ต้องอ่านจีนออกไหมถึงพูดได้

[แม่น้องเนย]

1.ตอนเรียน เหล่าซือให้พูดและหัดเขียนไปด้วย เราก็จะจำอักษรจีนได้ เพราะต้องหัดเขียนไง
ตอนนี้มันก็ลืมๆไปแล้ว เวลาอ่านภาษาจีนที่ทุกคนพิมพ์ไว้ จะอ่านไม่ออก ถ้าไม่มีคำพินยินคู่ด้วย
จำเป็นต้องทวนกันถึงอักษรจีนหัดเขียนเลยไหมคะ หรือจำแค่ พินยินไว้คุยก็พอ
2.ช่วยทวนให้หน่อยค่ะ ลำดับเสียง 1 2 3 4 เทียบกับไม้เอก โท อะไรของไทยบ้าง เอาคร่าวๆค่ะ
อย่างของคุณศศรส ni qu na รู้ว่าพูดว่า หนี่ ชู่ หนา
ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ
ช่วยตอบประเดิมคำถามแรกหน่อยนะคะ จะได้มีกำลังใจถามกระทู้ต่อไป อิอิ

[ศศรส บุญศิริ]

ตอนเรียนก็เป็นเหมือนคุณเล็กล่ะค่ะ พูดด้วยเขียนด้วย แต่ตอนนี้คืนครูไปเกือบหมดแล้วอ่ะนะ แต่พอจะอ่านพินอินได้ สำหรับตัวเองคิดว่าเริ่มจากพูดก่อนค่ะ พูดให้ลูกฟัง เพื่อฝึกการฟัง-พูดให้ลูกค่ะ ก็ได้ความรู็จากเหล่าซือคุณธี คุณหนึ่ง คุณดา ที่จะเขียนตัวจีนและพ่วงพินอินมาให้ด้วย หญิงก็เอาไว้มาหัดเขียนรื้อฟื้นความจำอีกต่อหนึ่งค่ะ

ขอตอบเรื่องลำดับเสียงนะคะ คุณครูท่านอื่นมาคอนเฟิร์มด้วยละกันเผื่อพลาด

1 ก็คือ เสียงสามัญ
2 คือเสียงโท
3 คือเสียงพิเศษไม่มีในภาษาไทยค่ะ จะออกเสียงเหมือนเสียงเอกก่อนแล้วตวัดเสียงขึ้นสูง เช่น wo3 (เลข 5 ) หรือ jiu3 (เลข 9)
4 คือเสียงจัตวา

ถูกมั้ยคะคุณครู

[ศศรส บุญศิริ]

แก้ไขค่ะ เขียนผิดประจำ wu3 (เลข 5) ส่วน wo3 (ตัวฉัน) ใช่ป่ะคะคุณครู

[แม่น้องวีวี่-มินนี่]

ผิดเป็นเหล่าซือค่ะ 555+

[อรดา พงศ์สุธนะ]

ด้วยความยินดีนะคะ คุณเล็ก อยู่ห้องนี้ไม่ต้องเขียนเก่งก็ได้ค่ะ ให้ลูกไปหัดเรียนเองบ้างก็ได้น้าเพราะคุณแม่ๆทั้งหลายจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป

ดาเห็นด้วยกับคุณศศรสนะคะ เราอาจเน้นฟังกับพูด ให้ลูกก่อนเหมือนที่เราสอนภาษาอังกฤษเขาล่ะค่ะ ส่วนเสียงวรรณยุกต์ คุณศศรสก็เทียบให้แล้วนะคะ (แต่ว่า คุณเล็กก็ควรจดตัวหนังสือจีนไว้ด้วยนะคะ เพราะบางคำก็เป็นคำพ้องเสียงเช่นกัน เช่นคำว่า ลิ้น และ งู อ่านว่าshe2 เส้อ เหมือนกันค่ะ แต่เขียนต่างกัน)

ขอเพิ่มเติมเสียงที่ 3 นะคะ ว่าในภาษาไทยไม่มี เป็นการลากเสียงลงและขึ้นตามลำดับในคำคำเดียว เช่น

คำว่า หว่อ 我 wo3 แปลว่าฉัน คนไทยจะออก หว่อไปเลยพยางค์ดียว แต่ภาษาจีน ออก วอ..อ่อ แต่เป็นพยางค์เดียวนะคะ ลองออกเสียงดูสิคะ เสียงจะลงและขึ้นตามขีดที่แสดงเป็นตัว V

คุณเล็ก คำถามห้องนี้ถามได้แบบไม่อั้นนะคะ เพราะเหล่าซือห้องนี้มีแต่สอน รร อินเตอร์กันมาแล้วทั่งนั้น เช่นเหล่าซือหนึ่ง (แม่น้อง วีวี่ มินนี่) เหล่าซือธี (คุณธีรพร) มีแต่เซียนๆค่ะ เรียนแบบบันเทิงๆๆด้วย เรียนไปขำไป สบายๆๆค่ะ ไปเที่ยวทุกๆห้องจะได้ไม่เบื่อน่ะ คุณเล็ก ช่วงนี้ดาก็แวปไป แวปมาระหว่างที่แม่บ้านห้องอังกฤษไม่อยู่ ฮิฮิ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

ลองเทียบเสียงอีกทีนะคะ ลองให้เหล่าซือเช็ค หรือผู้รู้ดูอีกทีนะคะ

1 ก็คือ เสียงสามัญ
2 คือเสียงจัตวา
3 คือเสียงพิเศษไม่มีในภาษาไทยค่ะ จะออกเสียงเหมือนเสียงเอกก่อนแล้วตวัดเสียงขึ้นสูง คล้ายเสียงไม้เอกค่ะ ฝึกออกเป็นไม้เอก ก่อนก็ได้ช่วงแรกๆ
4. คือเสียงไม้โทค่ะ

ให้ครูเช็คอีกรอบนะคะ คุณเล็ก และ คุณหญิง

[แม่น้องวีวี่-มินนี่]

เพิ่มอีกนิด เพื่ิอความมั่นใจ และบันเทิงใจ

เสียงที่ 1 (ˉ) เทียบได้กับวรรณยุกต์เสียงสามัญ(แต่เสียงจะสูงกว่า)
เสียงที่ 2 (ˊ) เทียบได้กับวรรณยุกต์เสียงจัตวา
เสียงที่ 3 (ˇ) เทียบได้กับวรรณยุกต์เสียงเอก (ยกเว้นเมื่ออยู่หน้าพยางค์ที่มี เสียงเอก(ˇ)จะออกเสียงเป็น
เสียงจัตวา)
เสียงที่ 4 (ˋ) เทียบได้กับวรรณยุกต์เสียงโท

เนื่องจากเสียงวรรณยุกต์ทั้ง 4 เสียงของจีนใกล้เคียงกับภาษาไทย ดังนั้นจึง
ไม่ยากสำหรับคนไทยที่เรียนเสียงวรรณยุกต์ของภาษาจีน คนจีนซะอีกเสียเปรียบเราเพราะเรามีสระและวรรณยุกต์เยอะกว่า หุ หุ หุ พี่ไทยชนะเลิศ เรื่องลอกเลียนเขา

[แม่น้องเนย]

ขอบคุณค่ะคุณศศรส คุณดา เหล่าซือหนึ่ง
ที่จริงเล็กไม่ได้จะสอนตัวอักษรจีนกับลูกหรอกค่ะ ที่ถามเนี่ยหมายถึง "ตัวแม่" เนี่ยแหละ
ที่อ่านไม่ออกแล้ว หรือว่าเราเริ่มที่อ่านพินยินให้ถูกต้อง แล้วจำเอาไปพูดเลย
ก็เห็นเหล่าซือหนึ่ง บางทีก็เขียนแต่ภาษาจีนอ่ะ อ่านไม่ออก ตัดพ้อ..ซะงั้น

[แม่น้องวีวี่-มินนี่]

Dui4 bu4 qi3 (*0*)

[Milan]

คือ เห็นว่าคุณแม่ต้องทำการบ้านหนักหน่อยนะคะ
ตอนนี้เด็กๆยังไม่ต้องเห็นตัวพินอินหรือตัวอักษรจีนหรอกค่ะ
เน้นให้เขาพูดได้เสียก่อน ให้เขาเลียนแบบเสียงที่เราพูดน่ะค่ะ

เหมือนกับที่เราพูดอังกฤษกับเขา
เราก็ไม่ได้ต้องชี้คำศัพท์หรือประโยคที่เป็นตัวอักษรของคำนั้นทุกครั้งไปนี่คะ
แต่เราเน้นชี้ที่สิ่งของ

หรือภาษาไทยก็เหมือนกันพูดกับเด็กไม่เคยต้องเขียนให้ดูใช่มั้ยคะ

แต่ตอนนี้คุณแม่ต้องเริ่มเรียนภาษาจีนค่ะ พินอินต้องได้
แล้วต้องจดจำอักษรจีนนะคะ เพราะเด็กต้องเรียนรู้มากขึ้นๆๆทุกวัน
คุณแม่คงไม่อยากให้เขาอ่านได้แต่พินอินใช่มั้ยคะ?

ในความคิดเห็นส่วนตัว
เมื่อเขาเริ่มพูดจีนได้พอสมควร สิ่งแรกที่ต้องสอนเขาคืออักษรจีน ไม่ใช่พินอินน่ะค่ะ
สอนตัวอักษรที่พูดในชีวิตประจำวันให้ได้หมดน่ะค่ะ ไม่ถึงกับต้องให้เขาเขียนได้
แต่ให้เขาเห็นแล้วจดจำได้..(ซึ่งก็ไม่มากนะคะ)
เมื่อเขาอยู่ในวัยที่รู้เหตุผลมากขึ้นหน่อยแล้วค่อยสอนพินอิน (น่าจะสัก อ.3-ป.1)

ที่คิดแบบนี้ก็เพราะว่าอยากให้เด็กชินกับอักษรจีนมากกว่าพินอินน่ะค่ะ
น่าจะเป็นวิธีที่ไม่ทำให้เขาต้องพึ่งพินอินตลอดเวลา

[แม่น้องวีวี่-มินนี่]

มีไรมาบอกเพิ่ม.....หนึ่งเจอเยอะมากๆนะคะ คนที่ไม่รู้ตัวอักษรจีนเลย แต่พูดได้คล่องปร๋อน่ะค่ะ จำได้ที่เมืองไทยมีข่าว คุณยายไทยคนนึงอายุ 80 มั๊ง.... มาเริ่มเรียนหนังสือ และเรียนชั้น ป. 2 คุณยายบอก เรียนเพิ่ม เพื่อที่จะเขียนชื่อตัวเองได้ เวลาไปเซ็นต์ชื่อที่หน่วยงานไหนจะได้ไม่อาย

วกมาที่การเรียนภาษาจีน ตัวจีนไม่ได้ก็ไม่ต้องไม่กังวลมากค่ะ ฟังกับพูดให้เข้าใจก่อน ก่อนเราอายุ 80 คาดว่าเราต้องรู้ตัวจีนไม่มากก็น้อย ต้องขอบคุณคุณยายท่านนั้นเนาะ เป็นแรงบันดาลใจให้ได้.....แม่น้องเนยคงมีกำลังใจถามกระทู้ต่อไปนะคะ ช่วงนี้ไม่เห็นแวะมาเลยค่ะ...คิดถุงค่ะ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

เหล่าซือ เอาอยู่ถึง 80 ปีเลยเหรอคะ แบบนี้คงต้องเรียน ญี่ปุ่น เยอรมันเพิ่มอีกแล้วล่ะ เอาไว้สอนลูกเป็นเด็ก 4-5 ภาษา...โอ้ย เยอะไปไหมคะ เหล่าซือ....(นักเรียนไม่ไหวเด้อ ลาก่อน...)

[แม่น้องเนย]

เข้ามาเหมือนกันค่ะ มาดูความเคลื่อนไหวอยู่ทุกวันค่ะ แต่ไม่รู้จะคอมเม้นท์อะไร จดอย่างเดียว
กำลังคิดอยู่ สรุปอยู่กับตัวเองค่ะว่า ช่วงนี้เราจะหาสมุดมาบันทึก
คำพินยินที่คุณศศรส และที่ทุกๆคนถามไว้ก่อน
จะยังไม่สอนลูกตอนนี้ค่ะ เพราะลูกเองภาษาอังกฤษก็เพิ่งเริ่ม
และเพิ่งเริ่มจะโต้ตอบได้ ดีไหมคะ