจะให้เน้นคุณภาพมากกว่าปริมาณ การที่เด็กพูดภาษาที่สองได้เยอะในเวลาอันสั้นไม่สำคัญเท่าการทำให้เค้าได้ feeling ของการเป็นเด็กสองภาษา

- จากเวอร์ชอปได้เห็นศักยภาพและได้พูดคุยกับเด็กๆ สองภาษารุ่นบุกเบิก ทำให้มาม๊ามีกำลังใจและเข้าใจถึง “การพูดคุยอย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้น” เด็กจะตอบคำถามสั้นๆ ง่ายๆ แต่เราจะติดอยู่กับการสร้างประโยคที่สมบูรณ์ ทำให้เกิดความกังวลว่าที่เราพูดกับลูกถูกรึเปล่า เมื่อลูกโตขึ้นเราจะยังสอนลูกเป็นภาษาอังกฤษไหวเหรอ เมื่อกังวลมากก็ยิ่งพยายามมาก ยิ่งทำให้เกิดความกดดันมาก ตามด้วยความเครียด ความเหนื่อยและท้อแท้ในที่สุด

- กลับจากเวอร์คชอป มีความเข้าใจมากขึ้น ผ่อนคลายมากขึ้น ที่เคยบอกตัวเองให้หาความรู้เพิ่มเติมเร็วๆ เดี๋ยวไม่ทันสอนลูก ก็เปลี่ยนเป็นสะดวกเมื่อไหร่ พร้อมเมื่อไหร่ ค่อยว่ากัน พร้อมทั้งกลับมาทบทวนเส้นทางที่ผ่านมา จากจุดเริ่มต้นจนถึงตอนนี้ น้องบุหลันก็เริ่มก้าวไปข้างหน้าแล้ว ถึงจะเป็นก้าวเล็กๆ ที่ก้าวไปอย่างช้าๆก็ตามที

- กลับจากเวอร์คชอป มาม๊าใช้ภาษาที่สองกับน้องอย่างมีความสุข ไม่เครียด ไม่กดดัน และเป็นธรรมชาติมากขึ้น มาม๊ามีความมั่นใจในการใช้ภาษาที่สองมากขึ้น การมองด้วยสายตาแปลกๆหรือคำพูดใดๆ ที่มากระทบมาม๊าก็ไม่เคยกระเทือนอีกเลย

บนเส้นทางสองภาษา...ก้าวเล็กๆ ของน้องบุหลัน

- ปีใหม่ น้องบุหลันอายุ 1 ขวบ 6 เดือน น้องมีพัฒนาการด้านต่างๆโดยรวมอย่างเห็นได้ชัด รวมทั้งพัฒนาการในการใช้ภาษาที่สอง น้องเริ่มพูดสิ่งที่มาม๊าเฝ้าเพียรสอนมานานสองนาน น้องชี้อวัยวะต่างๆบนร่างกายได้แทบทั้งหมดที่สอน เริ่มบอกความต้องการของตัวเองเป็น เช่นบอก poo poo และรู้ว่าต้องเดินไปห้องน้ำเมื่อปวดอึ น้องรับคำศัพท์ใหม่ๆ ได้เร็วขึ้น พูดตามทุกครั้งที่สอน และสิ่งที่ชัดเจนมากสำหรับมาม๊าก็คือน้องบุหลันมี feeling ของการเป็นเด็กสองภาษา ไม่ว่าปะป๊าจะสอนภาษาไทยหรือมาม๊าจะสอนภาษาอังกฤษ น้องบุหลันรับได้หมด พูดตามหมด เข้าใจหมด (แต่ไม่ค่อยจะทำตามเลยค่ะ) ถ้าเป็นการพูดขึ้นมาเอง จะพูดภาษาที่ออกเสียงง่ายกว่า หรือภาษาที่ใช้บ่อยกว่า หรือถ้าอยู่กับมาม๊ามากหน่อยก็จะพูดภาษาอังกฤษเยอะหน่อย

- ปีใหม่มาม๊าปฏิบัติการหย่านมน้องบุหลันด้วยค่ะ ใช้ฟ้าทลายโจร พอน้องดูดก็ถอยเลยค่ะแล้วทำหน้างงๆ มาม๊าก็เลยบอกว่า Mama’s milk is bad. It’s not eatable เท่านั้นแหละค่ะ ร้องไห้เสียอกเสียใจ มาม๊าเลยได้รู้ว่าน้องเข้าใจที่พูด (มาม๊าจะพูด It’s not eatable บ่อยมาก แต่ก็คิดมาเสมอว่ามันคงยากเกินไปที่เค้าจะเข้าใจ)

- ปัจจุบัน น้องบุหลันอายุ 1 ขวบ 8 เดือน น้องพูดภาษาไทยได้เยอะมากค่ะ พูดตามเป็นประโยคยาวๆ ได้ ส่วนภาษาอังกฤษน้องจะพูดคำที่ยากๆได้เช่น elephant(ปกติจะพูดแต่ช้างมาตลอด) ร้องขอเป็นคำๆ ได้ค่อนข้างเยอะ(จากเดิมที่เคยพูดแต่ภาษาไทย) เช่น water, milk, powder, soap, curcuma(ขอขมิ้นค่ะเพราะเวลาถูกยุงกัดจะใช้ทาแผลให้เค้าเสมอ) และเริ่มบอกความต้องการของตัวเองเป็นวลีสั้นได้บ้างแล้ว เช่น take a bath, take it off, put on poko, pick it up แล้วก็มีละเมอเป็นภาษาอังกฤษอยู่คำนึงค่ะ mama boobie หะ หะ คำนี้เพิ่งสอนค่ะ สอนสองสามครั้งก็จำได้แม่นขนาดเก็บมาละเมอเลยค่ะ

ปล. ปัญหาคำอังกฤษต่อไทยยังมีให้ตามแก้อยู่ตลอด ล่าสุดคือ duck เป็ดก๊าบ กร๊ากกกกกกก คราวนี้มาทั้งอังกฤษไทยบวกเสียงร้องด้วย ไม่เป็นรัยค่ะ แก้ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หาย

[มาม๊าน้องบุหลัน]

ในหนังสือเล่ม2 คุณบิ๊กใช้คำว่า ด่านทดสอบกำลังใจ ค่ะคุณแหม่ม ชอบคำนี้มากมาก มันเป็นด่านทดสอบกำลังใจจริงๆค่ะ
สู้ สู้ นะคะ

[แหม่ม]

ได้อ่านเรืองราวของน้องบุหลัน แล้วรู้สึกว่า ทำไมปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ถึงเหมือนกันกับคนอื่นนะ แล้วเค้าแก้ปัญหานี้ผ่านไปได้งัย ทำไมตัวเองยังรู้สึกว่า ไม่มั่นใจว่าลูกสาวจะเข้าใจที่แม่ พยายามพูดกับเค้ารึเปล่าน้อ น้องเก่งมากคะ

[มาม๊าน้องบุหลัน]

คุณอุ๊และทุกๆคนมีสำเนียงที่ดีได้อย่างแน่นอนถ้าฝึกฝนค่ะ การฝึกพูดของมาม๊าก็เริ่มต้นไปกลับการสร้างครอบครัวสองภาษานี่แหละค่ะ มีอยู่คืนนึง พยายามนั่งออกเสียง sh-ch ตาม clip ที่คุณบิ๊กpost ไว้ คิดเสมอว่าคนฟังเค้าจะแยกได้ยังงัยหว่า เหมือนกันซะขนาดนี้ นั่งออกเสียงอยู่ค่อนคืน หลังจากนั้นก็พยายามออกเสียงตามที่เค้าสอนเสมอ บ่อยเข้าๆ มันก็ออกมาเอง และเราก็สัมผัสได้ถึงความแตกต่าง พอเห็นผลสำเร็จเริ่มมีกำลังใจค่ะ จนถึงทุกวันนี้ก็พยายามฝึกอยู่ค่ะ ถึงจะไม่ค่อยมีเวลา ถึงจะเป็นไปอย่างช้าๆ แต่ก็จะพยายามไปเรื่อยๆค่ะ
อีกสิ่งนึงที่มีผลมากคือความสม่ำเสมอค่ะ ในกิจกรรมเดิมๆถ้าเริ่มใช้ภาษาอังกฤษแล้วใช้ทุกครั้ง สม่ำเสมอ จะได้ผลมากค่ะ ทั้งในเรื่องการสร้างความรู้สึกในโหมดสองภาษาของคุณลูก ทั้งเรื่องการออกเสียงของคุณแม่ จะพัฒนาขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ เริ่มจากกิจกรรมง่ายๆ ใช้คำพูดง่ายๆ พูดช้าๆ ชัดๆ ช่วยลดความกดดันและความกังวลเรื่องภาษาของคุณแม่ด้วยค่ะ

คุณแม่อ่องค่ะ พยายามสอนหลาน 9 ขวบอยู่เหมือนกันค่ะ เค้าจะแปลกลับมาตลอด เราก็จะ Yes ตอบค่ะ แต่ไม่แปลให้เค้า จะพยายามอธิบายโดยใช้ปัจจัยแวดล้อม และสร้างบรรยากาศให้สนุกสนานเข้าไว้ ภาษาก็ไม่ค่อยแข็งแรงหรอกค่ะ คำไหนไม่รู้ก็ใช้คำเลี่ยง พยายามไปเรื่อยๆ คงต้องใช้เวลานานมากแน่นอน แต่ดีกว่าไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย..สู้ สู้ ค่ะ

[พรเพ็ญ เหล่าเพิ่มพูนสกุล]

อ่านแล้วทำให้ตัวเองมีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลย ลูกของแม่อ่องอายุ6ขอบแล้วพูดภาษาไทยคล่องแล้วพอมาพูดengลูกถามกลับมาว่าแปลว่าอย่างนี้ใช่ไหม แม่เลยใช้วิธีพูดengแล้วแปลไทยในประโยคเดียวกันในครั้งแรกที่สอนวลีใหม่ เพราะไม่ร้จะอธิบายอย่างไรให้เข้าลูกเข้าใจ ในหนังสือคุณบิ๊กบอกว่าไม่ควรแปล แต่ยังหาวิธีอื่นไม่ได้ โชคดีที่ลูกไม่ต่อต้าน อาจจะทำหน้างงๆเวลาแม่พูดอะไรแปลกๆไม่เข้าใจ ขอเป็นอีก1กำลังใจนะคะมามาบุหลัน สู้ สู้ สู้ เพื่อลูกของเราคะ

[นางยุภาพัตร์ พุ่มช่วย]

ตอนนี้ลูกสาว 1.8 ขวบค่ะ ทำ ๆ เลิก ๆ มาหลายครั้ง เพราะแม่ไม่เก่งภาษา ตอนนี้กลับมาอีกครั้ง อ่านบล็อกที่คุณแม่เขียนไว้ ไม่น่าเชื่อว่าคุณแม่เคยมีปัญหาด้านภาษามาก่อน เพราะฟังสำเนียงจากคลิปน้องบุหลันแล้ว คุณแม่สำเนียงดีมาก ๆ อุ๊อยากให้ตัวเองมีวันนี้บ้างจัง แล้วจะสู้ ๆ นะค่ะ อ้อ...อุ๊อยู่เกาะสมุย สุราษเหมือนกันค่ะ

[ยศภัด มีเดช]

อ่านแล้วก็ทำให้ยิ้มตามไปด้วยเลยค่ะ

[มาม๊าน้องบุหลัน]

คนใต้ใจดี..เน๊อะคุณยุเน๊อะ..ยิ่งไปกว่านั้น..คนในหมู่บ้านนี้ไม่ว่าจะเป็นภาคไหน..หรืออยู่ส่วนใดของโลก..ใจดีทุกคนเลยยยยย
เรื่องราวของครอบครัวสองภาษารุ่นแรกๆเป็นกำลังใจให้กับรุ่นเรา เรื่องราวของรุ่นเราจะเป็นกำลังใจให้กับรุ่นต่อๆไปค่ะ
..เด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้..จริงๆ..สู้ สู้ นะคะ

[YuhKha]

บุหลันรุ่นเดียวกับเชนเลย คนใต้เหมือนกันด้วย ยุคนระนองคะ

[บอมบ์จ้า]

น่าชื่นใจจริงๆค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีจัง เพราะบอมบ์เองก็ต้องทำงานนอกบ้าน ก็แอบกังวลว่าจะมีเวลาพูดกับลูกได้เพียงพอไหม แต่ได้อ่านอย่างนี้แล้วก็รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา

[Ar-sa Leksiriroj]

You're my inspiration ka