ถ้าโตขึ้นกว่านี้อีกนิด ลูกจะแยกโหมดได้ชัดเจนขึ้นไหม

[บอมบ์จ้า]

ตอนนีโบนัส 1 ขวบ 7 เดือนค่ะ พูดได้เป็นคำๆ หนึ่งพยางค์ สองพยางค์บ้าง ได้ทั้งคำไทย คำอังกฤษ (และเข้าใจจีนแต้จิ๋วจากอาม่า) ปกติพ่อพูดไทยอย่างเดียว แต่บางคำพ่อก็พูดอังกฤษเพราะเห็นว่าลูกเข้าใจ  ส่วนแม่พูดอังกฤษ แต่เวลามีญาติๆฝ่ายสามีรวมญาติกินข้าว แม่ก็พูดไทยกะลูก เพราะยังเคอะเขิน

ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าโบนัสพูดกับพ่อและแม่ ทั้งคำไทย คำอังกฤษ อยู่ที่ว่าเค้าชินกับคำไหนมากกว่า อย่างเช่น Milk, Bird, Fish, More, Baby, Book เค้าจะพูดคำอังกฤษกับทุกคนแม้แต่อาม่าอากง

แต่หลายๆครั้ง เค้าก็จะพูดคำไทยกะแม่  เช่น ปิด เปิด หม่ำ น้ำ  แม่ก็ทำให้ เพราะลูกพูดขอสิ่งที่ต้องการได้ แต่นึกได้อีกที  เราน่าจะสอนคำภาษาอังกฤษเพิ่มความถี่ลงไป  ตอนนี้เวลาเค้าขอให้เราเปิดตู้เย็น แม่จะคอยบอกว่า Open ซึ่งก็ได้ผลดี

แต่ตอนนี้กำลังแอบสงสัย ว่าถ้าลูกโตขึ้นกว่านี้ อีกหน่อยจะแยกโหมดได้ไหม ว่าพูดกับแม่ควรพูดอังกฤษ เพราะไม่อยากให้เค้าพูดปนไทยคำอังกฤษคำ ตอนนี้อณุโลมได้เพราะยังเด็ก แต่ถ้าโตกว่านี้ อยากให้เค้าแยกโหมดแยกคนได้ อืมม แต่ที่จริงแม่เองคงต้องเพิ่มความถี่มากกว่านี้ แม่ทำงานนอกบ้านค่ะ กว่าจะเลิกงานถึงบ้านก็ค่ำ

แม่ๆคนไหนที่ทำสำเร็จแล้ว ช่วยแชร์ประสบการณ์ด้วยค่า

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

 

[gitanjali saengsang]

ถ้าจำไม่ผิดคุณบอมบ์น่าจะภาษาอังกฤษดีอยู่แล้วใช่ไหมคะ เพราะเห็นไปช่วยตอบในห้องภาษาอังกฤษบ่อยๆ เพราะฉะนั้นน้องโบนัสก็น่าจะได้สะสมคลังศัพท์จากคุณแม่ไว้มากพอดู

เท่าที่อ่านแล้วเราคล้ายกันเลยค่ะ คือแม่พูดอังกฤษพ่อพูดไทยและบางครั้งก็พูดอังกฤษบ้างเพราะเห็นว่าลูกเข้าใจ ส่วนอาม่าพูดแต้จิ๋ว แต่ของที่บ้านอาม่าพูดแบบจีนแปลไทยนะคะ บอกว่าอย่าแปลก็ไม่ค่อยเชื่อกลัวแต่หลานจะไม่เข้าใจ ก็เลยบ่อยๆ ไปค่ะ และที่เหมือนกันอีกอย่างคือยังเขินเวลาอยู่ต่อหน้าญาติหรือเพื่อนบ้านก็ยังพูดไทยกับลูก

ตอนแรกๆ ตอนที่ลูกอายุเท่าน้องโบนัสลูกก็เลือกพูดแต่คำที่ถนัด ไทยบ้างอังกฤษบ้าง อย่างเวลาลูกพูดว่า ม่าม้าเปิดประตู เราก็เปิดให้ค่ะแต่บอกเค้าไปด้วยว่า you have to say open the door OK? อะไรประมาณนี้ ก็ได้ผลนะคะ และยิ่งโตเค้ายิ่งแยกโหมดได้ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ อย่างวันนี้เองอาเกาเค้ามาที่บ้านเปิดเกมส์ใน Ipad แล้วถามเค้าว่าจะเล่นอันไหน เค้าบอกว่า "แมว" แม่อย่างเรางงเลยว่ารู้จักแมวได้ไง ไม่เคยสอนและลูกก็ไม่เคยพูดมาก่อน ก็เลยสรุปว่าเค้าได้ศัพท์ไทยจากสิ่งแวดล้อมและที่เราไม่เคยได้ยินคำว่าแมวจากเค้าเพราะเวลาอยู่กับพ่อแม่ พ่อกับแม่ไม่เคยเรียกไอ้ตัวนี้ว่าแมว

และเวลาอยู่กับแม่สองคน เค้าก็พยายามสื่สารเป็นภาษาที่เราเข้าใจ ล่าสุดที่เห็นชัดเจนมากก็เมื่อสัปดาห์ก่อนเค้าต้องไปนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลค่ะ(ลูกชายอายุ 1 ปี 11 เดือน) เค้าพูดกับเราเลยว่า Mama pick up sunday. let's go home พอเห็นเราไม่ตอบสนอง ก็หันไปหาอาม่าบอกว่า อาม่าผอ (อาม่าอุ้ม) พอเจอหน้าพ่อเค้า เค้าก็บอกว่า ป่าป๊าอุ่มหน่อย คือพอถึงสถานะการคับขัน เขาจะพยายามแยกโหมดเพื่อสื่อสาร ซึ่งแสดงให้เห็นว่าที่ผ่านมาเราสอนได้ผล

คุณบอมบ์รออีกสี่ห้าเดือนนะคะ พอเค้าพร้อมที่จะพูดกว่านี้ เค้าจะสามารถแยกโหมดและใช้คลังศัพท์ที่สะสมไว้และพูดออกมาเองจนได้ค่ะ ของที่บ้านเนี้ยแม่ไม่เก่งอังกฤษเลย ยังเห็นผลเลยค่ะ อย่างของคุณบอมบ์พอน้องพูดคล่องเดี๋ยวจะฟังกันไม่ทันแน่ๆค่ะ

[บอมบ์จ้า]

ขอบคุณค่ะ คุณ gitanjali ที่จำได้ บอมบ์เองก็เข้าไปหาความรู้ในห้อง Eng อยู่เรื่อยๆด้วยเหมือนกันค่ะ ถึงแม้จะใช้ภาษาอังกฤษทุกวัน แต่ศัพท์ประจำวันที่พูดกะลูก บางทีก็นึกไม่ออก :)

ลูกเราสองคน น่าจะคล้ายๆกันนะคะ ที่มีอาม่าพูดจีนแต้จิ๋วด้วย แต่อาม่าโบนัสไม่แปลค่ะ เพียงแต่ในประโยคเดียวกันเค้าพูดทั้งไทยและจีน แต่ตรงนี้บอมบ์ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เอาที่อาม่ากะคุณหลานสบายใจ อิอิ

ตอนแรก บอมบ์เกรงว่าโบนัสจะพูดช้าค่ะ เพราะหลายๆคนบอกว่าพูดสองภาษากับลูกแล้วลูกจะพูดช้า โบนัสเอง ตอนแรกๆ ก็ไม่ค่อยยอมพูด แบบอยากได้อะไร ก็อื้อ อื้อ ชี้ๆๆ แต่พอครบขวบครึ่งปุ๊บ โอ้ว พูดหลายคำเลยค่ะ พ่อแม่หรือใครพูดอะไร ก็พยายามจะพูดตาม บางคำนี่พูดชัดมากจนแม่ปลื้ม แต่ก็อย่างที่เล่าคือ ตอนนี้ยังแยกโหมดไม่ชัดเจน เลือกพูดคำที่เค้าอยากจะพูดมากกว่า ก็คงต้องรออีกหน่อยกว่าเค้าจะรู้ว่าพูดกะใครจะพูดภาษาอะไร

แต่ไม่ทราบว่าน้องซันเดย์เป็นเหมือนกันไหม คือว่าเวลาอยู่นอกบ้าน หรือพาไปเล่นเพลย์กรุ๊ป เค้ายังเขินๆที่จะพูดไหมคะ โบนัสนี่ยังเขินๆที่จะพูดเวลามีคนอื่นๆ อยู่ด้วย แต่ในบ้าน หรือกะคนคุ้นเคยนี่แบบ พูดๆๆได้หลายคำ

 

[gitanjali saengsang]

คือไม่เคยพาไปเล่น เพลย์กรุ๊ปกับใครเลยค่ะ เวลาออกไปนอกบ้านเจอแต่เพื่อนพ่อกับเพื่อนแม่ซึ่งเค้าคุ้นเคยก็เลยอยู่แล้วก็จะพูดคุยตามปกติ ส่วนเด็กรุ่นเดียวกันไม่ค่อยเจอ นอกจากบังเอิญเจอตามร้านอาหารบางที่ ที่เค้ามีมุมของเล่นสำหรับเด็ก ก็จะได้เห็นว่าเวลาเจอเด็กกล้ากว่า ลูกเราก็จ๋อยๆ ตลกดี... แต่เวลาเจอเด็กขี้อายเค้าก็จะพยายามเข้าไปหาอะไรประมาณนี้ แต่เท่าที่เห็นไม่เห็นเค้าคุยอะไรกันเป็นเรื่องเป็นราวนะคะ คือประมาณว่าใครทำอะไรก็ทำตามกันมากกว่า

 

แต่โดยส่วนตัวชอบเด็กขี้อายนะคะ น่ารักดี เด็กกล้ามากๆ บางทีก็ดูห่ามๆไปหน่อย....