สวัสดีค่ะ

[Supida Seelan]

สวัสดีค่ะ ทุกคน

แม่อ้อค่ะ ลูกสาวอายุ 23 เดือน ชื่อ คำแพง

ซื้อหนังสือของคุณมาดองไว้หลายเดือน เพิ่งอ่านจบวันนี้ เลยเข้ามาขอคุยด้วย เผื่อได้แนวทางไปใช้กับลูกเพิ่มเติม

 

เราอยู่ที่ประเทศมาเลเซียค่ะ ที่บ้านพูดกัน 4 ภาษา คือ อังกฤษ ไทย ทมิฬ มาเลย์

ตอนที่ลูกจะเกิด ตั้งใจว่าจะทำให้ลูกพูด 3 ภาษาแบบแท้ๆ

ให้พ่อเค้าพูดเฉพาะอังกฤษ แม่พูดไทย ย่าพูดทมิฬ

แต่เอาเข้าจริงๆ ย่ากลับพูดปนอังกฤษ ทมิฬ มาเลย์ แผนเลยล่ม

 

ตอนนี้ลูกสาวพูดได้เยอะแล้ว แต่ถนัดที่สุด คือ อังกฤษ ภาษาอื่นเค้าฟังรู้เรื่อง แต่จะตอบกลับมาเป็นอังกฤษ

บางครั้งเค้าพูดปนหลายภาษาวุ่นวายมากค่ะ เพราะไปเนรสเซอรี่ เพื่อนๆคนจีนทั้งหมด แล้วที่นั่นเค้ามีสอนเพิ่มเติมภาษาจีนกลางกับมาเลย์ด้วย ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า เค้าพูดปนกันไปหมด

 

เช่น เค้าจะพูดว่า mama, look, big ช้าง 

 หรือพูดว่า adik (มาเลย์ แปลว่า น้อง), bicycle Maya (ชื่อเค้า), come, la aaaa (จีนกลาง น่าจะแปลว่า ดึง)

 

หรือเค้าชอบพูดสองสามภาษาไปด้วยกัน เช่น where ไหน , api (มาเลย์ แปลว่า ไฟ) fire , ช้าง elephant

 

เราก็พยายามแก้ ด้วยการพูดไทยกะเค้าตลอด แต่เค้าก็ยังพูดอังกฤษกลับมา นอกจากจะใช้คำไทยบางคำ (ตอนแรกๆ ผิดด้วยที่เราก็พูดอังกฤษกะเค้าบ่อยค่ะ)

 

ไม่รู้ว่าจะเป็นข้อได้เปรียบหรือข้อด้อยไปที่ลูกพูดได้หลายภาษา แต่พูดมั่วกันไปหมดค่ะ

ไม่ทราบว่า มีท่านไหนทราบมั้ยคะ ว่าต่อไปเค้าจะงงมั้ย หรือจะปรับตัวพูดทีละภาษาแท้ๆได้เอง

 

ชื่นชมนะคะกับหนังสือ น่าสนใจมากค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้ทุกท่านค่ะ

 

 

 

[Milan]

โอโฮ..น่าอิจฉาจังเลยค่ะ
ได้เปรียบทางสภาพแวดล้อมจริงๆ

ไม่ต้องห่วงเลยค่ะคุณแม่
สมองเด็กยังแยกตรรกะไม่ได้เหมือนผู้ใหญ่

เมื่อเขาโตไปเรื่อยๆเขาจะเริ่มแยกแยะได้ค่ะ
ว่าอย่างนี้ควร-ไม่ควรพูด อย่างไร

อย่างไหนพูดกับคนกลุ่มไหน

ก็เหมือนกับที่เด็กเล็กยังแยกของใช้ข้างซ้ายข้างขวาไม่ได้แต่แรกนะ่ค่ะ
ต้องให้เขาเคยชิน และฝึกไปค่ะ

แหม..แต่อิจฉาจริงๆนะคะเนี่ย
ได้ภาษาทมิฬด้วย หายากมากๆ

ถ้าในอนาคตจะมีเยาวชนเชื้อสายไทยที่ทำวิจัยวัฒนธรรมทมิฬรึเปล่านะคะ ^_^

[Supida Seelan]

ขอบคุณค่ะ แม่น้องมิลาน
ที่ให้ลูกเรียนภาษาทมิฬด้วย เพราะพ่อเค้าเป็นคนอินเดียค่ะ
เห็นลูกๆของพี่สาวสามีพูดทมิฬไม่ได้แล้วรู้สึกเศร้าใจ ขนาดภาษาของพ่อแม่ตัวเองยังไม่รู้ กลับพูดภาษามาเลย์กัน
เลยตั้งใจไว้ว่า ยังไงซะ ก็จะให้ลูกเรียนด้วย

คนที่นี่ ไม่ว่าเชื้อชาติไหน บางครอบครัวเค้าไม่สอนลูกพูดภาษาของตัวเอง แต่พูดเฉพาะอังกฤษกะลูก
เราว่า ไม่ค่อยถูกนัก อังกฤษสำคัญ จำเป็นต้องเรียน แต่ภาษาพ่อภาษาแม่ของตัวเองก็สำคัญเหมือนกัน
ภาษาก็บ่งบอกถึงตัวตน วัฒนธรรมของคนๆนั้น
คุณเห็นด้วยมั้ยคะ

[Milan]

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งน่ะค่ะ
แต่ว่าบางทีทัศนคติของผู้ใหญ่ไม่เด็ดขาดไปในทางเดียวกันก็ลำบากเด็กเหมือนกันค่ะ
ผู้ใหญ่ที่เห็นต่างก็พลอยเหนื่อยไปด้วย

ยกตัวอย่างตัวเราเองเนี่ยล่ะค่ะ

ตอนเด็กๆที่บ้านเป็นจีนแต้จิ๋วทั้งบ้านค่ะ
ผู้ใหญ่หลายคนพยายามสอนเราค่ะ พูดกับเราค่ะ
แต่ว่าเราเป็นหลานคนแรก ก็เลยตามใจเราเสียส่วนใหญ่
ไม่พูดก็ไม่เป็นไร คือ ไม่ได้เข้มงวดน่ะค่ะ

แล้วเราก็เรียน ร.ร. ไทยไม่ได้เรียน ร.ร.ที่สอนภาษาจีน
เราเป็นเด็กเราก็เลยคิดว่าไม่รู้จะพูดแต้จิ๋วไปทำไมเพื่อนๆไม่มีใครพูดน่ะค่ะ

ผู้ใหญ่บางคนที่บ้านชอบแหย่เราด้วยน่ะค่ะ เวลาเราพูดผิด
เราก็อาย เลยไม่ค่อยอยากจะพูดเลยตั้งแต่นั้น
เสียดายน่ะค่ะ

ฉะนั้นทุกวันนี้เราทบทวนตลอดค่ะว่า อะไรที่ทำให้เราไม่พูดจีนที่บ้าน
แล้วจะได้ระวังไม่ให้เกิดกับลูกตัวเองเนี่ยอะค่ะ
ยังกังวลอยู่เลยว่าพอเข้าร.ร.แล้วเพื่อนๆ+ครูพูดไทยกัน
ลำพังอิทธิพลของแม่เองจะสู้ได้แค่ไหนเนี่ยสิคะ

การอนุรักษ์ภาษาถิ่นดั้งเดิมเป็นเรื่องที่เราฝักใฝ่มาตลอดน่ะค่ะ
ถ้ามองอย่างรูปธรรมนะคะ คือ เป็นความรู้ใช้หากินได้น่ะค่ะ
เป็นคอนเน็กชันระหว่างคนที่พูดภาษาเดียวกันก็จะง่ายดายในเรื่องทำธุรกิจหรือขอความช่วยเหลือ

ลึกลงไปกว่านั้นก็คือในเื่รื่องรากเหง้าของตนเอง
มันภูมิใจที่เรามีเอกลักษณ์ ที่พิเศษกว่าคนทั่วไปบ้างน่ะค่ะ^_^

[Milan]

ฉะนั้นเวลาท้อๆ
ก็เข้ามาหาแนวร่วมกำลังใจจากในนี้น่ะค่ะ

สู้ๆค่ะ คุณแม่