เคยได้ยินมาว่าเด็กตอนเป็นเบบี๋เนี่ยเลี้ยงง่ายที่สุดเพราะเค้าแค่ทานแล้วก็นอน ฟังมาตอนท้องก็ไม่ซึมซับเท่าไร พอมามีลูกเป็นของตัวเองมันโดนใจมากเลย
เริ่มตั้งแต่ ยังไม่สามเดือนดี แม่มาทำงาน พ่อทำลูกตกโซฟา ตั้งแต่นั้นมาเริ่มเตรียมพร้อมตัวเองว่าต่อไปคงมีอะไรอีกเยอะที่ต้องเตรียมใจเอาไว้
มาช่วงนี้เหมือนเรื่องความปลอดภัยของลูกเนี่ยอาจจะไม่ลดลง แต่ดีกรีความซนของเค้าทำให้เกิดเรื่องราวมากขึ้น ที่ตัวเองก็ต้องเกิดความระมัดระวังมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว
เริ่มจาก เดือนที่แล้ว ลูกสาวยกขวดน้ำมันก๊าซมาราดตัวเอง คาดว่าคงไม่ได้กินไป เพราะปากไม่มีกลิ่น poison control department บอกว่า น้ำมันก๊าซกินเฉยๆไม่เป็นไร โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง เหตุเกิดเพราะความเลินเล่อของพ่อเค้า เอาขวดน้ำมันก๊าซวางไว้ที่ขอบหน้าต่าง ลูกสาวเริ่มยืนได้เองเริ่มเกาะเดินได้ แม่ทำกับข้าวอยู่ลูกสาวเลยถือโอกาสสำรวจบ้านเองซะเลย แม่ได้กลิ่นน้ำมันก๊าซรีบวิ่งมาดูลูก ใจมันไปอยู่ที่ตาตุ่ม
สองอาทิตย์กว่าผ่านไป นึุกว่าลูกจะให้แม่พักบ้าง บ่ายวันอังคารที่ผ่านมา ลูกสำรวจบ้านอีกแล้ว มือคว้าไปเห็นแมลงมันคลานอยู่ที่พื้นก็คงสงสัยเอามือคว้าผลที่ออกมาคือร้องจ๊าก เพราะแมลงที่ว่ามันคือแตนตัวโต แม่คว้าลูกได้เอาผ้าตีแตนซะเกือบเละ ลูกสาวร้องให้เป็นวรรคเป็นเวรเกือบครึ่งชั่วโมงสงสารลูกใจแทบขาด ไม่รู้เจ้าแตนมันแอบเข้ามาในบ้านได้อย่างไง ตกเ้ย็นลุกยังงอแง แม่ได้โทรหาหมอ หมอบอกฟังอาการไม่น่าเป็นห่วง แต่ถ้าเกิดคว้าเข้าปากได้แล้วมันไปต่อยในปาก อาจเกิดการแพ้ได้ถึงตาย โอ้แม่เจ้าใจไปอยู่ที่ตาตุ่ม
เตรียมใจแต่ทำใจไม่ได้ซะที ลูกแค่สิบเดือนแต่เรื่องเกิดได้มากมาย ไม่นับเรื่องเล็กเรื่องน้อย แล้วกว่าจะโตเนี่ยแม่จะหัวใจวายไปก่อนหรือเปล่าเนี่ยเรื่องความปลอดภัยของลูกเนี่ยเรื่องใหญ่จริงๆ อยากให้เรื่องนี่้เป็นอุทาหรณ์ให้เพื่อนๆนะคะ บางทีเราระวังแล้วแต่เจ้าตัวเล็กเนี่ยสาำมารถก่อเหตุได้จริงๆ