กระทู้หรรษา คุยกันเรื่อยเปื่อย

[แม่เพ่ยขอแจม]

หลังจากที่ได้คุยกับคุณอ๊อบแล้วว่านอกจากเรื่องพัฒนาการของลูกและปัญหาต่างๆในการเริ่มเป็นครอบครัวสองภาษา เรายังมีเรื่องอื่นๆที่อยากจะร่วมกันแบ่งปันอีก..ไม่ว่าจะเรื่องแอบบ่น แอบเหนื่อย แอบเที่ยว แอบช๊อป..เจอของถูกของดีของฟรีที่ไหนก็อยากชวนชาวครอบครัวไปร่วมกันลุย..ไปร่วมกันฮา จะตั้งเป็นห้องก็คงกว้างเกินไป จะตั้งเป็นกระทู้ปลีกย่อยก็คงเยอะเกินไป
เราตกลงกันว่าตั้งเป็นกระทู้เดียวนี่แหล่ะ ใครว่างแวะมาแจมกันตรงนี้ ทักทายกันสารพัดเรื่องจุกจิก เวลาที่เราเจอหน้าเจอตัวกันเป็นๆ จะได้โดดใส่กันอย่างไม่เคอะเขินไงคะ
ว่าแล้วเปิดเรื่องเลยนะคะ
เมื่อวานนี้โชคดีได้เจอคุณอรดา ซึ่งเดินทางมาไกลจากบุรีรัมย์พร้อมครอบครัว มีโอกาสทักทายกันแค่แป๊บเดียว (เพราะพ่อมือใหม่ใช้งานหนักมากค่ะ ขอบ่น) เป็นครอบครัวที่น่ารักมากค่ะ เป็นคุณแม่ที่สวยจริง หากบอกว่ายังเป็นนักศึกษาอยู่ก็ต้องเชื่อค่ะ (อิจฉาคุณพ่อน้องเคทมากๆ)
คุณพ่อน้องพริมก็น่ารัก..ยังแอบกระซิบกันกับคุณอ๊อบเลย..โห..ดูสิๆ (แต่ดูเยอะไม่ได้ เดี๋ยวคุณเก๋ทุบเอา แฮ่ะๆ แซวเล่นนะคะ)
ครอบครัวน้องชะเอม..ก็น่ารัก เด็กอะไรไม่รู้ตัวนิดเดียวแต่วิ่งเป็นกิโลๆรอบสตูแบบไม่เหนื่อยเลยค่ะ ป้าเห็นแล้วเหนื่อยแทน 55++ ขอบคุณคุณพ่อด้วยนะคะที่ช่วยยกอาหาร (เป็นสิ่งยืนยันว่าพวกเราเหมือนครอบครัวเดียวกันจริงๆเลย)
ยังเหลืออีกหลายครอบครัวค่ะ เดี๋ยวจะกลับมาต่อ
อ่านแล้วอย่าลืมมาทักทายกันนะคะ

[แม่เพ่ยขอแจม]

55..เอ๋..ค่าไฟก็ค่าไฟสิคะ โค๊ดอะไรหว่า..ไปกันโน่นเลยนะ แสดงว่าคุณอ๊อบต้องมีความหมายในใจแล้วแน่ๆ บอกมาเลย
นั่นสิ คุณแพทไม่มาให้พวกเราแทะโลมเลยอ่ะค่ะ สงสัยจะกลัว..พวกป่วนๆแบบเรา (จะเขียนว่าพวกติงต๊องส์อย่างเราก็กระไรอยู่)
แม่น้องเนย + คุณเก๋ค่ะ จัดปาร์ตี้เลยดีไม๊ ให้คุณอ๊อบเต้นแบบ "อีหวาน) ในเรื่องไฟรักอสูรย์น่ะ น่าจะเข้าทีนะคะ เอาป่าวคะคุณอ๊อบ
คุณโอ้คะ ไม่มีอะไรในกอไผ่จริงๆ แต่คุณอ๊อบคิดไปไหนแล้วก็ไม่รู้ค่ะ ทำเอาคิดหนักทั้งกระทู้แล้วนะเนี่ย
คุณสุภาพรคะ เกรงใจจังเลยค่ะ แบบว่ากำลังสงสัยอยู่ว่าถ้าน้องปั้น+แป้งเจอพี่เพ่ยแล้วจะพากันร้อง...หม่าม้า หนูอยากกลับบ้านนนนน...หรือเปล่าสิ
ขอบคุณคุณอรดาค่ะ...เพ่ยเพ่ยกับน้องเคทเป็นแฝดกันได้เลยนะคะ อ่ะ บวกน้องพริมเข้าไปอีกคน แฝดสามเลยค่ะ...เพราะวัยใกล้กันมาก..น้องเคทเป็นเด็กที่ยิ้มและเข้ากับคนได้ง่ายมากเลยนะคะ วันหลังมาธุระที่กรุงเทพ กริ๊งกร้างมาด้วยนะคะ จะได้เจอกันอีกค่ะ อยากอยู่คุยด้วย..แต่คุณบิ๊กสิ..ใจร้าย เมื่อกี้ตอนทานข้าวยังคุยถึงคุณดาอยู่เลย
คุณเก๋คะ น้องพริมใช่ไม๊คะ...ที่ว่าน่ะ 5555 คุณบิ๊กชวนจริงๆนะคะ ยืนยันอีกครั้งค่ะ ป่าวล้อเล่นเลย
คุณโอ้คะ.. (อีกครั้ง) เพ่ยเพ่ยเป็นเด็กที่สามารถทำอะไรที่ตรงข้ามกับสิ่งที่เราคาดหวังได้เสมอๆนะคะ กลัวจัง ถ้ามาเจอเพ่ยเพ่ยตอนกำลังแยกเขี้ยวจะทำไงล่ะ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

คุณตุ๊กตา อยากไปอีกจังเลยค่ะ แต่ว่าเด้วจะไม่เป็นอันทำงานทำการค่ะ ..เด้วสามีเขม่นเอาค่ะ ว่าแต่ว่าที่คุยกับคุณบิ๊กน่ะค่ะแอบคุยเรื่องดาอะไรหรือคะ อยากรู้จังค่ะ
เสียดายค่ะวันนั้นมีเวลาน้อยไปนะคะ เลยไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยด้วย แต่ก็ดีนะคะ จะได้หาเรื่องไปพบกันอีกทีค่ะ...อิอิ

[แม่เพ่ยขอแจม]

คุณบิ๊กบอกว่าคุณดาเป็นตัวอย่างคุณแม่ที่ทุ่มเทมากๆๆๆๆคนหนึ่งเลยค่ะ คุณบิ๊กเล่าว่านอกจากสมุดจดคำศัพท์ที่หนาเป็นปึกนั่นแล้ว..ในหนังสือเด็กสองภาษาที่คุณดาพกมา..ยังมีการจดข้อมูลลงไปอย่างแน่น..ยิ่งกว่าหนังสือเรียนของนักศึกษาซะอีก.. เป็นคุณแม่ที่่น่ารักมากๆค่ะ (ทำให้นึกไปถึงตัวเอง ตอนเรียนก็ไม่เห็นจะโน๊ตอะไร นอกจากเขียนรูปตุ๊กตา หมา แมวลงไปเท่านั้นเอง)
โอกาสหน้าตอนคุณดามาทำธุระที่กรุงเทพไงคะ ต้องโทรมานะคะ ส่วนเรื่องกลัวคุณสามีจะเขม่น..เดี๋ยวต้องไปถามเคล็ดลับจากคุณธีรพรค่ะ ว่าทำไงดี

[แม่เพ่ยขอแจม]

คุณอ๊อบ...ปายแซวแบบนั้นได้งายยยยฮึ...ที่เขียนว่า ปล.น่ะ 5555++++มาคุยที่ตรงนี้ต่อเร็วๆ
กางเกงที่คุณอ๊อบเห็นเพ่ยเพ่ยใส่นะ แม่หลิงหลิงบอกว่าซื้อมาจากสำเพ็ง แม่ค้าแบกมาขายไม่มีหลักแหล่งที่ชัดเจน วันนี้ส่งสายไปเดินแล้วค่ะ ถ้าหาเจอจะซื้อมาฝากนะคะ แต่เขาว่ายากแฮะ เพราะป่านนี้ไม่รู้ว่าแม่ค้าที่ขายถูกจับส่งกลับประเทศแล้วยังสิคะ

[อรดา พงศ์สุธนะ]

พอดีไปขอลายเซ็นคุณบิ๊กค่ะ แต่คุณบิ๊กบอกว่า...จะให้ผมเซ็นตรงไหนฮ่ะ...คือดาเขียนเต็มไปหมดค่ะ ไม่ได้เว้นที่ว่างให้คุณบิ๊กเซ็นเล้ย ...แต่ที่สำคัญปลื้มมากคือ..เป็นพิมพ์ครั้งที่ 1ค่ะ (หน้าประวัติศาสตร์อยู่ที่บ้านเราค่ะ..ฮิฮิ ขอคุยนิดหนึ่งค่ะ)

อย่าเพิ่งชมว่าขยันเลยนะคะ ยังมีคุณแม่ในนี้อีกหลายท่านที่บุกบั่น ฝ่าฟัน เอาจริงเอาจังมากๆเลยกับการสร้างลูกเป็นเด็กสองภาษา ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะคะ

[แม่เพ่ยขอแจม]

คุณดา ตอบกระทู้เป็นกระทู้ที่ 100 พอดีเลยนะ....ติ๊งๆๆๆๆ ถ้าเป็นเกมโชว์ก็แจ๊คพอทแตกไปแล้ว
แอบซ่อน(ครั้งที่1) เอาไว้1เล่มเหมือนกันค่ะ แต่มันแย่ตรงที่ว่าซ่อนไว้ที่ไหนก็ไม่รู้ หาไม่เจอค่ะ
....

[Prim & Poom]

อารายคะคุณตุ๊กตา ยังไม่ทันแก่เลย ขี้หลงขี้ลืมซะละ หุหุ

[กาหนาฉ่าย]

อยากแจมค่ะ แต่ คีย์บอร์ดมันไม่ ปนใจ คำพูดขาดๆ กิน ๆ หมือนคนพูดติดอ่า ลย ไม่ชัด ช่วยคลำๆ กันอ่านหน่อยนะคะ อิอิ

เด้วสามีเขม่นเอาค่ะ สามีคุณดาไม่เขม่นหรอกค่ะ คุณดาน่ารักอย่า นี ว่าแต่ คลดลับ ยั คิดไม่ออกค่ะ (แบบว่าสวย ริ่ด ฉิด ยอมค่ะ) คิดออก ดี๋ยวมาบอกนะคะ ว่าแต่ ชียร์แม่ พ่ยจัด works op แข่ กับคุณบิ๊กดีไหมค่ะ รับรอ รทติ กระฉูดค่ะ ว่าแต่ อาหัว รื่อ อะไรดี อ่ย

[อรดา พงศ์สุธนะ]

คุณตุ๊กตา แหมดีจังเลยที่มีกระทู้นี่น่ะค่ะ อยากรู้อะไรเกี่ยวกับเพ่ยเพ่ย แก้วตาดวงใจของคุณบิ๊กกับคุณตุ๊กตาก็แอบถามผ่านกระทู้นี้ได้เลยใช่ไหมคะ

1.อยากทราบว่า วันแรกที่คุณบิ๊กบอกคุณตุ๊กตาว่าจะสอนน้องเพ่ยเพ่ยเป็นเด็กสองภาษา คุณตุ๊กตารู้สึกอย่างไรคะ แล้วต่อต้านไหมคะ
2.แล้วคุณตุ๊กตา มีความเชื่อมั่นมากน้อยแค่ไหนคะ ว่าสอนไปแล้วจะได้ผลขนาดนี้

อาจถามซีเรียสหรือเปล่าคะเนี่ย แต่ก็อยากทราบจุดเริ่มต้นนะคะ ....เพราะกว่าครอบครัวคุณบิ๊กจะสร้างชื่อเสียงได้ขนาดนี้ ก็ต้องผ่านการทดลองกับครอบครัว ซึ่งเป็นการลงทุนยิ่งใหญ่มากเลยค่ะ ที่มากไปกว่านั้นคือ ทำสำเร็จและยังมีอีกหลายครอบครัวที่ดำเนินตามแบบอย่างเป๊ะเลย เล่าๆให้ฟังด้วยนะคะ

[หม่ามี้พี่กาตาร์&น้องลาเต้]

ขอแจมในกระทู้นี้ด้วยคนค่ะ กว่าจะอ่านมาจนถึงหน้าปัจจุบันยาวมาก เรียกเสียงฮาไปได้หลายคะ

นั่นซิคะ อยากทราบเหมีอนคุณดาเลย ตอบหน่อยนะคะ

[แม่เพ่ยขอแจม]

คุณดา + หม่าม้าน้องกาตาร์คะ
คุณบิ๊กเธอวางแผนไว้ตั้งแต่ก่อนคลอดแล้วค่ะว่า..
1.ลูกต้องเป็นผู้ชาย
2.คิดไปล่วงหน้าว่า..ลูกต้องเอาตัวรอดและสามารถยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง..สามารถที่จะเป็นที่พึ่งของตัวเอง
......
สิ่งที่เกิดขึ้น..
1.ไม้กอล์ฟหลุดจากมือทันที..ที่รู้ผลว่าลูกเป็นผู้หญิง..เพราะตอนที่ทาง รพ.โทรมาแจ้งผลตรวจคุณบิ๊กกำลังจะพัตกอล์ฟลงหลุมพอดี
2.วางแผนว่าสิ่งที่จะสามารถเปิดโลกการเรียนรู้ของลูกได้คืออะไร..อะไรที่จะทำให้เขาสามารถสื่อสารกับคนอื่นได้ แล้วก็ลงตัวที่เรื่องภาษาค่ะ

ก็มีการคุยค่ะว่าภาษาเป็นเรื่องสำคัญ..สามารถเปิดโลกการเรียนรู้ได้ ทำให้ลูกสามารถสื่อสารและขณะเดียวกันก็เข้าใจในวัฒนธรรมของคนอื่นได้ แต่ก็ยังไม่ได้บอกถึงขั้นว่าจะลงมือสอนเอง ตอนแรกยังคิดว่าเขาคงจะส่งให้เรียนพิเศษทางด้านภาษาเมื่อลูกโตขึ้น ..แต่เมื่อเพ่ยเพ่ยคลอดมาก็เห็นเขาวุ่นกับภาษาอังกฤษมากขึ้น (จากเดิมที่ไม่เคยเลย) ทั้งทางหน่้าคอมและการคุยกับเพื่อนที่เรียนจบมาจาก ตปท.ถามถึงประโยคง่ายๆแต่เราไม่เคยรู้ ฟังการออกเสียงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์มากขึ้น..และที่สำคัญเขาคุยกับลูกด้วยภาษาอังกฤษตั้งแต่วันแรกที่เพ่ยเพ่ยเข้ามาอยู่ในบ้านค่ะ (อ้อ..ที่แท้ก็สอนเอง เอางั้นเลยนะ..แล้วก็ตกลงกันว่าฉันเอ บี ซี เธอ ก ข แบบนี้จริงๆ)
ไม่เคยค้่านค่ะ..ไม่ได้ต่อต้านและก็ไม่เคยรู้ถึงความผิดปกติว่าสิ่งที่เขาพูดมันแปลกกว่าชาวบ้านนะ
ถามถึงความเชื่อมั่น...ก็ไม่ได้คาดหวังอะไร และก็ไม่ได้คิดว่าผลลัพธ์จะออกมาเช่นนี้..เหมือนที่เคยบอกท่านอื่นๆค่ะว่าไม่เคยรู้ว่าเพ่ยเพ่ยพูดภาษาอังกฤษกับพ่อ..จนกระทั่งวันหนึ่งที่บ้านคุณยาย..คุณยายบอกว่า เฮ้ยๆ..มาดูเพ่ยเพ่ยพูดภาษาอังกฤษกับพ่อมัน !!! แล้วคุณยายก็ต่อโทรศัพท์ถึงคุณบิ๊กให้เพ่ยเพ่ยคุย..ซึ่งตอนนั้นเพ่ยเพ่ยก็สามารถสร้างประโยคคำถาม บอกเล่าง่ายๆได้แล้วค่ะ ...เราจึง..อ้อ เพ่ยเพ่ยพูดภาษาอังกฤษได้หรือนี่
เพราะมันเป็นความเคยชินที่เกิดขึ้นในครอบครัวและก็เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ โดยที่เราไม่เคยรู้สึกว่าเราไปบีบบังคับหรือยัดเยียดเขาเลย
เพ่ยเพ่ยเป็นเด็กที่มีความสุขในการคุยภาษาไทยกับแม่และมีความสุขในการเจรจาภาษาอังกฤษกับพ่อ ไม่ได้เป็นเด็กที่พูดน้อยเลยนะคะทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ จนบางครั้งคุณบิ๊กยังต้องหันมาถามเลยค่ะว่า ทำไมพูดมากอย่างนี้น่ะ 555
บางครั้งรู้สึกเซ็งเหมือนกันนะคะที่บางคนเขาคิดว่า..การที่เด็กเล็กจะเรียนรู้มากกว่า 1 ภาษาในเวลาเดียวกัน มันจะไปทำลายระบบการเรียนรู้ของเขา ทำให้เขาไม่มีความสุข หรือกระทั่งถึงทำลายวัฒนธรรมไทย แล้วนำเอาความคิดนี้มาบั่นทอนกำลังใจของครอบครัวที่เขาคิดจะสร้างพื้นฐานทางภาษานี้ให้กับลูกด้วยตัวเขาเอง..มันแปลกตรงที่การที่พ่อแม่สอนจะทำให้ลูกมีความสุขน้อยลง แต่การที่ส่งลูกไปเรียนกับคนอื่นมันกลับกลายเป็นเรื่องที่ควรทำ (ขอแอบบ่น เพราะคุณบิ๊กไม่อยู่ และบอกห้ามบ่น เดี๋ยวก่อนเธอกลับมาค่อยมาลบนะ)

[mother Bee]

สวัสดีค่ะ ขอมาร่วมแจมนะคะ อ่านไล่มาตั้งแต่หน้าแรก ฮาไปหลายรอบเลยค่ะ
และก็มาได้อ่านถึงจุดเริ่มต้นของที่มาที่ไปเด็กสองภาษาจากต้นฉบับ มีแรงฮึดค่ะ

บีต้องขอบคุณ คุณดา สำหรับคำถามดีๆ และ คุณแม่น้องเพ่ย เพ่ย สำหรับคำตอบของเด็กสองภาษานะคะ
^^