มาละเหวย....ระหกระเหิน...มหากาพย์เฮฮา

[แม่เพ่ยขอแจม]

5555++++  เดินทางกลับถึงบ้านก็เปิดคอม เข้าห้องขอนแก่น กด f5 จนนิ้วงอกันแล้วล่ะสิคะ  พ่อแมน 

ยังค่ะ..ยังไม่ได้เขียน ต้องมาตกลงกันก่อนสิ  ว่านี่มันกรุ๊ปอะไรกันแน่ ขอประท้วงก่อนเลยนะคะท่านประธาน

กลุ่มขอนแก่น...ครอบครัวคุณแมนและคุณหมอวิจิตร  รวมเป็น 2

กลุ่มโคราช....ครอบครัวคุณยุ้ยและคุณทิพย์  ก็รวมเป็น 2

กลุ่มชัยภูมิ ... แม่แมว  1 ครอบครัว

กลุ่มแปดริ้ว...น้องกิ้ม  1 ครอบครัว

กลุ่มสุรินทร์...หมอกอล์ฟ ก็ 1 ครอบครัว

กลุ่มกรุงเทพ...บ้านเนย บ้านลี่  บ้านเพ่ย  มันรวมกันเป็น 3  ชัดๆ...ง่ะ  ไหงกระทู้นี้มาโผล่ในห้องขอนแก่น แล้วห้องกรุงเทพปายหนายยยยยยย.... (เริ่มต้นก็ออกหมัดแล้วค่ะ)

 

 

.......ก่อนอื่นต้องดีใจกับครอบครัวที่ไม่ได้ร่วมระหกระเหินไปกับพวกเราด้วยนะคะ..เพราะทริปการเดินทางครั้งนี้...ทั้งเหนื่อยทั้งเซ็งสุดๆ

 

เหนื่อย ---------->  ที่ต้องหัวเราะกันทั้งวัน

เซ็ง ------------->  พ่อแมนคะ  ทำไมจัดแค่สองวันเอง

เพราะ...มันสนุกมากกกกกกกกกกกกก

 

 

 

ภาคที่1 ....ทีมกรุงเทพปะทะแปดริ้ว..เดินทางสู่ถนนมิตรภาพ

 

หลังจากนัดแนะกันเรียบร้อยแล้ว เจ็ดโมงกว่าๆของเช้าวันเสาร์ ทีมกรุงเทพก็เริ่มเคลื่อนขบวนออกจากบ้านใครบ้านมัน ถึงแม้จะไม่มี ว.แดง แต่เราก็มีไอโฟน มือถือ จีพีเอสและกระแสจิตส่งถึงกันตลอดทาง..

วันนี้อากาศดี เดินทางยังไม่ถึง 5 นาที  โทรศัพท์สายแรกดังเข้ามา เพ่งดูชื่อคนโทรมา ถึงกับต้องอุทาน "ชิเป๋ง" อุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ....(ขอโต๊ด...ตกใจนิดหน่อยไงคะ)

"สุมนา"  โทรมา.......ลี่จะออกเดินทางตามไปถึงที่นัดหมายช้าหน่อยนะคะพี่ เพราะ..บราๆๆๆๆๆ

ไอ้พี่ก็ได้แต่ค่ะ..ค่ะ..ค่ะ...แต่ใจตอนนี้ไม่อยู่กับตัวแล้ว...มองไปที่หน้ากระจกรถ....เปาะแปะ..เตาะแตะ

โอววววววว..ไม่นะ

 

 

คิดมาก..คิดเยอะ คิดรกรุงรังไปตลอดทางว่าจะพาเด็กๆไปเที่ยวฟาร์ม  บัตรผ่านก็ซื้อแล้ว ถ้าฝนตกจะทำยังไงดี .....จะล้างอาถรรพ์สุมนายังไงดี  ฮ่าๆๆ

คิดว่าลี่คงทิ้งระยะห่างในการเดินทางตามพอสมควร  ฟ้าเริ้มกระจ่าง...เฮ

 

ใกล้ถึงที่หมาย..โทรเช็คทุกคนอีกที (ยกเว้นลี่ หุหุ) ครอบครัวเนยใกล้ถึงแล้ว...กิ้มก็จวนละ  ส่วนลี่คงมาถึงหลังสุด

 

ถึงที่หมาย..เก้าโมงเศษๆ แว๊บๆว่ามีใครกระโดดเข้ามา  ฟาร์มนี้ปล่อยจิงโจ้ออกมาที่ลานจอดรถด้วยหรือเนี่ย...

ที่แท้เป็นน้องภาจากขอนแก่น ที่เจอกันแบบตัวเป็นๆครั้งแรกก็ทำเอาตกใจ พร้อมคุณหมอวิจิตรที่ดูจะยิ้มอย่างเดียวและสาวน้อยหน้าหวาน น้องเจ้าขา ตัวจริงเธอสวยหวานมากๆ

อ้าว..แล้วนั่นใครล่ะนั่นที่จอดรถตรงข้ามกัน  ครอบครัวน้องเนย มาถึงก่อนพี่เล็กน้อย พร้อมเสื้อเด็กสองภาษารุ่นใหม่สีขาวสว่างไสว..แจ่มมากๆ...อิอิ

 

เฮ้ย....นั่น...ครอบครัวสุมนา  อ่ะจ๊าก...มาแล้ว...มาถึงก่อนบ้านเนยอีก  เอ่อไหนว่าจะมาช้า ไม่ทราบว่าขี่เครื่องบินเจ๊ทมาหรือไงครับพี่น้อง ลี่มาพร้อมคุณพ่อณัฐและน้องมี่มี่ เป็นคนเดียวที่ไม่ต้องเสียค่าบัตรผ่านประตู...หุหุ..ได้ไงกัน มาด้วยกัน จ่ายด้วยกันสิคะน้อง  แชร์ค่ะแชร์

แล้วครอบครัวที่บอกว่าจวนถึงแล้ว..ออกจากบ้านมาตั้งแต่หกโมงไปไหนหว่า...ฮัลโหลกิ้ม...อยู่ไหน..หา..อีก 20 นาทีหรือ โอว  (ทราบภายหลังว่าเธอชิลๆกับการขับรถมาก  เลยนั่งละมุนละไมจิบวิวข้างทางมาอย่างสบายใจ ฮ่าๆๆดีนะเนี่ย ที่ไม่แวะกินขนมเค๊กข้างทางตามที่บอก)

 

หิวมากค่ะ ไม่มีครอบครัวไหนทานของหนักมาเลย ทานกันมาแต่สำลีและปุยนุ่น จวนจะได้เวลาเข้าฟาร์ม เลยไปซื้อลูกชิ้นปิ้ง (ไม้ใหญ่มากๆ..แต่อร่อยนิดเดียว)  ทันทีที่เงินค่าลูกชิ้นหลุดออกจากกระเป๋า ...หมูไม้ที่อร่อยที่สุดในประเทศไทยก็มาถึง..แถมฟรีด้วย...โอ้ยยยย..เอาสองร้อยของฉันคืนมานะ

 

คณะของเราฟัดหมูไม้กันอยู่หน้าฟาร์มอย่างไม่เกรงใจใครและไม่ชวนใครกิน  ฮ่าๆๆ..ได้แต่แอบส่งสายตาบอกไปว่า อยากกินไม๊ค่ะ อยากกินไปหาซื้อได้นะ ซุปเปอร์หมูไทยจ้า ทั้วราชอาณาจักรเร็วๆนี้

(อย่าลืมจ่ายค่าโฆษณาพี่นะคะกิ้่ม)

[mom_jenita]

ขำคุณพ่อเราจริงๆ อิอิ

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

สุมนา ตามมาอ่านอย่างฮาเลยค่ะพี่ตต  บรรยายจนเห็นภาพจริงๆๆ  ว่าแต่เขียนแซวกันแบบนี้ สมาชิกท่านอื่นที่มาอ่านจะเข้าใจลี่ผิดน่ะค่ะ

สุมนาอยากให้อากาศดีหรอก จะได้ไม่ร้อนน่ะค่ะ ทริปนี้อย่างสนุก ฝนฟ้าถึงอยากตามมาด้วยไง คริคริ

 

แหมใครจะรู้เนอะ อยู่ดีๆฝนก็มาซะอย่างงั้น (จริงๆๆ ในใจก็คิดไว้เลย วันนี้คงโดนพี่ตตล้ออีกแน่ๆๆๆเลยยยยอ่ะ อ๊ายยยอาย)

 

[YaYo & JaJa & MamaKim]

ก่อนอื่นมาครั้งเบรก....ขำๆๆๆๆๆ  กร๊ากกๆๆๆๆ แบบไม่ห่วงสวยก่อนน๊ะค่ะ .........

 

โห หยั่งงี้ก็ เหนื่อย.......เซ็ง.........เหมือนกันน๊ะเนี่ย   กระเป๋าเดินทางยังไม่เก็บ  กะไปต่อทริปหน้า.......... ฮ่าๆๆๆๆๆ

 

...ต่อๆ พี่ ต.ต ..ซีรี่ไม่จบง่ายๆ 

[แม่เพ่ยขอแจม]

เค้าเหนื่อยแล้วตัวเองงงงงง....เราไปด้วยกันไม่ใช่เหรอ

เมื่อเช้าเอาผ้าไปซัก  ตกกะใจนึกว่าเอาเขาใหญ่กลับมาบ้านด้วย...กองโตมากๆๆๆๆๆๆๆ

[แม่เพ่ยขอแจม]

ภาค1.5.ก."คนของประชาชน"

 

ระหว่างที่กำลังแจ้งข่าวกาารหลุดเส้นทางของหมอวิจิตรให้เจ้าแม่จีพีเอสอย่างน้องกิ้มรับทราบ  เพื่อให้ชะลอความเร็วรอครอบครัวน้องภา เราก้ได้รับคำสารภาพจากกิ้มว่า คุณเป้ขับรถผิดเส้นทาง ความจริงแล้ว ไม่เห็นต้องเลี้ยวซ้ายเข้าปากช่องเลย ตรงไปก็ได้ ง่ายนิดเดียว  (นั่นไง..พี่ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี่้)  นั่นก็หมายความว่าในขบวนทั้งหมด 5 คัน  มีคุณหมอคนเดียวที่ไปถูกเส้นทาง นอกนั้นเชื่อผู้นำ ออกนอกเส้นทางหมดเลย ฮ่าๆๆ  แต่ใช้หลักการตามประชาธิปไตย คนหมู่มากต้องเป็นฝ่ายถูก เราจึงไม่มีใครไปบอกความจริงกับครอบครัวหมอ...ปล่อยให้เธอรู้สึกเป็นแกะดำต่อไป  อิอิ  หุหุ  ฮ่าๆ

 

เหมือนฟ้าฝนจะไม่โลว์เทค...คาดว่าแกคงมีจีพีเอสใช้เหมือนกัน แล้วตอนนี้ก็จับพิกัดสุมนาได้อย่างมั่นเหมาะแล้วด้วยเพราะก่อนที่เราจะเจอร้านอาหารที่เป็นจุดหมาย ฝนก็กระหน่ำเทลงมาอย่างหนัก เฮ้อ...ทำไมไม่ใส่หน้ากากเอาไว้น่ะลี่ แต่ก็ยังดีเนอะ  เที่ยวฟาร์มแบบชิลๆเรียบร้อยไปก่อนแล้ว

 

ถึงร้านอาหาร ทะยอยกันลงจากรถ (มานั่งคิดตอนหลัง เอ่อ..ลงไปทำไม เปียกหมดเลย)  มีคุณณัฐคอยเป็นเด็ก(โข่ง)บริการร่มกันฝนให้  (กันดี๊ดี..เปียกนิดเดียวเอง...อิอิ)

เข้าไปรอในร้าน ลุ้นๆว่าหมอวิจิตรจะมาถูกไม๊ จะเลยร้านไปหรือเปล่า บอกพิกัดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ เพราะทั้งคนบอกและคนฟังไม่ชินเส้นทางทั้งคู่  ป้ายร้านก็ไม่เด่น จะไปยืนโบกรถหน้าร้านแบบที่เคยทำ ฝนก็ตก  เอาน่ะ วัดดวง หน้าร้านมีรถทัวร์คันใหญ่มากรอเลี้ยวขวา หวังว่าจะเป็นที่พึ่งให้สังเกตุได้..อย่าเพิ่งไปนะรถทัวร์..อย่าเพิ่งไป เดี๋ยวให้สิบบาท...

ในที่สุด...ทีน่าป้ายแดงก็เลี้ยวมา..เย้

ทุกคนนั่งประจำการในร้าน..เอ๋  หายไปไหนหนึ่งบ้านหว่า...ครอบครัวผู้นำนั่นเอง  ยาโยหลับ เลยไม่ลง..คุยไปคุยมา อิ่มแล้วอีกต่างหาก  เฮ้ยยยย...พวกเรายังไม่ได้ทานเลย ท่านผู้นำอิ่มแล้ว....นั่นล่ะ..จงภูมิใจที่ได้เป็นเจ้าของกิจการซุปเปอร์หมู...หมูปิ้งที่อร่อยที่สุดในประเทศไทย นอกจากจะสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้ท่านและครอบครัวแล้ว ยังช่วยให้ท่านอิ่มท้องในยามที่ฝนตกแล้วท่านต้องติดอยู่ในรถอีกด้วย สนใจธุรกิจติดต่อด่วนนะคะ  เฮ้อ !!!

 

ฝนซา...อาหารมา...ทานอาหารเสร็จ สั่งกาแฟต่อ..กาแฟที่น้องบริกรบอกว่าอร่อยมาก.. ระหว่างรอกาแฟคุณกิ้มก้บอกบรรดาพ่อๆมานั่งถ่ายรูป...มีพ่อบิีก  พ่อเนย พ่อเป้ พ่อหมอ

กิ้ม ----->  เอ้าๆ..ทำหน้าชิลๆหน่อยค่ะ

พ่อเนย ------>  โอ้ว...ทำไงวะหน้าชิลๆ  (ฮ่าๆๆ...ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำต่อบุตรหลานในการใช้คำไม่สุภาพแต่เราถ่ายทอดจากเรื่องจริงนะเนี่ย)

 

พ่อณัฐเดินเข้าวงสมทบ  เอ้าคุณณัฐทำหน้าชิลๆหน่อย

พ่อณัฐ ----->  หน้าชิลๆเป็นยังไง ?????

 

ปล1.ไม่ได้เขียนถึงรสชาติอาหารและกาแฟ...สั่งมาเยอะ รูปก็ถ่ายแค่สองใบ...คำถามมีอยู่ว่า

1. อร่อยไม๊  --------> ไม่ตอบค่ะ  แต่จำได้ไม๊คะที่บอกให้จำไว้อักษรย่อของชื่อร้าน ล 3 ตัวขีดเส้นใต้เป๊ะ

2.ทานหมดไม๊ ------->  เกลี้ยงค่ะ  เหตุผล....เพราะมันแพง !!!!  จบข่าว  (เหตุผลเดียวจริงๆนะ)

 

ปล2. อย่าทานข้าวกับครอบครัวสุมนาเด็ดขาด...เพราะจะทำให้อาหารมื้อนั้นจืดมากกก.. สำหรับผู้ร่วมโต๊ะ...เพราะความหวานไปตกอยู่ที่ครอบครัวนี้หมดแล้ว...ยังมีอีกเหรอ ลูกก็โตแล้ว พ่อยังป้อนข้าวอยู่อีก...ถ้าป้อนลูกจะไม่ว่าเลย...นี่ป้อนแม่ แถมป้อนเอาๆ ไม่อยากจะบอก..ไอ้เรานะแค่ตักกับข้าวใส่จานให้ยังมะมีเรยยยยย...วัยรุ่นเซ็งวุ๊ย

[Pat]

อะอะ พี่ตุ๊กตาอย่าอิจฉา เพราะคนนี้อิจฉาแทนให้แล้ว

[แม่เพ่ยขอแจม]

5555....ฉับไวทันท่วงที...แต่ระยะทางไกลขนาดนั้น แรงอิจฉาจะไม่ร้อนแรงพอ...ช่วยข้ามน้ำข้ามทะเลข้ามเส้นขอบฟ้ามาอีกรอบได้ไม๊....อย่าให้รอนาน

[Pat]

โห ตาร้อนผ่าวๆไปหมดแล้วพี่ แว๊บได้จะแว๊ปไปร่วมทริปด้วยตั้งนานแล้วค่ะ

[สุมนา วงศาสุทธิกุล]

เอ่อ คุณพี่ตตค่ะ จรดปากกาแต่ละคำมันช่างบาดลึกเข้าเนื้อซิบๆเลยน่ะค่ะ บรรยายได้เห็นภาพอีกแล้ววว

แหมไม่ได้หวานเหวินอะไรเลยค่ะ คุณสาเค้ากลัวแม่ไม่ยอมกินต่างหากล่ะค่ะ )

 

เอ๊ะ จริงๆเราสองคนก็ป้อนกันแบบนี้ทุกวันล่ะค่ะ เอื๊อกๆๆๆ (เชื่อมั้ยเนี่ย ^__^)

 

คุณแพท ค่ะ อย่าไปเชื่อพี่ตตเลยคะ จริงๆลี่ก็นั่งดูพี่ตตกินเอากินเอาอย่างอร่อยๆๆเลย แถมฝากลูกให้พี่เล็ก (แม่น้องเนย) ดูเพ่ยเพ่ยให้อีกกก สงสัยหิวววว หรือโมโห ฝนตกก็ไม่รูอ่ะค่ะ กร๊ากกก

 

 

[Pat]

เอ๋ เชื่อใครดีละเนียะ ความหวานก็น่าเชื่อ โมโหหิวก็มีน้ำหนักน่าาาาาาาาา

[แม่เพ่ยขอแจม]

เฮ้ยยยยยยย...พี่ลืมช่วงการฝากเลี้ยงลูกไปได้ไงเนี่ยยยยย   อิอิ

 

อย่าย้ำเรื่องรสชาติอาหารสิ เดี๋ยวก้หลุดปากหลุดมือกดคีย์ไปจนได้หรอกว่าไม่อร่อยน่ะ...แต่ที่ต้องกินเพราะมันเสียดายตังค์ไง 

 

[แม่เพ่ยขอแจม]

เห็นมะ  หลุดมือพิมพ์ไปจนได้