แล้วมัน....ก็เกิดขึ้น

[แม่เพ่ยขอแจม]

เขาบอกว่าเวลาที่เรากลัวหรือเกลียดอะไร..เราก็มักจะเจอไอ้สิ่งนั้นเสมอ.......
เช่นเวลาที่เราไม่อยากเจอแมลงสาบ..เราก็จะได้เจอมัน....เราอยากให้มันวิ่งไปไกลๆ..มันก็จะบินหาเราทันที
อีกสิ่งหนึ่งที่ไม่อยากเจอเลย..ก็คือฝรั่ง (ยังไงซ้าาา..ก็ยังเป็นคนที่ต้องวิ่งหนีฝรั่งอยู่วันยันค่ำ)

วันนี้พอลงจากรถไฟฟ้าบีทีเอส..กำลังจะไปต่อแท๊กซี่เพื่อไปเซ็นทรัล บังเอิญว่าได้เจอ รปภ.เดินกับฝั่งสาวสวยเชียว..แล้วรปภ.ก็หันมาถามว่า..มีรถบัสคันไหนไปเซ็นทรัลบ้างครับ.. (จริงๆคงหมายถึงรถเมล์น่ะค่ะ แต่ รปภ.ใช้ทับศัพท์) คนอื่นก็ส่ายหน้า...ไอ้เราก็ดันปากไว...(สมองคิดไม่ทันปาก) เกี่ยวกับเขาหรือก็เปล่า..รู้จักหรือ..ก็ไม่นะ แต่ดันทะลึ่งบอกว่า อ้อ ไปเซ็นทรัลหรือคะ อ่ะไปด้วยกันสิ ทางเดียวกันจะขึ้นแท๊กซี่ไปน่ะ....(โอว..ไม่นะ พูดออกไปได้ไง)
ฝรั่งก็ใจดี๊ดี..เซย์โอเคทันที..ไม่ได้นึกกลัวเลยหรือแม่คุณเอ๊ย..ไปกับคนแปลกหน้าเนี่ย
ไอ้ที่เคยคิดจะใช้วิธีวิ่งหนีแบบทุกครั้ง..มันจะวิ่งยังงั๊ยยยย...นั่งระยะประชิดตัวซะขนาด
เพ่ยเพ่ยก็ไม่มา..คลังศัพท์ก็ถูกล็อค ....สวรรค์ชัดๆเลย

จากหมอชิดไปเซ็นทรัล..ใกล้นิดเดียว..แต่ราวกับว่ากำลังเดินทางรอบโลกเลยอ่ะ แถมผลบุญกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์..รถติดมากมายยยย...จะทำกันไปถึงไหน
บทเรียนวันนี้สอนให้รู้ว่า...ฝรั่งคุยเก่งมากเลย แล้วก็..ถ้าไม่อยากให้ลูกหลานตกในสภาพทุรนทุรายเช่นนี้..เริ่มเลยค่ะกับการเป็นครอบครัวสองภาษา
ขอบคุณที่รอดตาย

[แม่เพ่ยขอแจม]

จะได้สัมผัสถึงความฝันร้ายได้ไงคะ

[แม่น้องเนย]

อ่านจากข้อความด้านบน รู้ซะละเอียดว่าเป็นแอร์ จะไปโน่นนี่
ไม่ธรรมดาแฮะ ไหนบอกว่าเหงื่อตกไงคะ ได้รู้ซะละเอียดเชียวนะเนี่ย

อย่างว่าแหละนะคะ วันก่อนบอกว่า "ต้องไปสอบ" เข้าใจแล้ว
ว่ายังอยู่ในวัย "ศึกษา" (ผู้ใหญ่) อิอิ

[สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง)]

.ใช่ค่ะ ต้อง 2 pasa

[แม่เพ่ยขอแจม]

แม่น้องเนยคะ...ถ้าเป็นแบบนี้แล้วจะให้คิดเป็นอื่นได้อย่างไร..นั่งๆอยู่เพื่อนร่วมทางก็หยิบเอาทองเส้นเล็กๆออกมาชูให้ดู..เราก็ โอว..โน โน โน เธอคงแบบว่าสงสัยเราจะไม่เข้าใจเลยทำใหม่..ชูทองขึ้นมาอีกครั้งแล้วเคาะไปที่ประตูรถ 3 ครั้ง กีอกๆๆ
อ๋อ.....เท่านั้นแหล่ะค่ะ เธอเซย์ Yes! ทันที ------------> ทอง.....สุวรรณ เล็กๆกับก๊อกๆๆ พ่อแม่น้องภูมินี่เอง..มันต้องหมายถึงเธอกำลังจะไปสุวรรณภูมิแน่นอน..ฟันธงค่ะ

ปล.ที่หลับน่ะ เพราะพี่เอาอย่างทางท่าน ว.วชิรเมธีไงคะ เวลาที่ท่านเดินทางมักมีชาวต่างชาติเข้ามาสนธนาด้วยบ่อยๆ ท่านก็พูดภาษาอังกฤษไม่คล่อง ไม่รู้จะคุยอะไรก็บอกแล้ว ฝรั่งพูดเยอะจริงๆ แล้วก็เป็นกันทุกๆคน แม้เราจะไม่เข้าใจเขาก็ยังจะพูด ท่านเลยบอกว่า "อย่ามาพูดกับฉันนะ ฉันจะปฏิบัติธรรมทำสมาธิ" ว่าแล้วท่านก็นั่งหลับตาตลอดการเดินทาง ^_^

[สุภาพร(แม่ปั้น฿แป้ง)]

แล้วเพ่ยๆๆ ไปไหนคะ มาช่วย หม่าม๊า ด้วยจิ

[Bless's Dad]

เคยตอบฝรั่งว่า I can't speak english. เหมือนกันแต่ฝรั่งเค้าถามต่อว่า แล้วที่พูดเมื่อกี้ล่ะ ไม่ใช่ภาษาอังกฤษหรอ ไหนบอกว่าพูดไม่ได้ไง (พูดเป็นอังกฤษนะครับ ) เราก็ขำ ๆ เหมือนกัน เออ จริงของเค้าด้วยแฮ่ะ .... แต่ฝรั่งคนที่พูดเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที เข้าใจว่าคงจะแซวเราเล่นหน่ะ ถ้าใครเจอฝรั่งถามกลับแบบนี้ มีไอเดียดี ๆ ก็แชร์กันมั่งนะครับ

[น้องเอิง]

ขอบคุณค่ะ เริ่มเป็นครอบครัวสองภาษาแล้วค่ะ แล้วพี่ตุ๊กตาคงมีเหงื่อออกหลายหยดเลยชะมะคะ แบบว่าเคยตกอยู่ในสภาพแบบนี้มาก่อนอะค่ะ เหงื่อเจ้ากรรมมาจากไหนไม่รุ หัวใจก็เต้นเร็วยังกับไปวิ่งทางไกลมา Metabolism สูงไปเฉียบพลัน.... อิอิอิ อย่างนี้ต้องเกิดอีกครั้งค่ะ ....จะสนุก....
Take care ka.....

[Bhoom (and papa)]

อ่านไป นึกตาม แล้วก็ขำ ๆ นะครับ คุณตุ๊กตา
เดี๋ยวนี้ อันตรายมักมาแบบคาดไม่ถึง
คราวหน้า คงต้องดูลาดราวสักหน่อยนะครับ

ปล. แม่เพ่ยเขียนได้เห็นภาพ ถึงอารมณ์จริง ๆ ;D

[หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้]

พี่ตุ๊กตาคะ อ่านแล้วเห็นภาพเลยคะ คิดว่าอาจจะอยู่ในสภาพเดียวกัน