คุยกันตามจังหวะ ดั่งพี่ดั่งน้อง

[แม่เพ่ยขอแจม]

วันนี้อากาศครึ้มๆ...ทำท่าคล้ายว่าฝนจะตกแต่ก็คงจะไม่ตก...หลอกเราให้เซโรงังไปเช่นนั้นเองว่าจะซักผ้าดีหรือไม่ดี...อย่าให้สภาพแวดล้อมมาหักเหการตัดสินใจของเราค่ะ หากคิดจะซักก็ซักไปเลย พี่เลยซักไปซะ 2 รอบเลยสิเอา
ยิ่งนานวันยิ่งได้รับรู้มากขึ้น...หลายๆครอบครัวต้องเริ่มฝ่่าฟันสร้างลูกให้เป็นครอบครัวสองภาษาแตกต่างกันไป..บางบ้านฝ่าฟันคนเดียวจนเห็นผลและคนรอบข้างจึงหันมาร่วมแนวทาง..บางบ้านโชคดีพร้อมจะก้าวไปด้วยกันตั้งแต่เริ่มต้น...แต่ก็ยังมีบางบ้านที่ยังต้องฝ่าฟันอย่างเดียวดาย..ในหนทางที่ไม่คุ้นเคย..พี่สาวคนนี้ขอร่วมเป็นกำลังใจในการเดินทางครั้งนี้ด้วยนะคะ ขออย่าได้ท้อแท้หรือหมดแรง เมื่อวันที่รอคอยมาถึง..พี่เชื่อว่าน้องจะภูมิใจถึงพลังที่ทุ่มเท..และเมื่อวันนั้นได้มองย้อนกลับมาในวันนี้...อย่าลืมมาเล่าเรื่องราวที่ได้ฝ่าฟัน..เพื่อเป็นกำลังใจของคนรุ่นต่อไป..และพี่สาวคนนี้ขอฝากความยินดีไว้ตรงนี้ล่วงหน้าพร้อมกับอยากบอกว่า..น้องเก่งมากที่กล้าตัดสินใจ..และน้องเก่งมากที่ได้ทำ
อยากบอกอีกว่าอุปสรรคมิใช่แค่เพียงคนรอบข้าง..ทั้งคนคุ้นเคยและคนแปลกหน้า..อุปสรรคมิใช่แค่วันเวลาที่เอ้อระเหยผ่านไปช้าๆ..แต่อุปสรรคยังรวมถึงกำลังใจที่น้องๆจะทุ่มเทให้กับกันและกัน..ให้กับตัวเองด้วย วันใดที่อุปสรรคเหล่านี้มาเยี่ยมเยือน...แวะเข้ามานะคะมาตักตวงกำลังใจจากหมู่บ้านแห่งนี้..หมู่บ้านที่มีกำลังใจมหาศาลพร้อมที่จะให้น้องๆมาตักตวงอย่างไม่หวงและไม่มีวันหมด..เพื่อเราจะได้ก้าวเดินต่อไปด้วยกัน


เมฆดูสวยงาม
เมื่อยามมองฟ้า ฟ้าดูกว้างใหญ่เหมือนเก่า
เมื่อยังเล็กแหงนดูมือไขว่คว้าเอา
สูงจังอยากตัวโตสูง

จ้องมองแสนนาน
พี่ชายคงเห็นยิ้มเดินมาใกล้แล้วอุ้ม
ขี่คอจนเกือบสูงทัน จ้องมองบนฟ้านั่น
เอื้อมมือถึงจันทร์ จะเอาเป็นของเรา

ครั้งโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครองคุ้มภัย
น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย
จับมือจูงน้องไป
มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป
ขี่คอพี่สูงเอง

จวบจนฉันโต
พี่ยังคงรักและคอยเป็นห่วงแสนห่วง
เมื่อผิดหวังให้กำลังใจทั้งดวง
น้องเอยอย่ากลัวใครเขา

เมื่อยามท้อใจ
จ้องมองบนฟ้านึกตอนเป็นเด็กเล็กนั่น
ขี่คอจนเกือบสูงทัน เอื้อมมือให้ถึงจันทร์
บอกเอาไว้นาน พี่ชายที่แสนดี


พี่เชื่อว่าด้วยความรู้สึกผูกพันกันดั่งพี่น้อง ณ หมู่บ้านแห่งนี้..เราทุกคนพร้อมจะจูงมือกันไปเอื้อมให้ถึงปลายทางที่ใฝ่ฝันซึ่งไม่ยากเกินแรงศรัทธาค่ะ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

พี่ตุ๊กตา วันนี้มาแบบซึ้งกินใจน่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่มีให้ค่ะ (สรุปแล้วเป็นพี่ใหญ่สุดในเวปใช่ไหมคะ อิอิ--แอบแซว--)

[ubonsruang]

ซึ้งมากๆอ่ะ แบบว่าน้ำตาจะไหล
ถ้าวันไหนโอ้แบบท้อสุดๆน่ะ
เวบนี้แหละกำลังใจล้นเหลือจริงๆค่ะ

[Nui & Pordee krub]

ฮือ ฮือ พี่ตุ๊กตาขาทำให้หนูเสียน้ำตาเลย คิดถึงแม่ พ่อ แล้วก็พี่ชายอะ เด็กๆเตะต่อยกับพี่ชายประจำ โตมาแล้วรักกันมาก
ขอบคุณหมู่บ้านแห่งนี้มากค่ะที่ทำให้เรามีกำลังใจ มีคุณพ่อคุณแม่ใจดีซ่อนตัวอยู่ในนี้มากมายเหลือเกิน มีเรื่องราวดีๆมาแบ่งปันกันทุกวัน แล้วก็ขอบคุณพี่สาวที่แสนดีคนนี้มากๆคะ ทำให้นุ้ยรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของหมู่บ้านนี้ (ใหม่ๆไม่ค่อยกล้า post คะ กลัวไม่มีคนตอบ)แต่แอบมาอ่านนานแล้ว ขอร่วมเดินบนเส้นทางนี้ไปด้วยคนนะคะ

[Prim & Poom]

ตามมาตักตวงกำลังใจในนี้ไปเพิ่มอีก

[แม่น้องกุน & น้องญาญ่า รักในหลวง]

น้ำตาจะเอ่อล้นแล้วจ๊า ช่วงนี้เข้าฤดูหนาว รู้สึกอะไรบางอย่างมันช่างเงียบเหงา แต่เราไม่เคยเก็บมาคิดให้ท้อ ตราบใดยังมีหมู่บ้านสองภาษาเป็นกำลังใจซึ่งกันและกันคะ ^-^

[แม่น้องเรอิ-เลอา-ลูค]

ซึ้งจริงๆ ซึ้งจริงๆ ฮือๆๆๆๆ

[อรนัย รักในหลวง]

โอ่วววว...ซึ้งเจงๆ

[babyashi]

พี่ตุ๊กตานี่เขียนได้ซึ้งมากๆ เลยค่ะ ถ้าวันที่รอคอยมาถึง เม่ยจะไม่รอช้าที่จะแบ่งปันประสบการณ์ให้คุณพ่อ คุณแม่รุ่นต่อไปอย่างแน่นอนเลยค่ะ

[แม่น้องเนย]

พี่ตุ๊กตานี่ บทจะฮาก็ทำได้กระจุย บทจะซึ้งก็กินใจจนน้ำตาซึม
แบบนี้แหละเหมาะจริงๆ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

เขาเรียกว่า ดาราเก่าค่ะ พี่เล็ก

[Prim & Poom]

เห็นด้วยกะดา เจงๆๆๆ เล้ย
ตีบทแตกทุกบท เค้าเรียกว่าเข้าถึงทุกอารมณ์

[Jija]

เห็นด้วยกะเล็ก เมนท์ได้โดนใจ ก๊อบด้วยคนละกัน