ทีละคำสองคำ...ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

[ปาจรียา(แม่ป้อของอิง+หมิง+หลง)]

เนื่องจากอิงอิง ลูกสาวเริ่มไปเนอสเซอรี่มา3-4เดือน ไม่สบายตลอด พอไม่สบายก็หงุดหงิดพาลอารมณ์เสีย เราก็เหนื่อยเพราะต้องดูลูกสองคนที่ผลัดกันไม่สบายเพราะติดกันไปติดกันมา(ถึงจะมีพี่เลี้ยงช่วยด้วยก็เถอะค่ะ เวลาไม่สบายก็หาแต่แม่เท่านั้น) งานนี้ก็เลยอาศัยเพิ่มคำศัพท์ให้ลูกไปพลางๆก่อนที่จะพูดกับเค้าเป็นวลีหรือประโยค ถ้าจะให้พูดตามครงก็ไม่ได้หวังผลอะไรมากหรอกค่ะ แต่ปรากฏว่าลูกสาวก็มีความก้าวหน้ามาให้แปลกใจอยู่เรื่อยๆ

ทุกวันกลับถึงบ้านก็มืดแล้ว อิงอิงก็จะวิ่งไปดูท้องฟ้าว่าวันนี้เห็นดาวหรือเปล่า วันนึงเค้าวิ่งไปดูแล้วก็บอกเราว่า "หม่าม๊า วันนี้มี star เต็มเลย.. " ฟังแล้วยิ้มเลยค่ะ

มีวันนึง อิงอิงเห็นคนอื่นกินแตงโม เค้าก็อยากกินบ้าง เราก็ถามเค้าว่า นี่เรียกว่าอะไร คือในใจก็รอว่าต้องตอบว่าแตงโมแน่ๆ แต่เค้าตอบมาว่า "watermelon" งานนี้ก็อดยิ้มไม่ได้อีกค่ะ

อิงอิงมีน้องชายวัน8เดือนชื่ออี้หมิงที่ชอบเอานิ้วเข้าปากอยู่บ่อยๆ เราก็จะบอกอี้หมิง Finger out! ก็สอนอิงอิงหลายทีแล้วว่าให้พูดแบบนี้เค้าก็เฉยๆไม่พูด บอกแต่ว่าอี้หมิงไม่เอานิ้วเข้าปากค่ะ แล้วเมื่อวันก่อน อยู่ดีๆอิงอิงก็ค่อยๆจับมือน้องไม่ให้เอานิ้วเข้าปากแล้วก็พูดว่า Finger out!
(กับอี้หมิงป้อจะพูดภาษาอังกฤษกับเค้ามากกว่าไทย บางทีก็เลยทำให้อิงอิงได้ฟังอยู่เรื่อยๆเหมือนกัน ก็ถือเป็นการสอนพี่ทางอ้อมไปในตัวด้วยค่ะ)

ทั้งหมดที่เล่ามานี่ก็อาจจะเป็นกำลังใจให้กับคุณแม่หลายๆคนที่ไม่สามารถใช้ระบบ OPOL กับลูกได้ ความพยายามที่พูดคุยกับลูกมันไม่หายไปไหนหรอกค่ะ แต่อาจจะมาช้ากว่าครอบครัวที่ใช้ระบบ OPOL ซักหน่อย ก็คงต้องรอ รอ รอ แล้วก็รอหล่ะค่ะ
สู้ๆนะค่ะ

[Bless's Dad]

Good job .

[แม่เฮียคิดและน้องแคน]

เห็นด้วยร้อยเปอร์เซนต์เลยค่ะ ว่าทีละคำสองคำ ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ... ชอบประโยคนี้จังเลยค่ะ