ทุกครั้งที่ลูกร้องไห้แบบไม่ลืมหูลืมตา เราจะพูดว่า In the light of the moon,....... แล้วลูกก็จะหยุดร้องทันที เงี่ยหูฟัง มันเป็นประโยคแรกจากนิทานที่เขาชอบมากๆ ถึงขั้นให้เราเล่าซ้ำแล้วซ้ำอีกวันละสิบกว่ารอบ จนลูกจำขึ้นใจและร่วมเล่ากับเราได้ เขาเลยเงี่ยหูฟังรอโอกาสจะเล่า(เป็นคำๆ) ด้วย
นิทานเรื่องนี้ มันจบว่า He was a beautiful butterfly. ให้ทายกันค่ะว่านิทานเรื่องอะไร