สอนลูกเองก็ได้...ง่ายจัง 1: INTRO

[ฉิกซิงแซ]

ในค่ำคืนหนึ่ง ณ โรงแรมหรูสุดไฮโซระดับ 5 ดาวครึ่งใจกลางกรุง

สวัสดีครับ ผมฉิกซิงแซ (เรียกง่ายๆว่า"ฉิก"ละกันนะครับ )
ตอนนี้ผมกำลังอยู่กับผู้ปกครองของ"น้องพลอย"เด็กธรรมดาที่ไม่ธรรมดาคนนึง เพราะเธอมักไปประกวดแข่งขัน และ คว้ารางวัลต่างๆ มากอดเป็นว่าเล่นตั้งแต่อายุยังน้อยๆ ไม่ว่าจะเป็นประกวดร้องเพลง"อิ่มอุ่น"ในวันแม่, English contest,Kumon และ เพชรยอดมงกุฎ ฯลฯ

เขาและเธอมีเคล็ดลับยังไงในการเลี้ยงดูลูก ผมขออาสากระชากลากถู เอาความจริงออกมาตีแผ่ให้ผู้อ่านได้ทราบกันเดี๋ยวนี้แหล่ะครับ

ฉิก : คนแรกที่นั่งข้างๆผม คือ คุณพ่อน้องพลอย ผมขอเรียกสั้นๆว่า "คุณป้อม"นะครับ คุณป้อมช่วยทักทายและแนะนำตัวกับผู้อ่านหน่อยครับ

ป้อม : เฮ้ ดู้ด!! โย่โย่ วั่ซซั่บ แหมนแอนด์เกิรล์ สบายกันดีทุกคนนะครับ...พี่น้องงงงงง......

ฉิก : -_- "
เอ่อ...คือช่วยแนะนำตัวแบบปกติๆ ที่คนธรรมดาเขาทำกันได้มั้ยครับ คือผู้อ่านส่วนใหญ่เขาเป็นพ่อคนแม่คนน่ะครับ แบบนี้เขารับม่ายด้าย

ป้อม : อ้าวเหรอ ผมนึกว่าเป็นวัยรุ่น hiphop แบบเดียวกับผมซะอีก
โทษทีครับ เอาใหม่ๆ ...

หวัดดีฮะ ผมเป็นป่าป๊าของน้องพลอยเองครับ อาชีพหลักfull-time คือเลี้ยงลูก ส่วนงานอดิเรกpart-time คือ ตรวจคนไข้เด็ก ผมรักธรรมชาติ สายลม แสงแดด และ เสียงเพลง รักความยุติธรรม เกลียดการดูถูกประนามเหยียดหยาม....

ฉิก : OK ครับ พอก่อนดีกว่า ชักเลอะเทอะกันไปใหญ่แล้ว เรามาสัมภาษณ์ผู้ปกครองเด็กอีกคนกันดีกว่า คุณคนนี้เป็นแม่น้องพลอย เรียกสั้นๆว่า "คุณจอม"นะครับ ช่วยแนะนำตัวด้วยครับ

จอม : หวัดดีฮ่ะ เดี๊ยนเป็นหม่ามี้ของน้องพลอยเองฮ่ะ จะเรียก แม่จอม, หมอจอม หรือ คุณนายจอมก็ได้นะ เดี๊ยนเป็นหมอสูติ-นรีเวช ที่ตรวจรักษาโรคส่วนตั๊ว ส่วนตัวของคุณผู้หญิงไงล่ะฮะ งานอดิเรก คือ ดูละครหลังข่าว โดยเฉพาะ"ใจร้าว"เนี่ย เดี๊ยนชอบม้าก-มาก คนที่เล่นเป็น"กรวิก" หรือ "พี่เคน" คนนั้นนั่นแหล่ะฮ่ะ ดาราคนโปรดฃองเดี๊ยนเลยนะ

ป้อม : อะไรนะ" พี่เคน"เหรอ อายุเธอเนี่ยเป็นแม่ของเคนเขาได้เลยนะ ยังมาเรียกเขาว่าพี่อีก

จอม : หนอย! ว่าไงนะ พูดอีกทีซิยะ...

ฉิก : (อะไรกันนักกันหนาเนี่ย... ไอ้คู่นี้ไม่ทันไรก็ทะเลาะกันแระ)

เอ่อ ! คุยกันมาตั้งนานแล้ว ไม่ไปถึงไหนเลย เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าครับ

คือผมได้ยินมาว่า คุณป้อมคุณจอมเลี้ยงลูกโดยใช้หลัก DIY : do it by yourself เหรอครับ มันเป็นยังไงเหรอครับไอ้หลักการนี้

ป้อม : อ๋อ! จริงๆผมเรียกมันว่า "สอนลูกเองก็ได้...ง่ายจัง" ต่างหากละครับ
คืองี้ครับ ผมเคยรู้สึกว่าเด็กๆเนี่ย ตอนเรียนอนุบาลมันก็สนุกดีล่ะครับ มีคุณครูใจดี มีของเล่นเยอะ เหนื่อยๆก็มีนอนกลางวัน ไม่มีใครมาบังคับเคี่ยวเข็ญเรา เรียนมั่ง อู้มั่งก็ได้ แม่เราก็คอยเอาอกเอาใจตลอด....แต่พอมาเรียนป.1ปุ๊บนี่มันกลายเป็นตรงกันข้ามเลย

แม่เราที่เคยใจดีก็มาเฮี้ยบอย่างกระทันหัน ครูก็ดุขึ้น ต้องมานั่งคัดๆเขียนๆอะไรก็ไม่รู้ การบ้านก็เพียบ เลยรู้สึกว่าลูกเราต้องแย่แน่เลยถ้าเราปล่อยลูกไปผจญชะตากรรมแบบนั้น...จึงต้องมาคิดหลักการเตรียมความพร้อมให้ลูกกันแต่เนิ่นๆน่ะครับ

จอม : แล้วทำไมต้อง"แม่"ดุคนเดียวด้วยหา

ฉิก : ... (บรรยากาศเริ่มมาคุอีกแล้ว)
โอ้ว....เวลาหมดแล้ว ไว้ต่อตอนหน้าดีกว่านะครับ


pomjom.bloggang.com