ต่อไปกับบิวเกษ

[หนูน้อยบิวเกษ]

ตอนนี้บิวเกษหนึ่งขวบห้าเดือนนิดๆ การสองภาษาไม่ใช่เรื่องง่าย จากการที่มีการพูดภาษาที่สองค่อนข้างเพี้ยนจากสิ่งแวดล้อมในบ้าน  ไม่รู้ว่ามากหรือเปล่านะ เช่น mommmy เป็นมาเมี้ย monk เป็น ม้ง มีเยอะ

แต่นึกไม่ค่อยออก บิวเกษเริ่มพูดได้แล้ว แม่ก็ดีใจนะ ถึงแม้ว่าจะพูดไทยเยอะกว่าภาษาอังกฤษ กว่าจะหลุดตอบภาษาอังกฤษออกมาได้แต่ละคำ ก็เฮกันที บิวเกษพูด truck กับ frog ได้เป่ะเว่อร เวลาแม่พูดภาษาอังกฤษถาม ถ้าตอบหรือต้องการสื่อสารจะตอบมาเป็นภาษาไทยเลย เช่น water บิวเกษจะบอกว่า น้ำ milkก็บอกว่า นม เสียงยังไม่ชัดเท่าไร แต่ที่งงก็มีนะ อยู่ดีๆก็พูดว่า นก แต่แม่เรียก bird นะ เอาไงดีละ  แต่ถ้าบอกประโยคคำสั่ง ให้แสดงท่าทาง แม่พูดเป็นภาษาอังกฤษออกไป ก็สามารถทำได้ เช่น smile , shake ,blow a kiss เพียงแต่การเปล่งเสียงพูดเป็นภาษาอังกฤษน้อยเท่านั้นเอง

นี่อาจจะเป็นเรื่องปกติหรือเปล่า ก็ไม่รู้เหมือนกัน บางครั้งก็คิดว่า เราจะพูดภาษาไทยให้มันจบๆๆไปก็ดี ง่ายด้วย สามารถทำเสียง เลียนเสียงได้ธรรมชาติดี หยอกล้อกับลูกได้ โดยมาจากความรู้สึกจริงๆ แต่กับภาษาอังกฤษต้องคิดก่อนพูด นึกศัพท์ไม่ออกบ้าง ติดไว้พูดครั้งหน้าบ้าง ต้องไปศึกษาก่อน ก็จะมีบ้างที่รู้สึกอึดอัด พื้นที่ปลอดภัยก็พอมีนะ แต่ยังไม่ทั่วถึง ต้องลองดูกันอีกที ว่าผลจะเป็นอย่างไง

 

[หนูน้อยบิวเกษ]

เห็นคุณแม่ไออุ่น และน้องไออุ่นเป็น idol   ให้กับบิวเกษ ต้องลองก่อนคะ

[แม่ไออุ่น]

โห คุณ nattaporn พูดได้เป๊ะมากจริงๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้แม่ๆอย่างเราได้ดีมากๆ ขอบคุณนะคะ

คิดถึงภานะเนี่ย^^

พี่บอลคะ เริ่มเห็นผลแล้วใช่ไหม แบบนี้รู้เลยว่าแม่พยายามสอนแบบชัดๆ และความถี่มากๆ ไม่ง่ายแต่ก็ทำได้ใช่ไหม เย้ๆๆ สู้ๆนะคะพี่บอล สู้ๆๆ

[หนูน้อยบิวเกษ]

ขอบคุณคะ จะพยายามนะน้องภา(น้องเป้า)  ไม่รู้ต้องใช้เวลานานเท่าไร แต่ก็คงต้องทำต่อไปนะ

[mom_jenita]

เพิ่งได้เห็น หน้าบิวเกษเต็มๆ ตาแป๋วมากกกก สวัสดีค่ะ พี่บอล เป้าน้องพี่ปูนะคะ :) มาเอาใจช่วยนะคะ ถ้าไม่หยุดไปก่อน ได้เป็นเด็กสองภาษา ทุกคนแน่นอนค่า...เดินไปด้วยกันนะคะ

[หนูน้อยบิวเกษ]

ขอบคุณคะ คุณ nattaporn ที่เป็นกำลังใจให้ มันก็จริงนะ ที่เราก้าวกระโดดมากไป คงต้องเริ่มใหม่ ก้าวทีละก้าว แต่มั่นคง ทำไปเรื่อยๆ ความเซ็งก็มีอยู่ แต่ก็ต้องพยายาม และต้องสร้างความสนุก ขอบคุณมากๆๆๆอีกครั้งคะ

[nattaporn]

นี่ไม่ใช่การเริ่มต้นของลูกคนเดียวนะครับ เป็นการเริ่มต้นของแม่ และครอบครัวในการพูด การออกเสียงภาษาอังกฤษ

เริ่มต้นดีมีชัยไปกว่าครึ่ง

อย่าเพิ่งท้อ หรือปล่อยให้สิ่งอื่นมารบกวนจิตใจครับ มุ่งมั่นต่อไป ตอนนี้ผมว่าเริ่มได้ดีแล้ว (ทั้งแม่และลูก)

สิ่งที่ต้องทำต่อ คือความสม่ำเสมอ ยิ่งเยอะ ยิ่งบ่อย ยิ่งดี

เราอาจมีเหนื่อย มีท้อในการพูด แต่เด็กไม่เคยเหนื่อย ไม่เคยท้อเลย

เพราะอะไรครับ? เพราะเราเล็งผลเลิศ หวังผลที่ดีที่สุดเสมอ พอไม่เป็นไปอย่างหวังก็เริ่มท้อ เริ่มเหนื่อย พาลอยากจะเลิก

แต่เด็กเล็ก เค้ารู้สึกสนุกที่จะพูด ที่จะสื่อสาร พูดบ่อยด้วย (ลูกผมบางทีก็พูดคนเดียว แบบไม่รู้เรื่อง)

อย่าให้ความคาดหวังที่ดีเลิศมาบั่นทอนเราครับ เปลี่ยนเป็นหวังเป็นขั้นๆ ก้าวเล็กๆ ถี่ๆ ถึงจะช้า แต่จะถึงที่หมายแน่นอน

ก้าวกระโดดใหญ่ๆ ถ้าไม่แน่จริง ผมว่ามีโอกาสไม่ถึง หรือหลงทางได้ครับ

บางครั้งลองเป็นเด็กเล็กดูมั่งก็สนุกดีนะครับ