ความรู้สึกตื่นเต้นอีกแบบค่ะ

[สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง)]

ว่าจะเขียนตั้งนาน ก็ยังไม่ได้เขียนเสียทีค่ะ พ่อแม่หลายท่านเคยมีความรู้สึกแบบนี้บ้างไหมคะ
คือตัวเองเนี่ย ตั้งแต่แป้งเริ่มสนทนาพูดคุยถามตอบกับแม่ได้เนี่ย ก็ตื่นเต้นไปแล้ว และก็ชินไปแล้ว แต่มีความรู้สึกที่ตื่นเต้นบวกลุ้นทั้งแม่และลูกคือเวลา คุยโทรศัพท์กันค่ะ ตั้งแต่ปลาย พย แป้งคุยโทรศัพท์ได้แบบรู้เรื่อง ไม่เงียบ เหมือนที่เคย คือตอนที่สนทนทกันได้ช่วงแรก โทรศัพท์ ยังมีแค่ เงียบกะ yes และ bye เราก็คิดไปเองว่าเขาคงไม่ชอบคุยโทรศัพทื แต่เวลาโทรหาคุณป่ะป๊า คงหนวกหูคุณแม่ก็ส่งให้แป้งคุยกะแม่ตลอด แม่ก็ไม่คืด ว่าวันนึงเธอก้ตอบพูดคุยถาม ทางโทรศัพท์ ได้เหมือนเวลาเจอ กัน คนตื่นเต้นคือ แม่ มันบอกไม่ถูกค่ะ
คือเวลาเราเจอหน้ากัน เวลาคุยกันเนี่ย เราใช้ภาษามือได้ไงคะ ถ้าเกิดติดขัดอะไรขึ้นมา มันแบบว่ารู้สึกสบายๆ
แต่ทางโทรศัพท์นี่ คือมันจะลุ้น ตรงที่ 1. ,ลูกจะพูดอะไรบ้าง แม่เงี่ยฟังอยู่ ถ้าเขาเงียบ เราจะพูดขึ้นมา
2. แม่เองก็ลุ้นว่าจะฟังลูกออกไหม และลูกจะใช้คำและประโยค ได้หรือไม่ แม่น่ะลุ้นว่าตัวเองจะฟัง listeningกับคนพูดภาษาอังกถษเสมือนเราไม่รู้จัก เหมือนคนแปลก หน้า เพราะ เราไม่เห็นหน้าลูก
ดูสิคะ นี่คนเป็นแม่ ที่ไม่ค่อยเก่งภาษาอังกถษ นี่ลุ้นซะทุกอย่าง กลัวแม้กระทั่งตัวเองจะฟังภาษาอังกถษทางโทรศัพท์ไม่ออก ทั้งๆเป็นเสียงของลูกเอง มันตื่นเต้นค่ะ เหมือนสอบ listening เลย ลูกก็ลูกเถอะค่ะ ไม่เห็นหน้าแล้งแม่ก็หวั่น ใจ ฮ่าๆๆ ขำๆ นะคะ แต่เป็นเหตุการณ์จริง เพราะตัวเองไม่เคยคุยโทรศัพท์กะฝรั่งมาก่อนเลย ท่านผู้อ่านอาจจะงง ว่ายัยนี่เวอร์ แต่มันเกิดขึ้นแล้วค่ะ ยกตัวอย่างสถาณการจริงนะคะ
วันนี้โทรไป หาพ่อแป้งปั้น ตามปกติ แต่เธอก็โอนสายไปให้คุณแป้งอย่างไม่ทันให้เราตั้งตัวค่ะ คนโตข้าวปั้นไม่ชอบคุยทางโทรศัพท์กะแม่ค่ะ ตั้งแต่ภาษาไทยสมัยโน้นแล้ว น้องแป้งเล็กเริ่มต้นก็คุยเลยค่ะ

Pang : Mommy mommy I'm palying with Daddy and P Pun .
Mom: ah...What are you playing?( ประโยคหากินของแม่ค่ะ)
Pang: I'm playing with puppet.
Mom; Puppy? นึกว่าลูกพูดเสียงผิด
Pang : No mommy the puppet on the finger.
Mom: Oh! Really!( แม่ก็เพิ่งจำศัพท์คำนี้ นั่งดูคายุไม่นานมานี้เอง เฮ่อ ทางโทรศัพท์นี่เราไม่เห็นภาพ ว่าเค้าทำอะไร เล่นอะไร (เล่นหุ่นนิ้ว) ไปด้วยไงคะ แม่ก้เลยตก listening ไปเลยค่ะ ดีนะคะ ที่คุณลูก ช่วยอธิบาย เลย recall memmory เพราะ fingerนี่ล่ะค่ะ)
Mom : Did you have fun ?
Pang :sure,certainly (เอาเข้าไปทั้ง sure ทั้ง certainly ฮ่าๆ)
Mom : May I play with you?........
......................................
อันอื่นๆ ก็พูดคุยเล็กน้อยตามปกติค่ะ
แต่ที่ลุ้นคือ เราไม่เห็นเหตุการณืไงคะ ทำ ให้ ลุ้นว่าลูกจะสื่อสาร เล่าเหตุการณ์ทางโน้นให้แม่ฟัง ถูกหรือเปล่า บางทีอาจจะโม้ ไปเอง ฮ่าๆๆ พอคุยเสร็จเราต้องโทรไปถามพ่อเค้าว่าใช่ไหมเล่นอะไรกัน ก็ok เขาพูดถูก ก็สนุดดีค่ะ
เพื่อนๆลองโทรศัพท์คุยกะลูกดูนะคะ ตื่นเต้นพอสมควร เพราะ สื่อสารโดยคำพูดล้วนๆๆ ไม่ได้ใช้ โสตประสาทอื่น ตา มือ เลยค่ะ ลุ้นว่าจะเข้าใจกันหรือไม่ เป็นการฝึกไปในตัวค่ะ สนุกดี ทำให้เราเริ่มคิดสนุกที่จะโทรศัพท์คุยกะลูกทุกวันแล้วล่ะค่ะ

[แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค]

น้องแป้งเก่งจัง รวมทั้งโอด้วยที่สอนลูกเก่ง ของพี่นี่สิกำลังแย่ เพราะลูกพัฒนาการเร็วแต่แม่เองกลับย่ำอยู่กับที่ ไว้คงต้องปรึกษาโอซะแล้ว