หมู่บ้านเด็กสองภาษา พ่อแม่สร้างได้ - สองภาษาดอทคอม

พี่เรอิ กับ น้องเลอา

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เป้นเวลากว่าสามเดือนแล้วที่เราไม่ไดเจอะเจอกันเลย นี่เป็นครั้งที่สองที่เราจะได้เจอะเจอกัน นับแต่ วช ครั้งที่สามเมื่อกลางเดือนตุลาคม ปีที่ผ่านมา

ชานชาลาสถานนีรถไฟหัวลำโพง พ่อแม่คู่หนึ่งกับลูกสาวอีกคู่หนึ่งทั้งจูงทั้งอุ่้มกันมา....ของดีจากเมืองชุมพร สาวน้อยเรอิเลอา

น่าร๊ากกกกก...น่ารักจังเลย น่ารักมากๆ...โอยยย น่าร๊าก "อืม ถ้าน่ารักก็มีเองอีกสักคนสิ" เป็นคำทักทายที่ทำให้พี่อดรู้สึกไม่ได้นะว่า "นายแน่มาก หมอนิค" ฮึ่ม

สุมหัวที่ร้านกาแฟสักพัก พี่่ก็เดินตามหมอเล้กและหมอนิคขึ้นรถไฟไปอย่างงงๆ เออ หรือเราโดนป้ายยาเนี่ย ฮ่าๆๆ เพราะเมื่อเจอกันครั้งแรกทั้งนิคและเล็กถามพี่ว่าเดี๋ยวพี่ตุ๊กตาจะกลับบ้านยังไงคะ พี่บอกว่ารถไฟฟ้าค่ะ เล็กกับนิคบอกว่าเดี๋ยวขึ้นรถไฟไปด้วยกันดีกว่าพี่ ไปคุยกันต่อบนรถแล้วพี่ไปลงที่บางซื่อนะ อ่ะ งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อตั๋วก่อน (พี่บอก) ไม่ต้องหรอกพี่ กว่าเขาจะมาตรวจตั๋ว พี่ก็ลงไปแล้วค่ะ (เล็กบอก) นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า หมอบอกเรื่องตรวจร่างกายเชื่อได้ แต่หมอบอกเรื่องตรวจตั๋ว อย่าเชื่อเด็ดขาด เพราะยังไม่ทันจะพ้นหัวลำโพงเลย...เก๊าะๆๆ ขอตรวจตั๋วหน่อยคร้าบบบ โชคดีนะเนี่ยที่ยังมีหลืบประตูให้พี่นั่งทำตัวลีบอยู่ !!!!

ก่อนขึ้นรถ หมอนิคขอแยกตัวไปซื้อของก่อน และเมื่อหมอเดินกลับขึ้นมา พี่สัญญากับตัวเองทันทีว่าหากจะต้องเลือกเพื่อนเดินทาง พี่ขอเลือกไปกับครอบครัวนี้แหล่ะ โอวพระเจ้าจอร์ท รถไฟเสียกลางทางสามวันยังกินกันไม่หมด ฮ่าๆๆ มันเยอะจริงๆ

▶ Reply to This

Replies to This Discussion

Permalink Reply by แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค on February 10, 2010 at 2:29pm

ทำไงเรื่องอะไรล่ะคะพี่ตุ๊ก...ถ้าเป็นเรื่องที่สาวๆพากันหลงคารมหมอ ก็ไม่ทำอะไรค่ะ เพราะดีซะอีก จะได้กินของฟรีที่เค้าเอามาฝากหมอไง อิอิ แต่ถ้าถามทำไงเรื่องเสียวววเนี่ย...คงต้องเซ็นเซอร์ซะล่ะมั๊งคะ ออกอากาศไม่ด้ายยยย แต่ถ้าอยากรู้จริงๆ ก็ลองถาม คบ ของพี่ดูละกันค่ะ 555